చీటింగ్ పోలీస్...(పూర్తి నవల)

                                                                                               చీటింగ్ పోలీస్                                                                                                                                                                                           (పూర్తి నవల)  

హైదరాబాద్ కు పదిహేను కిలోమీటర్ల దూరం లో ఉన్న పారిశ్రామిక ఎస్టేట్ లో ఎనిమిదంతస్తుల ఎత్తుతో  ప్రపంచంలోనే అత్యంత సాంకేతిక పరిజ్ఞానంతో నిర్మించబడ్డ మందుల తయారీ కంపెనీ "ఫార్మా రెమిడీస్" రంగు రంగు అలంకరణ దీపాల వెలుగులో కొత్త పెళ్ళి కూతురులా నిలబడుంది.

నాణ్యత కలిగిన మందుల కోసం మనదేశం వీదేశాల మీద ఆధారపడవలసిన అవసరం ఉండకూడదని, పలు రాజకీయ నాయకులు, పలు పెట్టుబడిదార్లు ఒకటిగా కలిసి ఆలొచించిన ప్రయత్నమే ఈ ‘ఫార్మా రెమిడీస్’ కంపెనీ.

దీని మూలంగా మనదేశంలో మందుల దిగుమతి పూర్తిగా తగ్గిపోవటమే కాకుండా, మనదేశం నుండి ఇతర దేశాలకు మందులను ఎగుమతి చేసుకునే విధంగా అత్యధిక ఉత్పత్తి కలిగిన పారిశ్రామిక కంపెనీగా ఉండాలని నిర్మించేరు ఈ ‘ఫార్మా రెమిడీస్’ ని.

కొన్ని వేల కోట్ల రూపాయల పెట్టుబడితో నిర్మించబడ్డ ఈ మందుల కంపెనీ ‘మందుల ఉత్పత్తిలో’ విప్లవం తీసుకురాబోతోందని ప్రపంచంలోని ఫార్మా పెద్దలు అభిప్రాయపడుతున్నారు. ఇంకో రెండు రోజుల్లో ముఖ్యమంత్రి చేతులతో ప్రారంభించబడి, మందుల తయారును మొదలపెట్టటానికి రెడీగా ఉన్నది ఈ ‘ఫార్మా రెమిడీస్’ కంపెనీ. 

సమయం మధ్యరాత్రి రెండు గంటలు కావడంతో ఎప్పుడూ జన సంచారంతో కుతూహలంగా కనబడే ఆ పారిశ్రామిక ఎస్టేట్ ప్రదేశం పూర్తి నిశ్శబ్ధంతో నిద్ర పోతున్నట్టు ఉన్నది.

ఆ నిశ్శబ్ధానికి బంగం కలుగకుండా, పిల్లి నడకలాగా ఒక మోటర్ సైకిల్ వచ్చి ఆగింది.

ఫార్మా రెమిడీస్ కంపెనీ గేటు ముందు వైపు నలుగురు సెక్యూరిటీ గార్డులు నిలబడున్నారు. వాళ్ళను ఇస్టపడని  ఆ మోటార్ సైకిల్, ఫార్మా రెమిడీస్ కంపెనీ వెనుకభాగం వైపుకు వెళ్ళింది. అక్కడ కూడా నలుగురు సెక్యూరిటీ గార్డులు ఉన్నారు. అప్పుడు ఆ మోటార్ సైకిల్ ఫార్మా రెమిడీస్ పక్కన ఉన్న పాత రసాయన ఉత్పత్తుల కంపెనీలోకి వెళ్ళి ఒక పక్కగా ఆగింది.  

ప్రమోద్ అనే పేరు కలిగిన అతను ,ఇరవైఏడు సంవత్సరాల వయసులో ఉన్నాడు. సిక్స్ ప్యాక్ శరీరం. కెమికల్ టెక్నాలజీ చదువులో గోల్డ్ మెడల్ పొందినవాడు. కంప్యూటర్ ఆపరేటింగ్ లో ఆరితేరినవాడు. మిడిల్ క్లాస్ ఫ్యామలీకి చెందినవాడు. చాలా మంది లాగానే ఇతను కూడా ఐదు అంకెల జీతం మీద ఆశపడ్డవాడు.

దానికోసం కంపెనీల మెట్లను ఎక్కి దిగిన అలసట అతని కళ్ళల్లో తెలుస్తోంది. ఉద్యోగం లేదనే ఒకే ఒక కారణం కోసం తల్లితండ్రులే అతన్ని వేరు చేసి చూడటంతో...ఎకాకిగా హైదరాబాదుకు మకాం మార్చుకున్నాడు. ఇంతవరకు ఫైలైన ఇంటర్ వ్యూ లను లెక్క కడితే సెంచరీ కొట్టుంటాడు. ఉద్యోగం దొరకలేదు.  దానివలననో ఏమో  అతనికి  ప్రభుత్వం మీద విరక్తి.

అతనిలోని ఈ బలహీనతను ఆసరాగా తీసుకుని  ఒక కంపెనీ, జీతంగా ‘అతిపెద్ద మొత్తం-విదేశాలలొ పని’ ఈ రెండింటినీ ఎరగా పెట్టి వల విసరగా...ఖచ్చితంగా వచ్చి వాళ్ళ వలలో చిక్కుకున్నాడు అతను.

చుట్టుపక్కల చూశాడు. అతను అనుకున్నట్లుగానే ఆ రసాయన కంపెనీలోని ఒక వైపు నుండి, ఫార్మా రెమిడీస్ కంపనీలోకి వెళ్ళటానికి ఒక చిన్న మార్గం ఉన్నది.

రసాయన కంపెనీలో నుండి వెలువడ్డ వేస్ట్ ద్రవం, బయటకు వెళ్ళే కాలువాలో నుండి ప్రవహిస్తూ, చెడు వాసనతో వాయువును కక్కుతోంది. అంతకు ముందురాత్రి వర్షం పడిందేమో, అక్కడున్న వర్షపు నీరు కూడా జిడ్డుగా, చెడువాసతో నిండుకోనుంది.

బూట్స్ కు అంటుకున్న మట్టిని తుడుచుకుని, మెల్లగా నడుచుకుంటూ ఫార్మా రెమిడీస్ ప్రహరీ గోడను చేరుకున్నాడు.

అతని భుజాల ఎత్తు వరకే కట్టబడున్న ప్రహరీ గోడ అతనికి పెద్దగా ఆటంకం కలిగించలేదు. ఒక్క జంపుతో ఎగిరిదూకాడు.

మెల్లగా ఫార్మా రెమిడీస్ భవనం దగ్గరకు చేరుకుని ఆ భవనం వెనకకు వెళ్ళాడు. వెనుకవైపు మూడు షట్టర్స్ ఉన్నాయి. రెండు పెద్దవి. ఒకటి చిన్నది. చిన్న షట్టర్ కు ఒక పెద్ద తాళం వేసుంది. తన దగ్గరున్న రకరకాల తాళంచెవులలో ఒకటి సరిపోయింది. షట్టర్ తెరుచుకుని లోపలకు వెళ్ళాడు.

లోపలకు వెళ్ళిన అతను...ఒక కంప్యూటర్ను వెతికి గుర్తించి, దానికి శస్త్ర చికిత్స చేశాడు. కంప్యూటర్ లోపల భాగాలను తీశేసి, తాను తీసుకు వచ్చిన డైనమైట్ బాంబును లోపల ఉంచి, టైమర్ను ఆన్ చేసి టైము సెట్ చేశాడు. తాను లోపలకు వచ్చిన ఆనవాలు లేకుండా చూసుకుని, ఎవరి కంటికీ కనబడకుండా బయటకు వచ్చి మోటర్ సైకిల్ తీసుకుని బయలుదేరాడు. అరగంట తరువాత మనుష్యుల సంచారమే లేని ఒక ప్రదేశంలో ఆగాడు.

తన మోటర్ సైకిల్లో దాచిన 'వయర్ లెస్’ ఫోన్ తీసి ఆన్ చేశాడు. అది 'బీప్ బీప్' అంటూ శబ్ధం చేసిన తరువాత అవతల పక్క వాళ్ళతో కనక్షన్ దొరికింది.

".........................."

".........................."

ఇరువైపులా కొద్ది క్షణాల మౌనం. ఆ తరువాత వాళ్ళు హిందీలో మాట్లాడుకున్నది ఇక్కడ తెలుగులో.

"ప్రమోద్.....వెళ్ళిన పని అయ్యిందా?"

"మీరు చెప్పినట్టే బాంబును అమర్చి, టైమర్ను కూడా ఆన్ చేశేసాను. రేపు అర్ధరాత్రి సరిగ్గా పన్నెండింటికి బాంబు పేలుతుంది"

"శబాష్....మా సంస్థకు మీలాటి తెలివిగలవారే కావాలి"

"నాకోక సందేహం. నేను తయారుచేసిన డైనమైట్ బాంబులో మందు గుండు అంత ఎక్కువగా లేదు. అంత చిన్న డైనమైట్ ఎలా అంత పెద్ద భవనాన్ని నేలమట్టం చేస్తుంది? దానికి కావలసిన శక్తి ఆ బాంబుకు ఉన్నదా?"

“అది డైనమైట్ అని నీకు చెప్పింది ఎవరు ...?" …..అవతల పక్క పెద్ద నవ్వు.

"భారత ప్రభుత్వం కళ్ళల్లో మట్టి చిమ్మి రహస్యంగా తీసుకు వచ్చిన ఆ బాంబు అతి శక్తివంతమైనది. ఈ మధ్య కనిపెట్టిన కొత్త రసాయన మిశ్రమం. ఆ బాంబు వంద డైనమట్లతో సమానం.

అది పేలేటప్పుడు దరిదాపుగా ఒక కిలోమీటర్ రేడియస్ దూరానికి నష్టం ఏర్పరుస్తుంది. ఆ పరిధిలో ఉన్న భవనాలు నేలకొరిగిపోతాయి. ఇక ప్రాణ నష్టం సంగతి చెప్పక్కర్లేదు. దురదృష్టవంతులు పైసా ఖర్చు లేకుండా పైలోకానికి పంపబడతారు"

"అదిసరే...ఇంతకు ముందు నాకు సగం డబ్బు ఇచ్చారు...మిగిలిన డబ్బులు, విదేశీ ఉద్యోగం నాకు ఎప్పుడు దొరుకుతుంది?" అడిగాడు ప్రమోద్.

“బాంబు పేలిన మరుసటి రోజు మిగిలిన డబ్బులు నీ అకౌంటులో పడుతుంది. సింగపూర్ వెళ్ళటానికి రేపటికి టికెట్టు బుక్ చేశాము. అక్కడకెళ్ళి, నేను చెప్పే మనిషిని కలిస్తే...మిగిలిన విషయాలు ఆయన చూసుకుంటాడు. నువ్వు ఎదురు చూసిన ఉద్యోగం అక్కడ నీకోసం కాచుకోనుంది."

"ధాంక్యూ! మీ వలన నా కల నిజం కాబోతోంది"

వయర్ లెస్ కనక్షన్ కట్ చేశారు. అది డెడ్ మోడ్ కి వచ్చేసింది.

"శభాష్...సులువుగా వచ్చి చిక్కుకున్నావు! నిన్ను పెట్టుకుని ఈ దేశానికి నేర్పించాల్సిన పాఠం చాలా ఉంది. అంతవరకు నువ్వు మా గారాల బిడ్డవు. అన్నీ పూర్తి అయిన తరువాత నీ ప్రాణాన్ని మా సంస్థకు సమర్పనం చేస్తాను."

మరకలు పడిన తన ముప్పై రెండు పల్లూ కనబడేటట్టు నవ్వాడు. 'భారతం మా బానిస ' అనే పాకిస్తాన్ తీవ్రవాద సంస్థకు చెందిన భారతదేశ ఇన్ చార్జ్.

వాళ్ళు వేసిన ప్లాన్ విజయవంత అయ్యిందనే సంతోషంలో నిద్రలోకి జారుకున్నాడు. 

అందరూ నిద్రలో ఉన్నప్పుడు, బాంబు మాత్రం కొన్ని వేల మంది ప్రాణాలు తీయటానికి రక్త దాహంతో , ఎర్రటి కళ్ళు మెరుస్తున్నట్టు బాంబులోని గడియారం టిక్ టిక్ మని ఆడుతోంది.

                                  ****************************************************************   

                                                                                                    PART-2

డి.జి.పి సురేందర్ ఆదేశానికి అనుగునంగా ఐదుగురు పోలీస్ అధికారులు ప్రొద్దున ఆరుగంటలకల్లా ఆయన రూములో హాజారై ఉన్నారు.

ఆయన టేబుల్ ఎదురుగా కుడి చేతివైపున్న రెండు కుర్చీలలో ఇన్స్ పెక్టర్ గణపతి మరియు ఇన్స్ పెక్టర్ అర్జున్. వీళ్ళిద్దరూ డి.జి.పి కి కుడి భుజాలని చెప్పొచ్చు. పోలీసు అధికారులు తీసుకునే లంచాలు, రాజకీయ నాయకులు-గూండాలు చేయబోతున్న పనులు డి.జి.పి చెవికి తీసుకు వెళ్ళటమే వీరిద్దరి ముఖ్య పని.

మధ్యలో అసిస్టంట్ కమీషనర్ రత్న కుమార్. చాలా మంది రౌడీలకు బుల్లెట్లను బహుమతిగా ఇచ్చిన దానకర్ణుడు. అవును...ఎన్ కౌంటర్ స్పేషలిస్ట్. నేరస్తులంటే అసలు గిట్టదు. ఈ స్పేషల్ పోలీస్ టీమ్ లో డి.జి.పి తరువాత అధికార పూర్వమైన ఆదేశాలు ఇస్తూ, నిర్ణయాలు తీసుకునే పవర్ కలిగిన ఆఫీసర్.

ఎడం పక్కన ఉన్న మొదటి కుర్చీలో కూర్చున్న సబ్ ఇన్స్ పెక్టర్ మూర్తి, నగరంలో జరిగే ముఖ్య బహిరంగ శభలు, రోడ్డు రోకోలు లాంటి పోరాటాలను మేనేజ్ చేయటంలో స్పేషలిస్ట్.

ఎడం పక్కన ఉన్న రెండో కుర్చీలో లేడీ ఇన్స్ పెక్టర్ సుధా. ఈ మధ్య సిటీలో జరిగిన కఠినమైన దొంగతనాలను చాకచక్యంతో కనిపెట్టిన కారణంగా ఆమెకు ప్రమోషన్ ఇవ్వటంతో ఆమెకు ఈ స్పేషల్ గ్రూపులో చోటు దొరికింది.      

ఈ ఐదు గురిని డి.జి.పి తన బలం అనుకుంటాడు.

డి.జి.పిలో ఎప్పుడూ కనబడే ఉత్సాహం ఆ రోజు కనబడలేదు. ఏదో చిక్కుముడి విప్పాల్సిన సమస్యలాగా ఉన్నదని అక్కడున్న అందరూ అనుకున్నారు.

తన జేబులో నుంచి ఒక క్యాసెట్ ను తీసి టెప్ రికార్డర్లో ఉంచాడు డి.జి.పి....అది మాట్లాడడం మొదలు పెట్టింది.

“ఐ.పి.సి.ఐ 507 ఎం.ఎస్.ఐ సంస్థ...రేపు రాత్రి పన్నెండు గంటలకు హైదరాబాదులో”...అంటూ ఒక గొంతు పలికిన తరువాత ఢాం అని తుపాకీ శబ్ధం వినిపించింది. ఆ తరువాత కొద్ది క్షణాల నిశ్శబ్ధం...కొంచం సేపు మౌనం తరువాత మళ్ళీ అదే  గొంతు వినబడింది.

"ఏమిటీ...తుపాకీ శబ్ధం వినబడిందా? ఏమీలేదు, మీ పోలీస్ శాఖలో పనిచేస్తున్న ఒకడ్ని కాల్చేశాం. ఇకపోతే అసలు విషయానికి వస్తాను. రేపు రాత్రి హైదరాబాదులో ఒక బాంబు పేలబోతోంది. మీవల్ల కుదిరితే ఆపుకోండి. ఇప్పుడు మా చేత చంపబడిన పోలీసోడి శవం, ప్రొద్దున మూసీ కాలువలో తేలుతుంది. తీసుకువెళ్ళి చేయవలసిన మర్యాదలు చేసుకోండి"...క్యాసెట్ లోని గొంతు ఆగిపోయింది.

డి.జి.పి మొదలుపెట్టాడు.

 “ఈ టెర్రరిస్ట్ సంస్థ గురించి అందరూ వినే ఉంటారు 'భారతదేశం మా బానిస’ అనేదే ఈ సంస్థ నినాదం. ఇంతవరకు పలు చోట్ల జరిగిన బాంబు పేలుల్లలో వీరి హస్తం ఉన్నది.

భారతదేశం, మానవ శక్తిలో అతిపెద్ద దేశంగా ఉంటోంది. గత కొద్ది సంవత్సరాలుగా ఆర్ధీకంగా అభివ్రుద్దిపొంది, డబ్బుగల ఇతర దేశాలను కూడా భయపడేట్టు చేస్తోంది. ఇదే వేగమైన అభివ్రుద్దితో మనదేశం ముందుకుపోతే...మరో పది సంవత్సరాలలో అంతర్జాతీయంగా ఆర్ధీకంగానూ,   అర్ధీకరంగంలొనూమొదటి స్థానంలో ఉంటుంది.

దీన్ని ఆడ్డుకోవటమే ఈ సంస్థ యొక్క ముఖ్యమైన లక్ష్యం. మన దేశ అభివ్రుద్దిని చూసి వోర్వలేని కొన్ని దేశాలు వేస్తున్న డబ్బు బిక్షకు వీళ్ళు చిందులు వేస్తున్నారు. మనకింకా పద్దెనిమిది గంటలే ఉన్నది. ఈలోపు మనం బాంబు పేలడాన్ని అడ్డుకోవాలి" ఆందోళన పడుతూ చెప్పాడు.

"సార్. ఈ క్యాసెట్టులో వినబడిన శబ్ధం ఆధారంగా వాళ్ళు ఉండే చోటును మనం కనుక్కునే ప్రయత్నం చెయ్యచ్చే ?"

“ఈ రోజు వరకు అలా కనుక్కోలేకపోయాము. మన ఇంటలిజన్స్ విభాగం ఇంకొక టెర్రరిస్ట్  సంస్థ  గురించి తెలుసుకోవటానికి వెళ్ళినప్పుడు, అక్కడ ఈ సంస్థ గురించి తెలుసుకుని వెంటనే మనకు సమాచారం పంపారు. అలా సమాచారం  పంపుతున్నప్పుడే వాళ్ళ దగ్గర దొరికిపోయిన ఒక అధికారి ఇందాకా ప్రాణం వదిలాడు" 

"బాంబు ఎక్కడపెట్టారో...ఎవరు పెట్టారో మనకు తెలియదు.  ఆ బాంబును ఎలా పేలకుండా చెయాలో తెలియదు. ఇంత తక్కువ సమయంలోపు మనం వాటిని కనుక్కొవటం సులభమా?" ఇన్స్ పెక్టర్ గణపతి తన ప్రశ్నను ముందుంచాడు.

"కష్టమే! కానీ ఈ మూడిటి గురించి మనం ఖచ్చితంగా తెలుసుకోవాలి, తెలుసుకుని బాంబును పేలకుండా చేయాలి"

“సార్. బాంబు స్క్వాడ్ కు ఫోన్ చేసి, నగరంలోని ముఖమైన ప్రదేశాలలో తనికీ చేయమని చెబుదాం. తరువాత...ప్రజలు ఎక్కువగా ఉండే రైల్వే స్టేషన్, బస్ స్టేషన్, షాపింగ్ మాల్స్ ఇలా అన్ని చోట్లా తనికీలు చేయమందాం"

"ఇది మామూలుగా జరిగే పనే. ఆ పని దానిపాటికి అది జరుగుతుంది. అదే సమయం...బాంబు ఎక్కడున్నదీ సరిగ్గా కనిపెట్టాలి. దానికి ఏం చేయాలో చెప్పండి"

ఆ గది అంతటా కొద్ది నిమిషాలు మౌనం.      

సుధా మెల్లగా తన చేతిని పైకెత్తింది.

"చెప్పండి...ఏదైనా ఐడియా ఉందా?"  ఇన్స్ పెక్టర్ సుధాను అడిగాడు డి.జి.పి.

"ఎస్ సార్…నా భర్త ప్రతాప్ ను పిలిస్తే...ఆయన ఏదైనా క్లూ ఇస్తారు"

"అలాగా...?"

"అవును సార్. మీకు వాళ్ళాయిన గురించి తెలియదు. కొన్ని దొంగతనాల కేసుల్లో నేనే అయ్యన్ని పట్టుకుని జైలుకు పంపాను"....అసిస్టంట్ కమీషనర్ రత్న కుమార్ చెప్పాడు.

"అయితే పె.ము-పె.త తరువాత ఆయన పైన కేసులు ఏమైనా పెండింగులో ఉన్నాయా?"

"అదేంటి పె.ము-పె.త తరువాత అంటే?" డి.జి.పి అడిగాడు.

"పె.ము అంటే పెళ్ళికి ముందు, పె.త అంటే పెళ్ళి తరువాత అని అర్ధం. ఆయన జమీందారి వంశం నుండి వచ్చారు. మధ్యలో కొంత కాలం దొంగతనాలు చేసేరన్నది నిజం. కానీ, ఇప్పుడు గౌరవంగా 'డిటెక్టివ్ ఏజన్సీ' నడుపుతున్నారు. చాలా నేరాలలో మన డిపార్ట్మెంటుకూ, నాకూ క్లూ ఇచ్చి నేరస్తులను పట్టుకోవడంలో సహాయపడ్డారు. అలా నా భర్త సలహా తీసుకుని అవార్డులు కొట్టేసిన ఒక ఆఫీసర్ ఇక్కడ ఒకాయన ఉన్నారు. కావాలంటే ఆయన్ని అడగండి" చెప్పింది ఇన్స్ పెక్టర్ సుధా.

“ఒక క్రిమినల్ యొక్క బుద్ది ఇంకో క్రిమినల్ కే కదా తెలుస్తుంది"

“క్రిమినల్స్ కు బుద్ది ఉంటే ఉంది. మనకు బుద్ది లేనప్పుడు వాళ్ళను బుద్ది సహాయం ఇవ్వమని అడగటంలో తప్పులేదు "

"ఎవరికి బుద్ది లేదని చెబుతున్నారు?" అసిస్టంట్ కమీషనర్ రత్న కుమార్ ఉద్రేకంగా అడిగాడు.

"ఆపుతారా మీ పోట్లాటను..." డి.జి.పి అరిచాడు.

"సారీ సార్. ఆయన నా భర్తను అవమానపరచి మాట్లాడుతున్నారు. ఇప్పుడెళ్ళి ఆయన ఆఫీసును చూడమనండి"

"మిసర్స్ సుధా...మొదట్లో మనం ప్రయత్నిద్దాం.మన వల్ల కాదు అనుకున్నపుడు మిగిలిన ఐడియాల గురించి ఆలొచిద్దాం"

"సారీ...డి.జి.పి గారు. ఏ.సి గారినే బాగా ఆలొచించమందాం. ఆయనకొక్కడికే 'పోలీస్ మైండ్' ఎక్కువ. ఏదైనా క్లూ దొరుకుతుందేమో చూడండి. అలా క్లూ ఏమీ దొరకలేదంటే చెప్పండి. నా భర్తతో మాట్లాడతాను. నేను చెబితే ఆయన ఎంత పెద్ద కష్టమైన పనినైనా కాదనరు” కోపంగా మాట్లాడి కూర్చుంది ఇన్స్ పెక్టర్ సుధా.

డి.జి.పి తో సహా మిగిలిన పోలీసు అధికారులు తమ బుర్రలను కెలుక్కున్నారు, గోక్కున్నారు. గోడగడియారంలో ముల్లు పరిగెత్తుతోందేకాని వాళ్ళకు ఎటువంటి ఐడియాగానీ, క్లూగానీ దొరకలేదు. సమయం పదిగంటలు దాటింది.

డి.జి.పి ఫోన్ మోగటంతో...తీశారు. అవతలి పక్క మాటలను వింటుంటే ఆయన ముఖం ఎర్రగా మారిపోయింది.

“ఆ పోలీసతని బాడీని మూసి కాలువలో నుండి అరగంట ముందు తీశారట. తుపాకీ గుండు చొచ్చుకుపోయి చనిపోయున్నా కూడా, వదలకుండా బాడీని ముక్కలు ముక్కలుగా చేసి పారేశారు. దీని తరువాత కూడా మనం నిదానంగా ఆలొచిస్తూ కూర్చుంటే ప్రయోజనమే లేదు" అని డి.జి.పి నిర్ణయాకి వచ్చారు.

అది విన్న వెంటనే అసిస్టంట్ కమీషనర్ రత్న కుమార్  తప్ప మిగిలినవారందరూ ఇన్స్ పెక్టర్ సుధా భర్త ప్రతాప్ సహాయం పొందటానికి తమ ఆమోదం తెలిపారు.

"సార్...నాకు ఇది అక్కర్లేని పనిగా అనిపిస్తోంది" చెప్పాడు అసిస్టంట్ కమీషనర్ రత్న కుమార్.

"మిస్టర్ రత్న కుమార్....ఆ ప్రతాప్ గురించి, ఆయన యొక్క డిటెక్టివ్ ఏజన్సీ గురించి నేనూ విన్నాను. ఆయన దగ్గర అడుగుదాం. 'క్లూ' దొరికితే మంచిది. మీరూ  ఆలొచించండి...మీకు ఏదైనా 'క్లూ' దొరికితే, ఆ దారిలోనూ మనం ప్రయత్నించి చూద్దాం.  ఇప్పుడు మనం ఉన్న పరిస్థితుల్లో 'ఈగో'కు చోటిస్తే మనకు పనిజరగదు. ఇన్స్ పెక్టర్  సుధా...మీ ఆయనకు ఫోన్ చేసి రమ్మని చెప్పండి" ముగించాడు డి.జి.పి.

గర్వంగా ఫీలౌతూ తన సెల్ తీసి భర్త ఫోన్ నెంబర్లను నొక్కింది ఇన్స్ పెక్టర్ సుధా.

"హలో...ఒక అవసరం. డి.జి.పి మీతో ఏదో ముఖ్యమైన విషయం గురించి మాట్లాడాలట. వెంటనే బయలుదేరి మా ఆఫీసుకు రండి."

"లేదు డార్లింగ్. నేను ఇప్పుడే..."

"ఏదైనా సరే తరువాత చూసుకుందాం. వెంటనే బయలుదేరి రండి"

“నువ్వు ఆర్డర్ వేయటం, నేను చేయకపోవటమా. ఇదిగో ఇప్పుడే వస్తున్నా"...అవతల వైపు ఫోన్ పెట్టేసిన చప్పుడు.

పది నిమిషాల తరువాత డి.జి.పి కి  ఆఫీస్ ఎంట్రన్స్ సెక్యూరిటీ దగ్గర నుండి ఫోన్."మీరు రమ్మని చెప్పారని ప్రతాప్ అనే ఒకాయన వచ్చారు"

“డిటెక్టివ్ ప్రతాపేనా...? పంపించు"

"చూస్తే డిటెక్టివ్ లాగా కనిపించటం లేదు సార్. నాకెందుకో సందేహంగా ఉంది సార్" 

"నీకెందుకయ్య అక్కర్లేని సందేహం. ఆయనకోసమే మేమందరం కాచుకోనున్నాం. వెంటనే నా గదికి పంపు"

సుధా తన తలను పక్కకు తిప్పి, ఎడం చేతిని చెంపల క్రింద ఉంచుకుని గది ద్వారం వైపే భర్త రాకకై చూస్తోంది. ఆమె మాత్రమే కాదు....ఆ బృందంలోని అందరూ గది ద్వారం వైపే చూస్తున్నారు...గది తలుపులు తెరుచుకున్నాయి.

కళ్ళకు కూలింగ్ గ్లాస్ పెట్టుకుని, నలిగిపోయిన లుంగీ, మాసిపోయిన బనీను వేసుకుని ద్వారం దగ్గర నిలబడ్డాడు ప్రతాప్.

భార్యను చూశాడు. "హాయ్ బ్యూటీ" అంటూ చేయి ఊపాడు...అది చూసిన ఇన్స్ పెక్టర్ సుధాకు తల తిరిగినట్లనిపించింది.

                                 **************************************************************** 

                                                                                                        PART-3

తలుపులు తడుతున్న శబ్ధం మోత వినబడటంతో...నిద్రలో నుండి కష్టపడి తనని విడిపించుకుని, ఆవలించుకుంటూ వెళ్ళి తలుపులు తెరిచాడు ప్రమోద్.

క్రింది పోర్షన్లో ఉంటున్న ఇంటి యజమాని వాళ్ళబ్బాయి నిలబడున్నాడు.

"అన్నా....మీకు ఫోన్ వచ్చింది. నాన్నగారు చెప్పి రమ్మన్నారు."

ఎవరు, ఎక్కడ్నుంచి ఫోన్ చేశారో చెప్పకుండా తండ్రి చెప్పింది వొప్పచెప్పి వెళ్ళిపోయాడు.

"ఎవరై ఉంటారు?" అనే కన్ ఫ్యూజన్ తో, మొహం కడుక్కుని క్రిందకు వెళ్ళాడు ప్రమోద్.

"తమ్ముడూ, ఎవరో అంజలి ట ఫోన్ చేసింది. తిరిగి పది నిమిషాల తరువాత మళ్ళీ ఫోన్ చేస్తానని చెప్పింది. అంతవరకు అలా కూర్చోండి" చెప్పాడు ఇంటి యజమాని.

సోఫాలో కూర్చున్నాడు. అంజలి దగ్గర నుండి ఆ టైములో ఫోన్ వస్తుందని అతను ఎదురు చూడలేదు.

"తమ్ముడూ టీ...కాఫీ ఏమన్నా తీసుకుంటావా...?" భవ్యంగా అడిగాడు ఇంటి యజమాని.

"క్షమించాలి...నాకేమీ వద్దు. కాసేపట్లో బయటకు వెళ్ళిపోతాను. అప్పుడు చూసుకుంటాను"

'నిన్నటి వరకు ప్రమోద్ ని తిట్టిన ఇంటి యజమాని నోరు, పదినెలల అద్దె బాకీతో పాటూ, రాబోయే రెండు నెలల అద్దె డబ్బును ప్రమోద్ ముందే ఇవ్వటంతో ఈ రోజు పళ్ళు ఇకలిస్తూ నవ్వు మొహంతో మాట్లాడుతున్నాడు.

"డబ్బుకు ఎంత విలువో?"...మనసులోనే నవ్వుకున్నాడు ప్రమోద్.

టెలిఫోన్ రింగ్ అయ్యింది...సోఫాలో నుండి లేచి ఒక్క నిమిషం ఇంటి యజమాని వైపు చూశాడు. ఆయన తల ఊపటంతో, రిజీవర్ తీసి చెవి దగ్గర పెట్టుకున్నాడు. అవతలివైపు అంజలి గొంతు.

"హలో..."

"నేను ప్రమోద్ నే...చెప్పు"

"నిన్ను వెంటనే చూడాలి. రాగలవా?"

"ఇంత ప్రొద్దున్నే ఎక్కడకి"

"ఇప్పుడు కాదు...ఎనిమిదింటికి. ఎప్పుడూ ట్యాంక్ బండ్ దగ్గర కలుసుకుంటామే! ఆ చోటికి వచ్చాయి. మిగితాది నేరుగా చెబుతాను"

"సరే"- ఫోన్ పెట్టాశాడు. ఇంటి యజమానిని చూసి ఒక చిరునవ్వు నవ్వేసి, ఎదురుకుండా ఉన్న టీ కొట్టుకు వెళ్ళి అక్కడున్న బెంచ్ మీద కూర్చున్నాడు. ప్రమోద్ ను అడగకుండానే "సారుకు ఒక స్పేషల్ టీ ఇవ్వు" అని కేక వేశాడు టీ కొట్టు యజమాని.

మరు నిమిషం టీ అతనిదగ్గరకు వచ్చింది.

టీ కొట్లో కూడా అదే కథ! నిన్నటి వరకు సింగిల్ టీ చెప్పి, అరగంట కాచుకోవాలి. ఈ రోజు అడగ కుండానే టీ అతనిదగ్గరకు వచ్చింది. అదే డబ్బు మహాత్యం.

అతను...టీ త్రాగుతూ అంజలితో తన ప్రేమ వ్యవహారాన్ని గుర్తుకు తెచ్చుకున్నాడు.

ఆమె తల్లితండ్రులు ఆమెకు కరెక్టు పేరే పెట్టారు. ఆమెను చూసే ప్రతి ఒక్కరూ కొద్ది క్షణాలైనా తమ స్పృహలో ఉండరు. అంత అందంగా ఉంటుంది అంజలి. ఇతనూ  అమెను చూసిన వెంటనే మనసు పోగొట్టుకున్నాడు. 

ఏన్నోరోజులు అద్దం ముందు నిలబడి, 'నన్నెందుకు అందంగా పుట్టించలేదు’ అంటూ దెముడ్ని ప్రశ్నించేవాడు .నన్ను అందంగా పుట్టించుంటే ఆమె దగ్గరకు వెళ్ళి ధైర్యంగా నా ప్రేమను చెప్పేవాడిని...!' అని వాపోయేవాడు.

అలా అతను వాపోతున్నప్పుడు అంజలి కళ్ళు ఇతన్నే రహస్యంగా చూస్తూండటం గమనించాడు. ఇతను చూసిన వెంటనే తన చూపును చటుక్కున వేరు చోటుకు తిప్పుకునేది. ఇక ఇతన్ని పట్టుకోగలమా? ఆ రోజే తన ప్రేమను అమె దగ్గర కక్కేశాడు. ఆమె 'నో' చెప్పిన రోజు నుండి, ఇతన్ని చూసినవెంటనే పరిగెత్తి వెళ్ళిపోయేది.

ఆమెను మరిచిపోవడానికి ఎంతో ప్రయత్నించాడు...కుదరలేదు. ఒకసారి పదిమంది ముందు ...ఆవేశంగా తన ప్రేమను చెప్పాడు, దెబ్బలూ తిన్నాడు.ఆ సంఘటన తరువాత ఆమె మెల్ల మెల్లగా భయాన్ని వదిలేసి, అతనికి దగ్గరవడం మొదలుపెట్టింది.

మిగిలిన ప్రేమికులలాగా గంటల తరబడి ఫోన్ మాటలు లేవు. వారానికి రెండు రోజులు మాత్రమే ఒక గంటసేపే కలుసుకుంటారు. కాలేజీలో ఒక సంవత్సరం, ఆ తరువాత నాలుగు సంవత్సరాలు. వీళ్ళు ప్రేమించుకోవటం మొదలుపెట్టి ఈ రోజుతో ఐదు సంవత్సరాలు అయ్యింది.

ఉద్యోగం దొరక్క ఎన్నోసార్లు డీలా పడిన ప్రమోద్ ని తన చేతులతోనూ, మాట్లతోనూ ఉత్సాహపరిచేది అంజలి.  

                                                            ******************************** 

హైదరాబాద్ ట్యాంక్ బండ్. డబ్బుగలవారికి, లేనివారికి సరిసమానంగా బగవంతుడు ఇచ్చిన వరం. పెందలకడ వచ్చిన కొందరు మార్నింగ్ వాక్ ముగించుకుని తిరిగి వెడుతున్నారు.

వాళ్ళు మామూలుగా కలుసుకునే చోటుకు ప్రమోద్ వచ్చినప్పుడు టైము ఎనిమిది ఐదు. 'అప్పుడే వచ్చుంటుందా?' అనే అతని అపోహను తొలగిస్తున్నట్టు అప్పటికే ఆమె అక్కడకొచ్చి కూర్చోనుంది. తనని గిల్లి చూసుకున్నాడు.

ఆమె ముఖాన్ని తిప్పి చూసింది.

ఏడుస్తున్నది.

ఏమీ అర్ధంకానివాడిలా ఆమె దగ్గరకు వెళ్ళి కూర్చున్నాడు.

"ఎందుకేడుస్తున్నావు?...ఏమైంది?"

ఆమె సమాధానం చెప్పలేదు. అతని చొక్కా పుచ్చుకుని అతన్ని దగ్గరకు లాక్కుని అతని గుండెలపై తన ముఖాన్ని పెట్టుకుని వెక్కి వెక్కి ఏడ్చింది. మొదట ఆమెను సమాధాన పరుద్దామనుకున్నాడు. అతనివల్ల అది కుదరలేదు. 'కాసేపు ఏడవని’ అనుకుంటూ నిదానంగా ఉన్నాడు.

ఐదు నిమిషాల తరువాత ఆమె ఆమెను కంట్రోల్ చేసుకుని మాట్లాడటం మొదలుపెట్టింది.

"ఇంట్లో నాకు సంబంధాలు చూస్తున్నారు. నిన్న నాకు తెలియకుండానే, నా ఇష్టం కనుక్కోకుండానే పెళ్ళి చూపులకు ఏర్పాటు చేశారు. పెళ్ళి మూహూర్తాలు, తారీఖులూ నిశ్చయంచేసుకున్నారు. ఈరోజు ప్రొద్దున నాన్న దగ్గర మన ప్రేమ విషయం చెప్పాను. లాగి ఒకటిచ్చారు.

నాకు లోకం తెలియదుట. ఆయన చూసిన పెళ్ళికొడుకునే నేను చేసుకోవలట. 'లేకపోతే ఎక్కడకన్నా వెళ్ళిపో, నువ్వు చచ్చిపోయావని అనుకుంటా' అని చెప్పారు"...చెబుతూ కొంచం ఆయశపడింది.

అతను మౌనం వహించాడు.

"నాకేంచేయాలో తెలియలేదు. కోపంగా ఇంట్లోనుండి వచ్చాశాను"

ప్రమోద్ నవ్వాడు.

ఆశ్చర్యంతో అతన్నే చూసింది అంజలి.

"ఎందుకు నవ్వుతున్నావ్?"

“నువ్వు ఏడవటం చూసి ఏమిటో ఏదో అనుకున్నా. ఇది మనం ఎదురుచూసిందే కదా. దీనికొసం ఏడుస్తున్నావా?"

"కాదు..." అంటూ మాట్లాడబోయిన ఆమె నొటిని మూశాడు.

"నాకు సింగపూర్ లో మంచి ఉద్యోగం దొరికింది. నిన్ననే ఫ్లైట్ టికెట్టు కూడా బుక్ చేశేశాను. తీసుకొచ్చి నీకు చూపిద్దాం అనుకునాన్ను. అంతలో ఇవన్నీ జరిగిపోయినై. పరవాలేదు....ఈరోజే టూరిస్ట్ వీసా తో నీకూ టికెట్టు బుక్ చేస్తాను. నాతో వచ్చేసై. విదేశంలో మన జీవితాన్ని ప్రారంభిద్దాం. అక్కడకెళ్ళి వీసాను రెండేళ్ళకు ఎక్స్ టెండ్ చేయించుకుందాం. అలా కాదంటే ఇక్కడే లేడీస్ హాస్టల్లో ఉండు. రెండు సంవత్సారాలు బాగా సంపాదించుకుని వస్తాను. వచ్చిన వెంటనే పెళ్ళిచేసుకుందాం"

"నాకు డబ్బులొద్దు. నువ్వుంటే చాలు. నీతోపాటూ సింగపూర్ వచేస్తాను”

"సరే...నిన్ను మీ ఇంటిదగ్గర నేనే స్వయంగా దింపుతాను. నువ్వుగా ఇంట్లోనుండి పారిపోయి వచ్చినట్టు ఉండొద్దు. మీ నాన్న దగ్గర మాట్లాడతాను. కాదూ కూడదు అంటే...నాతో తిరిగి వచ్చేయి. మిగితా విషయాలు తరువాత చూసుకుందాం"

అంజలి భయంతో అతని చేతిని పుచ్చుకుంది.

“చదువుకునేటప్పుడు ప్రేమిస్తున్నానని నువ్వు చెప్పినప్పుడు...పెద్దగా పట్టించుకోనట్టు మాట్లాడాను. నిన్ను తిట్టాను...ఒకసారి కొట్టాను. అవన్నీ ఆ వయసులో ప్రేమ మీద నాకున్న భయంతో చేసినవి. నిజానికి, నిన్ను చూసిన మొదటిరోజే ప్రేమలో పడిపోయానన్నదే వాస్తవం. నన్ను క్షమించు. లేదు నన్ను దండించాలనిపిస్తే...నన్ను తిట్టు, కొట్టు. నీతోనే ఉంచుకుని నన్ను చిత్రవధలు పెట్టుకో.......అవన్నీ హాయిగా అనుభవించటానికి నేను రెడీ. కానీ నన్ను వదిలేయకు. నువ్వులేకుండా నేను బ్రతకలేను. అంత గాఢంగా నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాను"

ఆమె మాటలు అతనికి సూదుల్లా గుచ్చుకున్నాయి.

"నువ్వు నన్ను ఎంతగా ప్రేమిస్తున్నావో మాటలతో చెప్పేశావు! నిన్ను మహారాణిలాగా ఉంచుకోవాలనే ఒకే కోరికతో, దేశ ద్రోహం అని తెలిసికూడా ఆ పనిచేశాను. ఒకవేల నిన్ను ప్రేమించకుండా ఉండుంటే...'జైహింద్’ చెప్పి కష్టాలను సంతోషంగా స్వాగతించేవాడిని”

మనసులోనే అనుకున్నాడు...బయటకు చెప్పలేదు. అతని చేతులు మాత్రం ఆమె కన్నీటిని తుడిచాయి.

ఆ నిమిషం అతనికి తెలియదు...తనవలన అంజలి ఎన్ని కష్టాలను ఎదుర్కోవలసి వస్తుందో!

                                  ****************************************************************

                                                                                                        PART-4 

ఇన్స్ పెక్టర్ సుధాకు కోపం తలవరకు ఎక్కటంతో...లేచి అగ్నిపర్వతంలా భర్త ప్రతాప్ దగ్గరకు వచ్చింది.

“ఏమిటీ అవతారం? ఎందుకిలా పరువుతీస్తున్నారు...?---కోపంగా అరిచింది.

"నువ్వేకదా చెప్పావు...'ఏ పనిలో ఉన్నా సరే అలా పడేసి వెంటనే బయలుదేరిరా' అన్నావు. నిన్న 'లేట్ నైట్' వచ్చాను. ప్రొద్దున పది గంటలకు లేచి స్నానం చేశాను. అంతలోనే నన్ను వెంటనే రమ్మని ఫోన్ కాల్. నీ మాటలను కాదనగలనా...? అందుకనే అన్నిటినీ వదిలేసి అలాగే వచ్చాశాను"

"అందుకని ఇలాగా? ఈ నల్ల కళ్ళద్దాలు వేసుకునే 'బాత్ రూమ్' కి వెళ్ళారా?"

"చీచీ...ఇదిలేకపోతే నీ మామ ఇమేజ్ ఏంగాను? అందుకనే  అంత అవసరంలోనూ దీన్ని వెతికి పెట్టుకుని వచ్చాను"

సుధాకి ఇంకా కోపం తగ్గలేదు!

"నేను నిన్ను ఇరకాటంలో పెట్టాననుకుంటా. నన్ను క్షమించు సుధా. నా మనసంతా నిండిపోయున్న నా ప్రేయసీ...నన్ను మన్నిస్తావుగా..." అంటూ తల ఊపుకుంటూ సుధాను చూస్తూ ముందుకు వచ్చాడు ప్రతాప్.

అతని ఆ చూపులతో సుధా కోపం పూర్తిగా తగ్గిపోయింది. ఇద్దరూ అక్కడున్న కుర్చీలలో కూర్చున్నారు.

పక్కన కూర్చున్న సబ్ ఇన్స్ పెక్టర్ మూర్తి, పలుసార్లు ముక్కులెగరేశాడు.

"ఏమిటిసార్...వాసన చూస్తున్నారు...?  'బాత్ రూమ్' నుండి అలాగే వచ్చాశేనని చూస్తున్నారా?"

ఆయన అవునన్నట్టు తల ఊపాడు.

"చీచీ..నేనేమి అంత లేజీ వాడ్ని కాదు.  నాకు పని చాలా టైట్ గా ఉన్నది. అందువలన స్నానం చేసి రెండు రోజులైంది….అంతే" అన్నాడు ప్రైవేట్ డిటెక్టివ్ ప్రతాప్.  

"డార్లింగ్...మామకు ఆ స్పేషల్ సెంటు ఇవ్వరా బుజ్జి".....సుధాని అడిగాడు ప్రతాప్.

సుధా తనని తానే మళ్ళీ తలమీద కొట్టుకుని 'జేబులో ఉన్న ఆ స్పేషల్ సెంటు బాటిల్ను ఎగరేయగా, ప్రతాప్ దానిని పట్టుకుని తనపైన జల్లుకున్నాడు.

పక్కనున్న మూర్తిని చూసి "సార్...ఇప్పుడు వాసన చూడండి. గొప్పగా ఉంటుంది" అని చెప్పాడు ప్రతాప్.

మూర్తి కళ్ళు ప్రతాప్ ను కోపంగా చూసినై.

"డార్లింగ్...నువ్వు చెప్పరా! వాసన బాగుందికదా" నవ్వుతూ అడిగాడు.

అందరూ తననే చూస్తున్నారని తెలుసుకుని డి.జి.పి వైపుకు తిరిగాడు ప్రతాప్.

"చెప్పండి డి.జి.పి గారు. ఏదో ముఖ్యమైన విషయం గురించి మాట్లాడాలన్నారే?"

"ఇప్పుడైనా జ్ఞాపకమొచ్చిందే...?”...అంటూ ప్రశాంతంగా క్యాసెట్టును మళ్ళీ ప్లే చేశాడు డి.జి.పి.....రెండు నిమిషాల తరువాత్ క్యాసెట్ ఆగింది.

"ఇదే ఇప్పుడున్న పరిస్థితి "...షార్టుగా చెప్పాడు డి.జి.పి.

"ఇంకా మనకి పద్నాలుగు గంటల సమయమే మిగిలి ఉన్నది. అంతలోపు కనిపెట్టాలి. మీవల్ల అవుతుందా?"  ప్రతాప్ ను అడిగాడు డి.జి.పి.

“బాంబు పెట్టింది ఎం.ఎస్.ఐ తీవ్రవాద సంస్థ. ఇంతపెద్ద ముఖ్యమైన క్లూ మన దగ్గర ఉన్నది కాబట్టి ఈజీగా కనిపెట్టేయచ్చు… దానికి సమయం కూడా ఉన్నది"

"ప్రతాప్ గారూ....జోక్ వేస్తున్నారా?"

"లేదు సార్. ఇంతకు ముందే ఈ సంస్థకు పలు బాంబు సంఘటనలతో కనక్షన్ ఉన్నది. అందులో రెండు ప్రదేశలలో నేరస్తులను పట్టుకుని జైల్లో పెట్టారు. కరెక్టే కదా?"

"అవును"

"పోయిన రెండుసార్లూ బాంబులను ఎలా పేలేటట్టు చేసారో...అదేలాగానే ఈసారి కూడా చేస్తారు. ఆ రెండు నేరలలోనూ నేరస్తులను పట్టేశారు...! దానికీ, దీనికీ ఒకటే తేడా. అప్పుడు బాంబు పేలిన తరువాత నేరస్తులను పట్టుకున్నారు. ఇప్పుడు ముందుగానే నేరస్తులను పట్టుకోవాలి"   

అందరి ముఖాలవైపూ ఒకసారి చూశాడు. అందరిలోనూ నమ్మకమనే వెలుగు కనబడుతోంది. 

డి.జి.పి కొంచం నవ్వు మొహంతో కనిపించాడు. సుధా గురించి చెప్పక్కర్లేదు.

"డి.జి.పి గారూ.ఇంకో ఐదు నిమిషాలలో ఆ సంస్థకు సంబంధించిన బాంబ్ బ్లాస్ట్ కేసు ఫైలు మొత్తం నా దగ్గర ఉండాలి" చెప్పాడు ప్రతాప్. 

"ఏర్పటు చేస్తాను"

"అంతకు ముందు..."

మళ్ళీ ఒకసారి అందరినీ చూశాడు. 

"నాకొక టూత్ పేస్టు, బ్రష్ కావాలి. నా నోటి దుర్వాసనను నేనే తట్టుకోలేకపోతున్నాను. ప్లీజ్..." అని అడిగాడు.

"అవి ముఖ్యంగా ఏర్పాటు చేస్తాను. మేము కూడా తట్టుకోలేకపోతున్నాను...మీ భర్తను తీసుకువెళ్ళి ...బ్రష్ చేయించి, స్నానం చేయించి 'రెడీ' చేయండి. ఇంటికి ఫోన్ చేసి మంచి డ్రెస్స్ తీసుకురమ్మని చెప్పండి" సుధాకి చెప్పాడు డి.జి.పి. 

కొంచంసేపు తరువాత ప్రతాప్ ఫ్రెష్ అయ్యి, కొత్త ఉత్సాహంతో వచ్చాడు. ఇంటిదగ్గర నుండి దుస్తులు రాకపోవటం వలన...ఇంకా మాసిపోయిన బనీను, లుంగీ తోనే ఉన్నాడు.

అక్కడ కొత్తగా ఒక కుర్చీ, టేబుల్ వేయబడింది. టెబుల్ మీద ఒక ఫైలు ఉన్నది.

ఫైలులోని ఒక్కొక్క పేజీనీ చూసుకుంటూ వెళ్ళాడు ప్రైవేట్ డిటెక్టివ్ ప్రతాప్. ఐదు నిమిషాల తరువాత తలెత్తి అందరినీ ఒకసారి చూశాడు.

“ఈజీగా కనిపెట్టేయచ్చు"

"ఎలా" డి.జి.పి ఆసక్తిగా అడిగాడు. అందరి ముఖాలలోనూ అదే ఆసక్తి కనిపించింది.

"ఇంకో అరగంటలో చెప్తాను. దానికి ముందు ఈ ఇద్దరిలో ఎవరినైనా ఒకరిని విచారణ చేయాలి"

అప్పుడు డి.జి.పి ఇన్స్ పెక్టర్ అర్జున్ వైపు చూశాడు.

"సార్ ఇందులో దిలీప్ ఇండిపెండంట్ వ్యక్తి. ఇప్పుడు జైల్లో ఉన్నాడు."

"ఇంతకుముందు మేము ఇతన్ని చాలాసార్లు విచారణ చేశాము. ఈ టెర్రరిస్ట్ సంస్థ గురించి అతనికి ఏమీ తెలియదు. ఒక కిరాయి మనిషిలాగానే వాళ్ళకు పనిచేశాడు"

"అది నాకు తెలుసు మిస్టర్ అర్జున్. అతనిదగ్గర వేరే విషయం గురించి విచారణ చేయాలి. దానికి నేను చెప్పింది మీరు చెయ్యాలి" ఆర్డర్ వేశాడు ప్రతాప్.

ప్రతాప్ అలా ఆర్డర్ వేయటంతో కమీషనర్ కి కొపం వచ్చింది.

"ఒకరోజు నా ఎదురుగా గంటసేపు నీ మోకాళ్ళపై కూర్చుని ‘నన్ను వదిలిపెట్టండి’ అని బ్రతిమిలాడావు. నేరస్తుడైన నువ్వు చెప్పింది మేము చెయ్యాలా? ఈ కాకీ చొక్కా నీలాంటి ఒకడి క్రింద పనిచేయదు" కమీషనర్ గట్టిగా అరిచాడు.

"సార్... ఎప్పుడో ఐదేళ్ళ క్రిందట జరిగిన విషయం చెప్పి నా భర్తను చాలా అవమానిస్తున్నారు. ఆయన వచ్చింది మనకు సహాయపడటానికి. మొదట ఆయన్ను క్షమాపణ చెప్పమనండి " చెప్పింది ఇన్స్ పెక్టర్ సుధా.

"..........................."

"ఇంతకు ముందు కూడా ఆయన్ని అవమానపరిచారు. వాళ్ళ కళ్ళకు ఆయన అంత చులకన అయిపోయారా?"

'ఓ' అంటూ ఏడవటం మొదలెట్టింది.

డి.జి.పి కి ఏంచేయాలో తోచలేదు!

"ఏడవకండి"

"ఆయన్ని క్షమాపణ చెప్పమనండి సార్"

కమీషనర్ లేచి నిలబడ్డాడు... ప్రతాప్ కూడా ఏడవడం మొదలుపెట్టాడు.

వాళ్ళిద్దరి ఏడుపూ అక్కడున్న వారికి చిరాకు తెప్పించింది.

వేరే దారిలేక ప్రతాప్ దగ్గర క్షమాపణ  అడిగాడు కమీషనర్.

"ఇప్పుడు ఓకేనా? మీతోపాటు ఇన్స్ పెక్టర్ గణపతిని పంపిస్తాను . ఆయన మీకు సహాయం చేస్తాడు"

"వద్దు సార్...ఆయన కూడా నన్ను క్రిమినల్ గానే చూస్తారు. అందువల్ల నన్ను వదిలేయండి. నేను వెళ్ళిపోతాను. విషయాన్ని మీరే పరిష్కరించుకోండి"  కళ్ళు తుడుచుకుంటూ చెప్పాడు ప్రతాప్.

“కమీషనర్ క్షమాపణ చెప్పిన తరువాత కూడా మీరు మొరాయించటం బాగోలేదు మిస్టర్ ప్రతాప్” కోపంగా చెప్పాడు డి.జి.పి.

“……………….”ప్రతాప్ మౌనంగా ఉన్నాడు.

"ఇక్కడ జరిగింది మరిచిపొండి. మేము ఏంచేయాలో చెప్పండి...చేస్తాం. మాకు ఈ కేసులో సహాయం చేయండి" మళ్ళీ డి.జి.పి నే మాట్లాడాడు.

"దాని ఒకే ఒక దారుంది"

"ఏమిటది...చెప్పండి! చేస్తాం..."

"నన్ను ఒకరోజు డి.జి.పి గా అపాయింట్ చేయండి."

డి.జి.పి స్థంభించిపోయాడు. కొంచం సర్ధుకుని "దానికి పర్మిషన్ లేదు. కావాలంటే వేరే ఏదైనా అడగండి"

"అరె...'ఒకేఒక్కడు’ సినిమా లాగా.  ఈ బృందం వరకు నేను ఈ ఒక్క రోజు డి.జి.పి ని! ఓ.కే.నా?"

".........................." తలవూపాడు డి.జి.పి.

"అలాగే మీ యూనీఫారం ను ఒకరోజుకు అద్దెకు ఇవ్వండి"

"నా యూనీఫారం నా? ...అప్పుడు నేనేం చేశేది?" ......డి.జి.పి సురేందర్ పూర్తిగా ఆశ్చర్యంలో మునిగిపోయాడు.

"ఇంకొంచం సేపట్లో నా డ్రస్స్ వచ్చేస్తుంది సార్. అంత వరకు వీటిని వేసుకోండి. కానీ, జాగ్రత్తగా తిరిగి ఇచ్చేయాలి. ఎందుకంటే అది నా 'లక్కీ డ్రస్సు’  . పది సంవత్సరాలుగా జాగ్రత్తగా ఉంచుకున్నాను. ఉతికితే ఎక్కడ చినిగిపోతుందో నని రెండు సంవత్సరాలుగా అదిగూడా ఆపేశాను"

ఇతనితో మాట్లాడి ఏటువంటి పని చేయించుకోలేము అని అంచనా వేసుకున్న డి.జి.పి తుపాకీ తప్ప తన డ్రస్సు ఇవ్వడానికి అంగీకరించారు.

ఇద్దరూ డ్రస్స్ చేంజ్ రూముకు వెళ్ళారు.

బయటకు వస్తున్నప్పుడు ప్రతాప్, డి.జి.పి డ్రస్సులో వెలిగిపోయాడు....అతని పాత లుంగీ, బనియన్ డి.జి.పి కి వెళ్ళినై.

ఒక్కొక్కరూ వెళ్ళి షేక్ హ్యాండ్ ఇచ్చి, కౌగలించుకుని, ‘ఆల్ ద బెస్ట్ న్యూ డిజిపి’ అంటూ ప్రతాప్ భుజాలపై తట్టారు.

కమీషనర్ దగ్గరకు వెళ్ళినప్పుడు మొదట్లో ఆయన కోపంగా చూశాడు. తరువాత కౌగలించుకుని సంతోషాన్ని తెలియపరిచారు.

చివరిగా సుధా దగ్గరకు వచ్చి నిలబడ్డాడు.

ఇద్దరి ముఖాలూ వెలిగిపోయాయి.

తరువాత ఏం జరిగిందో చెప్పక్కర్లేదు! 

                                      ****************************************************************

                                                                                                        PART-5   

‘ఎవరీ ప్రతాప్?... అసిస్టంట్ కమీషనర్ రత్న కుమార్ కి  ఇతని మీద ఎందుకంత కోపం?’

ప్రతాప్ పుట్టి పెరిగింది జమీందారి వంశంలో. కానీ ‘విధి’ అతనితో ఆడుకుంది. అతనికి పదమూడేళ్ళు ఉన్నప్పుడు ఒక ప్రమాదంలో తల్లితండ్రులను కోల్పోయాడు. ఆస్తులన్నీ బంధువులు పంచుకున్నారు...వీడిని అనాధలాగా నిలబెట్టారు.

ఒక పూట భోజనానికే దారి తెలియక 'ఏం చేయాలి’ అని సతమతమవుతున్నప్పుడు 'పిక్ పాకెట్' ఒకటే దారి చూపింది. కొద్ది సంవత్సరాలలోనే దాంట్లో ఎక్స్ పర్ట్ అయ్యాడు. ఎంతో మంది జేబులను కొల్లగొట్టినా పోలీసుల దగ్గర చిక్కుకోలేదు.

అతనికి ఒకటే ఒకే లక్ష్యం...'నేను నా జమీందరి ఆస్తులను తిరిగి కొనాలి’ అనేదే. పిక్ ప్యాకెట్ మూలం అతనికి వచ్చిన ఆదాయం అతని ఖర్చులకే సరిపోయింది కానీ అతని లక్ష్యసాధనకు ఏమాత్రం సహాయపడలేదు.

అలా కాలం గడుపుతున్నప్పుడు ఒకరోజు ఒక 'పిక్ ప్యాకెట్' కేసులో ప్రతాప్ ను పట్టుకున్నాడు కమీష్నర్ రత్న కుమార్.  ప్రతాప్ పోలీస్ స్టేషన్ నుండి తప్పించుకుని పారిపోయాడు. అప్పుడు ఆ పోలీస్ స్టేషన్లో ఇన్స్ పెక్టర్ సుధా మాత్రమే ఉంది.  

నేరస్తుడిని తన కేర్ లెస్స్ నెస్ వలన తపించుకు పోనిచ్చిందని సుధాను, కమీషనర్ పిచ్చి,పిచ్చిగా తిడుతున్నప్పుడు...ఆమె అందానికి బానిస అయిన ప్రతాప్ తానుగా ముందుకు వచ్చి లొంగిపోయాడు. తనకోసం, తన గౌరవం కోసం పారిపోయిన ప్రతాప్ తిరిగి పోలీస్ స్టేషన్ కు వచ్చి లొంగిపోవటంతో సుధా మనసులో అతనికి స్థానం దొరికింది. ప్రతాప్ మొదటి నుండీ పిక్ ప్యాకెట్ దొంగ కాదు...అతను జమీందారీ వంశంలో పుట్టినవాడు అని తెలుసుకున్నది సుధా.  

కానీ, అసిస్టంట్ కమీషనర్ రత్న కుమార్ ఎలా రియాక్ట్ అయ్యుంటాడో ఇకచెప్పాలా?  ఆ రాత్రంతా మూడు లాఠీలు విరిగినై. మరుసటిరోజు అతన్ని కోర్టులో హాజరు పరిచారు.

ఆరునెలలు జైలు శిక్ష పడింది. శిక్ష పూర్తి చేసుకుని జైలు బయటకు వచ్చిన ప్రతాప్ కు సుధా తో ప్రేమ వికసించింది. ఆమెనే పెళ్ళి చేసుకున్నాడు.

భార్య చెప్పిన గీతోపదేసంతో డిటెక్ టివ్ ఏజన్సీ మొదలుపట్టాడు. నాలుగు సంవత్సరాల కాలంలో ఆ రంగంలో ఎదిగిపోయాడు.

సుధాకు దొరికిన రెండు ఉద్యోగ ప్రమోషన్లకు కారణం ప్రతాప్ ఇచ్చిన ఆలొచనలే. పోలీస్ డిపార్ట్ మెంట్ సాల్వ్ చేయటానికి కష్టపడిన కొన్ని కేసులను ప్రైవేట్ డిటెక్టివ్ గా ఉండి సాల్వ్ చేసిచ్చాడు ప్రతాప్. అయినా కానీ, ఎంత గొప్ప డిటెక్ టివ్ గా మారినా, కమీషనర్ చూపులకు మాత్రం ప్రతాప్ ఇంకా ఒక 'పిక్ ప్యాకెట్' గాడే.

                                                               *********************************

డి.జి.పి ముందు నిలబడి విరక్తిగా 'సల్యూట్' చేశేడు కమీషనర్. ఆయన ఎదురుగా ఉన్న టేబుల్ ముందు కూర్చున్నాడు.

"సార్...మీరు ఆ ప్రతాప్ కు చాలా అలుసు ఇస్తున్నారు"

"మనకు వేరే దారిలేదు కమీషనర్. ఈ పరిస్థితుల్లో ఏంచేయాలో తెలియటంలేదు. మనం ఏమీ కనిపెట్టలేకపోయాము. ఇప్పుడు అతన్ని నమ్మే తీరాల్సిన పరిస్థితి వచ్చింది. బాంబు పెట్టిన వాడి వివరాలు దొరకనివ్వండి...ఇతన్ని పంపించేయటం గురించి ఆలొచిద్దాం"

"అతను కనుక్కుంటాడని మీరు నమ్ముతున్నారా...?"

"అరగంటలో చెప్పేస్తాను అన్నాడే? చూద్దాం... లేకపోతే, తరువాత ఏం చేయాలో అప్పుడు అలొచిద్దాం"

"మీకొసమే చూస్తున్నా. లేకపోతే....అతన్ని కాల్చిపారేసే వాడిని" అంటూ, నడుము దగ్గర  చెయ్యి పెట్టాడు.

"సార్...తుపాకీ లేదు"

"ఎక్కడ పెట్టారు...? బాగా ఆలొచించి చూడండి కమీషనర్ "

"పొద్దున పెట్టుకున్న గుర్తు. ఖచ్చితంగా ఆ ప్రతాపే తీసుంటాడు" 

"అనవసరంగా అతన్ని తప్పు పట్టకండి. ఒకవేల ఇంట్లోనే పెట్టి మర్చిపోయుంటారు. వెంటనే ఫోన్ చేసి కనుక్కోండి"

"వద్దు సార్...నేనే నేరుగా ఇంటికివెళ్ళి చూసొస్తాను" అని చెప్పి ఇంటికి బయలుదేరాడు కమీషనర్.

                                                               *************************************

ఇన్స్ పెక్టర్ గణపతి జీపు డ్రైవ్ చేస్తున్నాడు. ప్రతాప్ అతని పక్కన కూర్చున్నాడు.

జీపు సెంట్రల్ జైలు వైపు వెడుతోంది. దారిలో తన జమిందారి బంగళా ఉండాల్సిన చోట ఫైవ్ స్టార్ హోటల్ ఉండటం చూసి బాధ పడ్డాడు ప్రతాప్.

జైలు వాకిట్లో జీప్ ఆగింది. డి.జి.పి సురేందర్ ఇచ్చిన స్పేషల్ అనుమతి లేఖ ఉండటంతో ఏ అడ్డంకులూ లేకుండా లోపలకు వెళ్ళగలిగారు.

గణపతి, జైలు అధికారి దగ్గర ఒక చీటీ చూపించాడు...జైలు అధికారి, ఒక జైలు వార్డన్ను తోడు ఇచ్చి పంపించాడు. రాజుల కాలం నాటి సొరంగం లాంటి ద్వారం దగ్గరకు వెళ్ళారు.

వెలుతురు తక్కువగా ఉన్న ఒక గదిలో ప్రతాప్ ను కూర్చోబెట్టి, దిలీప్ ను తీసుకు వచ్చారు.

రెండు సంవత్సరాలకు ముందు బలమైన కండరాలతో దృడంగా ఉన్న దిలీప్ జైలునివాశం వలన పూర్తిగా చిక్కిపోయి బలం లేకుండా అయిపోయి...ఎముకలతో అతుక్కుపోయిన జంతువులా అతుక్కుపొయి ఉన్నాడు.

నడవటానికే కష్టపడుతున్న దిలీప్ ను నిదానంగా తీసుకువచ్చి ఎదురుగా ఉన్న కుర్చీలో కూర్చోబెట్టారు.

ప్రతాప్ నోరు తెరవటానికి ముందే దిలీప్ మాట్లాడటం మొదలుపెట్టాడు.

"నాకు ఆ సంస్థ గురించి ఏమీ తెలియదు. కొట్టాలనుకుంటే కొట్టేసి వెళ్ళండి"

"నీదగ్గర నేను ఆ సంస్థ గురించి అడగటానికి రాలేదు....ఇప్పుడు టైము పదకుండు గంటలు. ఇది నాకు'టీ టైమ’. ఇప్పుడు టీ తాగబోతున్నాను. మీకు టీ కావాలా...?" 

అతను విరక్తిగా ప్రతాప్ ను ఒక చూపు చూసి, తిరిగి మౌనంగా ఉండిపోయాడు.

"సరె...నీక్కూడా టీ చెబుతున్నాను. సార్...రెండు టీలు. అలాగే ఇతని సంకెళ్ళు తీసేయండి. నేను ఇతనితో పర్సనల్ గా మాట్లాడలి"

వేడిగా టీ వచ్చింది.

తాగుతూ మాట్లాడటం మొదలుపెట్టాడు.

"చెప్పండి...దేనికోసం బాంబు పెట్టడానికి వొప్పుకున్నారు. డబ్బుకోసమే కదా?”

అతను మౌనంగా టీ తాగాడు.

"డిగ్రీ చదువుకున్న మీరు చేసిన ఈ తప్పువలన ఎక్కడికొచ్చారో చూడండి"

అతని కళ్ళల్లొ నుండి ధారగా నీళ్ళు కారినై.

"ఇలా మౌనంగా ఉండటంవలన ప్రయోజనం లేదు. మీరు లేనందువల్ల ఇప్పుడు ఆ సంస్థకు ఎలాంటి బాధ లేదు. ఇప్పుడు మీలాంటి ఇంకోక యువకుడు ఆ సంస్థ వలలో చిక్కుకున్నాడు. మీరు చెప్పేదాన్నిబట్టే వాళ్ళు జరుపబోయే తర్వాతి ప్లానును మేము ఆపగలం. మీలాంటి డిగ్రీ చదువుకున్న ఒకతన్ని, అమాయకపు ప్రజలను కాపాడవచ్చు. చెప్పండి"

అతను మాట్లాడటం మొదలుపెట్టాడు. 

“అందరి యువకుల లాగానే డిగ్రీ పూర్తిచేసిన నేను ఎన్నో కలలతో కాలేజీ నుండి బయటకు వచ్చాను. అప్పుడే ఈ ప్రపంచం ఎంత కృరమైనదో తెలుసుకున్నాను. ప్రభుత్వ ఉద్యోగాలకే కాక ప్రైవేటు ఉద్యోగాలకు కూడా లంచాలు అడుగుతున్నారు.  చదువుకున్న చదువుకు ఉద్యోగం లేదు. ఎన్నో కంపెనీల చుట్టూ కాళ్ళు అరిగిపోయేలా తిరిగాను. కన్నవారిపై భారంగా ఉండదలుచుకోలేదు. ఇల్లు వదిలిపెటి వచ్చేశాను...స్నేహితులతో రూములో ఉన్నాను. చేతిలో ఉన్న డబ్బు కరిగిపోయింది. ఏం చేయాలో తెలియని పరిస్థిలో మొదటిసారిగా ఒకమ్మాయి హ్యాండ్ బ్యాగు దొంగలించాను. పట్టుబడ్డాను"

"ఓ...పిక్ పాకెట్టా..?"

"అవును"

“నా లాగానే నువ్వు"...అతన్ని కౌగలించుకున్నాడు.

ప్రతాప్ వేసుకున్న డ్రస్స్ వైపు చూశాడు దిలీప్.

"ఏమిటి...ఈ డ్రస్సేమిటా అని చూస్తున్నావా? ఇది వూరికినే ఒకరోజుకు. నిజంగానే నేనూ ఒక పిక్ పాకెట్ గాడినే! నా పేరు ప్రతాప్. ఓల్డ్ సిటీ వైపు వెళ్ళి అడిగి చూడు...అవును నువ్వెలా పట్టుబడ్డావు...?"

"చేతిలో ఉన్న బ్యాగును లాక్కోగానే ఆ అమ్మాయి గట్టిగా కేకలేసింది. హాండ్ బ్యాగ్ చేతిలో ఉంటే ప్రమాదం అని నేను ఆ బ్యాగును అవతల పారాశాను. దాన్ని ఒకడు చూశాశాడు"

"అక్కడే నువ్వు తప్పు చేశావు...! ఆ సమయంలో బ్యాగును క్రింద పడేసి, హ్యాండ్ బ్యాగును కాలుతో బస్సు సీటు క్రిందకు తోశేసుంటే పట్టుబడేవాడివి కావు"

ఇన్స్ పెక్టర్ గణపతి ప్రతాప్ వైపు అదొలా చూశాడు.

"గణపతి గారూ...మేము మా వ్యాపార రహస్యాల గురించి మాట్లాడుకుంటున్నాము. మీరు కొంచం బయట వైట్ చేస్తారా?"   

ఒక పక్క కోపం వచ్చినా... ఆరోజుకు డి.జి.పి అతను. కార్యం జరగాలి కాబట్టి వార్డన్ తో కలిసి బయటకు వెళ్ళాడు ఇన్స్ పెక్టర్ గణపతి.

"తరువాత ఏమైంది?"

"దొంగాడు అనే బిరుదు రుద్దారు. అ తరువాత నాకెక్కడ ఉద్యోగం దొరుకుతుంది? అప్పుడే ఆ సంస్థ నుండి ఫోన్ వచ్చింది"

"ఇప్పుడే మీరు నేను ఎదురుచూస్తున్న చోటుకు వచ్చారు. ఆ సంస్థకు మీ గురించి ఎలా తెలిసింది? మిమ్మల్ని ఎలా కాంటాక్ట్ చేశారు...వాళ్ళ వలలో మీరెలాపడ్డారు? అ బాంబు పేలుడికి ఎంత డబ్బు ఇచ్చారు...ఎలా ఇచ్చారు? అన్నిటి గురించి చెప్పండి. వీలైనంతవరకు టూకీగా చెబితే మంచిది"

అతను చెప్పటం మొదలు పెట్టాడు. అరగంట తరువాత చిరునవ్వుతో బయటకు వచ్చాడు ప్రతాప్.

"ఏమిటీ...'క్లూ' దొరికినట్లు తెలుస్తోంది..." ఇన్స్ పెక్టర్ గణపతి కుతూహలంగా అడిగాడు.

"అవును... దొరికినట్లే! నేను వెంటనే డి.జి.పి తో మాట్లాడాలి"

ఇన్స్ పెక్టర్ గణపతి సెల్ ఫోన్లో నెంబర్లు నొక్కి ప్రతాప్ చేతికి ఇచ్చాడు.

"సార్... నేను ప్రతాప్ ని"

"చెప్పండి! ఎదైనా ముఖ్యమైన విషయమా?"

"అవును సార్...నాకు రెండు లిస్టులు కావాలి. ఒకటి, గత వారం రోజులలో ఎవరెవరి సేవింగ్స్ బ్యాంక్ అకౌంట్లలో పది లక్షల రూపాయల కంటే ఎక్కువ  డెపాజిట్ అయ్యిందో చూడాలి. రెండు.ఈరోజు నుండి రాబోవు పదిహేను రోజులకు బయటి దేశాలకు వెళ్ళటానికి ఎవరెవరు రిజర్వేషన్ చేసుకున్నారో, ఆ లిస్టు కావాలి" 

"దేనికోసమో తెలుసుకోవచ్చా?"

"ఇప్పుడు టైము లేదు సార్...డైరెక్టు గా మీమల్ని కలుసుకున్నప్పుడు చెప్తాను. ఈలోపు నేనడిగిన డీటైల్స్ రెడీ చేయండి. ఆ పనులు ఇప్పుడే మొదలుపెట్టండి"

"మీరడిగిన రెండో లిస్ట్....ఓ.కే..! మొదటిదే కష్టం. వెయ్యికిపైనే ఉన్నాయి బ్యాంకులు. ఒక్కొక్కదానికీ వెడితే...రెడీచేయటానికి రెండురోజులు పడుతుంది"

"అది చాలా కష్టం. మన పోలీసులలో నుండి యాబై మందిని సెలక్ట్ చేయండి. ఒకరికి 20 బ్యాంకులు అప్పజెప్పండి. నేరుగా వెళ్ళక్కర్లేదు. ఫోన్ మూలంగా విషయం చెప్పి, లిస్టు ను మన ఆఫీసుకు పంపమనండి. ఇప్పుడంతా కంప్యూటర్ యుగం కదా! కాబట్టి, మనం అడిగిన లిస్ట్ 'ఈజీగా' దొరుకుతుంది. నా అంచనాల ప్రకారం ...ఇంకో రెడుగంటల్లో మనకు అన్ని వివరాలూ వచేస్తాయి"

"ఓ.కే..! నేను వెంటనే ఆర్డర్స్ ఇచ్చేస్తాను"

"తరువాత ఇంకో విషయం. మన గ్రూప్ లోని అందరినీ మళ్ళీ సమావేశ పరచండి..."

డి.జి.పి రూములో మళ్ళీ సమావేశం ఏర్పాటు చేశారు. అందరూ రౌండుగా కూర్చున్నారు. మధ్యలో ప్రతాప్ నిలబడ్డాడు. ప్రతాప్ ఏం చెప్పబోతాడోనని అందరూ ఆసక్తితో ఎదురు చూస్తున్నారు.

                                  ****************************************************************

                                                                                                        PART-6   

"సార్...నేను చెప్పిన పనులు జరుగుతున్నాయా?"

"జరుగుతున్నాయి. ఆ వివరాలు ఎందుకో తెలుసుకోవచ్చా?"

"చెబుతను...అందుకోసమే నేనొచ్చింది"...ప్రతాప్ లేచి నిలబడ్డాడు.

అందరూ క్షుణ్ణంగా గమనిస్తున్నారు.

"మొదటగా మీకందరికీ తెలిసిన విషయమే...మన దగ్గర పట్టుబడ్డ ఇద్దరూ డిగ్రీ చదువుకున్నవారే. డబ్బుకొసమే వాళ్ళు ఈ పనులు చేశారు. ఇంతవరకు ఎం.ఎస్.ఐ సంస్థకు చెందిన వారెవరినీ వీల్లిద్దరూ చూసింది కూడా లేదు.

దీనికంటే  చాలా విషయాలు ఉన్నాయి. ఈ సంస్థకు ప్రజలను చంపాలనేది ఉద్దేశం కాదు. వాళ్ళ నిజమైన ఉద్దేశం....భారతదేశాన్ని అర్ధీకంగా దెబ్బతీయాలి. అందువలనే ఈ సంస్థ ఇంతకు ముందు జరిపిన బాంబు పేలుళ్ళలో చనిపోయిన వారి సంఖ్య చాలా తక్కువ. ఇదివరకు జరిగిన రెండు బాంబు పేళ్ళుల్లలోనూ పెద్ద పెద్ద పారిశ్రామక భవనాలు కూలిపోయినై. దీని వలన ఈ సంవత్సరం మనదేశ జి.డి.పి గ్రోత్ తగ్గింది. ఇప్పుడు కూడా వీళ్ళ టార్గెట్ బిగ్ ఇండస్ట్రీస్సే.

వాళ్ళ కార్యకలాపాలకు ఆ సంస్థ సరైన వ్యక్తులను ఎలా కనిపెట్టారు? వాళ్ళు చేసిన పనికి వాళ్ళకు డబ్బు ఎలా ఇచ్చుంటారు? ఇలా అలొచిస్తున్నప్పుడే నాకు ఒకదారి దొరికింది. దానికి గురించి తెలుసుకోవటానికే నేను దిలీపును కలుసుకున్నది.. అతన్ని కలుసుకున్న తరువాత  మనం వెళ్ళాల్సిన దారి క్లియర్ గా అర్ధమయ్యింది. 

ఉద్యోగాలు దొరకని యువకుల ఫోన్ నెంబర్లను 'ట్రాప్' చేసి, భారతదేశంపై వాళ్ళకు విరక్తి ఉన్నదా అని ఫోన్ చేసి చెక్ చేసుకుంటారు. అలాగనుక వాళ్ళకు దేశం మీద విరక్తి ఉంటే, అప్పుడు ఆ సంస్థ తరువాత కాయ జరుపుతారు. వాళ్ళల్లో దేశం మీద ఏర్పడిన విరక్తిని అధికం చేస్తారు. నయవంచకంగా మాట్లాడి, మాట్లాడి కొన్ని రోజులలొ వాళ్ళు మనసారా భారతదేశాన్ని ఎదిరించేటట్లు చేశేశ్తారు.

ఆ తరువాత బాంబు పేల్చడం గురించి చెప్పి....పెద్ద మొత్తాన్నీ, విదేశంలో ఉద్యోగాన్నీ ఎరగా వేస్తున్నారు. పెద్ద మొత్తంలొ డబ్బుకూ, విదేశీ ఉద్యోగానికి ఆశపడి యువకులు....వాళ్ళు విసిరిన వలలో చిక్కుకుంటున్నారు. దీనికంతా ఆరునెలలు పడుతుంది.

ఇంత తెలివిగా కాయలు జరుపుతున్న ఆ సంస్థ, ఒక పెద్ద తప్పు చేశారు. అది...డబ్బును యువకులకు ఇచ్చే పద్దతిలో.  డైరెక్టుగా డబ్బును యువకులకు ఇవ్వటానికి ఇష్టపడక...యువకుల బ్యాంకు అకౌంట్ నెంబర్ తీసుకుని, బ్యాంకులో డెపాజిట్ చేస్తున్నారు. అదికూడా రెండు వాయిదాలుగా చెల్లిస్తున్నారు. మొదటి మొత్తాన్ని బాంబు పేలుడుకు  మూడురోజుల ముందు, మిగిలిన మొత్తాన్ని బాంబు పేలుడు జరిగిన రెండురోజుల తరువాత బ్యాంకు మూలంగా ఇస్తారు.

ఇదే మనకు దొరికిన పెద్ద వరప్రసాదం. మామూలుగా వాళ్ళు ఫిక్స్ చేసిన పెద్ద మొత్తం ఇరవై లక్షలు. అలాగైతే ఇప్పుడు జరుపబోతున్న బాంబు పేలుడుకు మూడురోజుల ముందు ఎవరి అకౌంట్లోనో, ఏదో ఒక బ్యాంకులో, పది లక్షలు డిపాజిట్ అయ్యుంటుంది. అది కనిపెట్టి ఎవరా  యువకుడు అనేది తెలుసుకోవచ్చు. 

ఇక నేను చెప్పిన రెండో లిస్ట్ రెడీ చేస్తే మన పని మరింత సులువు అవుతుంది. బాంబు పేలుడు తరువాత ఆ యువకుడు ఇక్కడుండు. ఉంటే పట్టుబడతాడు. అందుకని బాంబు పేలుడు తరువాత ఆ యువకుడు విదేశాలకు వెళ్ళిపోతాడు. విదేశలకు వెళ్ళాలంటే ముందుగా రిజర్వేషన్ చేసుకోనుంటాడు"

“బ్రహ్మాండం ప్రతాప్. ఈ కేసుకు సంబంధించి చాలా విషయాలు కనిపెట్టారు. ఇప్పుడు మాకు నమ్మకం వచ్చింది"

డి.జి.పి రిలాక్స్ అయ్యాడు.

                                                                        ********************************  

అంజలి ఇంట్లోకి ప్రమోద్ చొరబడ్డాడు. ఎవరికీ కనబడకుండా ఆమె కూడా వచ్చింది. ప్రమోద్ రాలేదే నని ఇంతసేపు గాబరాపడ్డ అంజలికి కొంత ప్రశాంతత దొరికింది.

అంజలి తండ్రి సోఫాలో కూర్చోనున్నాడు...ఆయనకు ఎదురుగా నిలబడి తనని పరిచయం చేసుకున్నాడు ప్రమోద్.

"నేను, మీ ఆమ్మాయి ఐదు సంవత్సరాలుగా ప్రేమించుకుంటున్నాం. మేము పెళ్ళిచేసుకోవటానికి మీ అనుమతి కావాలి"

"ప్రేమించుకోవటానికి మాత్రం నా అనుమతి అక్కర్లేదు...పెళ్ళిచేసుకోవటానికి మాత్రం నా అనుమతి కావాలా? మీరే చేసుకోనుండచ్చుగా!"

"ఎలాగైనా ఎవరినో ఒకర్నిచ్చి మీ అమ్మాయికి పెళ్ళి చేస్తారు. అ తరువాత పెళ్ళిచేసుకున్న అతన్ని ఆమె ప్రేమించే కావాలి. అలాంటప్పుడు పెళ్ళికి ముందు ప్రేమించడం చేస్తే తప్పా?"

"మీలాంటి యువకులకు ప్రేమించడం టైమ్ పాస్ విషయం అయిపోయింది. ప్రేమికుడు అని చెప్పి పెళ్ళిచేసుకుని వెళ్ళిన ఎందరో అమ్మాయులు...రోడ్డు మీద నిలబడటం చూశాను"

"కొంతమంది 'ప్రేమ’ పేరుతో అమ్మాయులను మోసం చేసింది చూసి మీరలా చెబుతున్నారు. మా ఇద్దరి ప్రేమ...మిగితావారిలా కాదు. ఒక క్రమపద్దతితో ఉన్నది"

"ఆ క్రమపద్దతిని మేమెప్పుడూ దాటలేదు. ఇప్పుడు నాకు మంచి ఉద్యోగం దొరికింది. మీ ఆమ్మాయిని బాగా చూసుకుంటాను. నన్ను నమ్మండి"

"నన్ను నమ్మించే అవసరం నీకు అక్కర్లేదు"

"చివరగా మీరేం చెప్పదలుచుకున్నారు..." అతని స్వరం పెద్దదైంది.

"నేను చూసిన అతన్ని పెళ్ళిచేసుకుంటే అది నా కూతురు. లేకపోతే చచ్చిపోయింది అనుకుంటా"

“మీరు ఇంత కచ్చితంగా చెప్పేటప్పుడు, నేనూ ఒకటి చెప్పదలుచుకున్నాను. రాబోవు మూహూర్తంలో నాకూ, మీ అమ్మాయికి పెళ్ళి. ఇంట్లోనుండి పారిపోయిందనే చెడ్డపేరు ఆమెకు రాకూడదు. ఈ ఒక్క రోజు...పుట్టింట్లో ఉండనివ్వండి. రేపు మీ ముందే తాలి కట్టి నా భార్యగా మా ఇంటికి తీసుకువెళ్తాను"

అంజలిని చూశాడు ప్రమోద్...కళ్ళతో తన అంగీకారాన్ని తెలిపింది. 

"అంజలిని నేను మహారాణి లాగా చూసుకుంటున్నానని తెలుసుకుని ఏదో ఒకరోజు మీరే  నాదగ్గరకు వస్తారు. రేపు వస్తాను"

చెప్పేసి బయలుదేరాడు.

                                                                *******************************************

సమయం మధ్యాహ్నం ఒకటిన్నర అయ్యింది.

డి.జి.పి సురేందర్ ముందు ఒక ఫైలును పెట్టేసి, కొత్తగా వచ్చిన సబ్ ఇన్స్ పెక్టర్ ఆయనకి సెల్యూట్ చేసి వెళ్ళిపోయాడు.

"ఇదిగోండి ప్రతాప్ గారు. మీరడిగిన ఫైలు. ఐదు లక్షలకు పైన డిపాజిట్ చేసిన వాళ్ళ లిస్టు, విదేశాలకు వెళ్ళటానికి విసాలు అడిగినవారి వివరాలు ఇందులో ఉన్నాయి" డి.జి.పి ఫైలును అందించాడు.

అందులో ముప్పైఐదు సంవత్సరాలు వయస్సు ఉన్నవారి పేర్లు కొట్టాశాడు. అనుమానం ఉన్న పదిహేను మంది పేర్లను వేరుగా వేరే కాగితంపై రాసుకున్నాడు ప్రతాప్.

విదేశాలకు వెళ్ళటానికి విన్నపం చేసుకున్నవారి వివరాలను చూసి అందులో ముగ్గురి పేర్లను పెన్నుతో గుండ్రంగా చుట్టాడు.

ఆ పేర్లు: రాధాకృష్ణ, సుదర్షన్, ప్రమోద్.

”సార్...ఈ ముగ్గురే మన అనుమాన వ్యక్తుల వలయంలో ఉన్నారు. వీళ్ళను వెంటనే ఇంటరోగేట్ చేయాలి. పోలీసులమని చెప్పి ఇంటొరొగేట్ చేస్తే...మనమీద అనుమానం రావచ్చు. ఇన్ కం టాక్స్ ఆఫీసు నుండి వస్తున్నామని చెప్పి ఇంటెరోగేట్ చేద్దాం. మన అనుమానం నిజమవుతున్నట్టు తోస్తే,వెంటనే మన పద్దతిలోకి దిగిపోదాం"

“కంగ్రాట్స్ ప్రతాప్. నేరస్తుడు మనకు ప్రాణాలతో కావాలి. మీకు కావాలంటే నా సొంత 'రిస్క్' పై నా తుపాకీ ఇస్తాను. ఇంటరోగేషన్ అయిన వెంటనే తిరిగి ఇచ్చేయాలి"   

"నా దగ్గర తుపాకీ ఉంది...మీరు కంగారుపడకండి" అంటూ తనదగ్గరున్న తుపాకీని చూపించాడు.

"ఇది పోలీసు తుపాకీలాగా ఉన్నదే...ఇది మీకెలాదొరికింది?"

"పోలీసు తుపాకీ లాగా కాదు...పోలీసు తుపాకీనే. మన కమీషనర్ దే. రక్షణకోసం తీసుకువెళ్ళాను"

"అంటే ఆయన తుపాకీని దొంగలించింది....?"

"నేనే! ఇదొక్కటే కాదు....అందరి మనీ పర్సులూ కనబడకుండా పోయుంటాయే? ఇంకా ఎవరూ చూసుకోలేదా...?"

అందరూ జేబులను తడిమి చూసుకుని "అవును" అన్నారు.

"ఇదిగోండి..." అంటూ సంచీలో నుండి క్రిందపోశాడు.

"ఇందులో డబ్బు తప్ప మిగిలినవన్నీ సరిగ్గా ఉన్నాయో లేదో చూసుకోండి. డబ్బులు మాత్రం ఉండవు. పోలీసులు దగ్గర్ ‘ఫీజు’ తీసుకోలేనని తెలుసు. అందుకే ఇలా తీసుకున్నాను..."

"నా మనీ పర్స్ కూడా తీసుకున్నారా?"

"బిజినస్ వేరు, పర్సనల్ వేరు. నాకు అందరూ సమానమే. దీని గురించి మాట్లాడి సమయాన్ని వృధా చేయకండి. మనం చేయాల్సింది చాలా ఉంది" అంటూ లేచాడు ప్రతాప్.

అతనితో పాటూ అందరూ లేచారు.

                                        ****************************************************************

                                                                                                        PART-7   

ప్రతాప్ చెప్పినట్లు ఇన్స్ పెక్టర్ అర్జున్, సబ్ ఇన్స్ పెక్టర్ మూర్తి ఇద్దరూ ఇన్ కమ్ టాక్స్ ఆఫీసర్లుగా మారారు.

వీధి చివర జీపును ఆపి....ఇద్దరూ దిగి నడవటం మొదలుపెట్టారు. అర్జున్ తన కళ్ళద్దాలను గుడ్డతో తుడుచుకుని పెట్టుకున్నాడు. జేబులోని కాగితాన్నీ బయటకు తీసి అందులో రాసున్న అడ్రస్సును సరిచూసుకున్నాడు.

తలుపులు తట్టారు. లోపల నుండి యాబై ఏళ్ళ వయసున్న ఒకాయన వచ్చి నిలబడ్డాడు. మధ్యాహ్నం నిద్ర కునుకు ఇంకా ఆయన కళ్ళల్లొ తెలుస్తోంది.

"ఇక్కడ రాధాకృష్ణ ఎవరు?"

"మా అబ్బాయే. మీరెవరు...మీకేం కావాలి?"

"మేము ఇన్ కమ్ టాక్స్ ఆఫీసు నుండి వస్తున్నాం. ఇది మా ఐడి కార్డు. మిమ్మల్ని కొంచం విచారించాలి. లోపలకి వెళ్ళి మాట్లాడుకుందామా?"

ఆయనకేమీ అర్ధంకాలేదు. చేతి వేళ్ళల్లో కొంచం వణుకు. వాళ్ళను ఇంట్లోకి తీసుకు వెళ్లాడు.

"ఇప్పుడు మీ అబ్బాయి ఎక్కడున్నాడో తెలుసుకోవచ్చా?"

"వాళ్ళ అమ్మని ఆసుపత్రికి తీసుకు వెళ్ళాడు...వచ్చే టైము అయ్యింది"

“సరే...విషయానికి వస్తాను. మూడురోజులకు ముందు ఇరవై లక్షల రూపాయలు మీ అబ్బాయి తన బ్యాంక్ అకౌంట్లో డిపాజిట్ చేశాడు. అది బ్లాక్ మని అని మా సందేహం. ఆ డబ్బులు ఎలా వచ్చాయో తెలుసుకోవచ్చా?"

“వాడి పేరుమీద అశోక్ నగర్ లో ఉన్న స్థలాన్ని ఆమ్మాడు. ఆ డబ్బులే అవి"

"దానికి ఆధారం?"

"ఒక్క నిమిషం..." గొణుగుతూ లేచి గదిలోకి వెళ్ళాడు. ఐదు నిమిషాల తరువాత ఒక డాక్యూమెంట్ తో వచ్చాడు.

"ఇదిగోండి. మేము స్థలం అమ్మటానికి వేసుకున్న డాక్యూమెంట్"

అర్జున్ ఆ డాక్యూమెంట్ ను తీసుకున్నాడు. చదివి చూశాడు. అన్నీ కరెక్టుగానే ఉన్నాయి.

"ఇప్పుడు ఆ స్థలాన్ని అమ్మాల్సిన అవసరం ఏమిటి?"

“నా భార్యకు ఇంకో నాలుగు రోజుల్లో హార్ట్ ఆపరేషన్. ఎలా చూసుకున్నా పది లక్షలకు పైనే ఖర్చౌతుంది. అంత డబ్బును అప్పుగా తీసుకోనూలేము. వడ్డీ కట్టటానికే వాడి సగం జీతం కావాలి. అందుకని స్థలాన్ని అమ్మేశాడు"

“బయటిదేశానికి వెళ్ళటానికి మీ అబ్బాయి విమానం టికెట్టు బుక్ చేసుకున్నట్లు తెలుస్తోంది"

"మా అబ్బాయి దుబాయిలో పనిచేస్తున్నాడు. స్థలం అతనిపేరు మీద ఉండటం వలన దాన్ని అమ్మటానికి, తల్లి ఆపరేషన్ సమయంలో ఆమెను దగ్గరుండి చూసుకోవడంకోసం వచ్చాడు. ఒక పదిరోజులుండి వెళ్ళిపోతాడు"

అనుమానం వచ్చేటట్టు ఏదీ లేకపోవటంతో, ఇద్దరూ బయలుదేరటానికి రెడీ అయ్యారు.

"స్థలం అమ్మకం వలన వచ్చిన డబ్బుకు వచ్చే సంవత్సరం పన్ను కాట్టాల్సి వస్తుంది...గుర్తుంచుకుని కట్టేయండి"

"కరెక్టుగా కట్టేస్తామండి. మాలాంటి చిన్న వాళ్ళ దగ్గరే మీ అధికారం చూపిస్తారు. కోట్ల లెక్కలో పన్ను కట్టకుండా మోసం చేసేవాళ్ళను వదిలేస్తారు..."

"మిమ్మల్ని ఇబ్బంది పెట్టినందుకు క్షమించాలి...వస్తాం"   

అనవసరంగా ఆయనతో మాట పడాల్సి వచ్చినందుకు బాధపడి ఆయనకు నమస్కరించి అక్కడుంచి బయటకు వచ్చారు.

జేబులోని రెండో కాగితం తీసి అడ్రస్సు చూసుకున్నారు.

సుదర్షన్! అక్కడకూడా ఇదే ప్రశ్నలు అడిగారు.  అనుమానం వచ్చేటట్టు ఏ క్లూ దొరకలేదు. ఇక చివరిగా వాళ్ళ దగ్గరున్న అడ్రస్స్ చీటిలోని పేరు ప్రమోద్. వీడూ దొరక్కపొతే వాళ్ళ ప్రయత్నం వృధా అవుతుంది.

ఆ ఇంటిదగ్గర వాళ్ళిద్దరినీ దింపేసి పోలీసు జీపు ఒక పక్కగా నిలబడింది.

మేడ మెట్లు ఎక్కి గుమ్మం దగ్గరకు వెళ్ళారు. గుమ్మం వాకిటి తలుపుకు తాళం వేసుంది. క్రింద ఇంట్లో విచారించటానికి క్రిందకు దిగివచ్చి వాళ్ళ తలుపు మీద కొట్టారు.

లోపల నుండి ఒక ఆడమనిషి వచ్చింది.

"పైన అద్దెకుంటున్న అతని పేరు ప్రమోద్ కదా?" 

"అవును. మీరెవరు?"

"మేము ఇన్ కం టాక్స్ ఆఫీసు నుండి వస్తున్నాం. అతను ఎక్కడికి వెళ్ళాడో మీకు తెలుసా?"

"ఎక్కడకెళ్ళాడో తెలియదు సార్...ఏదైనా ప్రాబ్లమా?"

"లేదమ్మా...చిన్న ఎంక్వయరీ. అతను ఎక్కడ పనిచేస్తున్నాడు?"

"ఇన్నిరోజులూ ఉద్యోగంలేక ఉరంతా తిరిగి వచ్చేవాడు. ఇప్పుడేదో సింగపూర్ లో ఉద్యోగం దొరికిందని చెప్పాడు. అంతే కాదండి...పది నెలల అద్దెను నిన్ననే ఇచ్చాడు"

ఇద్దరి ముఖాలలోనూ ఒక వెలుగు కనిపించింది. 

"ఇంకేమీ లేదమ్మా...మేము చూసుకుంటాం"

అర్జున్ సెల్ ఫోన్ తీసి ప్రతాప్ నెంబర్లు నొక్కాడు. అవతల ఫోన్ ఆన్ చేసిన చప్పుడు.

"సార్....నాకు ఎందుకనో ఇతనిమీద అనుమానంగా ఉన్నది. బయటకు ఎక్కడికో వెళ్ళాడు. వచ్చేంతవరకూ ఆగుదామా....లేక, తాళం పగులకొట్టి చూసేద్దామా?"

"ఆగటానికి మనకు టైము లేదు. తాళం పగులకొట్టి వెళ్ళండి"

ఇద్దరూ మేడపైకి వెళ్ళారు. ప్రమోద్ గది తలుపు తాళం పగులకొట్టారు. లోపలకు వెళ్ళారు.

లోపలకు వెళ్ళి చూశారు. బాంబు తయారుచేయటానికి మందు గుండులో ఉపయోగించిన రసాయనం మిగులు ఒక డబ్బలో ఉన్నది. వైర్ ముక్కలు ఒక పక్కగా మూలలో ఉన్నాయి. ఇంకా కొంచం లోతుగా వెతికినప్పుడు అతను ఉపయోగించిన ‘వయర్ లెస్’ ఫోన్  దొరికింది. అర్జున్ మళ్ళీ ప్రతాప్ కి ఫోన్ చేశాడు. ఐదు నిమిషాలలో ప్రతాప్ అక్కడికి చేరుకున్నాడు.

ప్రతాప్, డి.జి.పి నెంబర్ నొక్కాడు. వివరాలు తెలిపాడు.  

"సార్...ప్రమోదే నేరస్తుడు. తరువాత ఏం చేయాలి?"

“అతనెక్కడుంటాడో విచారించారా?"

“అతను అద్దెకుంటున్న ఇంట్లో కింద అద్దెకున్నవారిని అడిగాము. బయటకు వెళ్ళాడు. ఎక్కడికి అని ఎవరికీ తెలియదు"

"అతని గదిలో ఉన్నవాటిని ఎక్కడుండేవో అక్కడే పెట్టేసి, గది తలుపులు వెసి మీరు వచ్చేయండి"

"ఓ.కె. సార్...అర్ధమయ్యింది. అతను వస్తే తప్పించుకుపోకుండా పట్టుకోవటానికి పదిమందిని మఫ్టీలో పంపించండి..."

"వెంటనే పంపిస్తాను. నేరస్తుడ్ని ప్రాణాలతో పట్టుకోవటం చాలా ముఖ్యం. దీన్ని మనసులో ఉంచుకుని మీరు పనిచేయాలి"

"ఖచ్చితంగా సార్”

పది నిమిషాలలో పోలీస్ స్క్వాడ్ అక్కడకు వచ్చింది. స్క్వాడ్లోని పోలీసులను ఇద్దరిద్దరుగా వేరుచేసి అక్కడక్కడ నిలబడమని ఆదేశాలు ఇచ్చాడు ప్రతాప్. అందరూ వాళ్ళ వాళ్ళ పొజీషన్లో రెడీగా ఉన్నారు.

చిన్నగా ఊగుతూ వీధిలోకి ఒక ఆటో వచ్చి ఆ ఇంటి ముందు ఆగింది. మరుసటిరోజు జరగబోతున్న తన పెళ్ళికోసం కొత్త పంచ, చీర, బంగారు తాలి, నగలు అంటూ రెండు పెద్ద సంచులు తీసుకుని...ఆటోలోనుండి దిగాడు ప్రమోద్.

మేడ మెట్లు ఎక్కాడు.

తలుపుకు వేయబడ్డ తాళం సరిగ్గా వేసుండకపొవడం చూసిన అతనికి సందేహం వచ్చింది.

'తాళం వేయటం మర్చిపోయుంటాను...' తనలో తానే అనుకుంటూ తలుపు తెరుచుకుని లోపలకు వెళ్ళాడు. సంచులను క్రిందపెట్టాడు. 

'రేపు ఈ సమయానికి నువ్వు... అంజలి మెడలో వేలాడుతూ ఉంటావు. మా ప్రేమను, 'భార్యా-భర్తా అనే పుణ్యమైన బంధానికి తీసుకు వెడతావు.

అంటూ తాలికి ముద్దు పెట్టాడు.

మరుక్షణం...ఇంటిచుట్టూ ఏదో శబ్ధం వినబడింది. తాలిని సంచీలో పెట్టేసి, తలుపుదగ్గరకు వెళ్ళి ఒక మూలగా దాక్కుని చెవులను చురుకుగా ఉంచుకున్నాడు.

అతను సందేహించింది కరెక్టే! షూ చప్పుడ్లు మెల్లమెల్లగా పెరుగుతూ తన గదివైపు రావడం విన్నాడు.

తన చుట్టూ ఏదో విపరీతం జరగబోతోందని అతని మనసు అతన్ని హెచ్చరిస్తోంది. అతని నుదిటి మీద నుండి చెమట కారుతోంది.

                                     ****************************************************************

                                                                                                        PART-8   

పోలీసులకు బాగా దొరికిపోయానని ప్రమోద్  కి అర్ధమైపోయింది. ఇప్పుడు ఒకటే దారి....అక్కడ్నుంచి తప్పించుకుపోవటమే.

డీప్ బ్రీతింగ్ చేసుకుని తనలోని ఆదుర్దాను తగ్గించుకుని కొంచం నిదానం తెచ్చుకున్నాడు. 'తప్పించుకోవటానికి ఏమిటి దారి?' అని ఆలొచించటం మొదలుపెట్టాడు.

'బూట్ల శబ్ధం ఎక్కువ అవుతోంది కాబట్టి బయటకు వెలితే దొరికిపోతాం. గదిలోనుండి మేడకు వెళ్ళటానికి దారి ఉన్నది. అక్కడ నుండి పక్క మేడకు దూకచ్చు. అలగనుక చేసినట్లు ఐతే వీధి చివరివరకు వెళ్ళిపోవచ్చు. అలా చేస్తే పోలీసుల కళ్లలో మట్టికొట్టచ్చు. చివరగా రెండో అంతస్తు నుండి క్రిందకు దూకాలి... తప్పదు’ నిర్ణయించుకున్నాడు ప్రమోద్.

అనుకున్నట్లు చేయడానికి గది తలుపు తెరిచాడు. పోలీసు కట్టింగ్ తలలన్నీ గదివైపుకు ఒకేసారి తిరిగినై......అదే సరైన  సమయం అనుకుని మేడవైపుకు పరిగెత్తడం మొదలుపెట్టాడు. 'ఏం జరుగుతోంది?' అని అర్ధం అయ్యేలోపు మేడమీదకు వెళ్ళి పక్క మేడకు దూకాడు.

అతని దురదృష్టం...ఒక కాకీచొక్కా వాడిని చూసింది.

"సార్...అటువైపుగా తప్పించుకుని వెడుతున్నాడు"

ప్రమోద్ తన వేగన్ని పెంచాడు. ఒక్కొక్క భవనంగా దాటుకుంటూ వెళ్ళాడు. పోలీసు అతన్ని వెంబడించింది. చివరి మేడ వచ్చింది. 'ఇక క్రిందకు దూకి పెరిగెత్తుకుంటూ వెళ్ళి పబ్లిక్ లో కలిసిపోవాలి’ అని అనుకున్నాడు.

ఇన్స్ పెక్టర్ గణపతి ప్రమోద్  యొక్క క్రిమినల్ ఆలొచనను ఊహించగలిగాడు. అతని కాలును గురిచూస్తూ కాల్చాడు. 

అది కరెక్టుగా మోకాలుకు క్రింద తగిలింది. నేలమీద పడిపోయాడు ప్రమోద్. నలుగురైదుగురు పోలీసులు ప్రమోద్ ని చుట్టుముట్టారు.

కొద్ది నిమిషాల తరువాత......

ప్రమోద్ ని తీసుకుని హాస్పిటల్ వైపు కు వేగంగా వెళ్ళింది ఆంబులాన్స్.

ప్రతాప్ ఆదేశంతో ఇన్స్ పెక్టర్ అర్జున్, సబ్ ఇన్స్ పెక్టర్ మూర్తి ఇద్దరూ...ప్రమోద్ తో ఆంబులాన్స్ లో వెళ్ళారు. 

                                                                                                  **********************************************

హాస్పిటల్ కు వెళ్ళి విచారణ మొదలుపెట్టటానికి మరో అరగంట అవుతుందని లెక్కవేసుకున్నాడు ప్రతాప్. ఆలోపు ప్రమోద్ గదిని ఒకసారి చెక్ చేసి రావాలని నిర్ణయించుకున్నాడు.

ఆ గదిలో........

బ్యాచులర్ ల గది ఎలా ఉంటుందో అలాగే ఉంది. చిందరవందరగా పడున్న గుడ్డలూ, కొన్ని వారాలుగా శుబ్రం చేయబడని చెత్త.

ఒక పక్క బాంబు తయారుచేయడానికి ఉపయోగించిన వస్తువులు, మరొపక్క పెళ్ళికి కావలసిన వస్తువులు.

బాంబు తయారుచేయడానికి పోనూ మిగిలిన రసాయనాల మిశ్రమాన్ని చేతితో కొంచంగా తీసుకుని చూశాడు.

"మిస్టర్ గణపతి గారూ…బాంబుల గురించి తెలిసున్న వాళ్ళను నేను కలుసుకోవాలి"

"వెంటనే ఏర్పాటు చేస్తాను"

బాంబ్ స్క్వాడ్ డివిజన్లో పనిచేస్తున్న విశ్వానికి ఫోన్ చేశాడు ఇన్స్ పెక్టర్ గణపతి ...పది నిమిషాలలో అక్కడికి వచ్చాడు విశ్వం. ఆలోపు  గదిలోని అన్ని మూలలను చెక్ చేశాడు ప్రతాప్.

"సార్... ఈయన మిస్టర్ విశ్వం. నా స్నేహితుడు. బాంబ్ స్క్వాడ్ డివిజన్లో స్పెషలిస్ట్. "

"ఐయాం ప్రతాప్. స్పెషల్ ఏజెంట్…ఇది సాధరణ బాంబులాగా లేదు. దీని గురించి చెప్పగలరా?"

"తప్పకుండా"

మిగులు మిశ్రమ రసాయనాన్ని తీసుకుని పరిశోధన చెయటం మొదలుపెట్టాడు విశ్వం. అప్పుడప్పుడు తనతొ తెచ్చిన పరికరంలో పెట్టి దేనికోసమో ఆదుర్దా పడుతున్నాడు. చూడకూడని లేక్కను ఆ పరికరంలో చూసిన ఆదుర్దా అతని మొహంలో కనబడింది.

"సార్. ఇది ఆర్.డి.ఏక్స్ హై మోడ్ బ్లాస్ట్ రకానికి చెందినది. లేటస్ట్ పరిశోధనలో కనిపెట్టబడింది. ఈ రసాయన మిశ్రమాన్ని అన్ని ప్రభుత్వాలు బాన్ చేశాయి. ఇది పదిరెట్లు శక్తివంతమైంది. వీడిచేతికి ఎలా దొరికిందో ఆశ్చర్యంగా ఉంది. ఒక చోటును పూర్తిగా ధ్వంశం చేయటానికి పది డైనమైట్ల శక్తి కావాలసి వస్తే...ఈ బాంబు మిశ్రమం ఐదు శాతం సరిపోతుంది. అంత శక్తివంతమైన బాంబు మిశ్రమం ఇది"

"అలాగా....?"---అంటూ తల గోక్కుంటూ ఆలొచనలలోకి వెళ్ళిపోయాడు ప్రతాప్.

"అన్ని దేశాలూ బాన్ చేసిన తరువాత ఈ బాంబు వీడి చేతికి ఎలా దొరికుంటుంది?"

"అదే తెలియటంలేదు".......

"మనం అనుకున్నట్లు ఇదేమీ చిన్న టెర్రరిస్ట్ సంస్థ కాదు. దీని నెట్ వర్క్ ప్రపంచవ్యాప్తంగా ఉండుంటుంది. వీళ్ళకు సహాయం చేయటానికి చాలామంది ఉండుంటారు"

ప్రతాప్ మరొకసారి ఆ గదిని పరిశీలించాడు. ఇన్స్ పెక్టర్ గణపతిని పిలిచాడు.

“ఇన్స్ పెక్టర్! మీరు ఇక్కడే ఉండండి. మిస్టర్ విశ్వా మీరుకూడా ఇక్కడే ఉండండి. నేను హాస్పిటల్ కు వెల్తాను. ఆ టెర్రరిస్ట్ గ్రూప్ ఈరోజు రాత్రి పన్నెండు గంటలకు బాంబు పేలేవిధంగా పథకం వేశారు. ఆ బాంబు ఎక్కడ పెట్టేరనే నిజాన్ని తెలుసుకుని వస్తాను. ఆ బాంబును డీ ఆక్టివేట్ చేయటానికి మీలాంటి ఒక నిపుణుడు కావాలి...అంతే కాదు. ప్రమోద్ ని పట్టుకున్న విషయం ఎవరికీ తెలియదు. అతనికోసం ఎవరైనా రావచ్చు"

"ఓకే సార్"

ప్రతాప్ జీపులో హాస్పిటల్ కు బయలుదేరాడు.

                                                              ************************************

ప్రమోద్ ఆపరేషన్ ధియేటర్లోకి తీసుకు వెళ్ళబడ్డాడు.

లోపల సర్జరీ జరుగుతుండగా...బయట డి.జి.పి ఆదుర్దాతో అటూ ఇటూ తిరుగుతున్నాడు. తన భార్యకు ప్రసవం జరుగుతున్నట్లుగా!

ప్రమోద్ ని విచారణ చేయాల్సిన అవసరం గురించి చెప్పి, మత్తుమందు ఇవ్వకుండా ఆపరేషన్ చేయమని కోరుకున్నాడు. మొదట కుదరదని చెప్పినా, తరువాత 'ఓకే' చెప్పాడు డాక్టర్.

అలా జరుగుతున్న ఆపరేషన్ వలన...నొప్పిని భరించలేక ప్రమోద్ పెడుతున్న కేకలు బయటవరకు వినబడుతున్నాయి.

అప్పుడు అక్కడకొచ్చిన ప్రతాప్ ను చూసిన డి.జి.పి. గబగబా ప్రతాప్ దగ్గరకువెళ్ళి అతని చేతులు పుచ్చుకుని "కంగ్రాట్స్" అన్నాడు.

"ఎమిటి సార్...అతనెలా ఉన్నాడు?" అని ప్రతాప్ డి.జి.పి ని అడుగుతున్న సమయం 'ఆపరేషన్ ధియేటర్’ లోపల నుండి డాక్టర్ బయటకు వచ్చాడు.

"డాక్టరే వస్తున్నారు...ఆయాన్నే అడిగి తెలుసుకుందాం"

"టెన్షన్ పడాల్సిన అవసరం లేదు. రక్తం కొంచం ఎక్కువగా పోవటం వలన స్పృహ కోల్పోయాడు. పది నిమిషాలలో నార్మల్ అవుతాడు. అప్పుడు వెళ్ళి చూడచ్చు"

"డి.జి.పి సార్. మనం అనుకున్నదానికంటే విషయం చాలా సీరియస్. అతను బాంబు తయారుచేటానికి ఉపయోగించిన రసాయనం అత్యంత శక్తివంతమైనది. అది పేలితే నష్టం విపరీతంగా ఉంటుంది"  

"మిస్టర్ ప్రతాప్....ఈరోజు మీరే డి.జి.పి! అది మర్చిపోయి నన్ను డి.జి.పి అని పిలుస్తున్నారు. ఒక ‘క్లూ’ కూడా దొరకని కేసులో ఇంత కనిపెట్టారు. ఇకపోతే మిగిలినది కనుక్కోవటం కష్టమా ఏమిటి?  మీవల్ల అవుతుంది. కొంచం రిలాక్స్ గా కూర్చోండి. ప్రమోద్ సృహలోకి వచ్చిన వెంటనే విచారిద్దాం"

అసిస్టంట్ కమీషనర్ రత్న కుమార్ వచ్చాడు.

"మిస్టర్ ప్రతాప్. బ్రహ్మాండంగా కనిపెట్టారు. మీకేదైనా సహాయం కావాలంటే అడగండి"

"అరే...'క్రిమినల్’ అనేది పోయి 'మిస్టర్’ ప్రతాప్ అయ్యింది. మంచి మర్యాద. సమయం నాలుగు గంటలు అయ్యింది. ప్రొద్దున్నుంచి ఏమీ తినలేదు. హోటల్ కి వెళ్ళి ఒక భోజనం తేగలరా?"

అసిస్టంట్ కమీషనర్ ముఖం మారింది. గొడవ పెద్దదవక ముందే డి.జి.పి కలిగించుకుని ఇంకొకరిని పంపారు.

"ప్రతాప్....అసిస్టంట్ కమీషనర్ గారి తుపాకీ ఆయనకే ఇచ్చేయొచ్చు కదా...ఇకమీదట మీకు అది అవసరమా?"

"ఆయన్నే ఉంచుకోనివ్వండి సార్. ఒక సెక్యూరిటీ గా ఉంటుంది. ఆయన గురించి తెలియక ప్రొద్దున ఇన్సల్టింగ్ గా మాట్లాడాను. తప్పుగా తీసుకోకండి సార్." 

"మీ తుపాకీకి ధ్యాంక్స్! మీ మాటలను అప్పుడే మరిచిపోయాను" పిస్టల్ ను తిరిగి ఇస్తూ చెప్పాడు ప్రతాప్.

పది నిమిషాలు గడిచింది.

"సార్...ప్రమోద్ కళ్ళు తెరిచాడు. మీరు చూడొచ్చు" నర్స్ చెప్పింది.

"సార్...భోజనం కొనుక్కొచ్చాను" జీప్ డ్రైవర్ మరొవైపు నుండి చెప్పాడు.

“మీరు వెళ్ళి భోజనం చేయండి...నా దెబ్బలు ఎలా ఉంటాయో తెలుసు కదా? అతని దగ్గర నుండి నిజాన్ని రాబట్టటం నా భాద్యత" చెప్పాడు అసిస్టంట్ కమీషనర్ రత్న కుమార్.

అరగంట సమయం దాటింది.

అసిస్టంట్ కమీషనర్ రత్న కుమార్ కొట్టిన దెబ్బలకు ప్రమోద్ నోరంతా నెత్తురు కారుతోంది. శరీరం మొద్దుబారిపోయినట్లు నిర్లక్ష్యంగా కూర్చున్నాడు.

ప్రతాప్ లోపలకు వెళ్ళాడు...అక్కడున్న కుర్చీలో కూర్చున్నాడు.

"చెప్పరా...బాంబు ఎక్కడ పెట్టావు?" అసిస్టంట్ కమీషనర్ రత్న కుమార్ లాఠీతో కాళ్ళమీద నాలుగు పీకాడు.

"ఏమిటి ఏ.సి గారు...నోరు తెరిచాడా?" అడిగాడు ప్రతాప్.

"ఎంత కోట్టినా నోరు తెరవటంలేదు. ఇప్పుడే నా కఠినమైన ట్రీట్ మెంట్ మొదలుపెట్టాను. ఇంకాసేపట్లో నోరు తెరుస్తాడు"

ప్రతాప్ ప్రమోద్ వైపు తిరిగాడు.  

"ఎందుకు ఇన్ని దెబ్బలు తింటూ చావుకు దగ్గరగా వెల్తున్నావు? నిజం చెప్పు. ఆ బాంబును ఎలా డీఆక్టివేట్ చేయాలో చెప్పు. చాలా కష్టపడి చేసినట్లు తెలుస్తోంది. చెప్పు...దెబ్బలు తిని చావకు"

"బాంబు ఎక్కడుందో కనిపెట్టేశారా?"

“కనిపెట్టాశాము"

"ఎలా"

డిటెక్టివ్ ప్రతాప్ చిన్నగా నవ్వాడు.

ప్రమోద్ ను అక్కడ్నుంచి డి.జి.పి ఆఫీసుకు తీసుకు వెళ్ళారు.

                                  ****************************************************************

                                                                                                        PART-9   

ప్రతాప్ తన ఇంటరోగేషన్ కొనసాగించాడు.

"చెప్పు ప్రమోద్...ఆ బాంబును పేలకుండా చేయటం ఎలా?"

"మీ టెక్నిక్ నా దగ్గర సాగదు మిస్టర్ డిటెక్టివ్ ప్రతాప్. నా నోటి నుండి ఒక్క ముక్క కూడా రాబట్టలేరు."

"నేను అబద్దం చెబుతున్నాని అనుకుంటున్నావా?"

ప్రమోద్ నిర్లక్ష్యంగానూ,మౌనంగానూ, నవ్వు మొహంతో ఉండటం చూసి మళ్ళీ ప్రతాపే మాట్లాడాడు.

"బాంబు ఎక్కడ పెట్టావో చెప్పనా...? 'ఫార్మా రెమిడీస్' కంపెనీలోని ఒక కంప్యూటర్లో బాంబును సెట్ చేశావు! నీ ఇష్ట ప్రకారం అది ఈరోజు అర్ధరాత్రి పన్నెండు గంటలకు పేలటానికి రెడిగా ఉన్నది"

ప్రమోద్  కళ్ళు ఆశ్చర్యంతో పెద్దవైనై.

"ఎలాగని ఆశ్చర్యంగా ఉన్నదా? నీ బూట్లే నిన్ను పట్టించింది...ఎలా అని చూస్తున్నావా?"

“నీ బూట్లకు అంటుకున్న పసుపు రంగు మట్టి నా చూపును ఆకర్శించింది. అదే రంగు మరకలను నీ టూ వీలర్ పైన కూడా చూశాను. దాన్ని రసాయన పరిశోధనకు పంపాను”

“ఆ పసుపు రంగు మట్టిలో ఉన్నది బాన్ చెయబడ్డ ఒక రసాయనం అని తెలుసుకున్నాను. ఆ రసాయనాన్నీ ఇంతకుముందు హైదరాబాద్ లో ఎక్కడ తయారుచేశావారో నన్న ప్రశ్నకు "ఫార్మా రెమిడీస్" కంపెనీకి దగ్గరలో క్లోస్ చేయబడ్డ ఒక ఫ్యాక్టరీలో అని తెలుసుకోవటానికి నాకెంతో సమయం పట్టలేదు”

"నువ్వు చాలా మంచివాడివి. నీ బూట్ల కాలి ముద్రలు ఆ కంపెనీ దగ్గర గట్టిగా నొక్కి వదిలిపెట్టి వచ్చావు. ఆప్పుడు నీ బూట్లకు అతుకున్న ఆ పసుపు రంగు మట్టి నీతో పాటూ వచ్చి, నువ్వు వెళ్ళిన దారి చూపిస్తూ, చివరగా "ఫార్మా రెమిడీస్" ఫ్యాక్టరీలోకి వెల్లింది"

ప్రమోద్ మళ్ళీ మౌనంగానే ఉన్నాడు. కానీ అతనిలో నిర్లక్ష్యం, మొహంలో నవ్వూ లేదు.

"మీ సంస్థ యొక్క ఒక పాలసీ నాకు నచ్చింది. బాంబు బ్లాస్టులో ఎక్కువమంది చనిపోకూడదు. అందుకే నీదగ్గర నిదానంగా మాట్లాడుతున్నాను...నిజం చెప్పు" 

"ఇంత దూరం కనిపెట్టిన మీరే దాన్ని కూడా కనిపెట్టచ్చుగా?"

"నేను బాంబు నిపుణుడిని కాదు ప్రమోద్. చాలా కష్టపడి తయారు చేశావు. ఆ బాంబును వేరే చోటుకు మార్చాలని కదిల్చినా అది పేలిపోయే స్థితిలో ఉన్నది. నువ్వు తెలివిగలవాడివే...కానీ. ఆ తెలివిని నువ్వు తాకట్టు పెట్టిన చోటు తప్పు"

ప్రమోద్ పరిహాసంగా నవ్వాడు.

"సార్...వీడ్ని నాకొదిలిపెట్టండి. కొట్టే కొట్టుడుతో నిజం కక్కిస్తాను"

"ఓ.కే. కమీషనర్ సార్...."

అసిస్టంట్ కమీషనర్ రత్న కుమార్ లాఠీతో బలంగా రెండు దెబ్బలు వేశాడు. ఆ దెబ్బలు ప్రమోద్ ని కొంచంకూడా భయపెట్టలేదు...ప్రమోద్ కోపంగా ప్రతాప్ వైపు చూస్తూ కూర్చున్నాడు.

మూడో దెబ్బ వేయటానికి లాఠీ ఎత్తిన అసిస్టంట్ కమీషనర్ రత్న కుమార్ చేతిని అడ్డుకున్నాడు ప్రమోద్.

"నీకు చివరిగా ఐదు నిమిషాల టైము ఇస్తున్నాను.టైము వేస్ట్ చేయటం ఇష్టంలేదు. మర్యాదగా చెప్పేసై. లేకపోతే కమీషనర్ కాళ్ళ మీద పడే చెప్పాల్సి వస్తుంది. అప్పుడే ఆయన నువ్వు చెప్పేది వింటారు"

"మీరు ఎంత కొట్టినా నా దగ్గర నుండి ఒక్క మాటకూడా రాదు"

ప్రమోద్ చెప్పిన మాటలను పట్టించుకోకుండా 'సెల్ ఫోన్ లో టైమర్ ఆన్ చేశాడు డిటెక్టివ్ ప్రతాప్. టైమర్ తన పని మొదలుపెట్టింది.

డి.జి.పి మరియు అసిస్టంట్ కమీషనర్ రత్న కుమార్ ఇద్దరూ ...తరువాత ఏం జరగబోతోంది అని ఎదురుచూస్తున్నారు. 

"మూడూ...రెండు...ఒకటి. నీకిచ్చిన టైము ముగిసింది ప్రమోద్"

టైము ఐదు నిమిషాలు గడిచిన తరువాత...డిటెక్టివ్ ప్రతాప్ చేతితో సైగ చేయగా...ఆ చోటుకు ఎదురువైపున ఉన్న తలుపు తెరుచుకుంది. అక్కడ ప్రమోద్ ప్రేమిస్తున్న అంజలి నిలబడుంది.

మరుక్షణం...ప్రమోద్ కళ్ళల్లోకి చూశాడు ప్రతాప్. ఆ కళ్ళల్లో అంతకుముందున్న కృరత్వం పోయి కన్నీళ్ళు కనబడ్డాయి.

"నేను నిజం చెప్పేస్తాను" పెద్దగా కేకలు వేయటం మొదలుపెట్టాడు.

"ఇంతసేపు మౌనంగా ఉన్నావే...ఇప్పుడు నువ్వు చెప్పేది నేను వినాలా...?"

ప్రతాప్ చేతులు ఊపగా...అంజలి చెంపపై లాగి ఒక్కట్టిచ్చింది సుధా.  ఆ దెబ్బను తట్టుకోలేక అంజలి గట్టిగా ఏడ్చింది.

"నా గురించి మీకు తెలియదు. నన్ను ఏమైనా చేసుకోండి. ముక్కలు ముక్కలుగా నరికేయండి. ఆమె మీద చిన్న గీత పడినా నేను వూరికే ఉండను”

మళ్ళీ చెతులు ఊపగా....అంజలి చెంపపై మరో దెబ్బ.

"నేను నిజం చెబుతానని చెప్పానుగా...ఇంకా ఎందుకు ఆమెను కొడతారు?"

"నువ్వు నిజమే చెప్పబోతున్నావని ఏమిటి రూజువు"--ఇప్పుడుకూడా అంజలి చెంప చెళ్ళుమన్నది.

“ప్లీజ్ ఆమెను విడిచిపెట్టండి. ఆమెకూ, నా పనికీ ఏ సంబంధం లేదు. మీ కాళ్ళమీద కూడా పడతాను. ప్లీజ్"

"పడాల్సింది నా కాళ్ళమీద కాదు...కమీషనర్ కాళ్ళమీద. ఆయనచెబితే కొట్టటం ఆపుతాను"

ప్రమోద్ ఒక్క దూకు దూకి కమీషనర్ కాళ్ళను గట్టిగా పట్టుకుని ఏడ్చాడు. కొట్టింది చాలు అని ఆయన కళ్ళతొ సైగ చేశాడు. ప్రతాప్ చేతులు ఊపడంతో...అంజలి విడిచిపెట్టబడింది.

ప్రమోద్ ను లేపి, తిరిగి కుర్చీలో కూర్చోబెట్టారు.

"నాకు తెలుసురా...ఎక్కడ స్విచ్ వేస్తే ఎక్కడ లైటు వెలుగుతుందో...! నీకొక్కడికే తెలివితేటలు ఉన్నాయనుకుంటున్నావా? మర్యాదగా మొత్తం చెప్పు"

ప్రమోద్ వివరంగా అన్నిటినీ అప్పజెప్పాడు.

ప్రతాప్ గడియారం వైపు చూశాడు. టైము ఏడు గంటలు చూపుతోంది.

"కమీషనర్ సార్...మీరు అడిగినదానిని ఐదు గంటల ముందే పూర్తిచేశాను. ఇక మీరే చూసుకోవచ్చు. నా అవసరం మీకుండదు"

"బాంబు డిస్పోజ్ చేసేటప్పుడు, ఆ అంజలిని కూడా తీసుకువెళ్ళండి. వీడు గనుక అక్కడ ఏదైన తిక్క పనులు చేస్తే, వీడితోపాటూ ఆమె కూడా బూడిదైపోనివ్వండి"

"వెల్ డన్ మిస్టర్ ప్రతాప్"--డి.జి.పి మరియు కమీషనర్ షేక్ హ్యాండ్ ఇచ్చారు.

"మళ్ళీ 'సారీ' చెబుతున్నా ప్రతాప్. మీ గురించి తెలియక ప్రొద్దున మిమ్మల్ని కించపరుస్తూ మాట్లాడాను"

"మీరు సారీ చెబుతూ నన్ను ఇబ్బంది పెడుతున్నారు సార్. నేను దొంగతనాలు మానేసి మంచివాడిగా ఉంటున్నానంటే దానికి కారణం మీరు ఆ రోజు నాకు ఇచ్చిన దెబ్బలూ, అడ్వైస్. మీరంటే నాకు చాలా గౌరవం. మీ మనసును బాధపెట్టుంటే నన్ను క్షమించండి" బయటకు వెళ్ళిపోయాడు ప్రతాప్.

అంజలిని లాకొచ్చి, ప్రమోద్ ముందు నిలబెట్టారు. ఆమె చెంపల మీద సుధా యొక్క చేతి వేళ్ల ముద్ర ఉన్నది. ప్రమోద్ ఆమె వైపు చూడలేకపోయాడు. తలవంచుకుని నిలబడ్డాడు.

""ప్రమోద్....రేపు నన్ను పెళ్ళి చేసుకుంటానని మా నాన్న దగ్గర ప్రామిస్ చేశావు? మంచికాలం...ప్రామిస్ ఫైల్ అయిపోతుందేమోనని భయపడ్డాను. అంతా అయిపోయింది కదా. ఇక బయలుదేరు""

"ఇప్పుడు నేను వీళ్ళ కస్టడీలో ఉన్నాను...నేనెలా రాగలను"

""సరే, వాళ్ళకు నిజాలన్నీ చెప్పేసి, రేపు ఉదయాన్నే వచ్చాయి. నీకొసం నేను రెడీగా ఉంటాను"

ఇన్స్ పెక్టర్ సుధా అంజలి చెయ్యి పుచ్చుకుని బయటకు తీసుకు వెళ్ళింది.     .

                                        ****************************************************************

                                                                                                        PART-10   

'భారతం మా బానిస’ టెర్రరిస్ట్ సంస్థ యొక్క హెడ్ క్వార్టర్స్ గుడారం. 

మసక వెలుతురులో ఆ సంస్థ యొక్క నాయకుడు కూర్చోనున్నాడు...ఎదురుకుండా చేతులు కట్టుకుని ఇద్దరు భవ్యంగా నిలబడున్నారు.

"మీరు చెప్పేది నిజమేనా?" గడ్డం సరిచేసుకుంటూ అడిగాడు.

"నిజమే 'బాస్’. ప్రమోద్ ని వాళ్ళు అరెస్టు చేసి తీసుకువెళ్ళటం నా కళ్ళారా చూశాను. ఈపాటికి వాడు నిజాలన్నిటినీ కక్కేసుంటాడు"

"అతని మీద బాగా నమ్మకం పెట్టుకున్నానే...ఇలా ఈజీగా దొరికిపోతాడని అనుకోలేదు"

వైర్ లెస్ ఫోన్ చిన్నగా శబ్ధం చేసింది. ఎదురుగా నిలబడున్న ఇద్దరిలో ఒకతను ఫోన్ తీసుకున్నాడు.

"ఆ...సరే...ఆలాగా..." అనే మాటలే తిరిగి తిరిగి పలికి, శొకంగా వచ్చి నాయకుడి ఎదురుకుండా నిలబడ్డాడు.

"బాంబు పెట్టిన కంపనీని పోలీసుల బలగం చుట్టు ముట్టిందట. ఈసారి మనం ఓడిపోతామేమోనని అనిపిస్తోంది"

"అలా జరగకూడదు. నాకు ప్రమోద్ గురించి బాగా తెలుసు. అతనికి కండ బలం లేకపోయుండచ్చు. కానీ బుద్ది బలం చాలా ఎక్కువ. వాడు తప్ప ఆ బాంబును 'డీ ఆక్టివేట్' చేయటం ఎవరి తరమూ కాదు. ఇప్పుడు మనకున్న ఒకే ఒకదారి...ప్రమోద్ ఆ బాంబును 'డీ ఆక్టివేట్' చేసేలోపు వాడ్ని చంపేయాలి"  

"మీరు చెప్పిందే కరక్ట్. మేము వెంటనే బయలుదేరుతాం".....సల్యూట్ చేసి బయలుదేరారు.

కొద్ది నిమిషాలలో మిలటరీ యూనిఫారంలోకి మారారు. చేతి తుపాకీలు, ఏ.కే.47, గ్రెనేడ్లు రెడీగా ఉండే జీపులోకి ఎక్కి కూర్చున్నారు.

"జాగ్రత్త. పోలీసులు ఇప్పుడు చాలా అలర్టుగా ఉన్నారు"...నాయకుడు హెచ్చరించాడు.

"ఏంచేస్తారు? మహా అయితే మా ప్రాణాలనే కదా తీస్తారు? తీయనివ్వండి. కానీ, మనం అనుకున్న ప్రకారం ఆ బాంబును పేలేటట్టు చేస్తాం"...'కోరస్ గా చెప్పారు.

జీపు బయలుదేరింది.

నాయకుడి మొహంలో గర్వంతో కూడిన నవ్వు.

                                                  *******************************************

బాంబు పెట్టిన చోటుకు ప్రమోద్ ని తీసుకువచ్చి ఒకతోపు తోశాడు కమీషనర్. ఆ తోపుకు తూలి నిలబడలేక ఆ కంప్యూటర్ ముందు పడ్డాడు.

"లే...లేచి ఆ బాంబును 'డీ ఆక్టివేట్' చెయ్యి"

తూలుతూ లేచి నిలబడ్డ ప్రమోద్ తన చేతి సంకెళ్ళను చూపించాడు. సంకెళ్ళను తీశాడు కమీషనర్.

కంప్యూటర్ వెనుక వైపు ను ఓపన్ చేశాడు. బాంబుకు అమర్చిన వయర్లను ముట్టుకున్న వెంటనే అతని చేతులు వొణికాయి. నుదుటి మీద నుండి కారిన చెమటను చేతులపై ఉన్న చొక్కాతో తుడుచుకున్నాడు. ఒకసారి అందరి వైపూ చూశాడు. చూపులను అంజలి దగ్గర ఆపాడు.

వయర్ కట్టర్ లో టైమర్ నుండి బాంబుకు వెడుతున్న వయర్లలో బ్లూ కలర్ రంగు వయర్ ను ఉంచాడు. కళ్ళు గట్టిగా మూసుకున్నాడు. అందరూ ఒక్క క్షణం కళ్ళు మూసుకుని ప్రాణాన్ని బిగబట్టారు.

ఇప్పుడు ఎవరి కళ్ళూ ప్రమోద్ పైన లేవు. కనుక, ఇదే సమయం అనుకుని గబుక్కున దూకిన ప్రమోద్, ఒక పోలీసు అధికారి తుపాకీ తీసుకుని ఆయన తలమీద ఉంచాడు.

"ప్రమోద్, మళ్ళీ తప్పు చేస్తున్నావ్..." చెప్పాడు డి.జి.పి.

"ఏం చేయాలో నాకు తెలుసు. అందరూ మంచిగా తుపాకులను క్రింద పడేయండి. లేకపోతే మీ అధికారి తల ముక్కలవుతుంది"

ఇది ఎదురుచూడని కొందరు శ్థంబించిపోయారు.

"నా గురించి ఆలొచించకండి. ఇతన్ని కాల్చిపారేయండి" చెప్పాడు ఆ పోలీస్ అధికారి.

"అది జరగదు సార్. ఇక్కడున్న బాంబును 'డీ ఆక్టివేట్' చేయడానికి నేను ప్రాణాలతో మీకు కావాలి….కానీ మీలో ఎవరి ప్రాణమూ నాకు అవసరంలేదు"

అందరూ తుపాకులను నేల మీద పెట్టారు.

"ఏం కమీషనర్ గారూ...మీకు మాత్రం వేరుగా చెప్పాలా? తుపాకీని క్రిందపడేయండి"

ఆయన తన తుపాకీ తీసుకుని ప్రమోద్ ను గురిచూసి కాల్చబోయారు. అంతకుముందే కమీష్నర్ను గురి పెట్టుకున్న ప్రమోద్, ఆయన చేతులు చూసి కాల్చాడు. ఆయన చేతిలోని తుపాకీ ఎగిరి దూరంగా పడింది.

"మొదట అందరూ ఈ చోటు నుండి బయటకు వెళ్లండి..."

అందరూ బయటకు వెళ్ళగానే...తల మీద ఉంచిన తుపాకితో అ పోలీసు అధికారిని తోసుకుంటూ వెనక్కి తీసుకుపోయి బయటకు తోశేశాడు.

"అంజలీ, నిన్ను మహారాణిలాగా ఉంచుకుందామనే ఆశపడ్డాను. కానీ, విధి...నావల్ల నీకు కష్టాలు తీసుకొచ్చింది. నీ జీవితంలో నేను ఇక లేను"

"ప్రమోద్ నువ్వు లేకుండా నాకు జీవితమే లేదు. ఇంతకు నుందు నువ్వు చేసింది మామూలు తప్పులు. ఇప్పుడు నువ్వు చేస్తున్నది దేశ ద్రోహం"

మళ్ళీ మాట్లాడాలనుకున్న అంజలిని ఆపాడు.  

"నన్ను తలచుకుని నీ జీవితాన్ని పాడుచేసుకోకు! విధి నా తలరాతను వేరేవిధంగా రాసేసింది. నువ్వు ఇక్కడ్నుంచి వెళ్ళిపో. డి.జి.పి సార్...ఆమెను ఎవరూ ఫాలో అవకూడదు. ఇక్కడ జరుగుతున్నదానికీ, ఆమెకూ సంబంధం లేదు"

అంజలి పరిగెత్తడం మొదలుపెట్టింది. ఆమె తల కనిపించనంతవరకు ప్రమోద్ వైట్ చేశాడు.

"నేను ఈ స్థితికి రావటానికి కారణమైన డిటెక్టివ్ ప్రతాప్ వెంటనే ఇక్కడకు రావాలి...ఓ.కె"... తుపాకీని మరింత నొక్కి పెట్టాడు.

"ప్రమోద్...నువ్వు పెద్ద తప్పు చేస్తున్నావు! నువ్వు ఇలా చేయటానికి డబ్బు మీద నీకున్న ఆశ. మేము చెప్పినట్లు చేస్తే...నీకు శిక్ష తగ్గే అవకాశం ఉంది"

"అన్నీ చేతులు దాటి పోయినై. నేను మంచివాడుగా ఉన్నప్పుడే నాకు ఉద్యోగం దొరకలేదు. ఇప్పుడు మీరు నేను దేశద్రోహి అని ముద్ర వేశారు. ఇక కలలో కూడా నేను ఉద్యోగం చేయలేను. అవసరం లేకుండా నన్ను సమాధాన పరిచేందుకు ట్రై చేయకండి...ప్రతాప్ ను రప్పించే ప్రయత్నం చేయండి"

సుధా యొక్క 'సెల్ ఫోన్' తీసుకుని, ప్రతాప్ నెంబర్లు నొక్కాడు కమీషనర్.

                                        ****************************************************************

                                                                                                        PART-11   

పిజ్జా దోశ ఎలా చేయాలో ఫైవ్ స్టార్ హోటల్ చెఫ్ వివరిస్తుంటే రికార్డు చేసిన వీడియోను, మళ్ళీ మళ్ళీ  వేసి చూసుకుంటూ దానిప్రకారం పిండి కలుపుతున్నాడు డిటెక్టివ్ ప్రతాప్.

చివరకు తన వంటను తానే మెచ్చుకుని...తన బుగ్గను తానే గిల్లుకుని ముద్దుపెట్టుకున్నాడు.

'ఈ నా వంటను సుధా గనుక తింటే ఒక వారం రోజులు రొమాన్స్ చేయచ్చు...'--తనలో తానే చెప్పుకున్నాడు.

భార్య దగ్గర నుండి ఫోన్ రావటంతో...ఉత్సాహంగా మాట్లాడాడు.

"హాయ్ ఫ్లవర్....నా వంట వాసన అక్కడ వరకు వచ్చిందా? ఇంకా ఏమిటి అలశ్యం? త్వరగా బయలుదేరి రా.  నీకోసమే ఇక్కడ కాచుకోనున్నాను."

"బాగా ఆలశ్యం అయితే అంతా నేనే తినేస్తాను. నీకు ఏమీ మిగలదు"

"మిస్టర్ ప్రతాప్...నేను కమీషనర్ మాట్లాడుతున్నా. నన్ను కొంచం మాట్లాడనిస్తారా?”

ప్రతాప్ మౌనం వహించాడు.

"ఇక్కడ ఇప్పుడు పరిస్థితి తలకిందలయ్యింది. ప్రమోద్ తుపాకీ గురిపెట్టి పోలీసు అధికారులను తన పట్టులో ఉంచుకున్నాడు..."

"ఎలా"

"కొంచం ఏకాగ్రత తగ్గింది. అది వాడు ఉపయోగించుకున్నాడు"

"ఇప్పుడు నేనేం చేయాలి"

"నిన్ను వెంటనే చూడాలని చెబుతున్నాడు. త్వరగా వస్తారా?"

"ఇదిగో వస్తున్నా..."---బయలుదేరాడు.

                                              *******************************************************

పది నిమిషాలలో అక్కడ దిగాడు ప్రతాప్. అక్కడ పరిస్థితిని ఊహించుకోగలిగాడు.

గ్రద్ద చేతిలో చిక్కుకున్న కోడిపిల్లలలగా డి.జి.పి మరియు కమీషనర్ నిలబడున్నారు.

ప్రతాప్ ను చూసిన ప్రమోద్ ముఖంలో పరిహాస నవ్వు.

"రండి...మీకొసమే కాచుకోనున్నాను. చాలా తెలివి గల వారు మీరు. నన్ను మాత్రం పట్టుకోనుంటే పరవాలేదు. అంజలిని ఎందుకు ఇందులోకి లాగారు. దానికి తగిన ఫలితాన్ని మీకివ్వద్దా?"

"నువ్వు నిజం చెప్పుంటే ఆమెను ఇందులోకి లాగేవాడిని కాదు"

కోపంగా ప్రతాప్ వైపు చూశాడు ప్రమోద్...."హీరో లాగా ప్రవర్తించాల్సిన మీరు విలన్ లాగ ప్రవర్తించారే. విలన్లే ఆడవారిని...ఐ మీన్ భార్యలను, తల్లి-తండ్రులను, ప్రేమికురాలును, పిల్లలనూ తీసుకు వచ్చి బ్లాక్ మైల్ చేస్తారు. అంజలిని తీసుకు వచ్చి మీరు చేసింది కూడా బ్లాక్ మైలే...ఆమె ఎం తప్పు చేసిందని అమెను కొట్టారు"

"అది...అది..." అంటు ఏదొ చెప్పటానికి మాటలు వెతుకుంటున్నాడు ప్రతాప్.

ఈ లోపు కమీషనర్ తలకు గురిపెట్టిన తుపాకీని క్రిందకు దింపి, సుధా తలకు దగ్గర  పెట్టాడు ప్రమోద్. ఆమె చెంప మీద చెళ్ళుమని ఒకటిచ్చాడు. ఆమె కళ్ళుతిరిగి పడిపోయింది.

డిటెక్టివ్ ప్రతాప్ అరుచుకుంటూ ముందుకు పరిగెత్తి వెళ్లడం....గుంపులో నుండి ఇద్దరు బయటకు వచ్చారు. అందులో ఒకడు తన చేతిలో ఉన్న 'ఏ.కె. 47' తుపాకీతో ప్రతాప్ ను అడ్డుకున్నాడు. అతనూ క్రింద పడిపోయాడు.

"ప్రమోద్...మేము కూడా 'భారతం మా బానిస’ సంస్థకు చెందిన వాళ్ళమే. వెంటనే మనం ఇక్కడ నుండి తప్పించుకుపోవాలి"

ప్రమోద్ మెదడు ఉత్సాహంతో వెలిగిపోయింది.

"ఇంకో ఐదు నిమిషాలలో బాంబు పేలేటట్టు టైమర్ లో మార్పు చేసి వస్తా. వీళ్ళకు ఇక అవకాశం ఇవ్వకూడదు”

ప్రమోద్ వేగంగా తనపనిని ముగించుకుని బయటకు వచ్చాడు.

"ఏమైంది?"

"సక్సస్’. వెంటనే బయలుదేరదాం"

"ఓ.కే"

"ఒక్క నిమిషం...ప్రతాప్ నూ, సుధానూ వీళ్ళిద్దరిని మటుకు జీపులో పడేయండి"

"ఎందుకు...?"

"మన విజయాన్ని పండుగ చేసుకోవటానికి..."

వాళ్ళను ఎత్తి జీపులో పడేశారు. డిటెక్టివ్ ప్రతాప్ తలపై తుపాకి ఉంచారు. అతని తల వెనుక బాగంలో దెబ్బతగిలిన కారణం చేత నెత్తురు కారడం మొదలయ్యింది.

'జీప్' ఉరుముతూ బయలుదేరింది. కాకీ బట్టలు ఏమీ చేయలేక...జరిగేదంతా వేడుక చూస్తున్నారు.  జీప్ ఆ వీధి చివరి వరకు వెళ్ళిందో లేదో...భవనం రాళ్ళ ముక్కలై కుంగిపోయింది.

బాంబు పేలిన శబ్ధం వినగానే జీపులో ఒకటే అరుపులు.

                                         ****************************************************************

                                                                                                        PART-12     

అరగంట తరువాతా ఎగుడు దిగుడులుగా ఉన్న వీధిలోకి దూరింది జీప్.

"పోలీసులు మనల్ని వెంబడిస్తూ వచ్చే అవకాశం ఉంది. అందువలన జీపును ఒక పక్కగా ఆపండి. ఎవరైనా వస్తున్నారా అని చూద్దాం..."

" పోలీసులే కాదు, ఇంకెవరూ కూడా ఇక్కడకు రాలేరు.. ఒక వేల వచ్చినా మనం ఉండే చోటును కనుక్కోలేరు. నువ్వు ఆదుర్దా పడకుండా రా"

ఒక గుడారం దగ్గరకు వెళ్ళి ఆగింది జీపు.

సంస్థకు కూలీలుగా పనిచేస్తున్న ఇద్దరూ వెర్రి ఉత్సాహంతో క్రిందకు దిగారు. ప్రమోద్, విజయం సాధించిన నాయకుడిలా ప్రతాప్ ను, సుధానూ తోసుకుంటూ వెళ్ళి అసలు నాయకుడి కాళ్ళ దగ్గర పడేటట్టు తోశాడు.

అక్కడ జరిగిందంతా చెప్పారు. నాయకుడికి మహా సంతోషం. ప్రమోద్ ను కావలించున్నాడు.

"శభాష్! నిన్ను సాదారణ వ్యక్తి అనుకుని భయపడ్డాను. కానీ, నువ్వు నీ తెలివితేటలను మరోసారి మాకు చూపించావు. చాలా ధ్యాంక్స్. అడుగు...నీకేం కావాలి?"

"ఈ దేశానికి చెందినంత వరకు నేనొక తీవ్రవాదిని. అందుకని నన్ను కంటికి కనిపించనంత దూరానికి పంపండి"

"ఎందుకు అలా వెళ్ళలి? మా సంస్థకు నీలాంటి తెలివిగలవారు కావాలి. నువ్వు ఇక్కడే ఉండు"

ప్రమోద్ ఆలొచించాడు.

"అన్నీ చేతులు దాటి పోయినై.  మంచివాడుగా జీవించటానికి విధి నన్ను వదిలిపెట్టటం లేదు" తనలో తానే మాట్లాడుకున్నాడు ప్రమోద్.

"అవును...ఎందుకు వీళ్ళిద్దరినీ లాకొచ్చారు? అక్కడే కాల్చిపారేసుండొచ్చుగా?"  అడిగాడు నాయకుడు.

"లేదు...నా ఈ కష్టాలన్నిటికీ కారణం ఇతనే. వీడు అంత సులభంగా చావకూడదు"

"అంతపెద్ద కేటుగాడా...?" --చెబుతూ ప్రతాప్ చొక్కా పుచ్చుకుని ఒక్క చేతితో పైకెత్తాడు.

"ఏయ్...సాలా..."--అతను మాట్లాడటం ముగించక ముందే అతని ముఖంపైన ఉమ్మేశి, కోపంతో అతన్ని క్రిందకుతోసి, పొత్తికడుపులో తన బూట్స్ కాలితో తన్నాడు ప్రతాప్.

నొప్పి పుట్టినా దాన్నీ కప్పి పుచ్చుకుని పైకిలేచాడు అతను.

"వాడ్ని కొట్టి మీరెందుకు కష్టపడతారు బాస్? అతని స్విచ్ ఇక్కడుంటే"- ప్రమోద్, సుధా ను చూపాడు.

"అందమైన అమ్మాయి..." మురికి పళ్లతో నవ్వాడు.

 "ఇప్పుడు చూడండి...అక్కడ ఎలా నొప్పి పుడుతుందో"- చెబుతూ పూజ చెంపలపై లాగి కొట్టాడు ప్రమోద్.

అమె బాధతో అరవగా...ప్రతాప్ నీరసంగా అరిచాడు.

మళ్ళీ ఆమెను కొట్టాడు ప్రమోద్...ఆమె క్రింద పడిపోయింది.

"ఇప్పుడు చూశారా...ఇంతకు ముందుకంటే ఇప్పుడెలా గిలగిలా కొట్టుకుంటున్నాడో"

"ఈ సంతోషాన్ని పండుగ చేసుకుందాం. విందుకు ఏర్పాటు చేయండి" కిరాయి అసిస్టంట్లకు ఆదేశించాడు. వాళ్ళూ పెద్దగా అరుచుకుంటూ తమ ఆనందాన్ని తెలిపారు.

"రా ప్రమోద్...సంతోషాన్ని పండుగ చేసుకుందాం"

"దేనికోసం...?"

"ఎంతపెద్ద పనిని చేసొచ్చావు నువ్వు! నిన్ను సంతోషపెట్టద్దా?"

"ఇతను అనుభవించే బాధే నాకు పరిపూర్ణ సంతోషం. మిగిలినవి ఏవీ నాకు సంతోషాన్ని ఇవ్వవు"

"వీళ్ళను ఎప్పుడైనా హింసించవచ్చు...రా"

ఒక గది తలుపు తెరిచి చూపిస్తే...అక్కడొక వైన్ షాపు ఉన్నది.

"ఒక వైన్ షాపులో ఉన్నంత సరుకా?...ఇదెలా సాధ్యం?"

"భారతదేశంలో డబ్బులు పారేస్తే అన్నీ దొరుకుతాయి"

ప్రమోద్ చుట్టూ చూశాడు. "విందు అని చెప్పారు...ఉత్త మందేనా? పొందు లేదా?"

"ఈ అడవిలోకి ఎవరొస్తారు?"

"ఇక్కడొక అమ్మాయిని తీసుకువచ్చాముగా? ఆమెను తీసుకువచ్చి సినిమా బానిలో ఆడిపించండి...తీసుకురండి అమెను"

ప్రమోద్ చెప్పిందానిని అందరూ ఆమొదించారు.

నాయకుడు చెయి ఊపడంతో...సుధాను వాళ్ళ ముందుకు తొశారు. కాళ్ళూ-చేతులూ వెనక్కి కట్టేసిన కారణంగా ప్రతాప్ ఒక మూలకు తోయబడ్డాడు.

అక్కడున్న పాత గ్రామఫోన్ ఆన్ చేయగా, అందులో నుండి బూతుపాటలు మొదలైనై.

సుధాకు ఏంచేయాలో తెలియలేదు. ప్రతాప్ వైపు చూసింది. అతను. నోటిలోంచి రక్తం కారటం వలన ముడుచుకు పడుకున్నాడు.

"ఆడటమే మంచింది..అప్పుడే మరికొంతసేపటివరకు ఎలాంటి విపరీతానైన్నా ఆపగలం. ఇంతలో ప్రతాప్ కు ఏదైనా ఐడియా రావచ్చు"

అక్కడ ఉత్సాహం మొదలయ్యింది. మందు లోపలకు వెళ్ళటంతో అందరూ ఆడటం మొదలుపెట్టారు. అది డాన్సా...లేక మందు వలన చిందులా అనేది కనుక్కోవడం కష్టం.

సుధా ఆడుతున్న  డాన్స్ స్టెప్పులతో ప్రమోద్ కూడా స్టెప్పులు వేస్తూ డాన్స్ లో కలుసుకున్నాడు. 

డాన్స్ ఇరవై నిమిషాలకు పైనే కొనసాగింది. సంస్థకు చెందిన వాళ్ళు స్వర్గంలో తేలుతున్నారు. విందు చివరి దశగా ప్రమోద్ చప్పట్లు కొడుతూ డాన్స్ చేయటంతో అందరి చూపూ అతనిపై పడింది.

"ఈ విందు ఇప్పుడు చాలా సంతోషంగా జరుగుతోంది. ఈ విందు ముగింపు ఇంకా సంతోషంగా మారటానికి వీడిని కాల్చి చంపబోతున్నాను"

అందరూ కోరస్ గా అరిచారు. పరిగెత్తుకొచ్చిన సుధాను రెండు బండ చేతులు ఆపినై.

"నీకెందుకంత అవసరం?...అతని తరువాత నువ్వే..."

"దాన్ని ఉండనివ్వండి...వాడ్ని లాక్కురండి"

ఆదేశానికి తలవంచి ఇద్దరు కిరాయి బండ మనుషులు మత్తులో తూలుతూ ప్రతాప్ ను తీసుకువచ్చి ప్రమోద్ ఎదురుగా నిలబెట్టారు.

ఆ గుంపు నాయకుడిని చూశాడు ప్రమోద్. అతనిదగ్గర ఆశీర్వాదం తీసుకున్నాడు. రివాల్వర్ను ప్రతాప్ తల వెనుక పెట్టాడు.

"జరపండి..."--నాయకుడు అనుమతి ఇచ్చాడు.

మరుక్షణం రివాల్వర్ మీట నొక్కగా...దానిలో నుండి 'బుల్లెట్' దూసుకుని పోయింది.

సుధా కేకలు ఆ చొట పూర్తిగా మారుమోగింది.

                                      ****************************************************************

                                                                                                        PART-13   

చాలాసేపు అరిచిన తరువాత కళ్ళు తెరిచింది సుధా...ఆమెకోసం ఆశ్చర్యం కాచుకోనుంది.

బుల్లెట్ తగిలింది...ఆ సంస్థ నాయకుడి కాలుకి. అతను ఇప్పుడు కాళ్ళు జాపుకుని నేలకు చతికిలపడి ఉన్నాడు. తుపాకి అతనికి గురి పెట్టి ఉన్నది.

ప్రమోద్ తన దగ్గరున్న చిన్న కత్తిని ఎగరేస్తే...ప్రతాప్ తన కట్ల ను తెంపుకుని బయటపడ్డాడు.

"ఏం చేస్తున్నావ్...?"......నాయకుడు ఆందోళనగా అడిగాడు.

"చూస్తే తెలియటం లేదా? నిన్ను కాల్చటానికి తుపాకీ గురిపెట్టాను...కనిపించటంలేదా?"

"ఇది నమ్మకద్రోహం"

"ద్రోహం గురించి ఎవరెవరు మాట్లాడాలి అనే వ్యవస్తే లేకుండా పొయింది"- ప్రతాప్ కలగుచేసుకుంటూ చెప్పాడు.

"ఏమిటి ఆశ్చర్యంగా ఉందా...డబ్బు చూపించి నువ్వు ప్రమోద్ ని కొని, నీ మాటకు వాడిని ఆడించావు! కానీ మేము ఏంచేశేమో తెలుసా? పది నిమిషాలే తీసుకున్నాము. అంజలిని మాట్లాడమన్నాము. నీ డబ్బుకంటే, ఆమె ప్రేమకు బలం ఎక్కువ. అదే వాడిని మాపక్కకు మార్చింది.

ఆ బాంబును ఎలా డీ ఆక్టివేట్ చేయాలో చెప్పేశాడు. చివరి క్షణంలో ఆ బాంబును డిస్ పోస్ చేయటం కంటే...మీ గుంపును వేర్లుతో సహా పీకిపారేయటం ముఖ్యం అనే నిర్ణయానికి వచ్చాము. బాంబు పేలిన చోటులో ఉన్న వెలకట్టలేని మిషన్లను పక్కనున్న ఇంకో చోటుకు తరలించాము. మీ వాళ్ళ ముందు బాంబును పేలేటట్టు చేశాడు. భవనం మాత్రం పేలుడు వలన మసైపోయింది.

మీరూ ప్రమోద్ ని పూర్తిగా నమ్మారు. మా తరువాతి ప్లాను, నామీద కోపం వచ్చినట్టు నటించి....నన్నూ, సుధా ను ఇక్కడికి లాకొచ్చాడు. ఇప్పుడు మీరు...మా తుపాకి గురిలో నిలబడున్నారు..."

"వాళ్ళను కాల్చిపారేయండి"-నాయకుడు అరిచాడు.

అందరూ అటూ ఇటూ చూశారు.

"ఏమిటి వెతుకుతున్నారు...మీ తుపాకీలనా? అరే...బుద్ది తక్కువ వెధవల్లారా! డాన్స్ చేస్తున్నప్పుడు మీ ఒక్కొక్కరి దగ్గరకు వచ్చి మీకు డాష్ ఇచ్చిందే...అప్పుడే ఒక్కొక్కరి తుపాకీని వేరు వేరు చోట్లలో తొసేశింది. ఇప్పుడందరూ నిరాయుధ ప్రాణులు. మీలాగా ఎక్కువసేపు మాట్లాడి...మీరు తప్పించుకోవటానికి చాన్సే ఇవ్వను. నాకు నాయకుడు మాత్రం చాలు.  మిగిలిన కిరాయి గూండాలు  అవసరంలేదు"

ఏకే-47 రైఫిల్ తీసుకుని అక్కడున్న టెర్రరిస్ట్ గూండా లందరినీ కాల్చి పారేశాడు. ఆ చోటంతా నెత్తుటి ప్రవాహ మయ్యింది.

"సారీ సుధా. నిన్ను ఈ ప్లాన్ లోకి తీసుకువచ్చే ఐడియా మాకు లేదు. వాడే ఇరకాటంలో పెట్టాడు. ఈ ప్లానును...డి.జి.పి., నేను, కమీషనర్ తరువాత ప్రమోద్. మేము నలుగురం కలిసి వేసిన ప్లాన్"

"నాకు కనీసం చిన్న సిగ్నల్ అయినా ఇవ్వాల్సింది?"

"ఎన్ని సార్లో నీకు సైగలు చేశాను. నీ మట్టి బుర్రకు అర్ధమయితే కదా?"

"యూ...యూ......"

"ఏయ్...మన ప్రాబ్లం గురించి తరువాత మాట్లాడుకుందాం. నాకు కొంచం పనుంది. ఈ పాటికి పోలీసులు ఈ చోటుకు వచ్చుంటారు. బహుశ సరైన చోటు ఎక్కడుందో తెలుసుకోవటంలో కష్టపడుతూ ఉంటారు. నువ్వెళ్ళి వాళ్ళకు వయర్ లెస్ సిగ్నల్ ఇచ్చిరా"

"సరే" అని చెప్పి వెళ్ళిపోయింది సుధా.

"ఏమిటి నాయకుడా ఆలొచిస్తున్నావు?...ఇప్పుడు నువ్వొక్కడివే మిగిలావు. నీదగ్గర చాలా ప్రశ్నలు అడగాలి. మేము అడిగే ప్రశ్నలకు చక్కగా జవాబులు చెబితే నీకు మంచిది.--- నాయకుడి తలకు ప్రతాప్ తుపాకి గురిపెట్టగా, ప్రమోద్ అతని మాటలను సెల్ ఫోన్ లో రికార్డు చేయటం మొదలుపెట్టాడు. 

                                                         ****************************************

సుధా ఆ కారు చీకట్లో, దట్టమైన ఆడవిలో జీపును ఏదో ఒక నమ్మకంతో నడుపుతోంది. వచ్చిన దారి గుర్తు పెట్టుకోవాలని అక్కడక్కడ కొన్ని కొండగుర్తులను బుర్రకు ఎక్కించుకుంటూ వెళ్ళింది.

పదిహేను నిమిషాల ప్రయాణం తరువాత పోలీస్ విజిల్ వినబడింది. ఆ వైపుకు జీపును వేగంగా నడిపింది. ఆమెను చూసిన తరువాత పోలీసు బలగాలలోని అధికారులకు ఆందోళన తగ్గింది. 

జీపులో వచ్చినా, ఒలింపిక్ పోటీలలలో పరిగెత్తినట్టు ఆయసపడుతోంది సుధా.

పోలీసు బలగాల అధికారి కమీషనర్ రత్న కుమార్ కు అన్నీ వివరించింది.

అదే జీపులో కమీషనర్ ఎక్కి కూర్చున్నాడు.

వెళ్ళవలసిన దారిని గుర్తుపెట్టుకోవటం వలన సుధా ఆ పోలీసు బలగాన్ని గుడారం దగ్గరకు తీసుకువెళ్ళింది.

పోలీసు బలగాలు అక్కడకి చేరుకున్నప్పుడు అక్కడున్న గుడారాలన్నీ మంటల్లో తగలబడుతున్నాయి.

డిటెక్టివ్ ప్రతాప్ ముందు ముఠా నాయకుడు శవమై పడున్నాడు.

"మిస్టర్ ప్రతాప్. ఏమైంది...?"

"వాడి దగ్గర వాగ్మూలం తీసుకుంటున్నాము. అప్పుడు అతని గుడారంలోని వయర్ లెస్ ఫోన్ లో చిన్న శబ్ధంతో సిగ్నల్ వెలిగింది. ముఖ్యమైన విషయం దొరకవచ్చు అనుకుని ప్రమోద్ లోపలకు వెళ్ళాడు. ఆ సమయంలో నాయకుడు తన పక్కన పడున్న గ్రేనేడ్ ను తీసి విసిరాడు.

ప్రమోద్ ఆ గ్రేనేడ్ పేలుడులో మరణించాడు. అంతే కాదు...అది బాంబుల గిడ్డంగి కావటంతో ఆ గుడారాలన్నీ మంటల్లో మసైపోయినై.  కోపంతో నాయకుడిని కాల్చిపారాశాను. అందులో అతను కూడా మరణించాడు"

"ఏదైనా సమాచారం దొరికిందా....?"

"ఇదిగోండి...సాధ్యమైనంతవరకు తీసుకున్నాం. ఈ ఘటనలు జరిగి ఉండకపోతే మొత్త సమాచారాన్ని లాగుంటాము"- క్యాసెట్టును డి.జి.పి కి అందజేశాడు.

"ప్రమోద్ మరణం కొంచం బాధపెడుతున్నా, ఈ టెర్రరిస్ట్ సంస్థ నాశనం అయినందుకు తృప్తిగా ఉంది. వెల్ డన్ మిస్టర్ ప్రతాప్. మిమ్మల్ని అభినందించడానికి వాక్యాలే లేవు. సుధా...మొదట నీకు ధన్యవాదాలు చెప్పాలి"- డి.జి.పి తన అభినందనను తెలిపాడు. 

కొద్ది రోజులలో లోనే, ప్రతాప్ యుక్క డిటెక్టివ్ ఏజన్సీ కి భారదేశంలో గొప్ప పేరు లభించింది. 

'భారతం మా బానిస’ అనే టెర్రరిస్ట్ సంస్థకు సహాయం చేసిన గ్రాడ్యువేట్ లను కాపాడటానికి ఎంతో ప్రయత్నం జరిగింది. కానీ భారత ప్రభుత్వం కఠినంగా ఉండటంతో వాళ్ళందరికీ చట్టం విధించిన శిక్షలను అమలుచేశారు. దీనికొసం రెండు కోట్ల రూపాయలు బహుమతిగా పొందిన డిటెక్టివ్ ప్రతాప్ ఆ డబ్బును ఆ గ్రాడ్యువేట్ల కుటుంబాలకు అందించాడు.

సుధాకు కు ప్రతాప్ పైన ఇప్పుడు ప్రేమ, గౌరవం రెట్టింపు అయ్యింది.

ప్రమోద్ ప్రేమికురాలు అంజలి ఒంటరి అయిపోయింది...డిటెక్టివ్ ప్రతాప్ ఆమెను తీసుకు వచ్చి కొన్నిరోజులు తన ఇంట్లో ఆశ్రయమిచ్చాడు.

భర్తమీద నమ్మకం ఎంతున్నా, సుధా యొక్క ఆడగుణం ఆమెను అనుమాన పడేట్టట్టు చేసింది.

ఒకరోజు ప్రతాప్ ఇంట్లో లేనప్పుడు, చాలాసేపు మ్రోగుతున్న సెల్ ఫోన్ ను తీసి మాట్లాడాల్సిన అవసరం వచ్చింది సుధాకు.

"హలో... నేను రియల్ ఎస్టేట్ బ్రోకర్ మాట్లాడుతున్నాను. ప్రతాప్ గారు ఉన్నారా?"

"లేరు. నేను ఆయన భార్యను. విషయమేమిటో చెప్పండి"

"జమీందార్ భవనాన్ని కొనే విషయంగా సారు మాట్లాడారు. ఆయన చెప్పిన డెబ్బై కోట్లకు పార్టీ ఓకే చెప్పారు. రిజిస్ట్రేషన్ ఎప్పుడు పెట్టుకుందామని అడగమన్నారు”

"సరే...నేను ఆయనతో చెప్తాను"- ఫోన్ పెట్టేసింది.

"డెబ్బై కోట్లా...ఇంత డబ్బు ఆయనకెక్కడిది?" -ఆమె బుర్ర కన్ ఫ్యూజన్ కు లోనయ్యింది.

ప్రతాప్ యొక్క ఆన్ లైన్ బ్యాంకింగ్ పాస్ వర్డ్ తెలిసుండటంతో కంప్యూటర్ నొక్కింది.

కొద్ది క్షణాలలో కంప్యూటర్ ఆన్ అయ్యి బ్యాంకు ఖాతాతో కనెక్ట్ అయ్యింది...ప్రతాప్ బ్యాంక్ అకౌంటులో ఆ రోజు బ్యాలన్స్ ఎంతో చూపింది. అది చూసిన సుధాకు ఒక్క నిమిషం గుండె ఆగిపోయింది.

మొత్తం తొంబై కోట్ల రూపాయలు ఉన్నాయి.

                                      ****************************************************************

                                                                                                        PART-14   

సుధా తన బుర్రను ఎంత గోకున్నా అది ఒకే సమాధానం చెప్పింది.

ఖచ్చితంగా ఏదో ద్రోహం చేశారు. లేకపోతే ఈయనకి ఇంత డబ్బు దొరికే చాన్సే లేదు.

ప్రతాప్ స్నానం ముగించుకుని తల తుడుచుకుంటూ వచ్చాడు.

"ఈరోజు టిఫెన్ చాలా రుచిగా ఉన్నట్లుందే. వాసన్ ముక్కును వదలటంలేదు"

"వెళ్ళి డ్రస్సు మార్చుకు రండి...తిందాం" కోపంగా చెప్పింది.

"ఇలా వస్తే టిఫిన్ పెట్టవా ఏమిటి?"--నవ్వుతూ అడిగాడు.

లోపలకు వెళ్ళి కొత్త డ్రస్సు వేసుకుని మెరిసిపోతూ వచ్చి డైనింగ్ టెబుల్ కు వచ్చి కూర్చున్నాడు.

ఇడ్లీలు ప్లేట్లో పెట్టింది. రుచి అనుభవిస్తూ తినడం మొదలుపెట్టాడు.

రెండో ఇడ్లీ ముక్కను నోటి దగ్గరకు తీసుకు వెడుతున్నప్పుడు అడ్డుపడింది "రియల్ ఎస్టేట్ బ్రోకర్ ఫోన్ చేశాడు. జమీందార్ భవనాన్ని కొంటున్నట్లు తెలుస్తోంది"

పొలమారింది. పక్కనున్న గ్లాసులోని మంచి నీళ్ళను ఒకే గుక్కలో తాగాడు.

సుధా వదలలేదు.

"డెబ్బై కోట్లకు బేరం కుదిరింది. మీకు అంత డబ్బు ఎక్కడిది?"

ఆమె చూపంతా అతని మీదే ఉన్నది.

"నీదగ్గర అబద్దం చెప్పదలుచుకోలేదు. కానీ దయచేసి ఈ ఒక్క విషయాన్ని మాత్రం చూసి చూడనట్లు ఉండిపో"

"లేదు...నాకు తెలిసే కావాలి. మీరు ఇంతకు ముందులాగా ఏదో పెద్ద తప్పు చేస్తున్నారని అనుకుంటా. మీ బ్యాంక్ అకౌంట్ చూశాను. దాంట్లో తొంబై ఎనిమిది కోట్లు  నాలుగు రోజులలో డెపాజిట్ చేయబడింది."  

"ఇది ఎవరినీ మోసం చేసి సంపాదించింది కాదు.  మోసం చేసి సంపాదించినదైతే బ్యాంకు ఖాతాలో జమ అవుతుందా?”

"అనవసరమైన మాటలు మాట్లాడొద్దు. నా ప్రశ్నకు మాత్రం సమాధానం చెప్పండి. మీకు ఇంత డబ్బు ఎలా వచ్చింది?"

"చెప్తాను. నా బ్యాంక్ అకౌంట్లో డిపాజిట్ చేయబడ్డ కోట్ల కొలది రూపాయలు మనదేశం నాకు బహుమతిగా రెండుకోట్లు ఇచ్చినట్లే ఆ ముఠా నాయకుడిని ప్రాణాలతో పట్టిచ్చినా, చంపేసినా వివిధ దేశాలు బహుమతలు ప్రకటించి ఉంచాయి. ఆ ముఠా నాయకుడిని చంపిన నన్ను మన ప్రభుత్వ సీక్రెట్ సర్వీస్ సంస్థ మూలం తెలుసుకుని, వాళ్ళు ప్రకటించిన బహుమతి డబ్బును నాకు పంపించారు. ఈ డబ్బు మొత్తానికీ నాకు పన్ను మినహాయింపు ఇచ్చింది మన ప్రభుత్వం. ఎందుకంటే ఈ డబ్బు మొత్తాన్నీ నేను నా జమీందారి భవనం కొనుక్కుని, దాన్నీ అనాధ శరణాలయంగా ఏర్పాటు చేసి సుమారు వెయ్యి మంది పిల్లలను మంచి పౌరులుగా తయారు చేయబోతాను. అందులో సహాయపడటానికి ప్రమోద్, ఆ ముఠా నాయకుడి వలలో చిక్కుకుని బయటపడ్డ మరో ముగ్గురు నాతో ఉంటారు…..” అంటూ మాటను సాగదీస్తూండగా.

డి.జి.పి.,కమీషనర్, వీళ్ళ తరువాత ముఠా  నాయకుడి వలలో చిక్కుకుని బయటపడ్డ ముగ్గురు , బాంబు పేలుడ్లో చనిపోయాడని చెప్పిన ప్రమోద్ వచ్చి అక్కడున్న సోఫాలో కూర్చున్నారు.

జరుగుతున్నది కలా లేక నిజమా అనేది తెలియక తికమక పడుతున్నది సుధా.

"మీరు 'డబుల్ గేం' ఆడేరు ప్రతాప్….. ప్రమోద్ ని, ఈ ముగ్గురు నేరస్తులనూ చట్టం కళ్ళకు చనిపోయినట్లు చూపించి...ప్రాణాలతో వదిలేసి, ఇప్పుడు మీ కోసం వాళ్ళను వాడుకుంటున్నారు.

మీకు ఇచ్చిన బహుమతి డబ్బును వాళ్ల కుటుంబాలకు మీరు ఇచ్చేసినప్పుడు మిమ్మల్ని గొప్ప వ్యక్తి అనుకున్నాను. కానీ మీరిప్పుడు చేసింది దేశ ద్రోహం. వీళ్ళతో పాటూ మిమ్మల్ని కూడా ఖైదు చెయ్యబోతాను" " చెప్పాడు డి.జి.పి.

“నా వరకు నేను న్యాయంగానే ఉన్నాను డి.జి.పి సార్. ఆ తీవ్రవాద సంస్థ వలన ఇప్పటివరకు మనదేశానికి ఏర్పడిన నష్టం ఐదువందల నలబై కోట్లు. ఆ సంస్థను కనుక్కోవటానికి మీరు ఏర్పాటు చేసిన స్పెషల్ స్క్వాడ్ ఖర్చు ముప్పై కోట్లు. ఆ సంస్థ ఇంకా ఉండుంటే మనదేశానికి పలుకోట్లు నష్టం వచ్చుండేది.

కానీ వీళ్ళ వలన మనకి, దేశానికీ ఎంత లాభమో చూడండి. ఒక్క పైసా ఆదాయం ఎదురు చూడ కుండా. వాళ్ళ ప్రాణాలను లెక్క చేయక ఆ సంస్థ ముఠాను పట్టుకొవటానికి వీళ్ళందరూ సహాయపడ్డారు. అందువలన వీళ్ళను నేరస్తులుగా పరిగణించకుండా వదిలేసింది మన ప్రభుత్వం... ఇదిగోండి దానికి సంబంధించిన లెటర్" అంటూ ఒక భారత ప్రభుత్వ లేకను డి.జి.పి.కి చూపించాడు ప్రతాప్.

"ఈ విషయాన్నీ మీరు అప్పుడే చెప్పుంటే మాకు ఎంతో  శ్రమ తప్పేది ప్రతాప్"

"చెప్పకూడదని కాదు సార్...కొన్ని సెక్యూరిటీ రీజన్స్ వలన చెప్పలేదు"

"నేను ఒక స్టేట్ డి.జి.పి ని. నా రాష్ట్రంలోనే ఆ తివ్రవాద సంస్థను ఎలిమినేట్ చేశారు. నా దగ్గరే సెక్యూరిటీ రీజనా?"

"సార్...మీ టీం అక్కడికి రాక ముందే భారత ప్రభుత్వ సీక్రెట్ సర్వీస్ ఏజెంట్స్ అక్కడికి వచ్చారు. వీళ్ళ ముగ్గురునీ రౌండ్ అప్ చేసి వాళ్ళతో పాటూ తీసుకు వెళ్ళారు. రెండు రోజుల తరువాత నన్ను కాంటాక్ట్ చేసి విషయాలన్నీ తీసుకున్నారు...మేము ఏ విషయమూ ఎవరితోనూ చెప్పకూడదని ఆదేశించారు"

ఇంతలో డి.జి.పి ఫోన్ మోగింది. ఫోన్ లో అవతల ఇండియన్ సీక్రెట్ సర్వీస్ చీఫ్.

"ఎస్ మిస్టర్ ప్రతాప్ ఈ రొజే మనిద్దరం డిల్లీ వెడుతున్నాం. ఇదేలాగ మరొ సంస్థ గురించిన సమాచారం వచ్చింది. దాన్ని వేర్లతో సహా పీకిపారేయటానికి మిమ్మల్ని స్పేషల్ ఏజెంటుగా నియమించింది భారత ప్రభుత్వం....దాని గురించి మాట్లాడాలట?" "

"ఓ...ఎస్" ప్రతాప్ బలంగా తల ఊపాడు.

అందరూ ప్రతాప్ కు కంగ్రాట్స్ చెప్పారు...సుధా కూడా.

“ఇక మనం ఆ బంగళాలో ఉండాలా?”

"మనం జీవించటానికని కొన్న బంగళా కాదది. మా అమ్మగారికి నేనిచ్చిన ప్రామిస్ కోసం కొన్నాను.. పేద పిల్లలకు అర్పణం చేయాల్సిన బంగళా అంటూ నా దగ్గర ప్రామిస్ చేయించుకున్నది. ఆమె ఆశపడినట్లు ఇప్పుడు ఆ బంగళాను అనాధ శరణాలయంగా మార్చాను...ఆ డబ్బంతా దానికే. అందులో నుంచి ఒక్కపైసా కూడా నేను తీసుకోలేదు" 

"నిజంగానా?"

"నీమీద ప్రామిస్"

మాట్లాడుతున్నప్పుడే కళ్ళు తిరిగి పడిపోయింది సుధా. ప్రతాప్ నీళ్ళు తీసుకు వచ్చి ఆమె మొహం మీద జల్లాడు.

డాక్టర్ కు ఫోన్ చేశాడు.

పది నిమిషాలలో డాక్టర్ వచ్చాడు......"మీరు తండ్రి కాబోతున్నారు"

స్పృహలోకి వచ్చిన సుధా మొహం సిగ్గుతో నిండుకుంది.

"మేము వెళ్ళి...మళ్ళీ వచ్చే వారం వస్తాం" అని చెప్పి కమీష్నర్, ప్రమోద్ మరియూ ఆ నలుగురు యువకులూ తిరిగి చూడకుండా వెళ్ళిపోయారు. 

                   **************************************సమాప్తం ******************************