తీరం ముగ్గులు...(పూర్తి నవల)

 

                                                                                తీరం ముగ్గులు                                                                                                                                                          (పూర్తి నవల)

“నీ భవిష్యత్తు ప్రణాళిక ఏమిటి?”

“ఎక్కువ సంపాదించాలి!”

“బ్రహ్మాండం!”

“ఉండండి! నేను ఎక్కువ సంపాదించాలని చెప్పింది డబ్బు మాత్రమే కాదు! అభిమానం సంపాదించాలి! మంచి బంధుత్వాలను సంపాదించాలి! మెప్పులు సంపాదించాలి! అన్నిటినీ కలిపితే మనుషులను సంపాదించాలి!”

“అందుకు నువ్వు కష్టపడనే అక్కర్లేదు. నీ దగ్గర మంచి మనసుంటే, అన్నీ వెతుక్కుంటూ మన కాళ్ళ దగ్గరకు వస్తాయి!”

“లేదు. దాన్ని నేను నమ్మను! సరైన పక్క బలం లేకపోతే డబ్బు కూడా కొన్ని సంధర్భాలలో నా లాగా వికలాంగమైపోతుంది”

“కోపగించుకోకండి! ఒక సినిమాలో చెబుతారు! మీరు కూడా చూసుంటారు. రక్త సంబంధంతో వచ్చేదంతా లాభమే! ఏదీ కుడా అప్పు కాదు! అలా కాదు అప్పు అని చెబితే తల్లి పాలకు మీరు చెల్లించాల్సిన జరిమానా ఎంత? దాన్ని తీర్చాలనుకుంటే నా తాళి చాల్తుందా? ”

“మనకు పెళ్ళి అయిన వెంటనే వేరు కాపురం వెళ్ళిపోదాం. ఇల్లు చూడమని చెప్పబోతా!”

“ఇలాంటి ఒక ఉద్దేశం ఉంటే, మనకి పెళ్ళే వద్దు ప్రదీప్. ఆపేయండి!”

నువ్వెందుకు దీన్ని ఎదిరిస్తున్నావు? ప్రతి అమ్మాయి ఇష్టపడి ఎంజాయ్ చేసే నిర్ణయం ఇది!”

“నేను అందరి అమ్మాయలలాగా సరాసరి అమ్మాయిని కాను.నాకు మనసులో స్వీయ విశ్వాసం ఉన్నా కూడా, శరీర పరంగా ఒంటరిగా పనులు చేసుకోవటం కష్టం. నన్ను అర్ధం చేసుకో కలిగిన వారి సహాయం నాకు కావాలి! నా పుట్టింటి నుండి నేను రాబోతున్నాను. మీరు ఉద్యోగానికి వెళ్ళిపోతారు! ఒంటరిగా నేను కష్ట పడనా?”

“అందుకని”

“మీ ఇంట్లోనే జీవిస్తే, మీ వాళ్ళు నాకు దొరుకుతారు! ఇది మీకు నచ్చలేదంటే, మా ఇంటల్లుడిగా ఇల్లరికం వచ్చేయండి! ఏది సులభం?”

పెళ్ళి తరువాత తాను భర్త ఇంట్లోనే ఉంటాను, లేదు వేరు కాపురమే పెట్టాలనుకుంటే భర్తను ఇల్లరికం రమ్మని ఆమె ఎందుకు చెప్పింది? భర్త ఏం చేశాడు? వీళ్ళ సమస్య ఎలా తీరింది? తెలుసుకోవటానికి ఈ కథ చదవండి.

*****************************************************************************************************

ప్రదీప్ యొక్క అతి బలహీనం అతని గుణమే. అతను ఏ పనిని సరిగ్గా పూర్తి చేయలేడు! తనకంటే గొప్పగా నిలబడ్డ మిగిలిన వాళ్ళను చూసి ఈర్ష్యతో కాలిపోతాడు.

ఆ ఈర్ష్యా నిప్పే అతన్ని పైకి రానివ్వకుండా మొదటి నుండే అతన్ని అణిచివేస్తోంది!

ఈ రోజూ, నిన్నా కాదు! పుట్టిన దగ్గర నుండి అతనితో పాటూ పెరుగుతూ వచ్చిన స్వభావం ఇది!

ఆ కుటుంబంలో పెద్ద కొడుకు ప్రదీప్.

అతనికంటే నాలుగు సంవత్సరాల చిన్నవాడు అతని తమ్ముడు దిలీప్! అందంలోనూ, చదువులోనూ, తెలివితేటలలోనూ దిలీప్ ప్రకాశవంతంగా కనబడతాడు!

స్నేహంగా  ఉన్నప్పుడు నవ్వుతో, స్వారస్యమైన మాటలతో మిగతావారిని తన పక్కకు లాక్కుంటాడు.

అందువల్ల కన్నవారికే దిలీప్ అంటే ఎక్కువ ఇష్టం. దిలీప్ పుట్టిన మూడు సంవత్సరాల తరువాత పుట్టింది మహతి! ఒకత్తే ఆడపిల్ల కావటంతో ఆమంటే అందరికీ ముద్దే.

ఇది కూడా ప్రదీప్ కు నచ్చదు!

చదువుకునే వయసులో ఇంట్లో వాళ్ళను చూసి ఈర్ష్య. స్కూల్లో తోటి విధ్యార్ధులను చూస్తే ఈర్ష్య...ఇలా ఈర్ష్యా మనోభావంతో ప్రదీప్ పెరగటం వలన, అతని ఎదుగుదలలో అడ్డంకులు రావటం మొదలయ్యింది.

స్కూల్ ఫైనల్ పరీక్షలలో అతి తక్కువ మార్కులతో పాసవటం వలన, అతన్ని కాలేజీలో చేర్చటానికి అతని తండ్రికి నాలిక తడారిపోయింది.

అక్కడ కూడా తోటి విధ్యార్ధులూ, విధ్యార్ధినిలూ సహజంగా సన్నిహితంగా ఉండటం చూసి ప్రదీప్ కడుపు మండిపోయేది!  

ఆడపిల్లలు ఎవరూ  ఇతన్ని వెతుక్కుంటూ రారు...వాళ్ళను వసపరచుకునే ఎటువంటి నాజూకూ, వినయమూ అతనికి లేదు!

‘జిడ్డు మొహం’ అని మిగిలినవారు పేరు పెట్టటంతో వాళ్ళు ఇతని పక్కకే రారు!

స్నేహితులు లేరు!

ఒకరు మాత్రం బాగా సన్నిహితంగా, స్నేహంగా ఉండేవారు. అతన్ని కూడా ఏదో ఒక సంధర్భంలో కోపంగా మాట్లాడటంతో, అతను కూడా దూరంగా వెళ్ళిపోయాడు.

అతను మూడో సంవత్సరం బి.కామ్ చదివేటప్పుడు, తమ్ముడు దిలీప్ రాష్ట్రంలోనే ఎక్కువ మార్కులు తెచ్చుకోవటంతో మెడిసన్ లో సీటు దొరికింది!

కుటుంబమే ఒక డాక్టర్ ఉద్భవించబోతాడని కుతూహలంతో పండగ చేసుకుంది.

ప్రదీప్ మాత్రం అది జీర్ణించుకోలేకపోయాడు! కుంగిపోయాడు. తమ్ముడితో మొహం చూపించి మాట్లాడలేకపోయాడు.

ఆ ఈర్ష్య మంట అతన్ని లోలోపల దహించింది. బి.కామ్ పరీక్షలలో ఫైలయ్యాడు. అది అతన్ని ఇంకా అవమానపరిచింది.

తరువాత ప్రైవేటుగా పరీక్ష రాసి పాసయ్యాడు. తరువాతది ఉద్యోగ సమస్య!

చాలా ముఖాముఖి ఇంటర్వ్యూలకు హాజరయ్యాడు.

‘ఎలా మాట్లాడాలి? ఎలా అప్రోచ్ అవాలి’ అనే విషయాలను నేర్చుకోకపోవటం వలన, ఉద్యోగం దొరకటం కష్టమై పోయింది.

ఆ కోపాన్ని తమ్ముడు, చెల్లి మీద చూపించటంతో తండ్రి ఆగ్రహంచాడు.

“ఇలా చూడు ప్రదీప్! వాళ్ళిద్దరూ జీవితంలో ఎలా ముందుకు రావాలి అని వాళ్ళ గురించి మాత్రమే ఆలొచించారు! అందువలన పైకి ఎదుగుతున్నారు! నువ్వు, మిగిలిన వాళ్ళను తక్కువగా మాట్లాడటం, కోపగించుకోవటం, ఈర్ష్యతో కాలిపోతున్న కారణంగా నువ్వు లోకాన్నే అర్ధం చేసుకోలేకపోతున్నావు!”

“..........................”

“అవతల వారి మీద పగ తీర్చుకోవాలని నీలో నువ్వే కొట్టుకునే సమయాన్ని నీ పెరుగుదలకు వెళ్ళాల్సిన దారి గురించి వెచ్చిస్తే! నువు ఎదుగుతావు. అవతలివారిలో తప్పులు కనిబెట్టి నిన్ను నువ్వు తక్కువ చేసుకోకు!”

ఇలా పలుసార్లు తండ్రి, ఎవర్నో ఉద్దేశించి మాట్లాడుతూ అతనికి చూచాయగా చెప్పేవాడు.

ఇప్పుడు ఓర్చుకోలేక తిన్నగా అతనితోనే చెప్పేసాడు.

“నన్ను మీరు అవమాన పరుస్తున్నారు! ఒక డాక్టర్ ఈ ఇంట్లో ఉద్భవిస్తున్నాడన్న కారణంగా, నేను మీకు హేలన అయిపోయాను. కన్నవారు కూడా ఈ కాలంలో డబ్బులు తీసుకువచ్చే పిల్లలంటేనే ఇష్టపడుతున్నారు!”

“ఆపరా! ఏం వాగుతున్నావురా నువ్వు? వాడికి ఇంకా చదువే అవలేదు! నాకు వాడు లక్షల లక్షలుగానా డబ్బులు ఇచ్చాడు?”

“రేపు ఇస్తాడు కదా?”

“ఇవ్వనీ! తీసుకుంటాను. నా కొడుకును పెద్దవాడ్ని చేసినందుకు నాకు ఆ హక్కు ఉంది! నువ్వు అన్నయ్యే కదా? వాడిస్తే నువ్వు కూడా తీసుకో!”

“నాకెవరూ బిచ్చం వేయక్కర్లేదు!”

“సరి వదిలేయ్!”

“నేను ఈ ఇంట్లో ఇక ఉండను!”

“ధారాళంగా వెళ్ళిపో! భుజాల వరకు ఎదిగిన కొడుకు స్నేహితుడు. వెళ్ళొద్దని చెప్పటానికి నేను రెడీగా లేను!”

తల్లి కలవరపడింది.

“ఏం మాట్లాడుతున్నారు మీరు?”

“ఆపవే! కన్న తండ్రి దగ్గర మాట్లాడుతున్నట్టా మాట్లాడుతున్నాడు? బెదిరిస్తున్నాడా వాడు? దారాళంగా వెళ్ళనీయవే! వీడి ఈర్ష్య, ఇన్ఫిరియారిటీ కాంప్లెక్స్‌ గురించి తెలిసి మనం ఎంత సర్దుకుపోతున్నాం? అరే, కన్నవారిని మనల్ని వదిలేయ్! వీడి తరువాత పుట్టిన ఇద్దరుపిల్లలూ వీడి వలన అనుభవిస్తున్న మనోవేదన అంతా ఇంతా కాదు! ఎన్ని రోజులు వీడిని అనుసరించుకుని ఉండగలం? చెప్పవే!”

“అమ్మా! నేనంటే ఇక్కడ ఎవరికీ ఇష్టం లేదు. నేను వెళ్తాను!”

“ఎందుకు ఇష్టపడటం లేదో ఆలొచించావా! మన దగ్గరున్న తప్పొపులు ఏమిటని ఆలొచించి చూడటం ఒక మనిషికి తెలిసుండాలి! సరే, ఇంట్లో మేమందరం విరోధులమే. బయట ఒక్క మనిషి కూడా స్నేహితుడిగా లేడే! ఎందుకని?”

“ఏమిటండీ!”

“ఉండవే! ఒకడు తనని తాను అర్ధం చేసుకోలేకపోతే మిగిలిన వాళ్ళు వాడు అర్ధం చేసుకునేటట్టు చేయాలి. అవతలి వాళ్ళు ఒకర్ని అభినందించాలంటే అది తానుగా వెతుక్కుంటూ రాదు! దానికోసం వాళ్ళు వాళ్ళని తయారు చేసుకోవాలి. ఈ ఇంట్లో వాళ్ళు రక్త సంబంధం కొసం వాడికి తలవొగ్గి పోవచ్చు. బయటవాళ్ళు అలా చేస్తారా? చెప్పవే! చదివి ముగించాడు! ఉద్యోగం లేదు! ఎక్కడికి పోతాడు? ఆ ధైర్యం ఉంటే చేయనీ! నేను అడ్డుకోను” 

ఆయన బయటకు వెళ్ళిపోయారు.

అమ్మ దగ్గరకు వచ్చింది.

“ఇదిగో చూడు ప్రదీప్! కోపంతోనూ, ఈర్ష్యతోనూ ఈ లోకంలో ఏదీ సాధించటం కుదరదు!”

“ఆపమ్మా! నువ్వూ వాళ్ళ వైపే!”

“ఏమిట్రా మాట్లాడుతున్నావు నువ్వు?”

“ఎవరితోనూ మాట్లాడటం ఇష్టంగా లేదు...నాకు!” -- అరిచేసి లోపలకు వెళ్ళిపోయాడు. తల్లి ఒక నిట్టూర్పు విడిచింది.

బయట ఒక కుక్క కూడా తనని గౌరవించదని ప్రదీప్ కు బాగా తెలుసు. ఇంటి నుండి వెళ్ళలేదు!

చదువు ముగించి ఒక సంవత్సరం అయినా ఉద్యోగం దొరకక పోవటంతో కుంగిపోయిన ప్రదీప్ -- ఇంట్లో ప్రతి రోజూ దేనికో ఒకదానికి గొడవ తీసుకువచ్చి కుటుంబాన్ని గందరగోళంలో పడేసాడు -- తండ్రి ఎలాగో ఒకలాగా రెకమండేషన్ పట్టుకుని, ఒక ప్రైవేట్ కంపెనీలో పన్నెండు వేల రూపాయల జీతాంతో ఉద్యోగం ఇప్పించారు.

“ఇలా చూడు ప్రదీప్! నీ కొసం, ఈ ఉద్యోగాన్ని పట్టుకోవటం కోసం నేను చెప్పులు అరిగేలాగా తిరిగాను. ఈ ఉద్యోగాన్ని జాగ్రత్తగా ఉంచుకోకపోతే నీ వ్యవహారంలో ఇక మీదట నేను తలదూర్చను!”

ప్రదీప్, ఉద్యోగంలో చేరాడు.

‘పుట్టుకతో వచ్చిన ఈర్ష్యా గుణం పోతుందా?’

కొత్తగా చేరిన చోట మొదట ఎవరితోనూ మాట్లాడలేదు! కొంతమంది తాముగా ముందుకు వచ్చి ఇతనితో స్నేహం చేయటం మొదలుపెట్టారు! పనులను ఎలా చేయాలో అతనికి నేర్పించారు.

అతనికి మెదడు కూడా కర్పూరంలాగా పనిచేయదు! నేర్చుకోవటంలో ఆలస్యం. దానివలన ఏర్పడిన చికాకుతో ఎప్పుడూ విసుగుతో కనబడేవాడు!

ఎలాగో ఒక నెల రోజులు గడిపి మొదటి నెల జీతాన్ని పూర్తిగా తీసుకు వచ్చాడు. తన ఖర్చులకు రెండువేల రూపాయలు ఉంచుకుని మిగతాది తల్లికి ఇచ్చాడు.

వాడు బాగుంటే చాలని అతన్ని ఏమీ అడగకుండా వదిలేయటంతో -- తమ్ముడు, చెల్లి మీద అన్ని రోజులు అణిచిపెట్టుకున్న ఉక్రోషం బయటపడటంతో, నేను సంపాదిస్తున్నాను అనే గర్వాన్ని చూపించడం ప్రారంభించాడు!

ఇద్దరూ వాడి గుణం తెలిసిన ఇద్దరూ, వాడితో గొడవ పెట్టుకోకుండా, చాలా సహనంతో ఉంటారు.

కానీ, ఒక రోజు చేయి జారి దిలీప్ తన కళ్లజోడు విరకొట్టుకున్నాడు.

ప్రదీప్ నోటికొచ్చినట్టు వాగాడు.

“సారీ అన్నయ్యా! నేను కావాలని చేయలేదు” అంటూ క్షమాపణలు కూడా అడిగాడు దిలీప్.  

అయినా కానీ ప్రదీప్ కఠినంగా మాట్లాడటంతో దిలీప్ ఓర్చుకోలేక, సహనం కోల్పోయి ప్రదీప్ కు సమాధానం చెప్ప, ప్రదీప్ దిలీప్ ని కొట్టడానికి చేతులెత్త, దిలీప్ గబుక్కున అన్నయ్య చేతిని అడ్డుకున్నాడు.

“తమ్ముడుగా ఉన్నా కూడా నోటి మాటలతో ఆపుకో! చెయ్యి ఎత్తేవా నీ మర్యాద  చెడిపోతుంది. నన్ను నాన్న చదివిస్తున్నారు. నీ డబ్బుల్లో చిల్లి గవ్వ కూడా నేను ఖర్చు పెట్టటంలేదు! అయినా కూడా అన్నయ్య అనే గౌరవంతో, తప్పు నా దగ్గర లేకపోయినా నీకు సారీ చెప్పాను. మమ్మల్ని నువ్వు ‘టార్చర్’ చేయటానికీ ఒక హద్దు ఉంది!”

మహతి, దిలీప్ తో కలిసింది.

తల్లి, తండ్రి సమాధాన పరచటానికి ప్రయత్నిస్తుంటే, ప్రదీప్ ఇంకా ఎక్కువగా మాట్లాడాడు.

తండ్రికి కోపం ఎక్కువయ్యింది.

“ఇలా చూడు ప్రదీప్! నిన్ను చదివించి, నీకొక ఉద్యోగం ఇప్పించేసాను! ఇక నీ బ్రతుకు నువ్వు బ్రతుకు! ఆ రోజు నువ్వు వెళ్తున్నప్పుడే నేను నిన్ను ఆపలేదు! కానీ, నువ్వు వెళ్ళలేదు! ఇప్పుడు నేనే చెబుతున్నాను. నువ్వు ఈ ఇంట్లోంచి బయటకు వెళ్ళిపో!”

“ఏమండీ!”

“ఏమిటే? నీకు వీడే కావాలంటే, నువ్వు వాడితో కలిసి వెళ్ళిపో! నా చిన్న పిల్లలిద్దరూ ప్రశాంతంగా జీవించాలి! సహనం యొక్క సరిహద్దు ఇదే. అర్ధమవుతోందా?”

“నేను వెళ్ళదా బోతాను!” అన్నాడు ప్రదీప్.

తరువాత నాలుగైదు రోజులలో తెలిసిన వాళ్ళ దగ్గర చెప్పి ఒక ‘మ్యాన్షన్’ లో అద్దెకు ఒక గది పట్టుకున్నాడు.

తన పెట్టెలు తీసుకున్నాడు.

“ఇంటికి పెద్దవాడిని ఇంట్లోంచి బయటకు వెళ్ళిపోతున్నాను. దీని కొసం కుటుంబమంతా కలిసి బాధ పడబోతారు!”

“నువ్వు ఇంట్లో ఉన్నప్పుడు పడ్డ బాధ కంటే, ఇకమీదట ఇంకా ఎక్కువగానా బాధ పడబోతాము! ఖచ్చితంగా అసలు బాధే పడము! పోరా!”

ప్రదీప్ ఆవేశంగా మెట్లు దిగాడు.

**************************************************PART-2********************************************

మ్యాన్షన్ లో వేరుగా ఒక గది దొరకలేదు! పవన్ అనే యువకుడితో ఒకే గదిలో ఉండాల్సిన పరిస్థితి!!

రెండు మంచాలు వేయబడ్డ పెద్ద గది, అది!

పక్కన ఒక మెస్. అక్కడ భోజనం సుమారుగా ఉంది. ప్రొద్దున, మధ్యాహ్నము ఆఫీసు క్యాంటీన్ లో భోజనం. రాత్రి మాత్రం మెస్ లో భోజనం అని ఏర్పాటు చేసుకున్నాడు ప్రదీప్.

త్వరగా నిద్రలేచి బట్టలు ఉతికి, స్నానం చేసి బయలుదేరాలి. రాత్రి వచ్చిన తరువాత తన పనులు తానే చేసుకోవాలి!

ఇంట్లో ఒక్క పని కూడా చేసేవాడు కాదు.

ప్రతీదీ తల్లి చేతికి అందించేది. ఇక్కడ అది లేదు.

తల్లి చేసే విధ విధమైన, సువాసన గొలిపే వంటకాలు తిని ఉండటంతో, మెస్ భోజనం గొంతు దిగడం లేదు.

రూమ్ మేట్ స్నేహితుడు పవన్ సినిమా రంగంలో అసిస్టంట్ డైరెక్టర్ గా ఉండటంతో, గదికి తిరిగి రావడానికి రోజూ మధ్యరాత్రి దాటుతుంది.

అతనికోసం తలుపు తెరవాలి!

పలు రోజులు పవన్ తాగిన మత్తులో వస్తాడు.

ప్రదీప్ మంచి కుటుంబంలో పుట్టటం వలన ఈ అలవాట్లు అబ్బలేదు. ఈర్ష్యా గుణం ఉన్నా, ఎక్కువ స్నేహితులు లేకపోవటం వలన అతని గుణం చెడిపోలేదు.

నెల రోజులలోనే ప్రదీప్ కు విసుగు మొదలయ్యింది.

వేరే చోట గది దొరుకు తుందేమోనని ప్రయత్నించాడు. దొరకనే లేదు!

ఒక రోజు పవన్ దగ్గర ప్రదీప్ కొంచం ఎక్కువగా మాట్లాడటంతో అతనికి ఒళ్ళు మండింది.

అతను ఆ రోజు రాత్రి కొంచం ఎక్కువగా మందుతాగి కావాలనే ఆ మత్తులో ప్రదీప్ ను తిట్టిపోసాడు!

మరుసటి రోజు ఒక అమ్మాయి వ్యవహారంలో పవన్ కూ, అతని స్నేహితులకూ మధ్య గొడవ జరగటంతో, అది పోలీసుల వరకు వెళ్ళింది. విచారణకు పోలీసు బృందం మ్యాన్షన్ కే వచ్చాశారు!

ప్రదీప్ అదే గదిలో ఉంటున్నాడు కాబట్టి, అతన్ని ఎక్కువ ప్రశ్నలతో ఎంక్వయరీ  చేశారు!

ప్రశ్నలతో గుచ్చిన పోలీసులు దానితో ఆగక, ప్రదీప్ ను కూడా స్టేషన్ కు రమ్మన్నారు. ప్రదీప్ వణికిపోయాడు.

పోలీస్టేషన్ కు వచ్చి తన ఆవేశ స్వభావంతో “నాకు ఇందులో సంబంధం లేదు అని చెబితే వినరేంటి” అని కోపంగా అరిచాడు.

అతని అరుపుతో పోలీసులకు కోపం వచ్చింది!

“తప్పు చేసిన వాళ్ళను వదిలేసి, మంచి వాళ్లను లాక్ అప్ లో తోస్తారు! ఇదేనా మీ లక్షణం?” అని అడగటంతో...

ప్రదీప్ ని లాకప్ లోకి తొశారు, పోలీసులు.  

“నోటి కొవ్వా? కొడకా! నువ్వు ఎలా బయటకు వెడతావో నేనూ చూస్తాను” ఇన్‌స్పెక్టర్ అరిచాడు.

ప్రదీప్ మరింత వణికిపోయాడు.

‘అయ్యో...ఇక్కడ్నుంచి ఎలా బయటకు వెళ్ళేది?’

సమస్యకు కారకుడైన పవన్ పోలీసులకు దొరక కుండా పలుకుబడి ఉపయోగించి తప్పించుకోగా, తన నోటి దురుసుతో ప్రదీప్ ఇరుక్కున్నాడు. తనని ఎదిరించిన ప్రదీప్ పై పవన్ పగతీర్చుకున్నాడు! 

ఈ వ్యవహారం ఎవరిమూలంగానో దిలీప్ దగ్గరకు చేర, దిలీప్ కలవరపడుతూ వెళ్ళి తండ్రి దగ్గర చెప్పాడు. తల్లి ఏడవగా, ఒక లాయర్ స్నేహితున్ని వెంటనే పట్టుకుని, ఆలొచన అడగగా...

లాయర్ వేగంగా పనిచేయటంతో, లాయర్ తో కలిసి తండ్రి స్టేషన్ కు వెళ్ళి, మాట్లాడి హామీ ఇచ్చి, కేసును వాపస్ తీసుకునేటట్టు చేసి, ప్రదీప్ ని బయటకు తీసుకు వచ్చేలోపు ‘చాలురా  బాబూ’ అనే విధంగా అయిపోయింది!

ప్రదీప్ బయటకు వచ్చాడు.

“ఇప్పుడు ఎక్కడకు వెళ్ళబోతావు?” -- అడిగాడు తండ్రి.

“ఎందుకలా అడిగారు? ఇంటికి రమ్మని పిలవరా?”

“ఇంత అవమానపడినా, పిలిస్తే గానీ ఇంటికి రావా? ఇంకా నీ పొగరు అనగలేదురా? ఇష్టముంటే రా!”

తండ్రి నడవగా.

లాయర్, ప్రదీప్ దగ్గరకు వచ్చి --

“తప్పు తమ్ముడూ! నీకొసం ఆయన ఎంత కష్ట పడుంటారు? ఇప్పుడు కూడా నువ్వు ఆయన్ని అర్ధం చేసుకోపోతే ఎలా? ఎటువంటి స్వీయ గౌరవమూ చూడకుండా మీ ఇంటికి వెళ్ళు!”

ప్రదీప్ మౌనంగా తండ్రి వెంట నడిచాడు.

ఇద్దరూ ఇంట్లోకి వెళ్ళగా, తల్లి భోరున ఏడ్చింది.

“ప్రదీప్! నీకు ఎలాంటి ఆపద లేదుగా? మనకి పోలీసులు, లాకప్పులు ఇవన్నీ అలవాటు లేదురా! ఇక నువ్వు ఎక్కడికి వెళ్ళక్కర్లేదు. ఇది నీ ఇల్లు! ఇక్కడే ఉండరా! కుటుంబం అంటే అన్నీ ఉంటాయి! బయట వాళ్ళు ఏం చేసారో తెలుసుకున్నావు కదా! కాపాడటానికి నాన్నే కదా అవసరమొచ్చింది?”

“ఎత్తి పొడుస్తున్నావా? ఇల్లు వెతుక్కుంటూ నేను వచ్చిన వెంటనే, మిమ్మల్ని వదిల్తే నాకు గతి లేదని నువ్వు నన్ను ఎత్తిపొడుస్తున్నావా అమ్మా?”

“అయ్యో -- నిజంగా అలా కాదురా అబ్బాయ్!”

తండ్రి భార్య దగ్గరకు వచ్చాడు.

“ఇదిగో చూడవే! నువ్వు కన్నీరు చింది, అభిమానాన్ని నదిలా ప్రవహింప చేసినా, వీడు నిన్ను అర్ధం చేసుకోడు. ప్రేమను వేస్టు చేయకుండా, మిగిలిన పిల్లల దగ్గర చూపించు. ఫలితమన్నా లభిస్తుంది!”

లోపలకు వెళ్ళిపోయారు.

ప్రదీప్ ఏదో మాట్లాడటానికి నోరు తెరిచి, ఆపేసుకున్నాడు.

లోలోపల స్వార్ధం మొత్త రూపం ప్రదీప్ గా మారింది.

‘ప్రస్తుతానికి వీళ్ళని విడిచిపెడితే మనకి వేరే గతిలేదు...కాబట్టి నోరు మూసుకుని ఇక్కడే ఉండటం మంచిది’

దిలీప్, మహతి--ప్రదీప్ ని పట్టించుకోనే లేదు! అతనిపై వాళ్ళకు ఉండే గౌరవం పూర్తిగా తగ్గిపోయింది!

ప్రదీప్ ఎవరితోనూ మాట్లాడటం లేదు! ప్రొద్దున్నే లేచి, స్నానం చేసి, తల్లి పెట్టింది తిని బయలుదేరి వెళ్ళిపోతాడు.

మిగతావారితో కలిసి భోజనం చేయడు. నాకూ, ఈ ఇంటికి సంబంధమే లేదు అనేటట్టు ఎవరితోనూ కలవక ఉండిపోతాడు.

మరుసటి నెల జీతం వచ్చింది!

అమ్మ దగ్గరకు తీసుకు వచ్చి ఇచ్చాడు!

“అది తీసుకోకు కళ్యాణీ! రేపు దానికీ కలిపి మాటలంటాడు!”

“క్షమించాలి! ముందులాగా నేను పదివేలు మీకిచ్చి, రెండువేలు నేను ఉంచుకోను. రెండువేలు మీకిచ్చి, పదివేలు నేను ఉంచుకుంటాను. తేరగా నేను ఎవరింట్లోనూ తినడానికి తయారుగా లేను! నా ఖర్చులకు ఈ రెండువేలు ఇచ్చేస్తాను”

“తీసుకో కళ్యాణీ! నేనూ ఎవరికీ ఉచితంగా భోజనం పెట్టటానికి రెడీగా లేను! ఈ డబ్బు ఇచ్చేను కదా, ఇది లాడ్జి అనుకుని అధికార పెత్తనం చెలాయిస్తే, పెట్టే బేడా బయటకు ఎగురుతాయి. చెప్పేసేయి!”

తల్లి, భర్త దగ్గరకు వచ్చింది.

“మీరు వాడికంటే ఘోరంగా నడుచుకుంటున్నారు! ఎందుకు? ఎంత అనుకున్నా వాడు మన పెద్ద కొడుకు!”

“అలా మనం మాత్రం అనుకుంటే సరిపోదు! అక్కడా ఉండాలి!”

“వాడి స్వభావాన్ని మార్చలేముగా!”

“నేనూ అంతే!”

ఆయన లోపలకు వెళ్ళిపోయారు. రాత్రి దిలీప్, మహతి ని పెట్టుకుని తన గోడు చెప్పుకుంది.

“మీ నాన్న కూడా ఇప్పుడు పోనీలే అని విడిచి పెట్టటం లేదు దిలీప్!”

“ఎందుకమ్మా విడిచిపెట్టాలి? ‘లాకప్’ లో నుండి అన్నయ్యను బయటకు తీసుకురావటానికి నాన్న ఎంత అవస్తపడ్డారు! సారీ నాన్నా! నాకు  తెలియకుండానే తప్పు జరిగిపోయింది! ఇక మీదట ఏ సమస్యా రాకుండా, మన కుటుంబంతో కలిసిపోయి ఉంటాను అని చెబితే పళ్ళు ఏమన్నా పడిపోతాయా?”

“వాడు చెప్పడే?”

“వాడు బయట ఉన్నప్పుడు, కుటుంబమంతా ప్రశాంతంగా ఉన్నది! ఇప్పుడు అదీ పోయింది!” – మహతి అన్నది.

“తప్పమ్మా! అలాంటి ఆలొచనలను నువ్వు పెంచుకోకూడదు”

తరువాత వచ్చిన రోజులలో ప్రదీప్ కొంచం కూడా తన గుణం మార్చుకోకుండా -- ఇంట్లో వాళ్ళని ఏదో ఒక విధంగా కష్టపెడుతూనే ఉన్నాడు.

ఇంతలో అతని ఆఫీసులో ఏదో సమస్య ఏర్పడి, అది పై అధికారిదాకా వెళ్ళి, ఆయన ప్రదీప్ ను పిలిచి ఖండించి, హెచ్చరిక ఇచ్చేంత వరకు వచ్చింది!

‘ఇంకోసారి అలా నోరు పారేసుకున్నావా, ఉద్యోగం ఊడిపోతుంది!’ అనే వార్త తల్లి-తండ్రుల దాకా వచ్చింది.

ఆ రోజు రాత్రి తండ్రి బాగా టయర్డ్ అయిపోయున్నారు.

“కళ్యాణీ! వీడు ఇదే ఇంట్లో ఉంటే, నాకు హార్ట్ అటాక్ వస్తుంది. తట్టుకోలేకపోతున్నా”

“ఇలా చూడండి! నాకు ఒకటి అనిపిస్తోంది!”

“చెప్పు”

“వాడికి పెళ్ళి చేస్తే సరిపోతుందనుకుంటా. వాడి ఆలొచనలూ మారతాయి. పెళ్ళాం, బిడ్డలూ, కుటుంబం ఉంటే బాధ్యత వస్తుంది. గుణం మారుతుంది. ఏమంటారు?”

“వాడికి జీతం కేవలం పదిహేను వేలు. ఎవరు పిల్లను ఇస్తారు?”

“సరేనండి! జీతం పేరగదా?”

“వీడికి ఖచ్చితంగా పెంచరు! వీడి నోటి దురుసుకు ప్రతి సంవత్సరం జీతం  తగ్గుతూ వచ్చినా నేను ఆశ్చర్యపడను!”

“అమ్మాయి దొరకదని చెబుతున్నారా?”

“పెద్ద కుటుంబం, బాగా చదువుకున్న అమ్మాయి -- ఇలాగంతా దొరకటం కష్టం. మొదట నీ కొడుకును అడుగు. పెళ్ళి చేసుకుంటాడా అని! వాడి వ్యవహారంలో మనంగా ఎలాంటి నిర్ణయమూ తీసుకోలేము! అర్ధమయ్యిందా?”

“నేను మాట్లాడతాను!”

మరుసటి రోజు ఆదివారం! అందరూ నిద్రపోతున్నప్పుడు, ప్రదీప్ లేచి మార్నింగ్ వాక్ వెళ్ళటానికి తనని రెడీ చేసుకుంటుండగా,

తల్లి వచ్చింది.

“ప్రదీప్. కొంచం మాట్లాడాలి!”

“చెప్పమ్మా!”

“చదువైపోయి, నీకని ఒక ఉద్యోగం దొరికింది! తరువాత పెళ్ళే కదా!”

అతను తల పైకెత్తాడు.

“ఈ ఇంటికి నువ్వు పెద్దవాడివి. ఒక కోడలు రావలి. మనవళ్ళు రావాలి. ఇంటి పోలికలే మారిపోవాలిరా ప్రదీప్!”

“ఇప్పుడు పెళ్ళికి ఏమిటంత అవసరం?”

“అలా కాదు నాయనా! మాకు ఓపికలు ఉన్నప్పుడే జరిగితే మంచిది కదా?”

“ఉన్నవాళ్ళు చాలరని కొత్తగా ఒకత్తి రావాలా? ఆమె దగ్గర నేను ఎంత పోరాడాలో?”

తల్లికి ఒళ్ళు మండింది.

‘ఆ పిల్ల నీతో కష్టపడకుండా ఉంటే చాలు!’ మనసులోనే అనుకుంది.

“ఆలొచించుకోవటానికి నాకు టైమివ్వు!”

“త్వరగా నీ ఉద్దేశం చెప్పరా! నేను పెళ్ళిళ్ళ పేరయ్యను రమ్మని చెప్పాలి!”

ప్రదీప్ ఆలొచించాడు.

‘అవును అదీ కరెక్టే. పెళ్ళి అని ఒకటి జరిగితే, వేరు కాపురం, రాకపోకలతో సరిపోతుంది. వీళ్ళతో మాటలు పడక్కర్లేదు!’

‘వెంటనే సమాధానం చెబితే, నేను పెళ్ళికి తొందరపడుతునట్టు అవుతుంది.  కొంచం బెట్టు చేసి జవాబు చెబుదాం!’

ఈ కాలఘట్టంలోనే ఆఫీసులో ప్రకాష్ అనే స్నేహితుడితో మాత్రం సన్నిహితంగా ఉంటున్నాడు ప్రదీప్.

ప్రదీప్ గుణాలను దాటి అతనితో సన్నిహితంగా ఉన్నది ఆ ప్రకాష్ మాత్రమే! అతనితో లంచ్ టైములో తన పెళ్ళి గురించి మాట్లాడాడు ప్రదీప్.   

“మీ అమ్మగారు చెప్పేదీ మంచిదే. నీకూ అని ఒక కుటుంబం ఏర్పడితే, జీవితంలో ఒక పట్టు వస్తుంది! ఉద్యోగం చేసే అమ్మాయిని చూసుకో! డబ్బు సహాయమూ దొరుకుతుంది!”

“అలా అంటావా?”

“అవున్రా! లేకపోతే నీకొచ్చే ఈ జీతం పెట్టుకుని కుటుంబం జరపటం కష్టం. పెళ్ళి అనేదీ అయిన తరువాత, మీ నాన్నా, తమ్ముడూ అంటూ వాళ్ళ దగ్గర చెయ్యి జాపలేవు కదా ప్రదీప్?”

“అది కుదరదు!”

“నీ భార్య కూడా సంపాదిస్తే, ఎవరి దయ అక్కర్లేకుండా నువ్వు జీవించవచ్చు కదా?”

“సరే! సంపాదిస్తున్నాం అనే పొగరుతో ఆమె నన్ను గౌరవించకపోతే?”

“తప్పు ప్రదీప్. అన్నిటికీ నువ్విలా అనుమానపడటం మొదలుపెడితే నీ జీవితమే గడవదు! మనిషి జీవితంలో ఎవరినైనా కొంత మందిని నమ్మే తీరాలి. అందరినీ అనుమానిస్తే ప్రశాంతత పోతుంది. ప్రదీప్! నీ చుట్టూ కాకీ, ఈగ కూడా ఉండదు! ఒంటరితనమే పిచ్చివాడ్ని చేస్తుంది. జాగ్రత్తగా ఉండు!” 

ప్రదీప్ బయటకు ఓకే అంటూ తల ఊపాడు. లోపల భయపడిపోయాడు!

“ఒకటి చెయ్యి ప్రదీప్. నీ కంటే కనీసం వందరూపాయలు తక్కువగా జీతం తీసుకుంటున్న అమ్మాయిని చూసుకో. నీకు మనోభారం ఉండదు కదా?”

“ఇది మంచి ఆలొచన!”

“మీ అమ్మ దగ్గర నీకెలాంటి పిల్ల కావాలో చెప్పేయి! చూసి ఫైనల్ చేయడం ఆమె పని!”

“సరేరా ప్రకాష్! కానీ, నువ్వూ చూడరా! నన్ను అర్ధం చేసుకుని, ఎప్పుడూ నా కోసం మాట్లాడేవాడివి నువ్వు ఒక్కడివే! నువ్వు సెలెక్ట్ చేస్తే కరెక్టుగా ఉంటుంది!”

“సరి! నేనూ ప్రయత్నిస్తాను!”

ప్రదీప్ ఆఫీసు పనులలో శ్రద్ద పెట్టాడు.

పెళ్ళి అనేటప్పటికి ఒక ఉత్సాహం వచ్చేసింది! ముఖానికి ఒక చివరగా నవ్వు అతుక్కుంది! దాన్ని ప్రకాష్ కూడా గమనించాడు!

**************************************************PART-3********************************************

ఆ రోజు రాత్రి తనకు రాబోయే భార్య ఎలా ఉండాలో ప్రదీప్ ఒక ఒక లిస్టు వేసేడు! ఆ లిస్టును తల్లి దగ్గర చెప్పాడు.

“గొప్ప అందగత్తెగా ఉండక్కర్లేదు. డబ్బు, ఆస్తి గల అమ్మాయి అవసరం లేదు. పెద్ద చదువూ అవసరంలేదు”

‘ఇవన్నీ నువ్వు కోరుకున్నా దొరకవు!’ మనసులోనే అనుకున్నాడు దిలీప్.

“ఉద్యోగానికి వెళ్ళే అమ్మాయిగా ఉండాలి. కానీ నా కంటే చదువు, జీతం తక్కువ ఉండాలి! ఏ విషయంలోనూ నాకంటే ఆ అమ్మాయి ఎక్కువగా ఉండకూడదు!”

‘గుణంలో నీ కంటే తక్కువగల అమ్మాయి ఈ లోకంలోనే ఎవరూ ఉండలేరే!’ తండ్రి బుర్రలో పయనించిన ఆలొచన ఇది.

“సరే! నేను పెళ్ళిళ్ళ పేరయ్యను రప్పించి ఇవన్నీ చెప్పి చూడమని చెబుతాను!” తల్లి చెప్పగా --

“కట్నం, కానుకలు అని ఏదన్నా తీసుకోబోతావా?” -- తల్లిని అడిగాడు ప్రదీప్.

తండ్రి అడ్డు మాట్లాడాడు.

“నువ్వు చెప్పిన కండిషన్ తో పిల్ల దొరకటమే గొప్ప.  ఇందులో కట్నం, కానుకలు! నీ విషయాలేవీ మాకు వద్దు. ఇలా చూడు! పెళ్ళి అయిన మరుసటి రోజే వేరే కాపురం. నీ భార్యతో వెళ్ళి పోవాలి! నిన్ను ఇన్ని రోజులు ఇంట్లో ఉంచుకొన్నదే ఎక్కువ! చాలురా స్వామీ!”

“ఎందుకు నాన్నా ఇలా మాట్లాడుతున్నారు?”

“ఇంకెలా మాట్లాడను!”

“నాకు పెద్దలుగా ఉండి పిల్లను చూసి పెళ్ళి చేయడానికి మీకు ఇష్టం లేకపోతే చెప్పండి.  స్నేహితుల సహాయంతో చేసుకుంటాను!”

తండ్రి ప్రదీప్ దగ్గరకు వచ్చాడు.

“మొదట అది చెయ్యి! పెళ్ళి పత్రిక ఇస్తే కన్నవాళ్ళుగా వచ్చి ఆశీర్వదించి వెడతాం. మమ్మల్ని వదిలేయి!”

ఆయన లోపలకు వెళ్ళిపోయారు.

దిలీప్, మహతి ఆయన వెనుకే వెళ్ళగా, తల్లి మాత్రం ఉండిపోయింది.

“ఏమిటమ్మా ఇది? ఎవరూ కలుగ జేసుకోవటానికి ఇష్టం లేనప్పుడు, నాకు పెళ్ళి జరగాలా?”

“ఇలా చూడు ప్రదీప్! నువ్వు కోపగించుకోకు! నేనూ ఎవరికి సపోర్ట్ చేయటం లేదు! మొదటి నుండి నువ్వు నడుచుకున్న విధం అలాంటిది! అదే ఇలా అందరి మనసుల్లోనూ విరక్తిని ప్రేరేపిస్తోంది. నీ పెళ్ళి దాన్ని మార్చాలి. దానికి నువ్వు ఉదాహరణగా ఉండాలి. నువ్వే మమ్మల్నందరినీ విరోధిగా చూస్తే, వచ్చే అమ్మాయి మమ్మల్ని గౌరవించదు!”

అమ్మ కూడా లోపలకు వెళ్ళిపోయింది.

ప్రదీప్ కు కోపం వచ్చింది. నిజం కాల్చింది! తీవ్రంగా కాల్చింది!

అది అర్ధం చేసుకుని, మనసు మార్చుకోవాలనే గుణం అతని దగ్గర కొంచం కూడా లేదు!

ఇప్పుడు కుటుంబంలోని వారందరి మీద కోపం ఎక్కువ అయ్యింది! వాళ్ళను ఇంకా ఎక్కువగా ఎదిరించాలనే వేగం, కసి ఎక్కువ అయ్యింది.

ప్రదీప్ చెప్పిన అన్ని నిబంధనలనూ పెళ్ళి బ్రోకర్ కు చెప్పి, అది చాలదని రాత పూర్వకంగా కూడా ఇచ్చింది తల్లి.

పెళ్ళిళ్ళ బ్రోకర్ తన ప్రయత్నం మొదలుపెట్టాడు.

నెల రోజులకుపైన అయినా ఏ సంబంధమూ రాకపోవటంతో “ఏమైందే?”  భార్యను అడిగాడు.

“జాతకం కలవటం లేదట! ప్రదీప్ ది దోష జాతకమట! పెళ్ళిళ్ళ బ్రోకర్ చెప్పాడు”

“బుద్దిలో మాత్రమే దోషం ఉన్నదనుకున్నా, జాతకమూ దోషమా?”  అని తండ్రి అడుగగా --

తల్లి ఆయన నోరును మూసింది.

దగ్గర దగ్గర రెండు నెలల వెతికిన తరువాత ఒక జాతకం కలిసింది! కానీ, అమ్మాయి ఎక్కువ చదువుకుంది.

ఆ అమ్మాయి చదువుకు సరిపోయే ఇంకో వరుడ్ని వెతుకుతున్నామని కబురు వచ్చింది.

ఒక సంవత్సరం గడిచిపోగా, బ్రోకర్ మెల్లగా వెనక్కి తగ్గాడు.

“ఆ అబ్బాయి అదృష్టం అసలు బాగుండలేదు! ఇతనికి అమ్మాయిని చూడటం మొదలు పెట్టిన దగ్గర్నుంచి నా బిజినెస్ దెబ్బ తిన్నది!”

బ్రోకర్ అలా ఒక మాట బయట చెప్పటంతో -- అది ఊరంతా పాకి -- ప్రదీప్ ఇంటికి కూడా వచ్చి -- ప్రదీప్ దోష జాతకానికి మాత్రమే సొంతవాడు కాదు! అదృష్టం కూడా లేని వాడని బాగా పొక్కిపోయింది!  

కుటుంబమే కలత చెందింది!

ప్రదీప్ ఆవేశ పడ్డాడు!

“ఇలా చూడరా! మేమెవరమూ నీ గురించి తప్పుగా మాట్లాడలేదు! నువ్వు మన కుటుంబంలోని వారిపై ఆవేశపడి ప్రయోజనం లేదు!” -- తల్లి చెప్పింది.

అది అతని పెళ్ళి మార్కెట్టును దెబ్బతీయగా, ఏ సంబంధమూ రాకుండా ఆగిపోవటంతో ఇక జాతకాన్ని అవతల పారేశారు! మనసులు కలిసినయా అనేది చూసి నిర్ణయం తీసుకోవాలి అని తీర్మానించుకున్నారు!

దీని వలన ప్రదీప్ గుణం ఇంకొంచం చెడ్డదయ్యింది!

ఆఫీసులో ప్రకాష్ దగ్గర సనగటం మొదలుపెట్టాడు!

“నువ్వు నా కోసం సంబంధాలేవీ చూడటం లేదారా!”

“నువ్వు అడిగినట్టు దొరకటం లేదురా ప్రకాష్! కొంచం ఓపికపట్టు అవే వస్తాయి”

ప్రకాష్, అయ్యప్ప స్వామికి మాల వేసుకోనున్నాడు. అందువల్ల ప్రదీప్ ఇంకేమీ మాట్లాడలేదు.

ప్రకాష్ ఆ వారం చివర వాడింట్లో ఇరుమడి కట్టే పూజ పెట్టుకున్నాడు! ప్రదీప్ ని రమ్మని ఆహ్వానించాడు!

ఆ రోజు ఆదివారం అవటంతో ప్రదీప్ పొద్దున్నే స్నానం చేసేసి, త్వరగా బయలుదారాడు!

ప్రకాష్, తనింట్లో పూజ కోసం ఏర్పాట్లు చేస్తున్నప్పుడు ప్రదీప్ అక్కడకు  వచ్చాడు.

“సుజాతా! ప్రదీప్ కు కాఫీ తీసుకువచ్చి ఇవ్వు!”  ప్రకాష్ అరచి చెప్పగా,

ఒకమ్మాయి చేతిలో కాఫీగ్లాసుతో కనబడింది.

పోలియో వలన ఏర్పడిన బాధింపు వలన సుజాతా ఎడమ కాలుమీద చేయి పెట్టుకుని కుంటుకుంటూ నడుస్తోంది. కాఫీను తీసుకు వచ్చి ప్రదీప్ దగ్గర ఇచ్చింది. ఆమె మొహం గుండ్రంగా, అందంగా ఉన్నది! ఒకంత రంగుగా ఉన్నది. కానీ, వికలాంగ అమ్మాయి! 

ఆమె లోపలకు వెళ్ళిపోయింది.

“ఇలాంటి చెల్లెలు ఉన్నదని నువెప్పుడూ నా దగ్గర చెప్పలేదే ప్రకాష్?”

“నా సమస్యలనూ, కష్టాలనూ వీలైనంతవరకు ఎవరితోనూ నేను చెప్పింది లేదు ప్రదీప్!”

“ఇలాంటి అమ్మాయికి పెళ్ళి జరగటం చాలా కష్టమైన పనే!”

“దాని గురించి మాట ఎత్తితేనే సుజాతా నన్ను మాట్లాడనివ్వదు! అన్నీ బాగున్న అమ్మాయలకే పెళ్ళిళ్ళు జరగటం కష్టంగా ఉంది! నాకెలా అన్నయ్యా అని అడుగుతుంది”

“చదువుకున్నదా?”

“ఊ...డిస్టన్స్ ఎడ్యుకేషన్ లో ఎం.కాం. పూర్తి చేసింది! ఇప్పుడు సీ.ఏ. కి రెడీ అవుతోంది!”

“అబ్బో!”

“అది మాత్రం కాదు! దగ్గర దగ్గర ఒక యాభై మందికి ‘ట్యూషన్’ తీస్తోంది! నెలకి పాతికవేలు సంపాదిస్తోంది! అప్పడాలూ, చిప్స్, ఊరగాయ, పచళ్ళు తయారు చేస్తుంది! మనుషులు ఇంటికి వచ్చే తీసుకు వెడుతున్నారు. అందులో నెలకు పదివేల వరకు లాభం వస్తోంది! ఆమె ఒక్కతే ముప్పై ఐదు వేలకు పైన సంపాదిస్తోంది! నా ఒక్కడి సంపాదనతో మా ఇల్లు ఇంత సంతోషంగా ఉండగలదా? ఇంటికి కావలసిన నవీన వస్తువులన్నీ కొనిపెట్టింది అదే!”

“అలాగా?”

“ఆమె ఈ ఇంటికి మహాలక్ష్మి! అదృష్ట దేవత!”

ప్రదీప్ ఆశ్చర్యపోయాడు.

‘అన్నీ ఇచ్చిన దేవుడు బలమైన ఒక వికలాంగమూ ఇచ్చాడే!’

కొద్దిసేపట్లో అయప్ప భక్తులు వచ్చేశారు.

పూజకు కావలసిన ఏర్పాట్లన్నీ సుజాతే గమనించింది! ఆ వికలాంగాన్ని మరిచిపోయి పనులు చేసింది.

పూజ ముగియగానే భోజనాలు పెట్టారు.

విధ విధమైన వంటకాలు.

అన్ని వంటలూ చేసింది సుజాతే! అద్భుతంగా ఉంది!

‘ఏం తక్కువ ఈ అమ్మాయి దగ్గర?’

అన్నీ ముగిసిన తరువాత ఇంటికి బయలుదేరాడు ప్రదీప్.

ఆ రోజు రాత్రి అతనికి నిద్రే రాలేదు!

‘సుజాతా అందంగా ఉంది. అయితే చదువు, సంపాదన నాకంటే ఎక్కువే! ఉండనీ!’

‘వికలాంగ అమ్మాయి కదా! అందువలన ఇవన్నీ మైనస్ గా కనబడతాయి!’

ప్రదీప్ లో వక్ర బుద్ది తలెత్తింది!

‘ఈమెను పెళ్ళిచేసుకుంటే డబ్బుకు కొదవ ఉండదు! వేరే కాపురమే పెట్టేయవచ్చు. ఒక వికలాంగ స్త్రీకి జీవితం ఇచ్చిన త్యాగి అనే ప్రశంసా పత్రం దొరుకుతుంది!’

పలు విధాలగా దీన్ని ఆలొచించాడు.

నాకు దోష జాతకం. అదృష్టము సరిలేదని ఒక పుకారు ఉరంతా పాకి, జీవితాన్నే బాధిస్తోంది!

‘సుజాతాకు వికలాంగం ఉంది!’

‘ఇదే కరెక్టు! సుజాతా కంటే ఒక మంచి అమ్మాయి దొరకదు!’

‘మొదట్లో ఇంట్లో మాట్లాడదామా? లేక... ప్రకాష్ దగ్గర మాట్లాడదామా?’

‘ప్రకాష్ కి ఇందులో ఇష్టముందో, లేదో తెలియాలి. కాబట్టి వాడి దగ్గరే మొదటగా మాట్లాడాలి! మనింట్లో  ఏముంది...బోడి ఇల్లు! వొప్పుకోక పోవటానికి వాళ్ళెవరు? ఇది నా జీవితం!’

నిర్ణయమే తీసేసుకున్నాడు.

మరుసటిరోజు పొద్దున -- ఆఫీసుకు వచ్చాడు. ప్రకాష్ శబరిమలైకి వెళ్లటం గుర్తుకు రావటంతో ‘అరెరే! ఇంకా నాలుగు రోజులు కాచుకోవాలా? సరే! కాచుకోనుందాం!’

ఆ రోజు సాయంత్రం అమ్మను మాత్రం పిలిచి వివరాలు చెప్పాడు!

తల్లి వెంటనే తండ్రి దగ్గర చెప్పింది.

“వద్దనే వద్దు!”

“ఎందుకలా చెబుతున్నారు? వికలాంగురాలని నిరాకరిస్తున్నారా?”

“లేనే లేదు! శరీర వికాలాంగాన్నిపెద్దది చేయక కష్టపడి పైకెదిగి నిలబడ్డ ఆ అమ్మాయి ఇప్పుడు సంతోషంగా ఉంది! వీడు భర్తగా వెడితే, ఆమె ప్రశాంతతే పోతుంది!”

“అలా చెప్పకండి! ప్రదీప్ మన కొడుకు. ఎంత ఆస్తి ఉన్నా, వికలాంగురాలైన అమ్మాయిని పెళ్ళి చేసుకోవటానికి ఏ మగాడూ అంగీకరించడు!”

“నీ కొడుకు త్యాగం చేస్తున్నాడని గొప్పలు పోకు! అది స్వార్ధం!”

“వదిలేయండి. వాడికి నచ్చింది! ఆ అమ్మాయి అంగీకరిస్తే, ఆమె అన్నయ్య ఒప్పుకుంటే, జరిగే అదృష్టముంటే, జరగనివ్వండి. మనమెందుకు  ఆపాలి”

“నాకు ఏం చెప్పాలో తెలియటం లేదు కళ్యాణీ! నేను కాదనటమూ లేదు! నీ ఇష్టం! నీ కొడుకు ఇష్టం! నీదారికే వదిలేస్తాను”

నాలుగు రోజులు వెళ్ళిపోయినై. ప్రకాష్ తిరిగి వచ్చాడు. ఆఫీసుకూ వచ్చాడు.

ప్రసాదం ఇచ్చాడు.

“ప్రకాష్! అయ్యప్ప ప్రసాదం చేతిలో తీసుకున్న ఈ సమయంలో ఒక మంచి వార్త చెప్పాలనుకుంటున్నా!”

“ఏమిటా వార్త?”

“నువ్వు అంగీకరిస్తే, నీ చెల్లెలు సుజాతాను పెళ్ళి చేసుకోవటానికి నేను తయారుగా ఉన్నాను”

ప్రకాష్ గబుక్కున తలెత్తాడు!

“ఆ రోజు పూజలో చూసాను. మంచి చైపక్వం. చురుకుదనం, నవ్వు మొహం -- ఇవి నా మనసులో అతుక్కుపోయాయిరా ప్రకాష్!”

ప్రకాష్ సమాధానం చెప్పలేకపోయాడు.

“మా అమ్మతో కూడా చెప్పాను! నువ్వు నీ చెల్లి దగ్గర మాట్లాడు! ఆ తరువాత