ఓడినవాడి తీర్పు...(పూర్తి నవల)

                                                                     ఓడినవాడి తీర్పు                                                                                                                                                        (పూర్తి నవల) 

ప్రియమైన నా భర్తకు - మీ భార్య నమస్కరించి రాయునది! కొద్ది కాలంగా శేఖర్ అనే అతనితో నాకు పరిచయం ఏర్పడి, ఆ కొత్త స్నేహం లోతుగా పెరిగింది. శేఖర్ మీ కంటే అందంలోనూ-వసతిలోనూ గొప్పవాడు. మా స్నేహం ప్రేమగా మారింది. పెళ్ళి అనే బంధం మా ప్రేమకు పెద్ద అడ్డుగా నిలబడుతోంది. చాలా ఆలొచించి ఈ నిర్ణయానికి వచ్చాను.

ఈ రోజు నేనూ, శేఖరూ ఈ ఊరు వదిలి బయలుదేరి వెళుతున్నాము...ఒక కొత్త జీవితం కోసం. ఇది తప్పే. చెయ్యకూడని పనే. కానీ, నా వలన శేఖర్ను మరిచిపోవటం కుదరటం లేదు. అందువల్ల మిమ్మల్ని వదిలి వెళుతున్నాను. నన్ను వెతక వద్దు. నన్ను క్షమించండి. మరిచిపొండి.

                                                                                   ******************

ప్రియమైన కొడుకుకు -- తండ్రి ప్రేమతో రాస్తున్నది.

ఈ మధ్య వ్యాపారంలో నాకు ఏర్పడిన నష్టం నాకు తగిలిన, తేరుకోలోని ఒక పెద్ద దెబ్బ! పేకమేడలాగా నేను ఒక్కసారిగా వేగంగా పడిపోయాను. ఇంతపెద్ద ఓటమిని నా వల్ల తట్టుకోవటం కుదరటం లేదు. వెళ్ళిన ప్రతి చోటా నన్ను దుఃఖం విచారిస్తున్నారు. పెద్ద అవమానంగా ఉంది.

పారేసుకున్న మనశ్శాంతిని వెతుక్కుంటూ నేను ఈ ఇంటిని, ఈ ఊరిని వదిలి వెళ్ళిపోతున్నాను. ఎక్కడికి వెళ్ళాలనేది నేనే తీర్మానించుకోలేదు. నా మనసు నిలకడగా లేదు. నిలకడ అయినప్పుడు, తిరిగి వస్తాను. ఆ రోజు ఎప్పుడు వస్తుందో నాకే తెలియదు. ఎవరూ నన్ను వెతకటానికి ప్రయత్నించ వద్దు. నీకు నా ప్రేమ పూర్వకమైన దీవెనెలు.

ఇట్లు.

                                                                                   ******************

పై రెండు ఉత్తరాలకు ఒక పెద్ద లింకు ఉన్నది. అదేమిటో తెలుసుకోవటానికి ఈ సస్పెన్ష్ నవలను చదవండి.

***************************************************PART-1******************************************

                                                                    

పోయిన సంవత్సరం

వర్షం కురిసి ఆగింది.

అందువలన కాశంలో వెలుతురును రాజీనామా చేయమని చెప్పి, చీకటి పదవి ఎక్కింది.

మనుషులు ఇంకా గొడుగులను మడవకుండా నడుస్తున్నారు. కట్టుకున్న మూటలను మళ్ళీ విప్పుదామా, లేకపోతే చిరంజీవి సినిమా చూడటానికి వెళ్ళిపోదామా అని ప్లాట్ ఫారం మీద షాపులు పెట్టుకున్న వాళ్ళు ఆలొచించ, రైన్ కోటు వేసుకున్న రెండు చక్రాల వాహనదారులు రోడ్డు మీద 'వీర్ ' అని ఎగురుతున్నారు. చూసి చూసి అడుగులు వేస్తున్న పాదచారుల దుస్తుల గురించి పట్టించుకోకుండా, బురద నీటిని వాళ్ళ మీద జల్లుతూ వెళ్తున్నాయి బస్సులు.

కంప్యూటర్ క్లాసు ముగించుకుని, రెండు అంతస్తుల మెట్లను జాగ్రత్తగా దిగి, చేయి జాపి చూసి, వర్షం పూర్తిగా తగ్గిందని తెలుసుకుని తన సైకిల్ దగ్గరకు వెళ్ళాడు వెంకట్.

‘తరంగినీ మొబైల్స్’ ఎదురువైపు సీరియల్ బల్బులు అలంకరించుకుని మొబైల్ ఫోనులు ఉన్నవాళ్ళను కూడా కొత్త మొబైల్ కొనుక్కుని అప్ డేట్ అవండి అని పిలుస్తున్నది.

సైకిల్ తాళం చెవిని జేబులో వేసుకుని రోడ్డు క్రాస్ చేద్దామనుకున్నప్పుడు ఒక ఆటోవాడి దగ్గర తిట్లు తిని, వెంటనే తుడుచుకున్నాడు.

షాపుకు అద్దాల తలుపులు ఉన్నాయి.

మల్లికా, నల్లరంగు చుడీధార్ వేసుకుని అతనికి వీపు చూపిస్తూ 'ఆల్బం  తిరగేస్తున్నది. ఒకసారి తన జడను అనవసరంగా విప్పి, విదిలించుకుని మళ్ళీ కట్టుకుంది.

తలుపు తోసుకుని ఆమెకు దగ్గరగా వచ్చాడు అతను.

ఆమె చెవి దగ్గర, “హాయ్ మల్లికా?”  అన్నాడు.

“హాయ్” అంటూ వెనక్కి తిరిగిన మల్లికా “ఈ ఆల్బం రెండు కాపీలనూ వేరు వేరు సంచీలలో వేసి ఇవ్వండి” అని షాపతనికి చెప్పి, వెనక్కి తిరిగి “ఎలా ఉన్నారు వెంకట్?” అని అడిగింది.

ఆల్బం సంచులను తీసుకుని, తన దగ్గరున్న మరో పెద్ద సంచిలో పెట్టుకుంది ఆమె.

“ఐస్ క్రీమ్ తిందామా వెంకట్?”

“వద్దు...వద్దంటే నాకు వద్దు. నీకు కంపెనీ ఇస్తాను”

“ఇవ్వండి”

ఆ ఐస్ క్రీమ్ షాపులో గోడకు తగిలించబడి ఉన్నది పెద్ద స్క్రీన్ గల టెలివిషన్. అందులో ఫుట్ బాల్ మ్యాచ్ టెలికాస్ట్ అవుతోంది. టీవీ లో నుండి ప్రేక్షకుల అరుపులు, ఐస్ క్రీమ్ షాపులో ఆటను టీవీలో చూస్తున్న ప్రజల అరుపులు కలిసి అక్కడ కోలాహల వాతావరణం.

“రెండు స్ట్రాబెరీ” అని ఆర్డర్ ఇచ్చింది.

“నేను వద్దని చెప్పానుగా?” అని సనుగుతున్న అతన్ని చిరుకోపంతో చూసి “ఎందుకు వద్దు?” అన్నది.

“నాకు బాగా ఆకలిగా ఉంది మల్లికా. ఐస్ క్రీమ్ తింటే ఆకలి చచ్చిపోతుంది. సరిగ్గా లంచ్ చేయలేను”

“అలాగైతే హోటలకు వెళ్ళి టిఫిన్ తినుండొచ్చే. తిందామా?”

“ఊహూ. లంచ్ కు వస్తానని ఇంట్లో చెప్పాను. వదిన ఎదురు చూస్తూ ఉంటుంది”

“హోటల్లో తిన్నానని చెబితే తల తీసేస్తారా ఏమిటి...?”

“తియ్యరు. కానీ, అది మర్యాద కాదే మల్లికా! అన్నయ్య ఇంట్లో ఉంటూ ఉద్యోగం వెతుక్కుంటున్నాను. వాళ్ళకు అనవసరమైన ఇబ్బందులు కలిగించవచ్చా?”

“వదిన అంటే మీకు భయమా?”

“లేదు. భక్తి. ఆమెలాంటి ఒక మంచి స్వభావం ఎవరి దగ్గరా చూడలేము. కోపమే రాదు. ఎప్పుడూ మొహాన ఒక చిరునవ్వు. అన్ని విషయాలలోనూ త్యాగాన్ని అనుసరించే వెడతారు. మా అన్నయ్య చాలా అదృష్టవంతుడు”

ఐస్ క్రీమ్ వచ్చిన తరువాత  సగం తిని పెట్టేసి, టిష్యూ పేపర్ తీసుకుని నోరు తుడుచుకున్నాడు వెంకట్.

ఆమెకు ‘టాటా’ చూపించి సైకిల్లో ఇంటికి వచ్చినప్పుడు, మళ్ళీ వర్షం చినుకులతో మొదలయ్యింది.

ఇంటి వాకిట్లో ఉన్న అన్నయ్య స్కూటర్ వెనుక తన సైకిల్ని పెట్టి స్టాండూ, తాళం వేసి, తలుపు కొట్టాడు.

మహతీ తలుపులు తెరిచి “తడిసిపోయారా?” అన్నది.

“లేదు” అన్నాడు.

సోఫాలో ఆనుకుని కూర్చుని టీవీ చూస్తున్న కల్యాన్ వెనక్కి తిరిగి చూసి, “వాడు తడిసిపోయున్నది కనబడటం లేదా. తుడుచుకోవటానికి తుండు తీసివ్వు” అన్నాడు మహతీ భర్త.

“మన వీధి చివరికి వచ్చిన తరువాతే మళ్ళీ వర్షం మొదలయ్యింది అన్నయ్యా. పెద్దగా తడవలేదు”

“సరే. తల తుడుచుకుని డ్రస్సు మార్చుకుని రా వెంకట్. నీతో కొంచం మాట్లాడాలి” అన్నాడు కల్యాన్.

వెంకట్ తన గది తలుపు మూసుకుని డ్రస్సు మార్చుకుని హాలులోకి వచ్చి అన్నయ్య పక్కన కూర్చున్నాడు.

“ఏంటన్నయ్యా?”

“మహతీ కాసేపు ఆ టీవీ ఆఫ్ చేయి”

మహతీ టీవీ ఆఫ్ చేసింది.

ప్లేటులో వేడి వేడి ఉల్లిపాయ పకోడీలు తీసుకువచ్చి సోఫా దగ్గరున్న టీపా మీద పెట్టి ఎదురుగా ఉన్న సింగిల్ సీటర్ లో కూర్చుంది మహతీ.

“వెంకట్, వదిన ఏం ఆలొచన చెబుతోందంటే...ఆమె డిగ్రీ పూర్తి చేసి ఖాలీగానే ఇంట్లో కూర్చోనుందట. టైము గడపటం కూడా కష్టంగానే ఉన్నదట. ఉద్యోగానికి వెళ్తానని చెబుతోంది. నాకు అది ఇష్టం లేదు...ఎందుకంటే నాతో పనిచేస్తున్న స్త్రీలు పడే శ్రమ కళ్ళారా చూస్తున్నాను.

తొందర తొందరగా వంట పనులు ముగించుకుని, టెన్షన్ పడుతూ బస్సు పట్టుకోటానికి వచ్చి....చిన్న చిన్నగా చాలా అవస్తలు ఉన్నాయి. అందువలనే నాకు ఆ ఆలొచన నచ్చలేదు” అన్నాడు కల్యాన్.

“లోకంలో నేను ఒక్కదాన్నే కొత్తగా ఉద్యోగానికి వెళ్ళి కష్టపడబోతాను చూడండి!? మనకు పిల్లలు పుట్టిన తరువాత అలా చెప్పినా న్యాయంగా ఉంటుంది. వాళ్ళనూ చూసుకుంటూ, ఉద్యోగానికి వెళ్లటం శ్రమే” లాగుతూ అన్నది మహతీ.

“కొంచం ఉండండి” అన్నాడు వెంకట్. “ఇద్దరికీ నచ్చినట్టు నేనొక తీర్పు చెప్పనా?”

“చెప్పు”

“వదిన ఉద్యోగానికి వెళ్ళనివ్వండి...ఒక బిడ్డ పుట్టేంతవరకు”

“నాకు ఓకేనే” -- అంగీకరించింది మహతీ.

“నాకెందుకో దీంట్లో ఇష్టం లేదు. కానీ, నువ్వు ఇష్టపడుతున్నావు కాబట్టి నాకు ఓకే”

“అదంతా సరే, ఏ కంపెనీలో వదినను ఉద్యోగానికి రమ్మంటారు”

“ఇక మీదటే ప్రయత్నాలు మొదలుపెట్టాలి” అన్నది మహతీ.

“సరే. ఆ విషయం నా దగ్గర విడిచిపెట్టండి. ఆ బాధ్యత నాకివ్వండి. ఇప్పటివరకు నా కోసం మాత్రమే ఉద్యోగ ప్రయత్నం చేసేను. ఇప్పుడు మీకూ కలిపి చేస్తాను.  స్త్రీలకు త్వరగా ఉద్యోగం దొరుకుతుంది”

“ఎందుకంటే స్త్రీలు కబుర్లు చెప్పుకోకుండా సిన్సియర్ గా పనిచేస్తారు. అదే కారాణం?” అన్నది మహతీ.   

***************************************************PART-2*******************************************

ఈ సంవత్సరం

స్నానం చేసేసి నడుముకు తడి తుండు చుట్టుకుని, బట్టలున్న బకెట్టుతో వరాండాలో నడిచి తన ఏడో నెంబర్ రూముకు వచ్చాడు వెంకట్.

సోపు బాక్సులో పెట్టున్న తాళం చెవిని తీసుకుని తాళాన్ని తెరిచి లోపలకు వెళ్ళాడు. తడి బట్టలను విదిలించి, తీగమీద ఆరేసి, గోడకు తగిలించిన అద్దం ముందు నిలబడి తల దువ్వుకుని, పౌడర్ అద్దుకుని, ఇంతకు ముందు ఉతికి, ఇస్త్రీ చేసిపెట్టుకున్న డ్రస్సు వేసుకుని, బెల్టు పెట్టుకుని, చెప్పులు వేసుకున్నాడు.

అలమరాలో ఉన్న ఆర్.ఆర్.కంపెనీ యొక్క ఉద్యోగ అపాయింట్ మెంట్ ఆర్డర్ కవర్ను తీసి మడత పెట్టి, ‘జేబులో’ పెట్టుకున్నాడు. అప్పుడు ఆ మ్యాన్షన్ లో పనిచేస్తున్న కుర్రాడు వచ్చి తలుపు తట్టి, “సార్, మీకు ఫోను” అన్నాడు.

గదికి తాళం వేసి మెట్లలో వేగంగా దిగివచ్చి టెలిఫోన్ ఎత్తాడు.

“హలో వెంకట్ మాట్లాడుతున్నా”

“మల్లికా మాట్లాడుతున్నా. కంగ్రాట్స్”

“బయలుదేరే ముందు నేనే నీకు ఫోను చేయాలనుకున్నా మల్లికా”

“మీ నాన్న దగ్గర చెప్పి ఈ ఉద్యోగం నాకు దొరికేటట్టు చేసింది నువ్వే కదా? మొదటి సారిగా ఉద్యోగానికి వెళ్తునప్పుడు పిలిచి థ్యాంక్స్ చెప్పద్దా?”

“చాలా రోజుల తరువాత ఇప్పుడే నువ్వు పాత ఉత్సాహంతో మాట్లాడుతున్నావు. వినడానికే ఆనందంగా ఉంది. మధ్యలో ఎక్కువగా మనసు విరిగిపోయి మౌనంగా ఉండేవాడివి”

“దానికి కారణం ఏమిటో నీకు తెలుసు కదా మల్లికా”

“తెలుసు! అదిప్పుడెందుకు? ఇప్పుడెందుకు దాని గురించి గుర్తుకు తెచ్చుకోవటం...” 

“సరి ఫోను పెట్టేయనా?”

“ఉండండి, మీరుగా అడుగుతారేమో అనుకుంటే, ‘పెట్టేయనా?’ అని కత్తిరించటానికి ప్రయత్నిస్తున్నారే...సరే, పరవాలేదు. అడగకుండానే ఇస్తాను”

ఫోనులో ఆమె ముద్దుల శబ్ధం విని, అతను నవ్వుకున్నాడు.

రిసీవర్ పెట్టేసి, అక్కడున్న న్యూస్ పేపర్లను వేగంగా చూసేసి, పక్కనున్న షెడ్డులో నిలబెట్టున్న ఆ స్కూటర్ను బయటకు తీసినప్పుడు అతని మనసు బరువెక్కింది.

అది అన్నయ్య కల్యాన్ నడిపిన స్కూటర్.

బండి స్టార్ట్ చేసి బయలుదేరేడు వెంకట్.

***************************************************PART-3*******************************************

పోయిన సంవత్సరం

వాటర్ బెడ్ మీద నిదానంగా కదులుతున్నాడు. రెండు చేతులను రిలాక్స్ గా పెట్టుకుని పడుకోనున్న ఆనంద్, నిక్కర్ మాత్రమే వేసుకోనున్నాడు.

‘ఇంటర్ కామ్’ మోగినప్పుడు, శరీరాన్ని తిప్పి--చెయ్యి జాపి రిసీవర్ తీసి, “ఏమిటి బాబాయ్, మీరింకా ఆఫీసుకు వెళ్ళలేదా?” అన్న ఆనంద్ కు చెవి చివర్లలో జుట్టు. ముఖ ద్వారంలో నుండి మొదలైన మీసాలు రెండుగా విడిపోయి పై పెదవికి అనకట్ట కట్టింది. చెస్ట్ పైన ఉన్న రోమాలు రింగులు రింగులుగా ఉన్నాయి. మెడలో ఆరు మడతలలో ఒక మడతలో ఇరుక్కుని కనబడుతున్నది పదికాసుల బంగారు గొలుసు, పసిపిల్లాడిలాగా ఒళ్ళంతా పౌడర్.

“ఈ రోజు నువ్వు కూడా ఆఫీసుకు వస్తానని చెప్పావుగా ఆనంద్. అందుకే కాచుకోనున్నాను”

“మొదట అలాగే అనుకున్నాను. సడన్ గా ఫోను వచ్చింది. ఇప్పుడు నేను ఒక ముఖ్యమైన మనిషికోసం కాచుకోనున్నాను”

“సరే...నేను బయలుదేరుతాను. రేపు వస్తావా? కొన్ని ముఖ్యమైన ఫైల్సును నువ్వు చూడాల్సి ఉంది”

“అన్నీ మీరు చూస్తే చాలు బాబాయ్. మీరు చూపిన చోట సంతకం పెడతా”

ఫోను పెట్టేశాడు బాబాయ్.

రెండు కాళ్ళనూ జాపి, చక్రాలు అమర్చిన టీపాని తన పక్కకు లాగాడు ఆనంద్. టీపా మీదున్న విస్కీ బాటిల్ తీసుకుని ‘ఒక పెగ్గు’ పోసుకుని తాగి, సిగిరెట్టు వెలిగించినప్పుడు,

“సార్...లోపలకు రావచ్చా?”

వచ్చినామె తన కాళ్ళతో తలుపు మూసేసి ఫైల్సును సోఫాలో విసిరేసి, అతనున్న అవతారం చూసి, ఒక చిన్న కులుకుతో పాటూ తన రెండు చేతులతోనూ తన మొహాన్ని మూసుకుని “ఛీఛీ! ఇంత అవసరమా?” అన్నది.

రెండు చేతులనూ జాపి ‘జంప్’ అన్నాడు ఆనంద్.

అతనిపై గెంతింది. సిగిరెట్టు పొగని ఆమె చెవిలోకి ఊది, ఆమె జుట్టును సవరిస్తూ,

“విస్కీ తాగుతావా?”

“........................”

“రెండు పెగ్గులే”

తాగింది.

ఆమె వేసుకున్న దుస్తులలో, మిగిలిపోయిన వాటిని ఊడతీయటానికి వాటికి ఉన్న బొత్తాలను వెతికాడు.

టెలిఫోన్ మోగింది. విసుక్కున్నాడు ఆనంద్.

“హలో డాడ్! నేను సుధీర్ మాట్లాడుతున్నా”

విసుగును తగ్గించుకుని, “సుధీర్ కన్నా, ఎలా ఉన్నావు?”

“బాగున్నా డాడీ...నాకు మీ మీద చాలా కోపం...!”

“ఎందుకురా...?”

“పోయిన వారం మా స్కూల్లో ‘స్కూల్ డే సెలెబ్రేషన్’ కు వస్తానని ప్రామిస్ చేసేవే. తరువాత ఎందుకు రాలేదు?”

“ఇక్కడ కొంచం అర్జెంటు పనులు వచ్చినై సుధీర్”

“ఏమిటంత అర్జెంటు పని. చిన్న తాతను చూసుకోమని చెప్పి ఉండవచ్చు కదా?”

“ఆయనవల్ల కుదరదురా, నేనే చూసుకోవలసిన పని”

“నా మీద నిజంగానే మీకు ప్రేమ ఉన్నదా?”

“ఏమిట్రా అలా అడుగుతున్నావు! నువ్వు నాకు ఒకే కొడుకువు, ఒకే బిడ్డ. అదేదో చెబుతారే...ఆ...మన వంశొద్ధారకుడివి! నీ మీద నాకు ఎంత ప్రేమో తెలుసా?”

ఫోన్ కట్ చేసి ఆమెను చూసాడు ఆనంద్.

“ఎలాంటి ముఖ్యమైన టైములో ఫోను చేస్తున్నాడో చూడు...”

“మీ అబ్బాయి ఏ టైములో ఫోను చేసినా అది మీకు ముఖ్యమైన టైముగానే ఉంటుంది” అన్న ఆమెను ముద్దుగా గిల్లాడు.

“ఆదివారం నీకు ఇంకేదైనా పనుందా...? లేకపోతే నాతో రా...నా పిల్లాడ్ని చూసి వచ్చేద్దాం”

“మీ అబ్బాయిని చూడటానికి వెళ్తున్నప్పుడు కూడా ఇది అవసరమా?”

“పిల్లాడితో ఒక గంట గడిపేసి బయలుదేరిన తరువాత, ఆ ఊటీ చలిలో ఏం చేసేది? అక్కడికెళ్ళి అది వెతుక్కోగలమా...? అందువలనే నిన్ను పిలుస్తున్నా...వస్తావా చెప్పు...?”

“ఊహూ. నేను బెంగళూరు వరకు వెళ్ళాల్సి ఉంది”

“ఐదు రోజులు తప్ప మిగతా అన్ని రోజులూ నువ్వు చాలా బిజీనేగా. అడ్వాన్స్ బుకింగుతో ఉంటావు! సరే...నేను ఆ హెలన్ని పిలిచి చూస్తాను” అంటూనే ఆమెను హత్తుకున్నాడు.

“హెలెన్ ఎవరు?”

“మా ఆఫీసులో పనిచేస్తోంది. ఇద్దరు పిల్లలకు తల్లి అని చెప్పినా నమ్మలేము”

“ఆవిడ్నీ కూడా వదిలిపెట్టలేదా?”

“ఎవర్నీ?”

“ఆఫీసులొ పని చేస్తున్న స్త్రీలనూ!”

“అందరినీ కాదు. నేనంత చీప్ మనిషిని కాదు. కొంతమంది ఆడవాళ్ళను చూసిన వెంటనే మనసులో డింగ్-డాంగ్ అని కొట్టుకుంటుంది. ఈ హెలెన్ మొదట్లో ‘నో’ అన్నది. మూడు నెలలు ప్రయత్నం చేసి ఆమెను వసపరచుకున్నాను. ఆ తరువాత నా వలనే ఒక అబార్షన్ చేసుకోవలసి వచ్చింది”

“పాపం కాదా?”

“ఏమిటి పాపం?”

“మేము దీనికని ఉన్న పనివాళ్ళం...సరి. కుటుంబంలో ఉన్న స్త్రీలను కూడా పాపం చేయిస్తున్నారే?”

“ఏమిటి నువ్వు సడన్ గా పాప, పుణ్యాల గురించి మాట్లాడుతున్నావు? ‘త్రిల్’ అని ఒకటుంది చూడు -- దానికి ముందు పాపమూ, పుణ్యమూ ఏదీ లేదు...? పెళ్ళి అయిన స్త్రీలంటే అదొక వేరు సుఖం. అదేలాగా ఇంకో విషయం చెబుతా. మొదట్లో మొండికేసి, కోపగించుకుని మడి కట్టుకున్న అమ్మాయలను చివరికి ఎంత కష్టపడైనా సరే జయించేస్తా తెలుసా? ఓటమే లేదు”

“వాడు వాడు ఏవేవో విషయాలలో సాధనలు చేస్తున్నాడు. మీరు ఈ విషయాన్ని పెద్ద సాధనగా చెప్పి గొప్పలు చెప్పుకుంటున్నారే?”

“ఏమైంది నీకు? మీ ఇంటికి పక్కనే కొత్తగా జ్ఞానోదయం చెట్టు పెరుగుతోందా...?” అన్న అతను -- ఆమెను మూర్ఖంగా హత్తుకుని ముద్దుపెట్టడంతో, ఆమె బెదిరి -- తనని విడిపించుకుంది.

కింద పెదవిని ముట్టుకు చూసినప్పుడు వేలుపై...రక్తం మరక!

మరుసటి రోజు ఆఫీసుకు వచ్చిన ఆనంద్ కి ‘ప్యూన్’ తో మొదలుపెట్టి ఒక్కొక్కరూ నమస్తే చెబుతూ వస్తుంటే -- అతను మౌనంగా తల ఆడిస్తూ నడిచాడు.

అప్పుడు ఒక స్వీట్ స్త్రీ వాయిస్ విని -- ఆ వాయిస్ వినబడ్డ టేబుల్ ముందు ఒక క్షణం నిలబడ్డాడు.

నమస్తే చెప్పిన ఆమెను ఆశతో చూసాడు.

మనసులో డింగ్ -- డాంగ్ అని గంట కొట్టింది.

తన రూముకు వచ్చిన వెంటనే--ఆ స్త్రీని సూచిస్తూ “అది ఎవరు బాబాయ్?” అన్నాడు.

“కొత్తగా ఉద్యోగంలోకి వచ్చింది ఆనంద్. పేరు మహతీ” అన్న బాబాయ్. “వద్దురా, ఉద్యోగంలోకి చేరి రెండు వారాలే అవుతోంది. పెళ్ళి అయిన స్త్రీ” అన్నారు అతని మొహంలో కనబడ్డ కోరిక నవ్వు చూసి.

“అయితే ఏమిటి బాబాయ్. ఆమె ఇంట్లో వాటర్ బెడ్ ఉండదు కదా” అన్నాడు ఆనంద్ నవ్వుతూ.

***************************************************PART-4*******************************************

ఈ సంవత్సరం

ఆఫీసులో ‘కంప్యూటర్ లెడ్జర్’ ఓపన్ చేసి చెక్ చేస్తున్నాడు వెంకట్.

అతని టేబుల్ పైన ఉన్న ఇంటర్ కామ్ మోగింది.

“ఏం.డి రూముకు రావయ్యా” అని కంపెనీ జి.ఎం. మరియూ ఏం.డి యొక్క బాబాయ్ సుబ్బారావ్ గారి స్వరం వినబడింది.

“ఇదిగో వస్తున్నా సార్” అని భవ్యంగా చెప్పిన వెంకట్, టేబుల్ మీద పెట్టుకున్న   కొన్ని ప్రింటడ్ లెడ్జర్ కాపీ పేపర్లను తీసుకుని బయలుదేరాడు.

అనుమతి తీసుకుని ఆ ఏ.సీ. రూములోకి వెళ్ళినప్పుడు, ఏం.డి ఆనంద్ తన చక్రాల కుర్చీలో కూర్చుని అటూ--ఇటూ తిరుగుతున్నాడు.

అతని పెదాలపై ఏ సమయంలోనైనా బూడిద చిందించటానికి తయారుగా ఉన్న ‘సిగిరెట్టు’ వేలాడుతున్నది.

పక్కనే మరో కుర్చీలో కూర్చోనున్న ఏం.డి యొక్క బాబాయ్ సుబ్బారావ్, వెంకట్ చేతిలో ఉంచుకున్న పేపర్లను తీసుకుని, “ఏం.డి నిన్ను ఏదో అడగాలి అని చెప్పారు” అన్నారు.

“ఏమిటి సార్?” అన్నాడు వెంకట్.

“పర్చేస్ లెడ్జర్ను చూసాను. అందులో మూడు పేమెంట్లు అండర్ లైన్ చేసి, పక్కన క్వోశ్చన్ మార్క్ గుర్తు వేసుంది. అలా ఎవరు చేసింది అని అడిగాను. పోయిన నెల కొత్తగా ఉద్యోగానికి చేరిన నువ్వూ అని చెప్పారు బాబాయి. అందుకే నిన్ను పిలిచి అడుగుతున్నాను. ఎందుకని అలా అండర్ లైన చేసి, క్వోశ్చన్ మార్క్ గుర్తు వేశావు?” అడిగాడు ఆనంద్.  

“దీని గురించి ఇతని దగ్గర నేను ఇంతకు ముందే అడిగేశాను ఆనంద్. కానీ నాతో చెప్పలేదు. నీ దగ్గరే చెబుతానని చెప్పాడు” అన్నారు బాబాయి.

“నా దగ్గర మాత్రమే చెప్పటానికి అందులో ఏముంది రహస్యం?”

“సార్, మన కంపెనీకి ‘రా మెటీరియల్స్’ కొనడంలో ఎవరో అవకతవకులు చేస్తున్నారు సార్...” అన్నాడు వెంకట్.

“ఎలా చెబుతున్నావు?”

“ఇనుప రేకులు మనకి భువనేశ్వర్ నుండి నలుగురైదుగురు డీలర్స్ కొన్ని  సంవత్సరాలుగా సప్లై చేస్తూ ఉన్నారు సార్. కానీ, గత రెండు సంవత్సరాలుగా ‘రాయల్ ఇండస్ట్రీ’ లో మాత్రమే కొంటున్నాము. వాళ్ళు పంపిన బిల్లులోనే నేను క్వోశ్చన్ మార్క్ వేసి అండర్ లైన్ చేశాను. అదే తారీఖులలో మిగిలిన ఇండస్ట్రీ డీలర్లు అదే రేకును ఏ రేటుకు అమ్మేరో ఫోను చేసి గుర్తుగా రాసుకున్నాను సార్. మార్కెట్ రేటు కంటే మూడు రెట్లు అధికంగా బిల్లు వేశారు. మనమూ ప్రశ్నలు అడగకుండా ‘పేమెంట్’ పంపించాము. ఇలా అన్యాయ రేటు ఇచ్చి అతని దగ్గరే మళ్ళీ మళ్ళీ కొనాల్సిన అవసరం ఏమిటి సార్?” అన్నాడు చేతులు కట్టుకుని.

“నిన్ను ఎవరు అధిక ప్రసంగి తనంగా ఫోను చేసి రేటు వివరాలు విచారించమని చెప్పింది? నేనొకడ్ని ఎందుకు ఉన్నాను? నీ అనుమానాలను నా దగ్గర అడిగుండొచ్చు కదా? ఉద్యోగంలో చేరి ఒక నెల కూడా అవలేదు? నీకు మేనేజ్  మెంట్ గురించి అంత బాగా తెలుసా...” అరిచారు బాబాయి సుబ్బారావ్.

“ఉండండి బాబాయ్” అంటూ ఆయన్ని ఆపాడు ఆనంద్.

"అతను ఏదీ తప్పుగా చెప్పలేదే బాబాయ్? అతను ఎవర్నీ ఉద్దేశించి కూడా  చెప్పలేదే!  తనకు ఏర్పడిన న్యాయమైన అనుమానాలను అడుగుతున్నాడు. ఆ ఆశక్తినీ, తెలివితేటలనూ ప్రశంసించడం వదిలేసి, ఎందుకు అనవసరంగా అరుస్తున్నారు? అతను అడిగిందే నేను అడుగుతున్నాను. మార్కెట్టు రేటుకంటే మూడు రెట్లు ఎక్కువపెట్టి ఏ మూర్ఖుడైనా కొంటాడా? కూరగాయలు అమ్మే వాడి దగ్గర కూడా మనం బేరం మాట్లాడుతున్నామా, లేదా? ఒక బిల్లు నాలుగు లక్షలు. మొదటి బిల్లు రేటును చూసి మామూలు కంటే ఇంత ఎక్కువ రేటు ఎందుకు వేశారు అని అనుమానించాలి కదా. కానీ అది వదిలేసి, అదే రేటుకు అలా మూడుసార్లు కొన్నాము. అంటే నాలుగు లక్షల సరకును పన్నెండు లక్షలకు కొన్నాము”

“అదే నాకూ అర్ధం కావటం లేదు. మార్కెట్ రేటు ఆ తారీఖులలో కూడా తక్కువగా ఉండి ఉండచ్చు. డిమాండ్ ఎక్కువగా ఉండి ఉండచ్చు. ‘రాయల్ ఇండస్ట్రీ’ బాగా నమ్మకమైన పార్టీ అనుకున్నాం. మనల్ని మోసం చేశారు”  అన్నారు బాబాయి.

“సార్ నేనొకటి అడగనా?” అన్నాడు వెంకట్.

“అడుగు”

“మన ఆఫీసులో పర్చేస్ కు ప్రత్యేకంగా బాధ్యతగల మేనేజర్ ఉన్నారే! మొదటి బిల్లు అమౌంట్ చూసి ‘ఏమిటి ఇంత రేటు వేశారు?’ అని ఆరోజు మార్కెట్టు రేటు, ఆరోజు డిమాండు కనుక్కొని మొదటి బిల్లు తో ఆ డీలర్ దగ్గర నుండి మన పర్చేస్ ఆపేసి, మిగిలిన డీలర్స్ దగ్గర నుండి కొని ఉండొచ్చు. అలా చేయకుండా, అదే పార్టీకి మళ్ళీ మళ్ళీ ఆర్డర్ ఇచ్చి, బిల్లులపై సంతకాలు పెట్టి డబ్బు పంపవచ్చు అని నోట్ రాసేరు అంటే ఆయనకీ, ఆ కంపెనీకీ ఏదో రహస్య ఒప్పందం ఉండొచ్చని అనుకుంటున్నా. రేటు ఎక్కువగా వేయమని చెప్పి డబ్బు పంపించి డిఫెరన్స్ డబ్బును పంచుకుంటూ ఉండొచ్చు”

“ఒకవేల అలా ఉండొచ్చో?” అన్నారు బాబాయ్.

“ఏమిటి బాబాయ్ అలా అడుగుతున్నారు? మిమ్మల్ని నమ్మే కదా ఈ ఫ్యాక్టరీ యొక్క పూర్తి బాధ్యతలను మీకు అప్పగించాను. మీరు ఒక్కొక్క బిల్లూ పేమెంటు చేసేటప్పుడు బాధ్యతగా చెక్ చేసి ఉండాలి కదా? మిమ్మల్ని నమ్మే కదా చెక్కు పుస్తకం పూర్తిగా సంతకం పెట్టి మీ భాద్యతలో అప్పగించాను” అన్నాడు ఆనంద్.

“ఎలా గమనించకుండా వదిలేశాను?” తనలో తనే గొణుగుతుంటే,

“మొదట పోలీసులను పిలవండి”

“పోలీసులంతా వద్దు ఆనంద్...తప్పు చేసిన వాళ్లను పట్టుకుని నేను శిక్షిస్తాను, డిఫరన్స్ డబ్బును వసూలు చేస్తాను”

ఆనంద్, వెంకట్ వైపుకు తిరిగాడు. “షేక్ హ్యాండ్ ఇవ్వవయ్యా. చాలా బాధ్యతగా నడుచుకున్నావు. చాలా నచ్చింది. ‘కీప్ ఇట్ అప్’! తరువాత...తప్పు చేసిన  వాడిపై బాబాయి వేరే విధంగా నడవడిక తీసుకుంటానంటున్నారు. ఆ బాధ్యత ఆయన్నే తీసుకోనివ్వు. ఈ విషయం గురించి ఇంకెవరి దగ్గరా చెప్పద్దు. ఎందుకంటే తప్పు చేసినవాడు తప్పించుకునే అపాయం ఉంది. అర్ధమయ్యిందా?” అన్నాడు.

“సరే సార్” అని తన టేబులుకు తిరిగి వచ్చాడు వెంకట్.

ఆనంద్ తన బాబాయిని నమ్మి చెక్కు పుస్తకం పూర్తిగా సంతకం పెట్టి ఇచ్చేడనే విషయాన్ని మనసులో పదిలం చేసుకున్నాడు వెంకట్.

***************************************************PART-5*******************************************

పోయిన సంవత్సరం

బస్ స్టాండులో కాచుకోనుంది మహతీ.

పరీక్షించే లాగా అక్కడున్న మిగిలిన వాళ్ళకు వెంట వెంటనే బస్సు వచ్చి, ప్రయాణీకులను తీసుకు వెళ్ళింది. ఈమెకు కావలసిన బస్సు రాలేదు.

చేతులు కట్టుకుని చాలాసేపు కాచుకోనున్నది.

కొద్ది సేపట్లో ఆమె ముందుకు వచ్చి నిలబడింది పడవలాంటి ఆ కారు.

దాని చూసిన వెంటనే -- అది తన ఎం.డి ఆనంద్ గారి కారు అనేది  అర్ధమయ్యింది. ఉద్యోగంలో చేరిన మూడు నెలలలో, రెండు సార్లు మాత్రమే ఆమె ఆనంద్ ను చూసింది. ఆమె ఇంతవరకు అతనితో మాట్లాడింది లేదు.

కారు అద్దాలు కిందకు దిగ, కూలింగ్ గ్లాసులు వేసుకోనున్నఆనంద్ తొంగి చూసి నవ్వి “హలో మేడం. ఎక్కండి. మీ ఇంటికి తీసుకువెళ్ళి దింపుతాను” అన్నాడు.

“పరవాలేదు సార్. నాకు బస్సు వస్తుంది”

“నాకేమీ శ్రమ లేదు. మీ యొక్క నిజాయతీ సేవ గురించి బాబాయ్ చాలా ఎక్కువ చెప్పారు. నా జ్ఞాపకశక్తి సరైతే, మీ పేరు మహతీ. మిస్సస్ మహతీ కల్యాన్. మీకు సహాయపడటానికి చిన్న సంధర్భం...రండి”

తన ఎం.డి యొక్క నిజమైన రిక్వెస్టును ఎలా నిరాకరించాలో తెలియక మహతీ చిన్న సంసయంతో కారు వెనుక సీటులో ఎక్కింది.

కారు బయలుదేరిన తరువాత ఆనంద్ వెనుకకు చూసే అద్దాన్ని కొంచంగా సరి చేసాడు. వెనుక కూర్చున్న మహతీని చూడటానికి.

“మన ఆఫీసులో చేరిన రెండు నెలలలోనే మీరు చాలా హార్డ్ వర్కర్ అని విన్నాను. మీ సేవ చాలా కాలం మా ఆఫీసుకు అందాలని విష్ చేస్తున్నాను”

“థ్యాంక్యూ”

“కల్యాన్ గారు ఏం చేస్తున్నారు?”

“ఒక పెద్ద ఎలేక్ట్రికల్ కంపెనీలో ‘సీనియర్ స్టెనో’ సార్”

“సీతమ్మపేటలోనే కదా మీ ఇల్లు?”

“అవును సార్”

“దార్లో మిమ్మల్ని చూసింది ఒక విధంగా మంచిదే అయ్యింది మహతీ. నాకోక సహాయం చేస్తారా?”

“చెప్పండి సార్?”

“నా స్నేహితుడి కూతురికి రేపు పెళ్ళి. ఆమెకు ఒక జత లేటెస్ట్ డిజైన్ బంగారు పోగులు బహుమతిగా ఇద్దమనుకుంటున్నా. కానీ, నాకు ఆడవారి నగలు సెలెక్టు చేయటం తెలియదు. అరగంట ఆలస్యంగా మీరు ఇంటికి వెడితే పరవాలేదా? నాతో పాటూ నగల కొట్టుకు వచ్చి సెలెక్టు చేసి ఇవ్వగలరా?”

“సరే సార్”

ఆ నగకొట్టు ముందు కారును ఆపాడు ఆనంద్.

ఇద్దరూ లోపలకు వెళ్ళారు.

“మహతీ, ఖరీదు ఎంతనేది సమస్య కాదు. మీకు ఏ నగ నచ్చిందో...దాన్ని సెలెక్టు చేయండి. అదే తీసుకుంటాను”

ఒక కుర్చీలో కూర్చుని -- షాపతను ఇచ్చిన కూల్ డ్రింక్ ను తాగుతున్నాడు ఆనంద్. అరగంట సమయం గడిపి, మహతీ ఒక జత పోగులు సెలెక్టు చేసింది.

దానికి డబ్బులు కట్టి ఇద్దరూ బయటకు వచ్చారు.

“నేను ఇక్కడి నుండి బస్సు పుచ్చుకుని వెళ్తాను సార్”

“ఇంత దూరం మిమ్మల్ని తీసుకు వచ్చి, ఇంటి దగ్గర డ్రాప్ చెయ్యకపోతే మర్యాద కాదు! ప్లీజ్ ఎక్కండి”

మళ్ళీ కారులో పయనించింది.

***************************************************PART-6*******************************************

ఈ సంవత్సరం

“ఏమిటి నాన్నా బాగా నీరసంగా కనబడుతున్నారు?” అన్నాడు అశోక్.

సుబ్బారావ్ గారికి ఒకే కొడుకు.

“ఆనంద్ మేలుకుంటాడేమోనని భయంగా ఉంది అశోక్” అన్నారు ఆనంద్ బాబాయ్ సుబ్బారావ్ గారు. పెద్ద నిట్టూర్పుతో సోఫాలో వెనక్కి వాలుతూ.

“ఏమైంది నాన్నా?”

“ఆఫీసులో ‘వెంకట్’ అని ఒక కొత్త అకౌంటంట్ వచ్చాడు. మంచి పేరు  తెచ్చుకోవాలి అనే ఆదుర్దాతో వాడు అన్ని ఫైళ్ళనూ తవ్వి తొంగి చూస్తున్నాడు. పర్చేస్ విషయంలో భువనేశ్వర్ పార్టీతో చేరి దగ్గర దగ్గర ఏడు లక్షల వరకు నేను అవకతవక చేసాను. దరిద్రుడు దాని కనిబెట్టేశాడు. దాని గురించి ఆనంద్ కు తెలియపరిచాడు. పర్చేస్ మేనేజర్ ఈ తప్పును చేసుంటాడు అని ఒక విధంగా సమాధానపరిచి,  అతని మీద యాక్షన్ తీసుకుంటాను అని చెప్పి ఆనంద్ ను కామ్ చేసాను. కానీ, ఆనంద్ నా మీద కొంతైనా అనుమానపడి ఉంటాడు అని వర్రీగా ఉంది. ఈ వెంకట్ గాడు ఇంకా ఎన్ని కెలుకుతాడో. మరీ పాతవి కెలికితే మన దోపిడి అంతా అతనికి తెలిసి, అది ఆనంద్ కు తెలిసిపోతుంది అనేది  తలుచుకుంటే ఆ వర్రీ ఇంకా ఎక్కువ అవుతోంది”  

“ఎందుకంత వర్రీ అవుతారు? ఆనంద్ ఒక మూర్ఖుడు నాన్నా. నిన్ను పోయి  అలాగంతా అనుమానపడడు. ఎన్ని సంవత్సరాలుగా మిమ్మల్ని నమ్ముతున్నాడు. మీరు లేకపోతే వాడి ఆటలు సాగవు. మీరు వాడితో ఉండబట్టే వాడు వ్యాపారం గురించి పట్టించుకోకుండా వాడి ఇష్టం వచ్చినట్టు ఆడుతున్నాడు. వాడి ఆటలు సాగాలంటే వాడికి ఖచ్చితంగా మీరు కావాలి. వాడు, వాడి ఆటలకు బానిస అయిపోయాడు. అందుకని మీ జోలికి రాడు. మీరు కంగారుపడకండి”

“అదంతా సరే అశోక్. కానీ ఆనంద్ మూర్ఖుడు కాదు. మంచి తెలివిగలవాడు.  అతని తెలివితేటలను వ్యాపారంలో ఉపయొగించ నివ్వకుండా మొదటి నుంచే అతని దిక్కును మార్చి ఉంచాను. అతని యొక్క పెద్ద బలహీనం, స్త్రీల మీద ఉండే మోహం! దాని కోసం ఒక బాబాయి చేయకూడని పనులన్నీ నేను చేసున్నాను...అంతా దేనికోసం? అతని చూపంతా వేరే ధ్యాస మీద ఉండేటప్పుడే, అక్కడ్నుంచి కొంచం కొంచంగా డబ్బు దోచుకుందామనే కదా! ఇక మీదట అది కుదరదులాగుందే అశోక్” అన్నారు సుబ్బారావ్ గారు.

***************************************************PART-7*******************************************

పోయిన సంవత్సరం

మహతీ కంప్యూటర్ లో వర్క్ చేస్తోంది.

ప్యూన్ వచ్చి, “మ్యాడమ్, మిమ్మల్ని ఎం.డి గారు పిలుస్తున్నారు” అన్నాడు.

మహతీ లేచి నడిచింది.

“సార్...లోపలకు రావచ్చా?”

“రండి మహతీ. కూర్చోండి” అన్నాడు ఆనంద్.

ఆ టైములో గదిలో అతను మాత్రమే ఉన్నాడు.

“పరవాలేదు సార్” అంటూ నిలబడింది.

“మూడు కోట్ల రూపాయల సప్లై అగ్రీమెంట్ ఒకటి మన చేయి జారిపోయింది మహతీ...దాని గురించి మీకు తెలుసా?” అన్నాడు -- టేబుల్ మీదున్న ఫోను రీజీవర్ను ఉత్తినే తిప్పుతూ.

“తెలియదు సార్”

“దానికి కారణం మనం ఇచ్చిన కోట్ కంటే ఇంకొకరు జస్ట్ వంద రూపాయలు తక్కువగా కోట్ ఇవ్వటమే. అంటే, మన ఆఫీసు రహస్యాలు ఎవరో ఒకరు మన శత్రు కంపెనీకి అందిస్తున్నారు.

ఇప్పుడు యాభై కోట్లకు ఒక కొత్త అగ్రీమెంట్ వేసుకునే ఛాన్స్ వచ్చింది. దీనికైన సెల్లింగ్ రేట్ కోట్ ను నేను రహస్యంగా రెడీ చెయ్యబోతాను. నాకూ మీకూ తప్ప, ఇంకెవరికీ ఇది తెలియకూడదు. ఇది పక్కా రహస్య ప్లాను. రహస్యాన్ని  కాపాడతావా...?”

“ఖచ్చితంగా సార్”

“మంచిది! రేపు ప్రొద్దున పదిగంటలకు నేను ఆఫీసుకు రాబోయేది లేదు. హోటల్ పసిఫిక్ లో 408 నెంబర్ గదిలో ఉంటాను. మీరూ ఆఫీసుకు రాకండి. తిన్నగా అక్కడికి వచ్చేయండి. నేను ల్యాప్ టాప్ తో కాచుకోనుంటాను. మధ్యాహ్నము లంచ్ కు ముందే గబగబా కొటేషన్ రెడీ చేసి, అక్కడ్నుంచి పంపించేద్దాం. సరేనా?”

“సరే సార్” అన్నది మూర్ఖత్వంగా!

***************************************************PART-8*******************************************

ఈ సంవత్సరం.

మేనేజర్ గదిలోకి, చేతిలో ఫైల్స్ తో వెళ్ళాడు వెంకట్.

“ఏమిటీ?” అన్నారు సుబ్బారావ్ గారు.

“ఈ నాలుగు ఫైల్స్ నూ నేను చెక్ చేసాను సార్. మీరు ఒకసారి చూసేస్తే, స్టేట్ మెంట్ తీస్తాను”

“ఉండండి” అని చెప్పి, సుబ్బారావ్ గారు లేచి గదిలో నుండి అటాచ్ చేయబడ్డ స్నానాల గదిలోకి వెళ్ళి -- తలుపుకు గొళ్ళెం పెట్టుకున్నాడు.

ఆ అవకాశంతో వెంకట్ రెండు పనులు ముగించాడు.

టేబుల్ మీద ఆయన వదిలిపెట్టి వెళ్ళిన ఆయన టేబుల్ డ్రా తాళం చెవిని తన జేబులో పెట్టుకున్న సోపును తీసి దగ్గరున్న వాష్ బేసిన్ లో నీళ్ళతో తడిపి, దాంట్లో తాళంచెవి ముద్రను తీసుకున్నాడు.

రెండో పనిగా సుబ్బారావ్ గారి చిన్న సూట్ కేసును తీసి, అందులోని ప్లాస్టిక్ భాగంలో ఖచ్చితంగా సరిపొయే ఒక బటన్ సైజు కెమేరా ఫోనును  అతికించించాడు.

తరువాత -- మంచి వ్యక్తిలాగా కూర్చుని -- సుబ్బారావ్ గారి రాకకు కాచుకోనున్నాడు.

***************************************************PART-9*******************************************

పోయిన సంవత్సరం

హోటల్ పసిఫిక్. పది ఎకరాల స్థలాన్ని ఆక్రమించి, రెస్టారంట్, లాడ్జింగ్, మీటింగ్ హాలు, హైర్ కట్టింగ్ సెలూన్, మసాచ్ సెంటర్, స్విమ్మింగ్ పూల్, వ్యాపార కేంద్రాలు, ఫిట్ నెస్ సెంటర్, బ్యూటీ పార్లర్ అంటూ సకల వసతులూ ఉన్నాయి.

ఆ హాలులోని నాలగవ అంతస్తులోని గది బాల్కనీలో నుండి చూస్తే ఒక వైపు హోటల్ ఎంట్రన్స్, మరో పక్క కదలకుండా ఉండలేని సముద్రపు అలలు తెలుస్తున్నాయి.

ఈజీ చైర్ లాంటి కుర్చీలో కూర్చుని -- కొంచం కొంచంగా మందు కొడుతూ వాకిలి వైపు చూస్తూ ఉన్నాడు ఆనంద్. ‘ఆష్ ట్రే’ గుంటలో ఉంచబడిన సిగిరెట్టు -- కాలిపోతూ ఉండగా, లోపలున్న టేబుల్ మీద సంప్రదాయం కోసం ‘లాప్ టాప్’ ఉంచబడింది.

టైము పదిన్నర అయినప్పుడు, ఒక ఆటోలో వచ్చి దిగింది మహతీ.

పసుపు రంగు చీరలో ఎర్ర పువ్వులు చిత్రించబడి ఉంది.

బాల్కనీలో నిలబడే ఇంకో యాంగిల్లో ఆమెను చూసిన ఆనందంతో లేచిన ఆనంద్, గబ గబా మందు బాటిల్ను, గాజు గ్లాసును అలమరాలో పెట్టేసి -- నోట్లో ‘మౌత్ రెఫ్రెష్నర్’ జల్లుకుని -- న్యూస్ పేపర్ను తిరగేస్తున్నాడు. చిన్నగా వినబడ్డ తలుపుమీద కొట్టిన శబ్ధం విని “ఎస్...కమిన్” అన్నాడు.

“నమస్తే సార్. వచ్చేదారిలో కొంచం ఆలస్యం అయ్యింది” అన్నది భవ్యంగా.

“పరవాలేదు. కూర్చోండి”

కుర్చీలో కూర్చుంది.

“మిసస్ మహతీ. నేను ఎక్కువగా మన ఆఫీసుకే రావటం లేదు. అన్నీ బాబాయ్ చూసుకుంటున్నాడు. ఇప్పుడు కొన్ని రోజులుగానే మాటి మాటికీ ఆఫీసుకు వస్తున్నాను. అది ఎందుకో తెలుసా?”

“తెలియదు సార్”

"అబద్దం చెబుతున్నావు మహతీ. ఏ విషయాన్నైనా మగవారి కంటే ఆడవాళ్ళే త్వరగా అర్ధం చేసుకుంటారు. మీ వలన అర్ధం చేసుకోవటం కుదరటం లేదా?”

“లేదు” అని తల ఊపింది.

“కారణం నువ్వే మహతీ”

ఇపుడు అతని నవ్వులో వెకిలితనం ఉన్నది.

“ఏమిటి సార్ చెబుతున్నారు?”

“మీరేమన్నా ఎల్.కే.జి పాపా? ఏబిసిడి -- నుండి ప్రారంభించి చెప్పాలా? ఉండండి...”

ఆనంద్ మంచానికి దగ్గరగా పెట్టున్న చిన్న సూట్ కేసు తెరిచి, అందులో ఉన్న చిన్న బాక్స్ తీసి, “ఉంచుకోండి...” అన్నాడు.

ఆ చిన్న బాక్సును చూసిన వెంటనే -- అది ఆ రోజు నగల షాపులో కొన్న పోగులు ఉన్న బాక్స్ అనేది మహతీకి అర్ధమయ్యింది. 

“దీన్ని ఎందుకు