గాలితో ఒక యుద్దం…(పూర్తి నవల)

                                                                           గాలితో ఒక యుద్దం                                                                                                                                                                                    (పూర్తి నవల)

కొన్ని నమ్మకాలు వినోదంగా ఉంటాయి. కొన్ని నమ్మకాలు లోతుగా ఉంటాయి. కొన్ని నమ్మకాలు చిక్కుముడిలాగా ఉంటాయి. కొన్ని నమ్మకాలకు అర్ధమే ఉండదు. కానీ, నమ్మకాలు...నమ్మకాలే! అదిలేకపోతే ఒక్క అడుగు కూడా ఒక్కరూ ముందుకు వేయలేరు. మనం నిద్ర నుండి లేస్తున్నప్పుడే నమ్మకం కూడా మనతో పాటూ కలిసే లేస్తుంది. ఈ రోజు ఖచ్చితంగా సూర్యుడు ఉదయిస్తాడు. తాగటానికి నీళ్ళు దొరుకుతాయి లాంటి విషయాలు ఎన్నో కాలల నుండి మనల్ని మోసం చేయకుండా ఉంటున్న నమ్మకాలు!

వాకిట్లో మోటార్ సైకిల్ శబ్ధం.

తొంగి చూసింది పల్లవి.

కార్తిక్ లోపలకు రావటం కనబడింది. అతనికి ముప్పై సంవత్సరాల వయసు.

“అన్నయ్య వచ్చాసాడు” అని అరిచింది పల్లవి.

అది విని వంట గదిలో నుండి తల్లి విమలాదేవి, పెరట్లో బట్టలు ఉతుకుతున్న అతని భార్య అఖిల, పూజ రూములో నుండి తండ్రి రామశర్మ హాలులోకి వచ్చారు.

హాలులో కొన్ని వెదురు కుర్చీలు, ఒక కుషన్ సోఫా వేసున్నాయి. మధ్యలో ప్లాస్టిక్ మోడా. దానిపైన ఆ కుటుంబం చదివే దిన పత్రికలు, వార పత్రికలు పడున్నాయి. అందులో ఒకటి పల్లవి చేతిలో ఉంది.

కార్తిక్ నీరసంగా లోపలకు వచ్చి ఒక వెదురు కుర్చీలో  కూర్చున్నాడు.

ఎక్కువ చెమటతో  తడిసిపోయున్నాడు. నిట్టూర్పు వచ్చింది.

అందరూ అతన్నే ఆసక్తితో చూస్తున్నారు.

విమలాదేవి మాత్రం మాట్లాడటం మొదలు పెట్టింది.....

“వెళ్ళిన పని ఏమైందిరా అబ్బాయ్?”

“మంచిగా జరిగుంటే నేనిలా నిట్టూర్పు విడిచే వాడినా?”--అతనూ తిరిగి అడిగాడు.

“సరే అబ్బాయ్...ఏం జరిగింది? అదైనా చెప్పు” ---ఇది అతని తండ్రి రామశర్మ.

“ప్రయోజనం లేదు నాన్నా!  'గాలిపేట ఇల్లు’ అంటేనే అందరూ పరుగెత్తి వెళ్ళిపోతున్నారు.”

“అలాగైతే ఆ ఇల్లు వలన మనకు దమిడి కూడా రాదని చెప్పు”

“ఇప్పుడైతే అదే పరిస్థితి. కానీ, కడప సులేమాన్ అనే ఒకాయన మాత్రం, 'ఎవరైనా అక్కడికి వెళ్ళి ఆ ఇంట్లో ఒక నెల రోజులు ఉండొస్తే...ఆ తరువాత ఆ ఇంటిని నేనే కొనుక్కుంటాను’ అని చెప్పారు”

“నిజంగానే కొనుక్కుంటానని చెప్పారా?”

“అవును నాన్నా...! కానీ, ఎవరు ఆ ఇంట్లో ఉండగలరు?”

“ఇదేం ప్రశ్నరా అబ్బాయ్? నేనూ, మీ అమ్మా ఉంటాము”

“నాన్నా...”

“ఏం అబ్బాయ్...భయంగా ఉన్నదా?”

“లేదు నాన్నా...కానీ ఆ వాగ్ధానం!”

“ఓ...నువ్వు దాని గురించి చెబుతున్నావా? మేము అక్కడ కాపురం పెట్టకూడదు. నెల రోజులు ఉండొచ్చు”

“వద్దు నాన్నా...వద్దు. ఇంకేదైనా దారి ఉందేమోనని నేను ఆలొచిస్తాను”

“ఇదిగో ఇలా చూడు...రోజులు దగ్గర పడుతున్నాయి. ఆ ఇల్లు అమ్మితేనే నాలుగు డబ్బులు వస్తాయి. పెళ్ళి కూడా బాగా జరుపగలం. ‘వేరే దారి ఉందేమో... ఆలొచిస్తాను’ అని కాలం వెళ్లబుచ్చకు! ఆ సులేమాన్ గారిని దేవుడే పంపించుంటాడు... ఆయన్నీ, ఈ సందర్భాన్నీ వదిలి పెట్ట కూడదు”

వాళ్ళ మధ్య మాటలు వేడెక్కుతున్న సమయంలో వాకిటి గేటు శబ్దం.

కార్తిక్ స్నేహితుడు వీరబద్రం రావటం కనిపించింది. అతని పూర్తి పేరు వీరబద్ర వెంకటాచలం!

వెంకటాచలం అనేది వాళ్ళ ఇంటి పేరు. దాని వెనుక ఒక పెద్ద కథ దాగుంది. అది అతను చెప్పటం ప్రారంభిస్తే...మనకే నిద్ర వస్తుంది. అంత పెద్ద కథ...అది ఇప్పటికి వద్దు.

“రా రా బద్రం...” -- స్వాగతించాడు కార్తిక్. స్నేహితుడ్ని బద్రం అనే పిలుస్తాడు కార్తిక్.

“వస్తూనే ఉన్నాగా! అరెరె...ఏమిటిది. ఈ రోజు అందరూ ఇంట్లోనే ఉన్నారు?”

“ఏం బాబూ వీరబద్రం...నువ్వెలా ఉన్నావు?” -- అడిగారు రామశర్మ.

“నాకేం ‘అంకుల’ ...చాలా బాగున్నాను”

“సంతోషం...నువ్వైనా బాగున్నావని మనసారా చెబుతున్నావే! చాలా సంతోషం!”--- రామశర్మ గారు చెప్పిన జవాబు వీరబద్రాన్ని ఆలొచింప జేసింది.

“అంకుల్”

“ఏమిటి వీరబద్రం?”

“నువ్వైనా బాగున్నావని చెప్పావే అంటూ మీరు నీరసంగా మాట్లాడారు. చూస్తుంటే ఇక్కడ ఏదో సమస్య ఉన్నట్లు కనబడుతోందే?”--పాయింటును పట్టుకున్నాడు.

“సమస్యే వీరబద్రం...! జీవితంలో కొందరికి సమస్యలు వస్తాయి. నా వరకు సమస్యలలోనే జీవితం ఉన్నది" 

రామశర్మగారి ఆ జవాబు... వీరబద్రాన్ని మరింత ఎక్కువగా ఆలొచనకు గురిచేసింది.

“కార్తిక్...మీ నాన్న మాట్లాడేది చూస్తుంటే నువ్వేదో కష్టాలలో ఉన్నటు తెలుస్తోంది. అదేమిటో నా దగ్గర చెప్పకూడదా?”

“ఇందులో చెప్పటానికేముంది బద్రం. చెల్లి పల్లవికి మంచి సంబంధం వచ్చింది. అతను అమెరికాలో 'ఐ.టీ' కంపెనీలో ఉద్యోగం”

“ఇదంతా తెలిసిన విషయమే కదా! ఇప్పుడు పెళ్ళి ఖర్చులకు డబ్బులు లేవు...అదే కదా మీ సమస్య?”

“అవున్రా...మా సొంత ఊరైన ‘గాలి పేట’ లో ఉన్న ఇల్లు అమ్మితే డబ్బులొస్తాయి. అది పెట్టుకుని పెళ్ళి చేసేద్దాం అని అనుకుంటే...”---లాగుతూ మాట్లాడాడు కార్తిక్.

“ఏం. మీరు చెప్పే రేటుకు ఎవరూ రావటం లేదా?”

“అది...అది...”

ఏదో చెప్పాలని, చెప్పలేక పోయాడు కార్తిక్.

ఆ ఇంటి గురించిన ఏదో  ఒక  మర్మం వాళ్ళ దగ్గర దాగున్నదని కార్తిక్ మాటలే చెబుతున్నాయి. అప్పుడు 90 ఏళ్ళున్న కార్తిక్ బామ్మ లోపలున్న ఒక సపరేట్ గదిలో నుండి కేకేసింది.

“కార్తిక్... కార్తిక్...”

“బామ్మ పిలుస్తున్నట్టుంది...”

“కార్తిక్...నువ్వు వెళ్ళకు! ఇప్పుడు నువ్వు వెళితే అమ్మ ఏం చెబుతుందో నాకు తెలుసు”

“నాన్నా...”

“నువెళ్ళు...వెళ్ళి నీ పని చూసుకో, నేనూ, మీ అమ్మ రేపు గాలిపేటకు వెళ్తాము. ఆ ఇంటిని శుభ్ర పరిచి, ఇల్లంతా కడిగి ఆ ఇంట్లో ఉంటాము. రాత్రి పడుకోవటానికి సర్పంచ్ ఇంటికి వెళ్ళిపోతాం”

“నాన్నా...కాదు నాన్నా! దయచేసి మీరు అక్కడికి వెళ్ళొద్దు.నేను వేరే విధంగా ఆ ఇంటిని అమ్మటానికి చూస్తాను” అంటూ కార్తిక్ తల్లి-తండ్రులను పట్టుదలగా ఆపాడు.

“పోరా పిచ్చోడా...ఇక్కడ పెళ్ళి పనులు చాలా ఉన్నాయి. ఇప్పుడు పోయి వేరే విధంగా అమ్ముతాను అంటూ కాలం పొడిగిస్తున్నావు! నువ్వెళ్ళు...నాకు ఈ పెళ్ళి ఏ లోటూ లేకుండా జరగాలి.అదే ముఖ్యం. మేము వెళ్తున్నాము. అంతే...” రామశర్మ గారు చెప్పటాన్ని తన మౌనంతోనే అంగీకరించింది భార్య విమలాదేవి. 

ఆ తరువాత కార్తిక్ వాళ్ళతో వాదన చెయ్యదలుచుకోలేదు.

లోపలున్న బామ్మ దగ్గర నుండి ఆపకుండా పిలుపు వస్తూనే ఉంది.

“కార్తిక్... కార్తిక్... కార్తిక్...” అని!

మనసు ఒప్పుకోక బామ్మ సరోజమ్మ గదివైపుకు నడిచాడు కార్తిక్.

"వెళ్ళొద్దు..." అని అరుస్తున్న తండ్రి కేకలను పట్టించుకోకుండా......

కానీ, ఇవన్నీ వీరబద్రానికి వినోదంగా ఉన్నది.

గదిలో నులక మంచంపైన పడుకోనుంది కార్తిక్ బామ్మ సరోజమ్మ.

కొద్ది అడుగుల దూరంలో చావు వచ్చేసినట్టు ఒక ఆకారం. వొంటి మీద దుప్పటి కప్పబడి ఉంది. గదిలోపల కూడా ఒక విధమైన అశుభ్ర వాసన. ఆ గదిలో ఎక్కువగా వెలుతురు లేదు.

వృద్దులకు మరణం రావటం ఆలశ్యమయితే వేరుగా ఒక నరకం అక్కర్లేదు. వాళ్ళు అనాధల్లాగా మంచంపై పడుండటం కూడా నరకమే కదా! కార్తిక్ వెనుకే వెళ్ళిన వీరబద్రానికి ఆ గదిలోని దృశ్యం చూశాక ఏదోలాగా అయ్యింది.

“బామ్మా...పిలిచావా?”

“దగ్గరకు రా...”

“దగ్గరే ఉన్నాను! చెప్పు...”

“ఆ ఇంటికి వెళ్ళొద్దు! ఆ ఇంటిని మరిచిపో...?”

“చాలు బామ్మా...! దాన్ని ఎలా వదిలిపెట్టటం? అది తాతయ్య సంపాదించిన ఆస్తే కదా? ఆయన మనవుడ్ని నేను. నాకు అందులో హక్కు లేదా?”

“లేదు...అది ఇప్పుడు మన ఆస్తి కాదు. మీ తాతయ్య నిన్ను కాపాడటానికి ఆ ఇంటిని ఆ గాలి దేవుడికి ఇస్తున్నట్టు ఆ దేవుడి దగ్గర వాగ్ధానం చేశారు. ఇప్పుడది ఆ గాలి దేవుడి సొంతం” అనేటప్పుడు రామశర్మ గారు వచ్చి మాట్లాడారు.

“అయ్యో అమ్మా...నువ్వు చెప్పే గాలిదేవుడు ఇప్పుడు అక్కడ ఎక్కడున్నాడు? మూర్ఖత్వంగా నాన్న వాగ్ధానం చేసి...ఇప్పుడు ఆ ఇల్లు ఎవరికీ ప్రయోజనం లేకుండా పోయింది”

“గాలిదేవుడు ఎక్కడున్నాడని అడుగుతున్నావా? అన్ని చోట్లా ఉన్నాడు. ఆ దేవుడు గాలి లాంటి వాడు. అందుకనే 'గాలి...దేవుడు’ అని చెబుతారు”     

“ఈ వ్యాఖ్యానం అంతా వినటానికి బాగానే ఉంది. కానీ, దాని వలన ఏ ప్రయోజనమూ లేకుండా ఆ ఇల్లు అక్కడ పాడుబడ్డ చీకటి కొంపలా ఉంది. దాన్ని అమ్మితే...డబ్బులొస్తాయి. అదిమాత్రమే కాదు...ఆ ఇంట్లో నలుగురు నివసిస్తారు. ఉపయోగంగా ఉంటుంది”

“లేదు...అక్కడ ఎవరూ నివాసం చేయలేరు. వాగ్ధానాన్ని తోసి పారేసి ఎవరు అక్కడికి వెడతారో వాళ్ళను ఆ గాలిదేవుడు వూరికే వదిలిపెట్టడు”

వృద్ద వయసులోనూ దీర్ఘంగా మాట్లాడింది సరోజమ్మ.

వీరబద్రానికి బామ్మ మాటలు వింతగానూ, చిక్కు ముడిగానూ అనిపించింది.

“కార్తిక్... ఈ గదిలోకి రావద్దని నేను చెప్పానుగా. నువ్వు నా మాట విన్నావా? మీ బామ్మకు భయం. అందుకనే ఆమె అలాగే మాట్లాడుతుంది. నువ్వెళ్ళు! వెళ్ళి ఇక జరగాల్సిన పని చూడు"

--- రామశర్మ గారు అతన్ని పక్కకు తోశారు.

బామ్మ చాలా శక్తి తెచ్చుకుంది.

"వద్దర్రా...నా మాటలను దయచేసి వినండి. గాలిపేట వైపు వెళ్ళకండి..." అన్నది.

వీరబద్రానికి మాత్రం బామ్మ మాటల్లో ఏదో ఒక నిజం దాగున్నదని బాగా అర్ధమయ్యింది.

************************************************PART-2******************************************

నమ్మకాల వలనే ఈ ప్రపంచం నడుస్తోంది. ఒక రైలులోనో, బస్సులోనో మనం ఎక్కి కూర్చుంటునప్పుడు...ఆ వాహనం మనల్ని ఖచ్చితంగా, మంచి విధంగా, సేఫ్ గా వెళ్ళాల్సిన చోటుకు తీసుకు వెళ్ళి చేరుస్తుందని నమ్ముతాము. ఒక పోస్టు బాక్సులో ఉత్తరాన్ని జారవిడిచేటప్పుడు...ఆ ఉత్తరం, చేరవలసిన వాళ్ళకు వెళ్ళి చేరుతుందని నమ్ముతాము.

అంతెందుకు?

మనం తినే ఆహారం కూడా మనల్ని ఏమీ చేయదని, మన ఆకలిని మాత్రమే తీరుస్తుందని నమ్మే తింటున్నాము.

దేనినైనా కళ్ళతో చూసిన తరువాతే...పూర్తిగా అనుభవించిన తరువాతే నమ్ముతాను అంటే; ఈ ప్రపంచంలో ఒక్క విషయం కూడా జరగటం సాధ్యపడదు.

నమ్మకం -- నమ్మకం...ఇది లేకపోతే జీవితమే లేదు...జీవించే దారే లేదు.

.'కాఫీ షాపు’

వీరబద్రం, కార్తిక్ కాఫీ తాగటానికి వచ్చారు. కార్తిక్ లో పెద్దగా ఉత్సాహమే లేదు.

"ఏమిట్రా...మీ బామ్మ చెప్పిందే నీ చెవులల్లో గింగురుమంటోందా?"

"అవును బద్రం! బామ్మా చాలా మంచిది. అనవసరంగా ఏదీ మాట్లాడటమో...చెప్పటమో చేయదు"

"అయితే మీ బామ్మా చెప్పిన మాటను వినే నిర్ణయానికి రా"

"అదీ కుదరటం లేదే...! దగ్గర దగ్గర 500 గజాల స్థలంలో సిమెంటు, ఇటుకలతో కట్టబడ్డ ఇల్లు. స్వాతంత్రం దొరికిన సమయంలో మా తాతయ్య సంతోషంగా కట్టిన ఇల్లు. అప్పుడే ఆ ఇల్లు కట్టటానికి లక్ష రూపాయలు అయ్యిందట. ఇప్పుడు ఈ ఇంటి విలువ ఎంతుంటుందో లెక్కేసి చూడు"

"సరే...ఈ రోజు ఎంత రేటుకు పోతోంది?"

"ఖచ్చితంగా యాభై లక్షలకు పోతుంది"

"ఆ రేటు ఇస్తానంటే అమ్మేసి వెళ్ళిపోవచ్చు కదా...? బామ్మకు తెలియాల్సిన అవసరం లేదే...?"

"నాన్నగారి ప్లాను కూడా అదే. కానీ మా తాతయ్య ఆ ఇంటి గురించి కొన్ని విషయాలు కొందరి దగ్గర చెప్పటం వలన, ఆ విషయాలే ఆ ఇల్లు అమ్మటానికి మాకు అడ్డంగా ఉన్నాయి"  

"అలా ఆ ఇంటి గురించి మీ తాతయ్య ఏం చెప్పారు?"

"చెబుతాను. మొదట ఇది చెప్పు నీ కారులో ఇప్పుడే ‘గాలిపేట’ వరకు వెళ్ళొద్దామా?"

"నేనే అడుగుదామనుకున్నా. ఆ ఇంటిని చూడాలని నాకూ ఆశగా ఉన్నది. నాకు నచ్చితే నేనే ఆ ఇంటిని కొనుక్కుంటాను"

వీరబద్రం ఒక ఐ.టీ కంపెనీలో నెలకు లక్ష రూపాయలు జీతంగా తీసుకుంటున్నాడు. ఆ ధైర్యంతోనే మాట్లాడుతున్నాడు.

“బద్రం...నువ్వు అలా చెప్పటమే నాకు కొండంత బలంగ ఇస్తోందిరా!”

“సరే...కాఫీ తాగు. ఇప్పుడే బయలుదేరదాం. అవును...ఆ గాలిపేట ఇక్కడికి ఎంత దూరం?"

"కోదాడ వెళ్ళి...అక్కడ్నుంచి ఖమ్మం వైపు వెళ్ళే దోవలో...మధ్యలో ఈ గ్రామం ఉంది"

"ఎలాగూ 60 కిలోమీటర్ల దూరం ఉంటుంది కదా?"

"ఉంటుంది!"

"సరే...బయలుదేరుదాం"

వీరబద్రం అర్జెంటు పరిచాడు.

కాఫీ షాపు ముందు అతని కారు కాచుకోనున్నది. ఇద్దరూ ఆ కారులో ఎక్కారు... ‘గాలిపేటకు’ వెళ్ళే వారి ప్రయాణం మొదలయ్యింది.

జగ్గయ్యపేట నుండి దక్షిణం వైపుకు వెళ్ళే నాలుగు లైన్ల రోడ్డులో ప్రయాణం. రోడ్డు బాగుండటం వలన కారు వేగం పుంజుకుంది.

కారులో వాళ్ళ సంభాషణ మొదలయ్యింది.

“ఇప్పుడు చెప్పు కార్తిక్...మీ బామ్మ భయపడటానికి కారణం ఏమిటి?”

“చాలా సింపుల్! నేను వివరంగానే చెబుతాను. మా తాతయ్య- బామ్మల పూర్వీకుల గ్రామమే గాలిపేట. ఆ గ్రామంలో గాలిదేవుడినే అందరూ దేవుడుగా పూజిస్తారు. ఐ మీన్ గాలినే దేవుడిగా కొలుస్తారు. గ్రామం లోపలకు వెళ్ళే ముందు ఒక పెద్ద చెరువు. చెరువు పక్కన ఒక పెద్ద రావి చెట్టు . ఆ రావి చెట్టు క్రింద రెండు రాళ్ళు ఒకటి పక్కన ఒకటి అతికించినట్టు ఉంటుంది. ఆ రాళ్ళకు పైన అర్ధ చక్రం ఆకారంలో పైకప్పు ఉంటుంది. ఆ రాళ్ళే అక్కడ గాలి దైవం...”

“రాళ్ళే గాలిదైవమా...? అయితే గాలికి రూపంలేదో?”

“గాలిదేవుడికి రూపం లేదు. ఆయన గాలిలాగా ఊరిలోపల తిరుగుతుంటారని చెబుతారు”

“యూ మీన్ విండ్?”

“అవును...గాలే. గాలే ఆయన రూపం”

“ఇది చాలా వినోదంగానూ, కొత్త రకంగానూ ఉన్నదే!”

“అవును. ఇదే గాలిపేటలో ఉన్న నమ్మకం”

“మరైతే ఆ రాళ్ళు, గాలిదైవం?”

“రూపంలేని గాలిని ఎలా కొలుస్తారు? కానీ, ఆ రాళ్ళు ఎన్నో వందల సంవత్సరాల క్రితం నుండి అక్కడ ఉన్నాయి. అందుకని ఆ గ్రామంలో గాలిదేవుడు ఆ రూపంలో ఉన్నాడని చెబుతారు”

“సరే...ఈ గాలిదేవుడికీ, మీ తాతయ్యకూ ఏమిటి సంబంధం?”

“అది వింటే నువ్వు నమ్ముతావో...లేవో?”

“ఇంతవరకు నువ్వు చెప్పిన విషయాలన్నీ నమ్మేటట్టుగానా ఉన్నాయి...అవి నేను వినలేదా?”

“వాస్తవానికి గాలిదేవుడు వ్యవసాయం చేసే ప్రజలకు ఇష్ట దైవం. మాకు తిరుపతి వెంకటేశ్వర స్వామి వారే కులదైవం. కానీ, ఆ ఊరిలోనే పలు తరాలుగా నివసించటం వలన మా పూర్వీకులు కూడా గాలిదేవుడినే కులదైవంగా తీసుకున్నారు...”

“సరే...తరువాత?”

“అలా తీసుకున్నందు వలన ప్రతి శివరాత్రి రోజున మా కుటుంబమే ఆ రాళ్ళకు పూజలూ, అభిషేకాలూ నిర్వహించే కార్యక్రమాన్ని తమ కర్తవ్యంగా తీసుకుంది. మిగిలిన వాళ్ళు గాలిదేవుడికి కోడి, మేక బలి ఇస్తే...వెజిటేరియన్ అయిన మా పూర్వీకులు పొంగలి పెట్టి ప్రార్ధించేవారు”

“అది సరే...నువ్వింకా ముఖ్యమైన విషయానికి రాలేదే?”

“వస్తున్నా...అలా ఒక శివరాత్రి రోజున మేము పూజలు జరుపుతున్నాం. ఆ రోజు  ఆ ఊరి వారే కాకుండా పక్క ఊరి ప్రజలుకూడా  ఆ గుడి దగ్గర గుమికూడారు. కనీసం పదివేలమందైనా ఉంటారు”

“అయ్య బాబోయ్...అంతమంది జనమా?”

“అదే శివరాత్రి పూజకున్న స్పేషాలిటీ. అలా పూజలు చేస్తున్నప్పుడు నా వయసు ఐదో, ఆరో...”

“సరే...విషయానికి రా”

“అలా పూజలు జరుగుతున్నప్పుడు మా ఇంట్లో ఎవరూ లేరు. అందరూ గుడి దగ్గర ఉన్నాం. నా మెడలొ ఒక గొలుసు ఉండేది. చెవులకు పోగులు, కాలుకి గొలుసు”

“ఉంటే ఏమిటి?”

“ఆ శివరాత్రి రోజున నగలకోసం ఒక దొంగ నన్ను ఎత్తుకు పోయాడు”

“అరే...ఎంత దారుణం...!”

“ఆ రోజుల్లో నగల కోసం పిల్లల్ని ఎత్తుకు పోయే గుంపు నగలు తీసుకుని, పిల్లల్ని కాలవలోనో, చెరువులోనోపారేసి వెళ్ళటం అలవాటుగా ఉండేది”

“ఏమిట్రా కార్తిక్...బలంగా భయపెడుతున్నావు”

“భయపెట్టటం లేదు...! జరిగిందే చెబుతున్నా. ఎందుకంటే...పోలీసులకు ఆ దొంగ దొరికినప్పుడు, ఎత్తుకెళ్ళిన పిల్లలు...వీడే నన్ను ఎత్తుకెళ్ళిందీ అని చై చూపిస్తే?”

“పిల్లల్ను చంపేంత ఘోరమైన కిరాతకులా ఆ దొంగలు? వాళ్ళవి రాతి మనసులురా”

“లేకపోతే చంపేంత ధైర్యం వస్తుందా?”

“సరే నీ విషయంలో ఏం జరిగింది...అప్పుడు నువ్వేం చేశావు?” 

“నాకు ఏదీ జ్ఞాపకం లేదు బద్రం. కానీ, మా ఇంటికి నేను ఒకే ఒక మగపిల్లాడ్ని. నాన్నకూ--అమ్మకూ పెళ్ళైన వెంటనే నేను పుట్టలేదు. మూడు సంవత్సరాల తరువాతే పుట్టేను. అందువలన...నేను కనిపించ కుండా పోవటం వలన మా తాతయ్య-బామ్మతో పాటూ అందరూ బెదిరిపోయారు. మా నాన్న...పోలీసులకు ఫిర్యాదు చేద్దామని బయలు దేరేరట. అప్పుడు తాతయ్య మా నాన్నను ఆపి, ‘గాలిదేవుడు’ ముందు వెళ్ళి నిలబడి వేడుకో! అంతా మంచే జరుగుతుందని చెప్పారట. కానీ, మా నాన్న, మా తాతయ్య మాట వినకుండా తన తండ్రిని చూసి “మీరు గాలిదేవిడ్ని నమ్మండి...నేను పోలీసులను నమ్ముతాను” అని ఆయనకు ఎదురు చెప్పి పోలీస్ స్టేషన్ కు బయలుదేరి వెళ్ళిపోయారు”

“శభాష్...అదే కరెక్ట్ పద్దతి!”

“తరువాతే అన్ని కష్టాలూ వచ్చినై”

“ఎలాంటి కష్టాలు”

“నా మెడలో...చెవులలో అప్పుడు వేసున్న అభరణాలు బంగారం కావట. 'రోల్డ్ గోల్డ్'...”

“ఇందులో ఇలా ఒక ట్విస్టా?”

“మధ్యలో మాట్లాడకుండా విను...నగలను చెక్ చేసిన దొంగకు కోపం. విపరీతమైన కోపం. వాడికి డబ్బు అవసరం. చాలా ముఖ్యం. వెంటనే ఏం చేశాడంటే...ఎలాగో మా ఇంటి ఫోన్ నెంబర్ తెలుసుకుని, ఇంటికి ఫోన్ చేసి ఐదు లక్షల రూపాయలు ఇస్తే నన్ను ప్రాణాలతో వదిలిపెడతానని చెప్పి 'డీల్’ మాట్లాడుకున్నాడు”

 “దారి కాచే దొంగ...బ్లాక్ మైలర్ గా మారాడా?”

“అవును...పోలీసులు మా నాన్న దగ్గర డబ్బులిచ్చి, ముందు పంపించి, వెనకాలే నన్ను ఎత్తుకెళ్ళిన దొంగను పట్టుకోవటానికి రెడీగా ఉన్నారట. కానీ, అది దొంగకు తెలిసిపోయింది...అతను చెప్పిన చోటుకు రాలేదు. మా ఇంటికి ఫోన్ చేసి, మీరు పోలీసులకు వెళ్ళినందువలన...మీ పిల్లాడు శవంగానే ఇంటికి వస్తాడని చెప్పేశాడు”

“అప్పుడే మా నాన్నకు తెలిసింది ఒక చిన్నతప్పు, పెద్ద తప్పుగా మారిందని. మా కుటుంబంలోని వారందరూ ఏడుపు మొదలు పెట్టారు. అదే సమయం పోలీసులు, ‘వాడు అలాంటి తప్పు చేయాడు, వూరికే మిమ్మల్ని భయపెడుతున్నాడు’ అంటూ మా వాళ్ళకు  ధైర్యం చెప్పారు. ఏం చేయాలో తెలియక అందరూ గందరగొళంలో ఉన్నప్పుడు........

"ఆ ఉన్నప్పుడు?" ఆసక్తిగా అడిగాడు వీరబద్రం.

"చెబుతున్నాగా..."

“మా తాతయ్య తిన్నగా గాలిదేవుడి గుడి దగ్గరకు వెళ్ళాడు. “రేయ్ గాలిదేవుడా! నువ్వు ఉన్నది నిజమైతే...నా మనవుడు చిన్న గాయం కూడా లేకుండా తిరిగి రావాలి. నువ్వేం చేస్తావో...ఎలా చేస్తావో నాకు తెలియదు. లేదంటే, ఈ రాయి రూపంలో, నిన్ను ఈ ఊరిని కాపాడే దైవంగా భావిస్తున్న ఈ ఊరు...లోకం అదంతా పెద్ద అబద్దం అని చెప్పి, నీమీద పెట్టుకున్న నమ్మకాన్ని వదులుకుంటరు” అని చెప్పి నిమ్మ పండు అంత సైజు కర్పూరం ను వెలిగించారు. అప్పుడు అక్కడకు వచ్చిన పూజారి...మా తాతయ్యను చూసి, 'వూరికే ఐదు రూపాయలు ఖర్చు చేసి కర్పూరం కొని వెలిగిస్తే సరిపోతుందా...గాలిదేవుడికి మొక్కులాగా ఏదైనా ఇస్తానని చెప్పు. ఏదీ వదులుకోకుండా గాలిదేవుడి దగ్గర నీ కోరిక నెరవేరాలనుకుంటున్నావా' అని అడిగాడు”

వెంటనే తాతయ్య... “నేను ఏం చేయాలి?” అని అడిగారట.. “అది నాకు తెలియదు. కానీ ఒకటి...నువ్వు ఇవ్వాలనుకున్నది నిజంగా పెద్దదిగా ఉండాలి. అప్పుడే గాలిదేవుడు కరుణిస్తాడు. అదే సమయం ఆయన తలుచుకుంటే...నీ మనవుడు మంచిగా తిరిగి రావటమూ ఖచ్చితమే!” అని చెప్పగా, తాతకు ఏం చేయాలో తోచలేదు! పూజారేమో నవ్వుతూనే ఉన్నాడు. తాతయ్య మనసులో చటుక్కున ఒక ఆలొచన.

"పూజారీ...నా దగ్గర నాకని ఉన్నది నేను నివాసముంటున్న ఇల్లు ఒకటే. ఇంకేదీ నా చేతిలో లేదు. ఆ  ఇల్లూ, వాకిలికి ఒకే వారసడు నా మనవుడే. వాడు ఎటువంటి నష్టమూ లేకుండా తిరిగి వచ్చేడంటే... నా ఇంటినే నేను గాలిదేవుడికి ఇచ్చేస్తాను. కానీ ఒకటి...నా కాలం చెల్లేంతవరకు నేను ఆ ఇంట్లోనే ఉంటాను. ఇదే నా మొక్కు” అని చెప్పగా.

“సరే...అలాగే కర్పూరం వెలిగించి వాగ్ధానం చేసి ఇంటికి వెళ్ళండి. మరో రెండు గంటలలో గాలిదేవుడు నీ మనవుడు ఎక్కడున్నా సరే నీ దగ్గరకు తీసుకువచ్చి చేరుస్తాడు!” అని చెప్పటంతో తాతయ్య అదే విధంగా కర్పూరం వెలిగించి వాగ్ధానం చేసేసి బయలుదేరారు”

“తరువాత...?”

“నువ్వు నమ్మినా సరే...నమ్మకపోయినా సరే. ఈ విషయం మాత్రం నాకు బాగా జ్ఞాపకం ఉంది. నన్ను ఆ దొంగ దాచి పెట్టున్న చోట హఠాత్తుగా ఒక పెను గాలి వీచింది. హోరుమని వీస్తున్న గాలికి నేనూ, ఆ దొంగ ఊగిపోతున్నాం.  అప్పుడు ఆ గాలి దుమారంలో నుండి చేతిలో ఒక కత్తితో గుర్రం మీద ఒకాయన వచ్చారు. ఆయన్ని చూసిన వెంటనే...దొంగ ఆయనతో యుద్దం చేయడానికి వెళ్ళాడు. కానీ, దొంగ వల్ల కాలేదు. ఎత్తిన చెయ్యి అలాగే ఉండిపోయింది. అంతే...ఆయన నన్ను ఎత్తి గుర్రం పైన తన ముందు కూర్చోబెట్టకున్నారు. గుర్రం బయలుదేరింది. అంతవరకు ఏడుస్తున్న నాకు ఆ గుర్రపు సవారి ఆనందాన్ని పంచింది”

---- కార్తిక్ ఈ సంఘటనను చెప్పేటప్పుడు వీరబద్రం మొహంలో ఒక చిరునవ్వు.

“ఏమిటి బద్రం నవ్వుతున్నావు?”

“ఏమీ లేదు...నువ్వు 'కామిక్స్’ కథలను అప్పుడు ఎక్కువగా చదివేవాడివో?”

“రేయ్...నేను సీరియస్ గా మాట్లాడుతున్నాను. నువ్వు వేళాకోలంగా నవ్వుతున్నావు”

“లేకపోతే ఏమిట్రా...గుర్రంలో ఒకడు వచ్చాడట, ఎత్తుకుని బయలుదేరాడు. సరదాగా ఉన్నది అంటూ సినిమా కథ చెబుతున్నావు! ఈ కాలంలో ఎవరురా గుర్రాలు వాడుతున్నారు.?”

“బద్రం...నేను చెప్పేది నిజం. నీ దగ్గర అబద్ధం చెబితే నాకేమొస్తుంది?”

“సరే...తరువాత ఏం జరిగింది?”

“ఏం జరుగుతుంది? ఊరి సరిహద్దులో నన్ను ఆ మనిషి దింపేసి, 'చూసి జాగ్రత్తగా ఇంటికి వెళ్ళు’ అన్నారు. నేనూ ఇంటికి వెళ్ళి చేరాను. నన్ను చూసిన వెంటనే అందరికీ సంతోషం. అప్పుడు చెప్పారు తాతయ్య...‘రెండు గంటల్లో నా మనవడు వచ్చేస్తాడని ఆ పూజారి చెప్పడం ఫలించిందీ...”

“అంటే మీ తాతయ్య మొక్కుకున్నందు వలనే గాలిదేవుడు గుర్రం మీద వచ్చి నిన్ను కాపాడాడు అంటున్నావా?”

“అవును...అప్పట్నుంచి నేనూ గాలిదేవుడ్ని భయ భక్తులతో నమస్కరిస్తున్నాను”

“నువ్వు వేప చెట్టు దగ్గర నుండి రావి చెట్టుదాకా అన్నిటినీ దేవుడిగా నమస్కరిస్తావే! ఇక దీని గురించి నేను వేరుగా చెప్పాలా?”

“ఇదిగో చూడు బద్రం....అది ఏదైనా సరే, అనుభవమనేది నిదర్శనమైన విషయం. నీ జీవితంలో కూడా జరిగితే...నువ్వూ ఖచ్చితంగా నాలాగా అనుకుంటావు!”

“ఒక్క రోజు కూడా అలా అనుకోను...”

“అలాగైతే ఆ రోజు గుర్రంలో వచ్చి నన్ను కాపాడిందెవరు?”

“ఎవరైనా వేటగాడుగా ఉంటాడు. ఎందుకంటే...వాడి దగ్గరే గుర్రం ఉండే ఛాన్స్ ఉంది...”

“ఆ దొంగ అతన్ని కొట్టటానికి చెయ్యి పైకెత్తినప్పుడు ఆ చేయి అలాగే ఆగిపోయిందే? అది ఎలా...?”

“బెనుకు పట్టి ఉంటుంది. ఇదంతా ఒక ప్రశ్ననారా? ఏది ఎలాగో...కాకి కూర్చున్నది కాబట్టి తాటి చెట్టు పడిపోయిన కథలాగా, మీ తాత ఇంటిని ఇస్తానని మొక్కు కున్నప్పుడు, నువ్వు వచ్చి చేరావు! అవునూ...మీ తాతయ్య మొక్కుకున్నట్టు ఆ తరువాత ఆ ఇంటిని గాలి దేవుడికే ఇచ్చాశారా?”

“మరి...మా తాతయ్య బ్రతికున్నంత వరకు ఆ ఇంట్లోనే ఉన్నారు. ఆయన చనిపోయిన తరువాత బామ్మ మాతో పాటూ ఇక్కడికి వచ్చేసింది. ఆ ఇంటికి 'గాలి దేవుడి’ ఇల్లు అనే పేరు పుట్టి అది స్థిరపడిపోయింది”

“అంటే ఆ ఇంటి డాక్యూమెంట్స్ మీ దగ్గరే ఉన్నాయని చెప్పు...”

“అవును...ఎందుకంటే గాలిదేవుడి గుడికని నిర్వాహ ఆఫీసో, నిర్వాహ ట్రస్టో లేనందు వలన ఇంటిని ఎవరి దగ్గర అప్పగించాలో తెలియలేదు. ఒక పూజారి మాత్రం ఉన్నాడు. ఆయన కూడా కొంత కాలానికి చనిపోయాడు”

“అయితే గాలిదేవుడు ఇప్పుడు దిక్కులేకుండా ఉన్నాడని చెప్పు”

“అలాగంతా ఏమీ లేదు. పాత పూజారి కొడుకు వచ్చి చూసుకుంటున్నాడు. అయితే ఒకటి...ఆ పూజారి ఎప్పుడూ గుడి దగ్గరే ఉండేవాడు. ఇతను అలా కాదు. ఒక రోజుకు ఒకసారి వచ్చి దీపం వెలిగించి, పూజ చేసి వెళ్ళిపోతాడు”

కార్తిక్ చెప్పింది విని మళ్ళీ నవ్వాడు వీరబద్రం.

“వద్దు! అలా నవ్వకు...”

“సరే నువ్విప్పుడు ఏం చెయ్యబోతావు?”

“ఏం చెయ్యబోతాను అని అడిగితే...చెల్లి పెళ్ళికి డబ్బు కావాలి. చేతిలో ఉన్న ఆస్తి ఇదొక్కటే. దానిని వాడుకోవటానికి మనుషులు లేరు. అందువలన...గాలిదేవుడు దగ్గర వేడుకుని ఆ ఇంటిని అమ్మటం తప్ప నాకు వేరే దారి లేదు”

“మంచి నిర్ణయం! ఎవరో సులేమాన్ గారిని ఒకరు ఆ ఇల్లు కొనడానికి రెడిగా ఉన్నారని చెప్పినట్టున్నావే?”

“అవును...! కానీ, ఆయన మా ఇంటి గురించి ఈ ఊర్లో మాట్లాడుకుంటున్నది విని, ఎవరైనా ఆ ఇంట్లో ఒక నెలరోజుల పాటూ నివాసముండి చూపిస్తే అది పాడు బడిపోయిన ఇల్లు కాదు, నివాసముంటున్న ఇల్లే అని మా వాళ్ళతో చెప్పి ఆ ఇల్లు కొనుక్కుంటానని చెప్పారు”

"బాధ పడకు! ఒకవేల ఆయన కొనుక్కోకపోయినా పరవాలేదు...నేను కొనుక్కుంటాను. నీకు సహాయం చేసినట్లూ ఉంటుంది. నేనూ ఇల్లు కొనుక్కున్నట్టు అవుతుంది"

“వద్దు బద్రం...నాకోసం నువ్వు శ్రమ పడొద్దు!”

“శ్రమా...ఇందులో నాకు శ్రమ ఏముంది?”

“లేదు... నేను ఏం చెప్ప దలుచుకున్నా నంటే?”

“ఏం చెప్పదలుచుకున్నావు?”

“మొదటిది, ఆ ఇల్లు అమ్మటమే మాకున్న ఒకే ఒక దారి...ఇంకొకటి, ఆ ఇల్లు అమ్మటానికి నాకు భయంగానూ ఉన్నది”

“అలా మాట్లాడటం మూర్ఖత్వం అని నీకే అనిపించటం లేదూ?”

“లేదురా...మా తాతయ్య నాకోసం మొక్కుకున్నారు.  కానీ, ఇప్పుడు నేనే  ఆ మొక్కును కాదని ఆ ఇల్లు అమ్ముదామని అంటున్నానే”

"పిచ్చోడా...ఏమిటో గాలిదేవుడు అనే దేవుడు ఒకరు నిజంగానే ఉన్నారని...ఆయన చేతిలో ఆస్తిని అప్పగించినట్టు, ఇప్పుడు ఆయన్ని నువ్వు కొట్టి దాన్ని లాకుంటున్నట్టు మాట్లాడుతున్నావే...! మీ తాతయ్య ఆ రోజు మూఢ నమ్మకంతో అలా నడుచుకుంటే...ఈ రోజు నువ్వూ అదే చేస్తావా?”

“అంటే....మా తాతయ్యది మూఢ నమ్మకం అంటున్నావా?”

“ఇంకేమని చెప్పను...దేవుడికి ఎందుకురా ఇల్లూ వాకిలి?  లేదు ఆయన మీ ఇల్లు కావాలని మీ తాతయ్యను అడిగాడా? వూరికే ఉండక ఒక పూజారి ఎక్కించాడు! మీ తాతయ్య ఎక్కేశారు...అందులో ఉన్న విషయం ఇంతే"----వీరబద్రం విసుక్కోకుండా సమాధానం చెప్పాడు.

అయినా కానీ, కార్తీక్ నుదిటి మీద ఉన్న చలనం పోనేలేదు. ఏదో ఆలొచిస్తున్నట్టు మౌనంగా ఉన్నాడు.

“ఏమిటి ఆలొచిస్తున్నావు?”-- అడిగాడు వీరబద్రం.

“ఏమీ లేదు...”

“మనం ఇప్పుడు ఆ గాలిపేటకు వెడుతున్నాం. ఆ ఇంటిని చూస్తున్నాం”

“వెళ్ళే తీరాలిరా. సులేమాన్ అడిగినట్లు ఆ ఇంట్లో నెలరోజులు నివసించాలనే నిర్ణయానికి  అమ్మా, నాన్నా వచ్చేరు! కాబట్టి ఆ ఇంటిని శుభ్రపరచటానికి వెళ్ళాలి”

కార్తీక్ స్వరంలో ఉత్సాహం లేదు. 

************************************************PART-3******************************************

మానవుల మనసులోని నమ్మకాలను పరిశోధించి కొందరు పలు పుస్తకాలు రాసారు. అందులో పలు అద్భుతమైన...అంగీరచబడే అభిప్రాయాలు ఉన్నాయి. అందులో అత్యంత ప్రసిద్ది చెందిన ఒక అభిప్రాయం 'నువ్వు దేనిని ఎక్కువ ఇస్టపడి నమ్ముతావో...అది ఒకరోజు నీకు దొరుకుతుంది!’ అనేదే. ఈ అభిప్రాయం అందరికీ నచ్చింది. కానీ, అందులో పెద్దగా నిజమేమీ లేదు అనే విమర్శలూ ఉన్నాయి.

ఎనభై ఏళ్ళ వృద్దుడు ఒకాయన ‘నాకు అర్ధంచేసుకునే శక్తి వచ్చినప్పటి నుండి...నేను చంద్రుడు దగ్గరకు వెల్తున్నట్టూ, అక్కడ ఆనందంగా నడుస్తూ తిరుగుతున్నట్టు కలలు కంటూ వస్తున్నాను. ఆ ఆశ నేరవేరకుండానే చచ్చిపోబోతున్నా. నా వరకు ఎక్కువ ఆశపడింది దొరుకుతుంది అని చెప్పేది అబద్దం’ అన్నారు.

కానీ, ఆయనకు కౌన్సిలింగ్ ఇచ్చినాయన...ఆ వృద్దుడి మాటల్లో నుండి ఒక పెద్ద నిజం కనుకున్నాడు. ఆయన చంద్రుడు మీద నడవాలనుకుని ఆశపడినదంతా నిజం. కానీ ఆశపడేటప్పుడు ఎలా ఆశపడ్డారంటే...చంద్రుడి దగ్గరకు మనిషి వెళ్ళలేడు. అది ఇంకొక గ్రహం. ఊహల్లో మాత్రమే చంద్రుడి గురించి మనం ఏదైనా చేయగలం. కాబట్టి మనం కూడా ఊహల్లోనే ఆశపడదాం! అని ఒక బేసిక్ ఆలోచనతోనే ఆశపడ్డాడు. అంటే, చంద్రుడినే ఆయన ఒక అబద్దం అని అనుకున్నారు. అందువలనే ఆయన ఆశ అబద్దం అయ్యింది!

అది విన్న ఒకాయన తిరిగి అడిగారు. 'సరే...నేను నిజంగానే ఆశపడుతున్నాను. నా జీవిత కాలంలో అది నెరవేరుతుందా? అన్నారు.

దానికి ఆ కౌన్సిలర చెప్పిన సమాధనమేమిటో తెలుసా?

నందిగామ నాలుగు రోడ్ల వీధిలో నుండి ఎడం పక్కకు తిరిగి నవాబు పేటకు వెళ్ళే తారు రోడ్డులోకి వీరబద్రం కారు ఎక్కినప్పుడు, రోడ్డుకు పక్కగా ఉన్న కొబ్బరి బొండాలు అమ్మే కొట్టు ఒకటి కనబడ్డది.

ఆ కొట్టును చూసిన వెంటనే కారు ఆపి రెండు కొబ్బరి బోండాలు ఇమ్మన్నాడు వీరబద్రం.

కార్తీక్ 'గాలిదేవుడు’ గందరగోళంలోనే ఉన్నాడు.

“రేయ్ కార్తీక్....కొబ్బరి బోండాం నీళ్ళు తాగరా...” అంటూ ఒక బోండాం ను జాపాడు వీరబద్రం. అతనూ తాగాడు. వీరబద్రం యాభై యూపాయలు ఇచ్చి చిల్లర కోసం ఎదురుచూసి ఆగాడు.

“సరిపోయిందండీ” అన్నాడు కొట్టతను.

వీరబద్రానికి అదొలా అయిపోయింది.

“ఏంటయ్యా...ఒక బోండాం ఐరవై ఐదు రూపాయలా? నువ్వు ఎక్కడ వ్యాపారం చేస్తున్నావో నీకు తెలుస్తోందా”

“ఎందుకు తెలియదు సార్? ఇప్పుడైనా ప్రకృతి అందించే ఈ నీళ్ళకు మంచి వెల వస్తుంటే సంతోషంగా ఉన్నది సార్...!” కొట్టతని ముఖంలో ఒక స్పష్టత.

ఇలాంటి ఒక  సమాధానాన్ని అతని దగ్గర నుండి ఎదురుచూడలేదు వీరబద్రం.

“సార్...నేను చెప్పింది మీకు అర్ధం కాలేదా?”

 వీరబద్రం నవ్వుతూ “ఎందుకు అర్ధం కాలేదు. మురికి లేని నీళ్ళని అమ్ముతున్నారు. నాలుగు రూపాయలు కూడా ఖరీదు చెయ్యని విదేశీయుల కూల్ డ్రింకులు బాటిల్  పది, పదిహేను రూపాయలకు అమ్ముతున్నారు. అవి కొని తాగుతున్న మనకి తప్ప మిగిలిన వాళ్లందరికీ లాభమే. అమ్మే కొట్టతను, తీసుకు వెళ్ళే వ్యానతను, ప్రకటనలలో నటించే మాడల్స్ కూ...అందరికీ డబ్బులే. కానీ మనకు మాత్రం 'లాస్’. మనీ లాస్, ఆరొగ్యం లాస్” అని చెప్పి వెనక్కి తిరిగాడు.

ముందు చూపు, భవిష్యత్తు గురించి ఆలొచించే మనిషి ఈయన అనేది తెలుసుకున్నాడు కొట్టతను.

“మీలాగా అందరూ ఆలొచిస్తే చాలా బాగుంటుంది సార్..." అని నవ్వాడు కొట్టతను. కానీ, కార్తీక్ చెవులకు ఇవన్నీ వినిపించలేదు. అప్పుడే ఒకతను కొబ్బరి బోండాం తాగటానికి మోటార్ సైకిల్ మీద వచ్చి ఆ కొట్టు దగ్గర ఆగాడు.

వచ్చినతను కార్తీక్ చూసి నుదురు ముడుచుకున్నాడు. తరువాత మాట్లాడటం ప్రారంభించాడు.

“తమ్ముడ్ని ఎక్కడో చూసినట్లు ఉందే!”

“నన్నా?”--- కార్తీక్ అడిగాడు.

“అవును...నీ పోలికలన్నీ అచ్చం మా రామశర్మ పంతులుగారి లాగానే ఉన్నది”

“ఆయన మా నాన్నగారే...!”

“ఓ...అయితే గాలిదేవుడి ఇంటి యజమాని కొడుకు అని చెప్పు”

అతను గాలిదేవుడి ఇంటి యజమాని అన్నది కార్తీక్ మనసులో చురుక్కున గుచ్చుకుంది. వీరబద్రం దాన్ని క్షుణ్నంగా గమనించాడు.

“అవును...మీరెందుకు ఊరికి రాకుండా ఇక్కడే ఆగిపోయేరు?”

“ఏంటయ్యా...నువ్వొక్కడివే కొబ్బరి నీళ్ళు తాగటానికి వస్తావా? వీళ్ళు రాకూడదా?”--కొట్టతను సమాధానం చెప్పాడు.

“అమ్మా...నాన్నా అందరూ బాగున్నారా?”

“ఊ...అందరూ బాగున్నారు”

“వాళ్ళు మళ్ళీ గాలిపేటకే వస్తున్నారనే మాట నా చెవికి వచ్చిందే...నిజమా?”

“ఆ...అవును...మీకెలా తెలిసింది?”

“మీ నాన్నే...మన 'పోస్ట్ మాస్టర్’ గారికి ఫోన్ చేసి చెప్పుంటారనుకుంటా! నేను పోస్ట్ ఆఫీసుకు వెళ్ళినప్పుడు నా చెవులకు వినిపించింది”

“అవును”

“అందరూ గ్రామం నుండి నగరానికి వెడుతుంటే...మీరు నగరం నుండి గ్రామానికి రావటం కొత్తగా ఉన్నదే తమ్ముడు. కానీ, మీరుండటానికి వీలుగా ఇప్పుడు మన గ్రామంలో ఇల్లు అద్దెకు దొరకటం కష్టం”

ఆయన అలా చెప్పేటప్పటికి కార్తీక్ ముఖం వికారంగా మారింది.

“అదేమిటండీ. వీళ్ళకని వీళ్ళ ఇల్లే ఉన్నదే! ఇక ఎందుకు అద్దె ఇల్లు?” -- వీరబద్రం అడిగాడు.

“ఏమిటీ...మీ ఇంటికే రాబోతున్నారా?”

“ఆ...అవును”… చెప్పాడు కార్తీక్.

“దాన్ని మీ తాతయ్య; గాలిదేవుడికి 'దత్తత’ చేసి ఇచ్చేరే?”

“అది...అది...” ఆ ప్రశ్నకు సమాధానం చెప్పటం కుదరక తికమక పడ్డాడు కార్తీక్.

“హలో మిస్టర్ మోటార్ బైక్...గాలిదేవుడికి వీళ్ళ తాతయ్య, వాళ్ళ ఇంటిని 'దత్తతు’ చేసి ఇచ్చింది మీరు చూశారా?" -- వీరబద్రం కొంచం ఆవేశంగా మాట్లాడాడు.

“మీరేవరు?”

“కార్తీక్ స్నేహితుడ్ని”

“అందుకే అర్ధం కాక మాట్లాడుతున్నారు”

“మాట మార్చకుండా నా ప్రశ్నకు సమాధానం చెప్పండి...మీరు చూశారా?”

“ఇదేం ప్రశ్న తమ్ముడూ. అర్ధం లేని ప్రశ్న అడుగుతున్నారు...! వీళ్ళ తాతయ్య మొక్కుకున్నదానినే నేను అలా చెప్పాను”

“సరే...నేను దానికి సమాధానం చెబుతాను. బాగా వినండి!  వాళ్ల తాతయ్య పిచ్చిగా మొక్కుకుంటే...దానికి మనవడు కట్టుబడి ఉండాలి అనే అవసరం లేదు. అది వాళ్ళ ఇల్లు. వాళ్ల ఇంట్లో వాళ్లు నివాసముంటారు, ఆడుతారు...పాడుతారు. దాన్ని ఇంకెవరికైనా  అమ్ముతారు. ఇప్పుడు కూడా అమ్మటానికే వచ్చారు. మేము దానికోసమే  ఇక్కడికి వచ్చింది. ఆ ఇంటిని నేనే కొనుక్కోవచ్చు. ఇదే సంగతి. ఇంత చాలా...ఇంకా చెప్పాలా?” వీరబద్రం ఆవేశంగా మాట్లాడాడు.

మోటార్ సైకిల్లో వచ్చినతని ముఖంలో నెత్తురు చుక్క లేదు. మౌనంగా, ఏదీ మాట్లాడకుండా కొబ్బరిబోండా నీళ్ళు తాగేసి, డబ్బులిచ్చేసి, బైక తీసుకుని వెళ్ళిపోయాడు.

కొట్టతను వీరబద్రాన్ని అదోలా చూశాడు.

“ఏంటన్నా...మీరెందుకు భయపడుతున్నారు?”… కొట్టతన్ని అడిగాడు వీరబద్రం.

“మీరు మాట్లాడింది వింటే ఏదోలాగా ఉన్నది తమ్ముడూ”

“అలాగంటే?”

“అర్ధం చేసుకోకుండా మాట్లాడుతున్నట్టు ఉన్నది...”

“మీరేం చెప్పదలుచు కున్నారో...చెప్పండి”

“గాలిదేవుడు చాలా శక్తి గల దేవుడు. ఆయనకు మాట ఇచ్చిన తరువాత...అది మీర కూడదు తమ్ముడూ...”

“అలాగా...?”

“అవును తమ్ముడూ...ఇప్పుడు కూడా తన భక్తులకు ఏదైనా సమస్య ఎదురైతే గుర్రం మీద ఎక్కి సహాయం చేయటానికి వచ్చే సాక్షాత్ దైవం ఆయన”

“ఓ...”

“నేను చాలా మంచి మనసుతో చెబుతున్నా...జాగ్రత్తగా నడుచుకోండి...” ---కొట్టతని స్వరంలో నిజంగానే శ్రద్ద కనబడింది.

అది వీరబద్రాన్ని కంటే కార్తీక్ నే ఎక్కువగా బాధపెట్టింది.

“బద్రం...కారులో ఎక్కరా. మనం మన ఊరికే తిరిగి వెళ్ళిపోదాం” అన్నాడు కార్తీక్.

“అరే పోరా...పిరికివాడా! వీళ్ళందరూ ఇలా చెబుతుంటే నాకు ఆత్రుత ఎక్కువ అవుతోంది. ఏ కాలంలో ఉంటున్నావు...ఏం మాట్లాడుతున్నావు? మీ ఇంట్లో టీ.వీ అని ఒకటుంది కదా?"

"ఇప్పుడెందుకురా టీ.వీ టాపిక్ తీసుకు వస్తున్నావు?”

“మాట్లాడొద్దు...అందులో ఎన్ని ఛానల్స్...ముఖ్యంగా జాగ్రఫీ ఛానల్, అనిమల్ ప్లానట్, డిస్కవరీ...ఇవన్నీ నువ్వు చూస్తావా...చూడవా?”

“అవన్నీ కార్లో వెడుతూ మాట్లాడుకుందాం...ఎక్కరా...”

“కార్లోనే వెళ్ళబోతం. గాలిపేటకు...ముఖ్యంగా మీ ఇంటికి...”

ఆవేశమైన సమాధానంతో కార్లో ఎక్కి కూర్చున్నాడు...కారు వేగం పెంచాడు.

అప్పుడు కొబ్బరి బోండాం కొట్టతని కత్తి జారి అతని కాలుకు తగిలి రక్తం వచ్చింది.

“అయ్యో స్వామీ... ఇప్పుడే ఇక్కడే నువ్వు నీ కోపాన్ని చూపించటం ప్రారంభించావా”---అంటూ కొట్టుకుంది అతని మనసు.

************************************************PART-4******************************************

“నేను నిజంగానే చంద్రుడు మీదకు వెళ్ళాలని ఆశపడుతున్నాను...ఆ ఆశ నేరవేరుతుందా?" అని అడిగినతన్ని కౌన్సలింగ్ చేసే ఆయన నవ్వుతూ సమాధానంగా తిరుగు ప్రశ్న ఒకటి ఆయన్ని అడిగాడు.

"మీ ఆశ నిజంగా వచ్చినట్లు తెలియటంలేదే?"

“లేదు! నిజంగానే...మనసారా ఆశపడుతున్నాను" అన్నాడు.

"ఆశ పడే దాని గురించి కొంచమైనా తెలిసుండాలి. మీకు చంద్రుని గురించి ఏం తెలుసు?"

"ఇదేం ప్రశ్నండీ...చంద్రుడు ఒక అందమైన గ్రహం. అది ఆకాశంలో ఉన్నది. ఇంతకంటే ఏం తెలియాలి?"

"తప్పు...అందమైన గ్రహం అనేది ఒక మాయ. అది కాంతిని వెలువరిస్తోందనేదీ ఒక మాయ. నిజానికి చంద్రుడిపైన మనుష్యులు నివసించటానికి కావలసిన ఆక్సిజన్, నీళ్ళూ మరియూ నిప్పు అని ఏదీ లేదు. చంద్రుడ్ని చూసి మైమరచిపోయి ఒక 'పిక్నిక్' వెళ్ళేటట్టు పరిశోధకులు అక్కడికి వెళ్ళిరాలేదు. వాళ్ళ ఉద్దేశ్యం అన్వేసించటం...అందుకోసం వెళ్ళి వస్తున్నారు. ఇదే చంద్రుని యొక్క నిజ స్వరూపం. ఇది తెలియక, మీరు అక్కడికి వెళ్ళి రావటానికి ఆశపడటంలో ఏమర్ధం ఉంది?"

--అతను తిరిగి అడిగాడు. తరువాత గట్టిగా నొక్కి చెప్పారు......

"నిజానికి ఆశ పెట్టటం అనేది అర్ధం చేసుకున్న దాని మీదే ఉండాలి. ఒక మగాడిగా ఉంటూ...'నేను గర్భం దాల్చి బిడ్డను కనాలి’ అని ఆశపడుతున్నాను అని ఎలా ఆశపడకూడదో...అలా అర్ధంలేని విపరీత ఆశలు పడకూడదు. అవి మూర్ఖత్వమైనవి...ఏరోజూ నెరవేరవు. అది పెట్టుకుని నా నమ్మకం మోసం అయిపోయిందే అని అనుకోకూడదు.

ఒక మనిషి తన శక్తికి తగినట్లు నెరవేర్చుకోగల ఒక దాని మీదే ఆశపెట్టుకోవచ్చు. ఆశ పెడితే మాత్రం చాలదు. ఆ ఆశకోసం కష్టపడాలి. అలా కష్టపడే పనిలో కూడా అర్ధం ఉండాలి. అలా ఉండే పక్షంలో ఆ ఆశ ఏదైనా సరే ఏదో ఒక రోజు నెరవేరి తీరుతుంది. అలాగే ఈ రోజు వరకూ జరుగుతూ వస్తోంది" అన్నారు ఆయన.

గాలిపేట అనే పేరు రాసున్న పలక స్వాగతంతో వీరబద్రం కారు,ఆ ఊరికివెళ్ళే మట్టి రోడ్డు మీద ప్రవేశించింది. కార్తీక్ ఒదిగి పోయి కూర్చున్నాడు.

“రేయ్...సంతోషంగా ఉండరా. ఇప్పుడు మనం వచ్చింది మీ ఊరికి. ఎవరైనా సరే పుట్టిన ఊరును చూసేటప్పుడు వాళ్ళ దగ్గర ఒక సంతోషం కనబడుతుంది తెలుసా?”

“అలా చెప్పకు బద్రం. కొందరి చిన్న వయసు పర్వం మంచిగా లేకపోతే...దానిని ఆలొచించి చూడటానికే అతను ఇష్టపడడు”

“కార్తీక్...అన్నిటినీ ఆలొచించే విధంలోనే ఉంటుంది. అందుకే ఎక్కువగా పుస్తకాలు చదవాలి...”

“మా అమ్మా, నాన్న కూడా పుస్తక పురుగులే. వాళ్ళకూ గాలిదేవుడంటే భయమే...తెలుసుకో...!”

“రేయ్...ఎప్పుడో ఒకసారి పుస్తకాలు చదివితే పుస్తకం పురుగులు అయిపోరు. బోలెడు పుస్తకాలు చదవాలి. అన్ని రకాలు పుస్తకాలూ చదవాలి. చదివితే మాత్రం చాలదు. దాన్ని ఆశపడాలి. అన్నిటికంటే ఎక్కువగా...మనమే మనల్ని అర్ధం చేసుకోవటం ముఖ్యం. తనని తాను తెలుసుకోలేని ఒకడు ఏది తెలిసిపెట్టుకున్నా ప్రయోజనం  లేదు”

--- బద్రం మాట్లాడిన దానిని బట్టి అతని కున్న క్లారిటీ, ధైర్యం అన్నిటికీ ఒకే ఒక కారణం అతను ఎక్కువగా చదువుతాడనేది తెలుస్తోంది.

ఆప్పుడు ఆ ఊరి చెరువు, చెరువు గట్టు దగ్గరున్న రావి చెట్టు -- ఆ చెట్టు క్రింద ఉన్న గాలిదేవుడి గుడి కనబడింది. అక్కడ కొంతమంది నిలబడి దన్నం పెట్టుకుంటున్నారు.

“రేయ్...ఇదేనా నువ్వు చెప్పిన గుడి?”

“అవును...కారాపు. ఊరిలోకి వెళ్ళే ఎవరైనా సరే గాలిదేవుడ్ని దర్శించుకో కుండా వెళ్లరు”

“ఆపుతాను! కానీ దన్నం పెట్టుకోవటానికి కాదు. చూడటానికి...”

వీరబద్రం కారు ఆపాడు. ఇద్దరూ దిగి గుడి దగ్గరకు వచ్చారు. వాళ్ళిద్దరినీ...గాలిదేవుడ్ని నమస్కరించుకోవటానికి అక్కడికి వచ్చిన వాళ్ళందరూ చూశారు. వాళ్ళల్లో ఒకరి దగ్గర కోడి ఉంది.

పూజారి కూడా ఉన్నాడు. అతను కార్తీక్ ను గుర్తు పట్టాడు.

“అరెరే....పంతులగారి అబ్బాయి గారా… రండి… రండి?"  అంటూ స్వాగతించాడు.

“బాగున్నారా పూజారిగారూ...”

“గాలిదేవుడి పుణ్యామా అంటూ... ఏదో జరుగుబాటు అవుతోంది”

“సంతోషం! కర్పూరం వెలిగించండి”

“అవును...ఏమిటిలా వచ్చారు? మీ అమ్మా-నాన్నలు కూడా రాబోతారని విన్నాను. ఇంతకు ముందులాగా మన ఊర్లోనే ఉండి పోదామని నిర్ణయించుకున్నారా?”

“అవును...మీరు కర్పూరం వెలిగించండి. నేను బయలుదేరుతాను. నాకు చాలా పనుంది”

“కాసేపాగండి బాబూ...వీళ్ళోచ్చి చాలా సేపయ్యింది. మొదట వీళ్ళకు పూజ జరిపించి మీ దగ్గరకు వస్తాను. వీళ్ళతో పాటూ మీరు నిలబడలేరు...వీళ్ళు కోడిని బలి ఇచ్చి ప్రార్ధించుకుని వెళ్లటానికి వచ్చారు. అది మొదట ముగిస్తాను. మీరు పంతుల తాలుకా. నేను కోడిని నరకటం చూస్తే మీకు ఏదోలాగా ఉంటుంది. అలా వెళ్ళి నిలబడండి”

“నిలబడే టైము లేదు పూజారీ. విబూధి ఇవ్వండి...చాలు”

---- కార్తీక్ హడావిడి పడ్డాడు. అతనే వంగుని కర్పూర పళ్లెంలో ఉన్న గరగర మంటున్న విబూధి తీసుకుని నుదిటికి రాసుకున్నాడు. దేవుడి రాయి దగ్గరున్న నిమ్మ పండ్లను చూసిన కార్తీక్ కు ఏదోలా అనిపించింది. నేరం చేస్తున్నామో అన్న భావన!

కానీ వీరబద్రానికి చాలా ఆనందంగా ఉన్నది. జరుగుతున్నది చూశాడు. “గాలిదేవుడికి కోడి అంటే చాలా ఇష్టమా?” అంటూ కొంచం హేలనగా మాట్లాడాడు.

“తమ్ముడెవరో?”  కార్తీక్ ను అడిగాడు పూజారి.

“కార్తీక్ స్నేహితుడ్ని!” కార్తీక్ కు బదులు వీరబద్రమే జవాబిచ్చాడు.

“ఎవరుగా ఉన్నా సరే ఇక్కడ భయ భక్తులతో ఉండాలి"

“లేకపోతే...?”

“మీరు సేఫ్ గా ఊరు వెళ్ళి చేరలేరు”

“ఇలా బెదిరించి చూడటమే మీ గాలిదేవిడి 'స్టైలా'?”

“పంతులు తమ్ముడూ...ఎవరితను. ఎందుకలా ప్రశ్నకు ప్రశ్నవేసి మాట్లాడుతున్నాడు?”

“క్షమించండి పుజారి గారూ. ఇతను కొంచం సరదా టైపు. తప్పుగా తీసుకోకండి. రేయ్ బద్రం...బయలుదేరరా. నీతో కలిసి నేను ఊరు బయలుదేరటమే తప్పురా”

“అంతా విధి ఆడుతున్న ఆట...”-- నవ్వుతూ చెప్పాడు బద్రం.

"విధే! రా...మొదట" -- అంటూ బద్రాన్ని లాక్కుంటూ కారున్న వైపుకు నడిచాడు. డోర్ తెరిచి బద్రాన్ని డ్రైవింగ్ సీటులోకి తోశాడు కార్తీక్.

ఇంతలో కోడి తల తెగింది. తలను ఒక పక్కకూ, మిగిలిన భాగాన్ని మరో పక్కకు పూజారి విసిరేసినప్పుడు, తల భాగం కారు బ్యానెట్ మీద పడి నెత్తురు చిందింది.

ఒక్కసారి ఒళ్ళు జలదరించింది కార్తీక్ కి.

“భయపడ్డావా కార్తీక్...పాపం రా ఆ కోడి. మనుష్యులున్న ఈ నేలమీద అది పుట్టే ఉండకూడదు. చివర్న చూశావా దాని స్థితి” అంటూ హేళనగా చెబుతూ కారు స్టార్ట్ చేశాడు వీరబద్రం.

అప్పుడు చూశాడు కార్తీక్. బేన్యట్ మీద పడిన కోడి తల నుండి చిందిన నెత్తురు కారు అద్దాలపై పడింది. ఆ నెత్తుటి మరకల్లో గాలిదేవుడి విగ్రహ రూప ఆకారం గమనించాడు.

కార్తీక్ గుండె గుభేల్ మంది!

                                                                                                     ********

కార్తీక్ ఇంటి దగ్గర...బామ్మ సరోజమ్మ ఒకటే నస పెడుతోంది.

“కార్తీక్... కార్తీక్...” ఓర్పు నసించినట్టుగా అరిచింది!

రామశర్మ గారు లేచి వెళ్ళారు.

“ఎందుకమ్మా...ఇలా, ' కార్తీక్... కార్తీక్ ' అంటూ ప్రాణం తీస్తున్నావు?”

“నేను ప్రాణం తీస్తున్నానా? దుర్మార్గుడా...ప్రాణం కాపాడటానికి తహతహ లాడుతున్నాను! ఇప్పుడు కార్తీక్ ఎక్కడ?”

“బయటకు వెళ్ళాడు...ఏమిటి విషయం?”

“ఎక్కడికి వెళ్ళాడు?”

“అది నాకు తెలియదు”

“అబద్దం చెబుతున్నావు...వాడు మన గ్రామానికి వెళ్ళాడు. గాలిదేవుడి సన్నిధిలోనే ఇప్పుడు ఉన్నాడు”

“సరే...దానికేమిటిప్పుడు?”

“ఏమిటా...? అక్కడ మన మట్టిలో వాడు కాలు పెట్టిన వెంటనే ఇక్కడ నా గుండెలో ఎవరో తొక్కినట్టుంది. ఇక ఆ గ్రామానికి ఇంకెవరూ వెళ్ళకండిరా.  ఆ ఆస్తి మనకు వద్దు...”

“ఇదిగో చూడు...నీ దగ్గర అడిగేటప్పుడు నువ్వు నీ అభిప్రాయం చెప్పు. నువ్వుగా భయపడి ఇష్టం వచ్చినట్టు వాగకు!”

“నేనేమీ వాగటం లేదు...వాస్తవమే చెబుతున్నా. గాలిదేవుడికి వాగ్దానమే పెద్దదిరా!”

“అది సరే... నేనెక్కడ గాలిదేవుడి దగ్గర వాగ్దానం చేశాను? లేకపోతే... కార్తీక్ చేశాడా? లేదే నాన్నగారు చేశారు. ఆయన ఉన్నంత వరకు ఆయన మాటను ఆయన కాపాడారు. దాంతో ముగిసిపోయింది”

“అలా మాట్లాడకురా… ఆ ఇల్లు మనకు సొంతం కాదు. ఇప్పుడది గాలిదేవుడి ఆస్తి. ఆ ఆస్తిని అమ్మటానికి ఎటువంటి ప్రయత్నం చేయకండిరా”

“సరే...ఒక మాట చెప్పు. నేను నువ్వు చెప్పేది ఒప్పుకుంటాను. ఇక్కడ పల్లవి పెళ్ళి ఎలా జరపాలి. డబ్బులు కావాలి. ఎవరిస్తారు?”

“గాలిదేవుడ్ని నమ్మి అడగరా...ఇస్తాడు. ఆయన్ని నమ్మకుండా, ఆయన ఆస్తిని అమ్మటం అనే తప్పును చేయకండిరా?”

“ఇది ద్వాపర యుగం కాదమ్మా...కలియుగం. దేవుడు ఏ కాలంలో ఎప్పుడు నేరుగా వచ్చాడు...ఆయన దగ్గరకు వెళ్ళి అడగటానికి?”

“నాస్తీకుడిలా మాట్లాడొద్దురా రామశర్మా...నమ్మకం చాలా ముఖ్యం. గాలిదేవుడు నిదర్శనమైన వాడు. అతని వలనే నీ పిల్లాడు నీకు తిరిగి దొరికేడు”

“సరేనమ్మా...నువ్వు సనుగుడు ఆపి నిద్రపోయే దారి చూడు. మాకు పెళ్ళి పనులు చాలా ఉన్నాయి”

“రామశర్మా...మనిషికి ఏ రోజూ నాలుక మడత పడ కూడదురా? నమ్మకమూ ముఖ్యం. మీ నాన్న దగ్గర ఉన్న నమ్మకం నీ దగ్గర లేకుండా పోయిందేరా...?”

“ఇంత మాట్లాడుతున్నావే...ఆ గాలిదేవుడి దగ్గర నువ్వు డబ్బులు అడిగి తీసుకుని ఇవ్వు. ఆలా గనుక ఆయన ఇచ్చేస్తే...నిజంగా చెబుతున్నా నేను ఆ ఇంటిని అమ్మకుండా, ఆ ఇంటి దస్తావేజులను తీసుకు వెళ్ళి ఆ గాలిదేవుడి హుండీలో వేసేస్తాను”

రామశర్మ విరక్తిగా మాట్లాడాడు. కానీ అందులో కొంచం స్వార్థం...తెలివితేటలు అన్నీ కలిసున్నాయి.

“ఖచ్చితంగా అడుగుతారా”

“ఏమడుగుతావో ఏమో... ఆ గాలిదేవుడ్ని మేము కూడా వెళ్ళి దర్శించుకుంటున్నామే? మనల్ని అడిగేంత వరకా ఆయన ఉంచుకోవాలి?

మనిషనే వాడికి కొంచమైనా భయం ఉండాలని ఆ రోజుల్లో పెద్దవాళ్ళు కనుగొన్న ఒక విషయమే దేవుడు...అదే గాలిదేవుడు. ఆ రాయికి ఆలొచించగలిగే శక్తి లేదనేది తెలుసుకోలేని వాడు కావాలంటే భయపడతాడు. చదువుకున్న మనం కూడా భయపడితే...అది మూర్ఖత్వం. ఇలా మాట్లాడుతున్నాను కదా అని నేను గాలిదేవుడ్ని ద్వేసిస్తున్నానని అనుకోకు! ఒక కర్పూరం వెలిగించి, దేవుడికి చూపించి, చెంపలు వేసుకోవటానికి నేనెప్పుడూ రెడియే. అంతేగానీ నా ఆకలికి నేనే కదా తినాలి? నాకు కావలసిన వాటి కోసం నేనే కదా పనిచేయాలి. ఆకాశం నుండి ఏదీ ఒడిలోకి వచ్చి పడుతుందనేది లేదు. అది తెలుసుకో..." అని చెప్పి రామశర్మ గారు ఆ గది విడిచి వెళ్ళిపోయారు..

సరోజమ్మ కళ్ళల్లో ఊటలాగా కన్నీళ్ళు బయటకు వచ్చినై.

************************************************PART-5******************************************

కొన్ని విషయాలు నమ్మటానికి కష్టంగానే ఉంటాయి. అందులో ఒకటి...మనం ఒకరి గురించి తీవ్రంగా ఆలొచించి ముగించిన కొద్ది క్షణాలలోనో లేక కొన్ని నిమిషాలలోనో వారు మన ఎదురుకుండా రావటం! అందరికీ ఈ అనుభవం ఏర్పడే అవకాశం ఉన్నది. కొంతమందికి ఎప్పుడో ఒకసారి జరిగే ఈ విషయం, కొంతమందికి అప్పుడప్పుడు జరుగుతుంది.

ఇది అనుకోకుండా జరిగింది అనాలా...లేక దీని వెనుక మనం పరిశోధించాల్సింది ఏమైనా ఉందా అనే ప్రశ్న తలెత్తుతుంది. దీన్ని మనస్తత్వ రీతిగా పరిశోధించారు. దానికి ముందు ఒక్కొక్కరి మనసు నిర్మాణం గురించి...మనసంటే ఏమిటీ అనేదాని గురించి తెలుసుకోవాల్సిన అవసరం ఉంది.

ఎందుకంటే, దాన్ని తెలుసుకోకుండా... దాన్ని అర్ధం చేసుకోలేము. మనందరికీ మనసు అనేది మూడు విధాలుగా అమర్చబడి ఉంటుంది. పై మనసు, మధ్య మనసు, లోతైన మనసు అనేవే అవి. 'పై మనసు’ అనే దాంట్లో ఉండేవి మనం ఎప్పటికప్పుడు చేసే కార్యాలు. ఇందులో 'మధ్య’ మనసు అనేది కొన్ని ముఖ్య కార్యాలను    జ్ఞాపకముంచుకుని...దానికోసం మనల్ని హెచ్చరిస్తూ ఉంటుంది. ఉదాహరణ...ఈ తారీఖున కరెంటు బిల్లు కట్టాలి. ఈ రోజు స్నేహితుడి పెళ్ళికి వెళ్ళాలి లాంటి విషయాలు.

లోతైన మనసులో...జీవితంలో ఏర్పడ్డ మరిచిపోలేని చేదు అనుభవాలతో మొదలై; నెరవేరని ఆశలవరకు పలు విషయాలు దాగుంటాయి.

ఈ మూడు మనోస్థితులలో...కొన్ని సమయాలలో లోతైన మనసు మేల్కొని, పై మనసుతో కలుసుకుని పనిచేస్తుంది. అప్పుడే మనం ఇలా ఆలొచించటం...నడుచుకోవటం ఒకటిగా ఉంటుంది.

ఇది పెట్టుకునే మనొతత్వ నిపుణులు ఆలొచనా శక్తి వలన మనం ఎవరినైనా కాంటాక్ట్ చేసి... వారి లోతైన మనసుతో మాట్లాడి, వాళ్ళకు తాకిడి ఏర్పర్చగలం అనుకుంటున్నారు. దీన్ని పరిశోధనలతో కూడా కనిపెట్టారు. దీనికొసం పదిమందిని ఎన్నుకున్నారు. వాళ్ళ అతి క్లోజ్ స్నేహితులు -- ఇరవై సంవత్సరాలుగా స్నేహంగా  కలిసి మెలిసి ఉంటున్నారు.

వీళ్ళను వేరు చేసి విడి విడిగా ఉంచి...తరువాత వాళ్ళ దగ్గర, 'మీరు మొదట ఎవర్ని కలవాలనుకుంటున్నారో...వాళ్ళ పేరును ఒక కాగితం మీద రాసివ్వండి అని చెప్పేసి...వాళ్ళని తీవ్రంగా ఆలొచించమని చెప్పారు. అంటే, మనసులో పేరు రాసిన వారు...ఆ పేరు కలిగిన వారిని అత్యంత ఇష్టంతో పిలవాలి...ఇలా వాళ్ళు చెప్పింది ఐదు మందితో...మిగిలిన ఐదుగురు వీళ్ళను కలవాలి.

అంటే ఏ,బి,సి,డి,ఇ అనే ఐదుగురు ఎఫ్,జి,హెచ్,ఐ,జె అనే ఐదుగురుని. ఏ అనే అతను జి ని, బి అనే అతను జే ను. సి అనే అతను హెచ్ ను, డి అనే అతను ఎఫ్ ను, ఇ అనే అతను ఐ ను తీవ్రంగా అనుకోనున్నారు. ఆశ్చర్యకరంగా జవాబుగా వాళ్ళూ వాళ్ళని తీవ్రంగా ఆలొచించిన వారై వాళ్ళను కలిసారు.

ఈ పరిశోధన వంద శాతం విజయవంత మయ్యింది!

అది గాలిపేట అగ్రహారం!

అప్పుడు అక్కడ ఎవరూ లేరు.

గుమ్మడి తీగలూ, మల్లె తీగలూ దట్టంగా పెరిగిన పెంకుటిళ్ళు...పెరట్లో పసువులు, వాకిట్లో బచ్చలి చెట్లు! అందులో కట్టబడున్న పశువులు, దూడలూ అంటూ ఒక కాలంలో బ్రహ్మాండంగా ఉన్న  ఆ ప్రదేశం.

ఈ రోజు, ఆ రోజుల ఆనవాలే లేనట్టు కొన్ని ఇళ్ళు జనంతో ఉన్నట్టు ఉన్నది...కొన్ని ఇళ్ళు పూర్తిగా మారిపోయి, అక్కడ చిన్న చిన్న పరిశ్రమలు కనబడుతున్నాయి.

ఒక ఇల్లు మందుల కంపెనీగా మారింది. ఇంకో ఇల్లు ఐస్ ఫ్యాక్టరీగా మారింది...! ఇంకో ఇల్లు మినరల్ వాటర్ గొడౌన్.

గాలిపేట చుట్టూ ఒక పక్క నందిగామ, ఇంకో పక్క జగ్గయ్య పేట, మరో పక్క మదిర, మైలవరం అనే ఊర్లు. ఇక్కడుండి వ్యాపారం చేయడం ఒక విధం. దూరంగా ఉండి వ్యాపారం చేయటం...వాహనాలతో సరకులు తీసుకు వెళ్లటం మరో విధం.

ఆ వీధిలోకి వీరబద్రం కారు వెళ్ళినప్పుడు... కార్తీక్ కు వొళ్ళు జలదరించింది. 

“బద్రం! ఇది నేను ఆడుకున్న వీధిరా...వీధి మధ్యలో ఒక పెద్ద వేప చెట్టు ఉండేది. పక్కగా ఒక చింత చెట్టు ఉండేది. దాని మీద రాళ్ళు వేసి, కాయలు కొట్టుకుని తినేవాళ్ళం. ఇప్పుడు ఆ చెట్లూ లేవు, ఆడుకునే పిల్లలూ లేరు...చూశావా?”--అన్నాడు కార్తీక్.

“ఇప్పుడు, చీదర పుట్టించే మార్పుతో మనదేశం ఉంది కార్తీక్. టీ.వీ చూడటం, సెల్ ఫోన్ వాడుకోవటం ఈ రోజు మనుషుల ముఖ్యమైన పని! ముఖ్యంగా...స్కూలుకు వెళ్ళే పిల్లలు వీధులలోకి వచ్చే ఆడుకోవటమే లేదు.

ఇంట్లోకి దూరిన వెంటనే 'సోఫా' లో పడిపోతారు. ఇంతకు ముందు టీ.వీ ఆన్ చేయటానికైనా లేచే వాళ్ళూ. ఇప్పుడు రిమోట్ ఉన్నదే! ఆ రిమోట్ పిల్లల చేతిలో అవస్తపడుతోంది.

మన టైములో ఎన్ని ఆటలు. దొంగ-పోలీస్! అంటూ...ఈ కాలం పిల్లలకు అందులో ఒకటైనా తెలుసా? సెల్ ఫోన్ని చేతికి ఇస్తే...అందులో వీడియో గేమ్ ఆడటం తెలుసు.

నువ్వు కావాలంటే చూడు...ఇంకో ముప్పై సంవత్సరాల తరువాత, కళ్ళజోడు లేకుండా ఒకరూ ఉండరు. అదే సమయం అరవై సంవత్సరాలలో చనిపోయేవారి సంఖ్య కూడా ఎక్కువ అవుతుంది. ఈ అగ్రహారం నాలో ఇలాంటి ఆలొచననే తెప్పిస్తోంది" అన్నాడు వీరబద్రం.

“వాస్తవమేరా...కడుపు మండిపోతోంది”

“ఈ వీధిలో మీ ఇల్లు ఎక్కడుంది?”

“చివర్లో ఉంది. ఇంకా వెళ్ళు...”

కారు వేగం పెరిగింది. చివరిదాకా వెళ్ళి పెద్ద సిమెంటు బెంచి, పెద్ద చెక్క దూలాలు ఉన్న ఇంటి ముందు ఆగింది.

ఇంటికి ఉన్న ముందు గోడ. పాచి పట్టి పచ్చ రంగులో ఉన్నది. ఆ గోడ మీద చెట్ల తీగలు పాకుతున్నాయి...గోడ తెలియనంత దట్టంగా అల్లుకోనున్నాయి. మైన్ గేటు తుప్పు పట్టి ఉంది. ఒక తన్ను తంతే ముక్కలు అయిపోయేటట్టు ఉన్నది.

వాకిట్లోనే నిలబడి ఒకసారి చూశాడు కార్తీక్. 'ఎలా ఉండే ఇల్లు...ఇలా అయిపోయింది’ ....మనసులోనే అనుకున్నాడు.

వీరబద్రం కూడా గమనించాడు. ఈ లోపు చుట్టు పక్కలున్న వాళ్ళంతా వచ్చి చేరారు.

“అరెరే...పంతులుగారబ్బాయా?”

“అవును గోవింద రావ్ గారు. బాగున్నారా?”

“ఏదో ఉన్నా తమ్ముడూ! ఏమిటి...ఇంటిని చూసుకోవటానికి వచ్చారా?”

“అవును”

“ఎప్పుడు గాలిదేవుడికి మీ తాతయ్య ఇచ్చాసారో...అప్పుడే ఈ ఇల్లు 'గాలి ఇల్లు’ అయిపోయి, లోపల కూడా చెట్లు, చేమలతో దట్టమైన అడవిలాగా అయిపోయింది"

ఆ గోవింద రావ్ గాలిదేవుడ్ని గుర్తు చేసినందుకు వీరబద్రం మనసు గీరుకుంది.

“అయ్యా...ఇది పంతులుగారి ఇల్లే. గాలిదేవుడి ఇల్లు కాదు. ఈ ఇంటిని శుభ్రపరచి, ఇదివరకులాగా ఇందులో ఉందామనే వచ్చాము. ఇది బాగా తెలుసుకోండి...” అన్నాడు వీరబద్రం.

“అలాగా...! అవును...మీరెవరు?”

“కార్తీక్ స్నేహితుడ్ని”

“పట్నం వాసివా?”

"అవును...దానికేదైనా చెప్పబోతారా?"

"ఏం చెప్పమంటారు...మీకు దేవుడూ, దయ్యం అంటే నమ్మకం ఉండదు...!"

"అవును...కరెక్టే! అదంతా పనీ పాటూ లేకుండా అరుగుల మీద కూర్చుని అరుగును అరిగించే వాళ్ళకు...మాకు లేదు. మీరు బయలుదేరండి" వీరబద్రం గట్టిగా చెప్పాడు.

దాన్ని కార్తీక్ కూడా అడ్డుకోలేదు...ఇంటిలోపలకు వెళ్ళటానికి ప్రయత్నించాడు.

ఇనుప గేటు తోసాడు. అది కీచ్ మన్నది.

"తమ్ముడూ..."--ఆ గోవింద రావ్ ఆపుతున్నట్టు పిలిచాడు.

"ఏమిటీ...?"

"ఈ తమ్ముడు మాట్లాడిందంతా నిజమా?"

"అవును...! తప్పుగా ఉండుంటే నేను మధ్యలోనే ఆపేవాడిని"

"అలాగైతే ఇన్నిరోజులు 'గాలిదేవిడి ఇల్లు’ అని ఉంచేసిందంతా?"

“మేము ఉంచలేదు. ‘గాలిదేవుడి ఇల్లు’ అని మేము పేరు పెట్టలేదు. అది ఈ ఊర్లోని మీలాంటి కొంతమంది చేసిన పని. క్లుప్తంగా చెప్తాను...ఇది మా సొంత ఇల్లు. నలభై గజాల స్థలంలో వెనుకవైపు మామిడి చెట్టు, చింత చెట్టు ఉన్న మా ఆస్తి. దీన్ని మేము అమ్మబోతాం.

ఎందుకంటే...మాకు డబ్బులు కావాలి. డబ్బులొస్తేనే నా చెల్లెలు పల్లవికి పెళ్ళిచేయగలం. మా కష్టం ఆ గాలిదేవుడికి తెలుసు. అందువల్ల ఆయన మాకు సహాయమే చేస్తారు. ఖచ్చితంగా కష్టాలు పెట్టరు. మీరెల్లి మీ పనులు చూసుకోండి"

కార్తీక్ కూడా బాగా మాట్లాడాడు.

ఆ గోవింద రావ్ మొహం వాడిపోయింది.

తడబాటుతో అక్కడే నిలబడ్డాడు.

"వెళ్ళన్నా...వెళ్ళి నీ పని చూసుకో".

"లేదు తమ్ముడూ...రాత్రి పూట ఇంట్లోంచి గుర్రం నడుస్తున్న శబ్ధం వినబడుతుంది. దేవుడు ఇక్కడ తిరుగుతున్నాడు. ఇది నేనుగా చెప్పటంలేదు. ఊర్లో అందరినీ అడిగి చూడండి. అందరూ చెబుతారు. పూజారి తప్ప ఇంకెవరైనా ఈ ఇంట్లోకి వెడితే జ్వరం వచ్చి మంచాన పడుతున్నారు. ఇవన్నీ తెలుసుకోకుండా మీరోచ్చి...'ఇది మా ఇల్లు, అమ్మబోతాం' అని చెబుతున్నారు. సరే...ఇక గాలిదేవుడూ, మీరూ తేల్చుకోవలసిన విషయం ఇది” అని చెప్పి తిరిగి వెళ్ళిపోయారు.

ఆయన గట్టిగా చెప్పిన ఆ విషయంతో, కార్తీక్ కొంచం భయపడ్డాడు. దానికి తగినట్లు ఆ ఇంట్లో నుండి గుర్రం నడుస్తున్న శబ్ధం వినబడింది. ఒక్క క్షణం... కార్తిక్ శరీరమంతటా ఉన్న రోమాలు నిక్కబొడుచుకున్నాయి. అదేలాగా డప్పుల శబ్ధం కూడా వినబడింది.

" బద్రం..."

"ఏమిటీ...భయపడ్డావా? లోపల నుండి ఎవరో గుర్రంలో వెనుక గుమ్మం నుంచి వెళ్ళారు. రా...ఎవరనేది చూద్దాం"

వీరబద్రం వేగంగా నడిచాడు. ఇంటి గోడకూ, కాంపుండ్ వాల్ గోడకూ మధ్య చాలా చోటు ఉంది. కానీ అదంతా దట్టంగా ఏవో పిచ్చి మొక్కల పొదలతో నిండిపోయుంది. వాటి మధ్య దూరి ధైర్యంగా పరిగెత్తాడు. ఒకే చోట పాము పుట్ట. భుజాల ఎత్తుకు పెరిగి ఎన్నో అడ్డంకులతో అతన్ని బెదిరించింది.

ఇంటి వెనక నుండి ఎవరూ వెళ్ళిన ఆనవాలు లేవు. గుర్రం అనేది ఒకటుంటే, అది కట్ట బడ్డ చోటు...దాని తిండి వస్తువులూ ఆనవాలుగా ఉండేవి.

అలా ఏదీ కనిపించలేదు!

కార్తిక్, వీరబద్రం వెనుకే వచ్చాడు.

" కార్తిక్...ఇక్కడ మనుష్యులు వచ్చి వెళ్ళిన సంకేతాలే లేవు"

"మరి శబ్ధం వినబడిందే?"

"పక్కింట్లో టీవీ ఉన్నదా చూడు"

"టీవీలో వచ్చిన దృశ్యం అయ్యుంటుందని అనుకుంటున్నావా?"

"వేరే ఎలా అనుకోగలం...? నువ్వే చూడు!"

"పక్కిళ్ళు కూడా తాళం వేసే ఉన్నది. ఇక్కడ ఎవరూ లేరు"

"అయితే...సమ్ తింగ్ రాంగ్...!"

"ఏం చెబుతున్నావు...ఒకవేల గోవింద రావ్ చెప్పింది నిజమేనేమో...?"

"నాతో ఉంటూ అలా మాట్లాడకు!'గాలిదేవుడి దగ్గరే చెప్పేశాను. ఆయన మాకు సహాయం చేస్తారు...కష్ట పెట్టరు’ అంటూ ఇందాక చెప్పి ఇప్పుడెందుకు భయపడతావు?"

"అది కాదు...అదొచ్చి..."

"చాలు ఆపు...! ఇప్పుడు మనం ఈ ఇల్లంతా శుభ్రం చేస్తున్నాము. మేస్త్రీనీ, కూలీలనూ తీసుకు వచ్చి అడ్డంకులు తొలగించి క్లీన్ చేద్దాం"

" బద్రం..."

"ఏమిటి బిడియం?"

"నాకోసం నువ్వు రిస్కు తీసుకోకు"

"ఆపు నీ భాగోతం...నీ భయాన్ని నాలో ఇంకో విధంగా దూరుద్దామని చూస్తున్నావా? అవును...ఈ ఇంటి తాళం చెవులు ఎక్కడ? లోపలకు వెళ్ళి చూద్దామా?"

"తాళమూ--చెవులూ లేదు. తెరిచే ఉంది"

"అయితే రా...లోపలకు వెళ్ళి చూద్దాం"

వెళ్ళారు.

"అబ్బో...ఎంత పెద్ద ఇల్లో? ఇలాటి ఒక ఇల్లు మన విజయవాడలో ఉంటే మనమేరా అక్కడ కోటీశ్వరులం. ఈ రోజుల్లో అపార్ట్ మెంట్ పేరుతో ఒకే మెట్ట్లు...ఒకే గుమ్మం ను నాలుగు కుటుంబాలు ఉపయోగిస్తూ జీవిస్తున్నాం. ఎప్పుడు చూడూ...తలుపులు వేసుకునే ఉంటున్నాము. ఆ జీవితాన్ని ఎక్కువగా మెచ్చుకుని, ఇష్టపడుతున్నాం---ఇక్కడ చూడు..."

ఆశ్చర్యపోతూనే వెనుక గుమ్మం నుండి ఇంట్లోకి వెళ్ళాడు.

************************************************PART-6******************************************

ఆ పరిశోధనకు తరువాత మనిషి యొక్క ఆలొచనా తరంగాలు అయిస్కాంత ఆలొచనలలాగా ఒక విధమైన ఆలొచనలుగా మారటానికి ఆల్ఫా, బీటా, గామా, డీటా అని పేర్లు కనుగొన్నారు. అందులో ఆల్ఫా అనేది లోతు మనసులో మనం ఆలొచించావి. బయట ప్రపంచంలో నుండి వినబడుతున్న ఏ శబ్ధాన్నీ చెవితో వింటున్నా, ఆలొచనలోకి తీసుకోకుండా, మామూలు ఆలొచనల పరుగుకు మధ్య లోతు మనసుకు వెళ్ళి అక్కడ మనం...మనకు బాగా ఇష్టమైన వారి యొక్క బాగోగులు గురించో...లేక; వాళ్ళల్లో కొన్ని మార్పులు ఇష్టపడో...మనం ధ్యానంలో శ్రద్ద పెట్టినప్పుడు, సంబంధించిన వారి లోతైన మనసులో మన ఆలొచనల తాకిడి తగిలి వాళ్ళల్లో మనం ఇష్టపడే మార్పులు ఏర్పడుతాయి.

ఉదాహరణకు ఒక తల్లి తన కూతురు పెద్ద గాన కోకిలగా అవ్వాలని ఆశపడ్డది. కారణం, ఆమె కూతురి గొంతు అంత తియ్యగా ఉంటుంది. కానీ, ఆ అమ్మాయికి సంగీతం నేర్చుకుని గాన కోకిల అవ్వాలనే కోరిక కొంచం కూడా లేదు. ఎంత చెప్పినా వినే మూడ్ లో లేదు.

ఈ పరిస్థితుల్లో తన లోతైన మనసులో కూతుర్ను తలచుకుంటూ తీవ్రంగా తన ఆశను బయటపెడుతూ ధ్యానం చేసింది. కొన్ని రోజులలోనే ఆమె కూతురిలో మార్పు. 'అమ్మా...నాకు ఇప్పుడు సంగీతం నేర్చుకోవాలనే ఆశ ఏర్పడుతోంది. నేను వెడుతున్నాను అని చెప్పి సంగీతం నేర్చుకోవటానికి వెళ్ళింది. ఇదే లోతైన మనసు యొక్క శక్తి. ఇది అర్ధం చేసుకుని, ఆ లోతైన మనసును ఉపయోగించుకునే దాంట్లోనే చాతుర్యం ఉన్నది.

వెనుక గుమ్మం నుండి వీరబద్రం, కార్తిక్ ఇద్దరూ లోపలకు వెళ్ళేరు. మొదట వంట గదే వాళ్ళ కళ్ళకు కనబడింది. ఆ రోజుల్లో కట్టెల పొయ్యి. పొయ్యి పక్కనే ఉన్న గోడలో మసి అంటుకోనుంది.

పొయ్యికి పక్కనే రుబ్బురోలు, ఆ రుబ్బురోలు గుంటలో పై నుండి కారిన వర్షం నీరు...ఆ నీటిలో ఒక కప్ప కూడా కనబడింది.

ఇటు పక్క రాట్నం బావి.

రాట్నం కనబడలేదు.

బావి గోడల చుట్టూ పిచ్చి మొక్కలు చుట్టుకోనున్నాయి.

వీరబద్రం బావి దగ్గరకు వెళ్ళి తొంగి చూశాడు. బావిలో నీళ్ళున్నాయి—అందులో అతని ముఖం కనబడింది.

"బద్రం ఈ బావిలో నీళ్ళు ఎండి పోవు. నీళ్ళు కూడా తియ్యగా, అద్భుతంగా ఉంటాయి" అన్నాడు కార్తిక్.

"పోరా...ఇది ఎంత వసతిగల ఇల్లో. ఈ ఇంటిని ఎలారా ఎటువంటి బాధ్యత లేకుండా విడిచిపెట్టారు?"---- వీరబద్రం విసుకున్నాడు.

దాన్ని ఆమొదిస్తున్నట్టు బావి పక్కనున్న బట్టలు ఉతికే బండపైన ఒక తొండ. తన కళ్లతో వీళ్ళను ఒక చూపు చూసింది.

అక్కడ్నుంచి వంట గది. తరువాత, స్టోర్ రూము, హాలు, వాకిలి, వరాండా, చూటూ ఉన్న ఆరు గదులనూ చూశాడు. ఒక గదిలో పై నుండి కారిన వర్షం నీరు నిలబడింది. అలా చూసుకుంటూ వచ్చినప్పుడు వరాండా చివర ఒక చోట నాప రాళ్ళు పరచబడి ఉన్నాయి. వాటిని సులభంగా తీసేటట్టు ఉంచబడి ఉన్నాయి. ఆ నాపరాళ్ళను ఆశ్చర్యంగా చూశాడు వీరబద్రం. 

"నువ్వెందుకురా నీ ఇంటినే కొత్తగా చూస్తున్నట్టు చూస్తున్నావు?"

"ఇక్కడ ఈ నాపరాళ్ళు ఉన్నట్టు నాకు జ్ఞాపకంలేదు...అందుకే!"

"అలా అయితే...?"

"ఇక్కడ సిమెంట్ తో పూసిన గచ్చే ఉండేది"

"అప్పుడు ఈ నాప రాళ్ళు?"

"అదే నాకూ అర్ధం కావటంలేదు..."

"అర్ధం కాదు...ఇలా ఇంటిని వదిలేస్తే ఏదైనా మారుతుంది....ఎలాగైనా మారుతుంది"

"నూవ్వేంట్రా చెబుతున్నావు?"

"ఇక్కడికి ఎవరో వచ్చి వెడుతున్నారనుకుంటా"

"ఎలా అంత ఖచ్చితంగా చెబుతున్నావు?"

"లేకపోతే ఈ చోటు మాత్రం ఎందుకు శుభ్రంగా ఉంటుంది?"

"ఓ నువ్వు అలా చెబుతున్నావా?"

"పోతే పోనీ...ఎవరూ లేని ఇంట్లో ఇలాగే ఉంటుంది! పరవాలేదు...తలుపులు, కిటికీలు, ఇవన్నీ దొంగతనం చేయలేదు. అలాగే ఉంచారు...అందుకు సంతోషించు..."

“దొంగతనమా...పోరా! గాలిదేవుడి ఆస్తి అది. దొంగతనం చేయటానికి ఎవరికి ధైర్యం వస్తుంది"

“మళ్ళీ గాలిదేవుడి ఆస్తి అని చెబుతూ నీ భయాన్ని చూపకు! ఇది మీ తాతయ్య ఆస్తి. చట్ట ప్రకారం మనవుడివైన నీకు ఇప్పుడది సొంతం. దీన్ని 'రైట్ రాయల్’ గా అమ్మే హక్కు నీకు ఉంది. నువ్వు అమ్మబోతావు; సులేమాన్ గారు కొనబోతారు. అంతే విషయం. ఏ కారణం చేతా నువ్వు గాలిదేవుడ్ని గుర్తు చేసుకోకూడదు...సరేనా?”

"సరే!....ఇంతపెద్ద ఇంటిని మనిద్దరి వల్ల శుభ్రం చేయటం కుదరదు. బయటకు వెళ్ళి ఎవరినైనా పిలుచుకు వద్దామా?"

"ఖచ్చితంగా...! ఇప్పుడు మనం చేయవలసింది అదే"

వీరబద్రం, కార్తిక్ వాకిలి గుమ్మం దగ్గరున్న దుమ్మూ, ధూళిని శుభ్రం చేసుకుంటూ వస్తున్నప్పుడు ఏక్కడ్నుంచో ఒక నాగుపాము ఒకటి వచ్చి పూలమాలలా కార్తిక్ మెడలో పడింది.

అతను ఒక్క క్షణం విలవిల లాడిపోయాడు.

అది ఆరడుగుల పొడవు ఉంటుంది.

శివుడి మెడలో ఉన్నట్టు అతని మెడలో ఉండగా... కార్తిక్ బిక్క చచ్చిపోయాడు. ‘బద్రం’ అని అరవాలనుకున్నాడు. అరవలేకపోయాడు. కళ్ళు బైర్లు కమ్మాయి కిందకు ఒరిగిపోయాడు.

ఒరిగిపోతున్న కార్తిక్ మీద ఆ పాము కూడా పడింది. ఓర్పు నసించి ఆ పాము కార్తిక్ ను ఒక కాటు వేసింది.

అది కాటు వేసిన చోటు...మోకాలు క్రింది భాగం.

వీరబద్రం ఆశ్చర్యపోయాడు.

నాటు వైద్యుడు...చెవులలోనూ, ముక్కులలోనూ ఏదో మూలిక రసం పోసి, తొడపైన బిగువుగా కట్టు వేశాడు. కట్టబడ్డ చోట కత్తితో గీరి, రక్తాన్ని పీలిచి ఉమ్మేశాడు.

ఉమ్మేశిన రక్తంలో నీలి రంగు మచ్చలు ఉన్నాయి.

దగ్గరుండి గమనిస్తున్న వీరబద్రానికి వైద్యుడు ఏం చెప్పబోతాడో నన్న ఆందోళన కలిగింది. ఎంత ప్రోగ్రస్సివ్ గా ఆలొచించినా, మాట్లాడినా కూడా...కొన్ని సమస్యలను కళ్లెదురుగూ చూస్తున్నప్పుడు మనో బలం తగ్గటమే కదా జరుగుతుంది?

అందులోనూ ఇది ప్రాణంతో పోరాటం! వైద్యుడు చేసిన వైద్యం కొంతమేరకు రిజల్ట్స్ ఇచ్చింది. కార్తిక్ తల ఆడించటం, మూలగటం బయటపడింది. అది వీరబద్రానికి కొంచం బలాన్ని ఇచ్చింది.

వైద్యుడు కూడా అతన్ని చూసి మాట్లాడటం మొదలుపెట్టాడు.

"మంచికాలం...నేను ఊర్లోనే ఉన్నాను. ఇతని అదృష్టం పాము కాటుకి విరుగుడు మూలిక నా కళ్ళకు వెంటనే కనబడింది. లేకపోతే...ఈ లోపు అంతరిక్షాన్ని చూడటానికి వెళ్ళేవాడు" అన్నప్పుడు కూడలి రోడ్డులో వీరబద్రంతో పాటూ కొబ్బరి బోండాం నీళ్ళు తాగిన 'మోటార్ సైకిల్’ మనిషి విషయం తెలుసుకుని అక్కడికి వచ్చాడు.

వచ్చినతను వీరబద్రంతో, "గాలిదేవుడి విషయంలో  మీరు ఎగతాలిగా మాట్లాడేటప్పుడే అనుకున్నా..." అన్నాడు.

"మిస్టర్ మోటార్ బైక్...మీరు దీనిని గాలిదేవుడితో ముడివేయకండి. పాడుబడిపోయిన ఇళ్ళల్లో  పాములూ, తేళ్ళూ, పురుగులూ ఉండటం సహజం. మేమే కొంచం నిర్లక్ష్యంగా ఉండిపోయాము. అందుకే కాటేసింది"

“ఇప్పుడు కూడా మీసాలకు మట్టి తగలకుండా మాట్లాడుతున్నారే"

"మీకు అలా అనిపిస్తే, అలాగే ఉంచుకోండి"

"వద్దు తమ్ముడూ...గాలిదేవుడు హెచ్చరిక చేశాడు. మీరితే...ప్రాణాలు విడువక తప్పదు!"

"ఎవరి ప్రాణం?"

"సరే...ఇక పూర్తిగా దెబ్బతింటేనే మీకు బుద్ది వస్తుంది"

-----అతను తప్పుకున్నాడు. కానీ, వీరబద్రం దగ్గర వైద్యుడు ఏమీ అడగలేదు. ఆ ఊరి మనిషిగా ఉంటూ, వైద్యుడు ఏమీ మాట్లాడ కుండా ఉండటం వీరబద్రాన్ని ఆశ్చర్యపరిచింది.

అందుకే వీరబద్రమే వైద్యుడ్ని అడిగాడు.

"వైద్యులుగారూ...మీరు ఏమీ చెప్పనే లేదే?"

"తమ్ముడూ...నేను ఏం చెప్పాలని మీరు ఎదురు చూస్తున్నారు"

"లేదు...మీకు ఈ గాలిదేవుడి మీద భక్తి లేదా? బైకు మీద వచ్చిన ఆయన చెప్పింది కరెక్టేనా?"

"నమ్మితే అదొక దేవుడు. అంతెందుకు... ‘నమ్మకం’ అని ఒకటుందే! నా వరకు అదే ఒక దేవుడు"

"ఇది బాగుందే...! దీన్ని నేను అంగీకరిస్తాను. నమ్మకంతో ఉండాలి. నమ్మకాన్ని వదిలిపెట్టకూడదు. నమ్మకమే మనిషి యొక్క బలం. దాన్ని దేవుడి దగ్గర చెప్పక్కరలేదు. చెప్పినా తప్పులేదు"

"అదే సమయం మాట శుభ్రత కూడా ముఖ్యం"

"ఒప్పుకుంటాను...! మనిషికి మాట చాలా ముఖ్యం. మార్చి మార్చి మాట్లాడకూడదు"

 "అప్పుడు ఎందుకు తమ్ముడూ గాలిదేవుడి ఇంట్లోకి మాత్రం వెళ్ళారు?"

-----వైద్యుడు సడన్ గా అలాంటి ప్రశ్న వేస్తాడని వీరబద్రం ఎదురు చూడలేదు.

"వైద్యులు గారూ! మీరు నా నమ్మకం గురించి మాట్లాడేసి, అలాగే ఆ ఇంటి విషయానికి వచ్చారే?"

"నేను రాలేదు. మీ అభిప్రాయమే నన్ను రప్పించింది!"

"నా అభిప్రాయమా?"

"అవును! మాట మరకూడదు, మార్చి మార్చి మాట్లాడకూడదు అని చెప్పేరే?"

"అవును...అదే నా నీతి కూడా!"

"మరి అది...ఇదిగో ఇక్కడ నిలబడ్డ పంతుల కొడుక్కి లేదా?"

"ఓ...మీరు అలా చెబుతున్నారా?"

"నేరుగానే మాట్లాడతాను...! గాలిదేవుడికి ఆ ఇల్లు ఇస్తానని మొక్కుకుని...ఇంటిని అప్పగించి వెళ్ళిన పరిస్థితుల్లో, ఇప్పుడొచ్చి ఆ ఇంటిని తీసుకోవడం కరెక్టేనా?"

"వైద్యులు గారూ...మిమ్మల్ని ఏమిటో అనుకున్నాను. మీ కంటే ఆ 'మోటార్ సైకిల్’ అతనే బెటర్ గా ఉన్నాడే. అతను తన భయాన్ని మాత్రమే చూపాడు. కానీ, మీరు భయపెట్టకుండా...లోతుగా కొడుతున్నారు…..సరే...మీ ప్రశ్నకే వస్తాను!... కార్తిక్ యొక్క తాతయ్య ఉద్రేకంలో దేవుడి దగ్గర మొక్కుకోనుంటారు. కానీ, అదొక మాయ...ఆంగ్లంలో ఇంట్యూషన్ అని చెబుతారు. లేని ఒక గాలిదేవుడ్ని ఉన్నట్టుగానే నమ్మి ఉద్రేకపడుతూ మాట్లాడిన మాటలు...నిజంగా మాట్లాడిన మాటలు అవవు. లేదు...అది నేను ఒప్పుకోనూ అని మీరు చెబితే, నేను ఇప్పుడు అడిగే ప్రశ్నకు జవాబు చెప్పండి. అంత భక్తితో ఇచ్చిన ఇంటిని గాలిదేవుడే వచ్చి ఎందుకు తీసుకోలేదు?"

"ఏమిటీ...తీసుకోలేదా? ఇవేం మాటలు తమ్ముడూ?"

“ఆయనుంటే...ఆయన తీసుకునే ఉంటాడు. ఆ ఇంటిని శుభ్రంగా ఉంచుకోనుంటాడు! ఇలాగ పాములూ, తేళ్ళూ అక్కడ తిరుగుతూ ఉంటాయా?”

“ఆ దేవుడు తిరిగే చోటు అలాగే ఉంటుంది తమ్ముడూ. పాము ఆయనకు పూల దండలాగా. తేలు ఆయనకు చీమలాగా?"

"అదే నిజమైతే అవి మన్యుష్యులను ఏమీ చేయవు. కాటు వేయవు. మీ వలన నా ప్రశ్నకు కరెక్టు సమాధానం ఇవ్వలేకపోతున్నారు. అందుకే ఏవో కబుర్లు చెప్పటం మొదలు పెట్టారు. పరవలేదు. నా స్నేహితుడ్ని కాపాడారు. మీకు చాలా థ్యాంక్స్. మీ ఫీజు ఎంత?"

"ఎవరై ఉన్నా, ఏ వ్యాధి అయినా ఇప్పుడు యాభై ఒక్క రూపాయలు తీసుకుంటున్నాను. ఇంతకు ముందు పద్దెనిమిది రూపాయలు తీసుకునేవాడిని. ఇప్పుడు ధరలన్నీ పెరిగినై కదా...జరుగుబాటు కావాలి కదా?"

"పరవాలేదు! ఏదో ఫీజు విషయంలోనైనా ఈ కాలం మనిషిలాగా ఉన్నారే...చాలా సంతోషం" --- అన్నాడు. 

వాళ్ళ మాటలు వింటున్న కార్తిక్ లేచి కూర్చోనున్నాడు.

"తమ్ముడూ...నందిగామ వెళ్ళేటప్పుడు పెద్దాసుపత్రి వస్తుంది. ఎందుకైనా మంచిది. అక్కడికి వెళ్ళి పాము కాటు మందు వేసుకోండి. రేపే లేచి పరిగెత్తొచ్చు..." అంటున్న వైద్యుడ్ని చూసి నవ్వుతూ కార్తిక్ ను లేపి చేతులు పుచ్చుకుని నిదానంగా తీసుకెళ్ళి కారులో ఎక్కించాడు వీరబద్రం.

కార్తిక్ ముఖంలో నీరసం. వెనుకకి వాలి పెద్ద నిట్టూర్పు విడిచాడు.    

"ఏమీ లేదు కార్తిక్...వైద్యుడు చెప్పినట్టు జి.హెచ్ కు వెళ్ళి ఒక ఇంజెక్షన్  వేసుకుందాం...ఏం...?"

"ఊ..."

"సరే...బయలుదేరుదామా?"

"వెల్దాం..."

"తిరిగి రేపో, ఎల్లుండో వచ్చి ఇంటిని పూర్తిగా శుభ్ర పరిచేద్దాం. అప్పుడుంది ఈ పాముకు పాఠం"

---మాట్లాడుతూ కారులోకి ఎక్కాడు!

ఊరి జనం అక్కడక్కడ నిలబడి వీళ్ళను ఆశ్చర్యంగా చూస్తున్నారు.

"మంచికాలం...ఎవరూ వచ్చి గాలిదేవుడి పురాణం పెద్దగా మాట్లాడలేదు. వైద్యుడు మాత్రం కొంచం తెలివిగా మొదలుపెట్టాడు, కానీ మూర్ఖత్వంగా ముగించాడు" అంటూ కారును స్టార్ట్ చేసి పోనిచ్చాడు.

కారు వేగం పుంజుకుంది!

కార్తిక్ మౌనంగా ఉండిపోయాడు.

"ఏమిట్రా కార్తిక్...బాగా నీరసంగా ఉన్నదా?"

"అవును బద్రం! నేను చచ్చిపోతానేమో అనుకున్నాను. ఇప్పుడు ప్రాణాలతో ఉండటం చూస్తే కలలాగా ఉంది"

"వైద్యుడు కొంచం విషయం తెలిసినతను. అందుకే నిన్ను కాపాడగలిగాడు. నేను కూడా కొంచం భయపడ్డాను. కానీ, జీవితంలో ఇలాంటి ఆపదలు ఏర్పడుతూనే ఉంటాయి. దాన్ని తెలివితేటలతో దాటి వెళ్ళిపోవాలి. నువ్వు ఇప్పుడు దాటాసావు..."

“నాకు ఏం చెప్పాలో తెలియటం లేదు బద్రం. కానీ, ఒక విషయం..."

"ఏమిట్రా...?"

"ఇక ఇంటి విషయంలో నేను రిస్కు తీసుకో దలచుకోలేదు"

కార్తిక్ అలా చెప్పటంతో 'కీచ్' మన్న శబ్ధంతో కారు ఆగింది. సడన్ బ్రేకు వేశాడు వీరబద్రం.

"ఏమిట్రా ఇది... కార్తిక్ తన భయాందోళనలను ఇంకా వ్యక్తం చేయలేదే అనుకున్నా...నోరు తెరిచావా!"

"లేదు బద్రం...నాకు ఇలా జరిగిందని నాన్నా-అమ్మకు ఈపాటికి ఈ విషయం తెలిసుంటుంది. వాళ్ళింక నన్ను...ఈ ఊరి గురించే తలుచుకోకూడదని చెబుతారు చూడు..."

"అదెలారా నేనూ-నువ్వూ చెప్పకుండా మీ అమ్మా-నాన్నలకు ఈ విషయం తెలుస్తుంది?"

“ఆ వీధి మొత్తం చూస్తుండగానే కదా నువ్వు నన్ను వైద్యుడి దగ్గరకు తీసుకు వెళ్ళావు? ఆ వీధిలో సర్పంచ్ ఒకడున్నాడు. అతను ఫోను చేసి చెప్పేసుంటాడు"

కార్తిక్ ఊహించినది కరక్టే అన్నట్టు అతని ఫోనుకు పిలుపు వచ్చింది.

"నాన్నే అనుకుంటా...! వైద్యుడి ఇంటి దగ్గర టవర్ సరిగ్గా లేదు. అందుకే అక్కడ సిగ్నల్ వర్క్ చేయలేదు. ఇలా వచ్చామో లేదో వర్క్ చేస్తోంది!" అంటూ జేబులో నుండి సెల్ ఫోన్ తీశాడు కార్తిక్.

అతని తండ్రే……

ఆయన పేరు కనబడింది!

కానీ, మాట్లాడింది వేరే ఎవరో?

"హలో...ఎవరు మాట్లాడుతున్నారు?"

"ఎవరా?...నేను కార్తిక్ ను. మీరెవరు?"

"నేను ఎవరనేది చెబితే మీకు తెలియదు తమ్ముడూ. ఇక్కడ ఒక కారు యాక్సిడెంట్ అయ్యింది. అందులో ఉన్న ఇద్దరూ ప్రమాదానికి గురై స్పృహ కోల్పోయి పడున్నారు. ఈ సెల్ ఫోన్ పక్కన పడుంది. ఎత్తి చూసి, అందులోని చివరి నెంబర్ ను చూసి ఆ నెంబర్ కు ఫోన్ చేశాను. మీరు వీళ్ళకు బంధువా?"

"నేను వాళ్ళ అబ్బాయిని! అవును యాక్సిడెంటా...ఎక్కడ జరిగింది?"

"ఇక్కడే నందిగామ కూడలి రోడ్డులో, గాలిపేట మట్టి రోడ్డులో..."

"మై గాడ్! ఇంత దూరం వెతుక్కుంటూ వచ్చారా?"

"మీరు ఎక్కడున్నా వేగంగా...ధైర్యంగా రండి. ప్రాణానికి ఎటువంటి ముప్పూ లేదు"

“సరే నండి...మేము పక్కనే ఉన్నాము. ఒక పది నిమిషాలలో వచ్చేస్తాము"---అని చెప్పి సెల్ ఫోన్ కట్ చేసిన కార్తిక్. వెక్కి వెక్కి ఏడవటం మొదలు పెట్టాడు!

************************************************PART-7******************************************

జీవితంలో గొప్పగా విజయం సాధించిన కొందరి దగ్గర ఒక సర్వే జరిగింది. వాళ్ళందరూ వాళ్ళ విజయానికి కారణం వాళ్ళు చిన్న వయసు నుండే కలలు కన్న వాళ్ళుగా ఉండటమే ఆశ్చర్యం.

అందులో పలు ఆశ్చర్యకరమైన విషయాలు తెలిసినై. విజయం సాధించినవారి విజయం వెనుక వాళ్ళ తల్లి-తండ్రుల కలలూ దాగి ఉన్నాయి.

ముఖ్యంగా సినిమా రంగంలో పెద్దగా విజయం సాధించిన వారి మనసుల్లో వాళ్ళు చాలా కాలంగా సినిమాలో విజయం సాధించాలనే పడ్డ తపన...కోరిక ఎక్కువగా ఉన్నది.

అదేలాగా క్రికెట్టులో విజయం సాధించటానికి ఒక వీరుడు, "నేను ఎప్పుడూ ఎదో ఒకటి తీసుకుని దానితో ఒకదాన్ని కొడుతూ ఉండే వాడిని. అదేలాగా రోడ్డు మీద పడున్న రాళ్ళను ఏరుకుని ఎక్కడైనా గురిచూసి వేసేవాడిని" అన్నారు.

తరువాత రోజులలో అతను ఎలా కొట్టినది...గురి చూసి వేసినదే క్రికెట్టు ఆటలో అతన్ని పెద్ద వీరుడుగా చేసింది.

మనసులో పాతుకుపోయిన ఇలాంటి ఇష్టాలు ఎలా విజయంగా మరినై? దాన్నీ నిపుణులు కనుగొన్నారు. అది ఒక ఆశ్చర్యకరమైన జవాబే!

వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తున్న కార్తిక్ ను గమనించిన వీరబద్రం " కార్తిక్... ఎవరురా ఫోనులో...ఎందుకురా ఏడుస్తున్నావు?"

“బద్రం! దెబ్బకు పైన దెబ్బరా. నన్ను పాము కరిచిన విషయం తెలిసి అమ్మా-నాన్నలు బెదిరిపోయి ఒక కారులో నన్ను చూడటానికి వస్తున్నారు. వచ్చే దారిలో వారు కారు ప్రమాదానికి గురై వాళ్ళిద్దరూ రోడ్డు మీద పడున్నారట..."

"నిజంగానా! అంతలోపు ఇంత దూరం వచ్చారా? అవును...ఎక్కడ?"

"నువ్వు వేగంగా వెళ్ళు...మనం వచ్చిన దారిలోనే"

కార్తిక్ కన్నీళ్ళు తుడుచుకుంటూ చెప్పడంతో......

కారు వేగం పెంచాడు వీరబద్రం. మట్టిరోడ్డు కదా దుమ్ము పైకి లేచింది.

రోడ్డుకు చివర్లో నడుస్తున్న బాతుల గుంపు నీటి గుంట ఉన్న వైపు వెడుతున్నాయి. అవన్నీ కారు వేగం చూసి బెదిరిపోయి ఎగరటంతో కలవరం మొదలైంది.

బాతులను తోలుకొస్తున్న కాపరి అలాగే పక్కనున్న మొక్కల పొదల్లో పడుతూ గట్టిగా అరిచాడు.

వీరబద్రానికి మొదటి సారిగా...'ఒకవేల నిజంగానే గాలిదేవుడు ఉన్నాడో?' అనే ఆలొచన మొదలైయ్యింది.

                                                                                 ****************

రోడ్డు చివర!

అక్కడున్న చింత చెట్టుకు ఒక కారు ఢీ కొని, కారు బ్యానెట్ తెరవబడి ఉండగా...కారుకు ఇరుపక్కలున్న డోర్స్ పక్షి రెక్కలలాగా విరుచుకోనున్నాయి.

"అదిగో ఆక్సిడెంట్ కారు...!"

వీరబద్రం ఎదురుగా చూస్తూ కొంచం గట్టిగా చెప్పగా... కార్తిక్ గమనించాడు.

వేగంగా వచ్చిన వీరబద్రం కారు...యాక్సిడెంట్ అయిన కారును అనుకుని నిలబడ్డది. అదే సమయం...సైరన్ మోతతో ఒక ఆంబులాన్స్ వచ్చి నిలబడ్డది. చుట్టూ ఉన్న ప్రజలందరూ అక్కడ గుమికూడారు. 

కార్తిక్ ఆందోళనతో తనొచ్చిన కారులోంచి దిగి పరిగెత్తాడు.

రామశర్మ గారు, విమలాదేవి ఒకరి మీద ఒకరు పడున్నారు. ఇద్దరిలో విమలాదేవికి తలమీద దెబ్బ తగిలి రక్తం కారుతోంది. రామశర్మ గారికి కాలు మీద గాయం.

వణుకుతూ వాళ్ళను ముట్టుకోవటానికి వెళ్ళిన కార్తిక్ ను ఆంబులాన్స్ లో వచ్చిన హాస్పిటల్ స్టాఫ్ పక్కకు తోసి, వాళ్ళిద్దర్నీ స్టెక్చర్లో ఎక్కించారు. వాళ్ళతో వచ్చిన డాక్టర్ ఆంబులాన్స్ లోనే చేయాల్సిన ఫస్ట్ ఏయిడ్ చెయటం మొదలుపెట్టాడు.

ఐదు నిమిషాలు కూడా అవలేదు! ఆంబులాన్స్ బయలుదేరింది.

"అమ్మా...నాన్నా..." అంటూ కేకలు వేశాడు కార్తిక్.

"మీరు వాళ్ళ అబ్బాయా?"

"అవును డాక్టర్"

"అలాగే ఫాలో చేస్తూ రండి. ప్రాణాపాయం ఏమీ లేదు. కానీ, ఎముకులు విరగటానికీ...చర్మం గీసుకుపోవటానికీ ఎక్కువ చాన్స్ ఉంది"-- అన్నారు.

డాక్టర్ మాట్లాడుతున్నప్పుడు...యాక్సిడెంట్ జరిగిన చోటును తన మొబైల్ కెమేరాలోనూ, డిజిటల్ కెమేరాలోనూ ఒకతను పలు కోణాలలోంచి ఫోటోలు తీసాడు.

ఇంతలొ పోలీసులు కూడా వచ్చారు.

"అయ్యా...'ఢాం' అని పెద్ద శబ్ధం వినబడగానే వచ్చి చూసానయ్యా. ఒకాయన, ఒకమ్మగారూ బోర్లా పడున్నారు. కారు డ్రైవ్ చేసుకు వచ్చిన డ్రైవర్...మేము చూసేటప్పుడు పరిగెత్తి వెళ్ళిపోయాడండి”

"దొంగ వెధవ...మందు తాగి కారు నడిపుంటాడు. అందుకనే చిక్కితే చితకబాదుతారని పరిగెత్తి తప్పించుకున్నాడు..." అని ఒక పోలీస్ అతను చెప్పగా, ఇంకొక పోలీసు కారును ఒక చుట్టు చుట్టి వచ్చాడు. 'డాష్ బోర్డు’ నుండి చూడ గలిగింది చూశాడు. ముఖ్యంగా 'ఆర్.సి పేపర్లూ', 'ఇన్స్యూరన్స్ జెరాక్స్’ ఒక కవరులో ఉన్నాయి.

అది చాలు వాళ్ళకు...డ్రైవర్ను పట్టుకుని లోపల వెయ్యటానికి.

ఆంబులాన్స్ బయలుదేరింది. వీరబద్రం, కార్తిక్ దాన్ని వెంబడించారు.

వీరబద్రం ఈ సారి కార్తిక్ దగ్గర ఏమీ అడగలేదు, మాట్లాడలేదు.

కానీ, అతని మనసులో 'గాలిదేవుడు ఇలా ఒక కోపమైన దేవుడా?' అనే ప్రశ్న మాత్రం పెద్దగా తలెత్తింది.

                                                                                          ************

ఖచ్చితంగా ఇరవై గంటల విరామం తరువాత రామశర్మ గారు, విమలాదేవి గారూ కళ్ళు తెరిచారు.

రామశర్మ గారికి తొడ ఎముక విరిగింది. 'ప్లేట్' పెట్టాలి. విమలాదేవి గారికి తల మీద ఆరు కుట్లు వేశారు.

కళ్ళు తెరిచిన రామశర్మ గారి కళ్ళ ముందు, ఏడుస్తున్న కార్తిక్, అతనికి దగ్గరగా అతని భార్య అఖిలా, చెల్లెలు పల్లవి. వాళ్ళ ముఖాలు వాడిపోయున్నాయి.

" కార్తిక్..." 

"నాన్నా..."

"నీకేమీ అవలేదే...?"

"నన్ను చూస్తున్నారు కదా నాన్నా...నేను బాగానే ఉన్నాను"

"పాము కరిచినట్టు 'ఫోన్’ వచ్చిందే?"

"అవును! కానీ, నాటు వైద్యుడు కాపాడాడు. ‘జి.హెచ్’ కు వెల్లి ఇంజెక్షన్ చేయించుకున్నాను. 'ఐ యాం ఆల్ రైట్'! కానీ మీకు ఇలా జరగటమే నన్ను ఎక్కువ కలవరపరిచింది"

"నన్ను వదులు! మీ అమ్మ ఎలా ఉంది?"

"బాగుంది...మాట్లాడుతోంది"

"భగవంతుడా! కాపాడేవయ్యా...కాపాడేశేవు"

"అవును నాన్నా...ఆ గాలిదేవుడు మనల్ని చిన్నగా దెబ్బ వేసి వదిలేడు. నేను ఇక మీదట ఆ ఇంటి పక్కకే వెళ్ళను నాన్నా. బామ్మ చెప్పింది కరెక్టే! ఆ దేవుడు చాలా పవర్ ఫుల్"

"అవును కార్తిక్...దాన్ని యాక్సిడెంట్ అయిన చోటే గ్రహించాము"

రామశర్మ గారు అలా మాట్లాడుతున్నప్పుడు అక్కడికి వీరబద్రం వచ్చాడు.

అతని చేతిలో ఆపిల్, ఆరెంజ్ పండ్లు.

" వీరబద్రం...వచ్చేశేవా? నిన్నే మొదటగా చూడాలని ఆశపడ్డాను. రా...రా..."

"మీకు ఇప్పుడెలా ఉంది అంకుల్?"

"కాలు ఎముక విరిగిందట! కట్టు వేసి 'పైన్ కిల్లర్’ ఇంజేక్షన్ ఇచ్చినందు వలన మీ అందరితో మాట్లాడ గలుగుతున్నాను"

"యాక్సిడెంట్ ఎలా జరిగింది అంకుల్...డ్రైవర్ తాగుబోతా?"

"లేదబ్బాయ్...మంచి డ్రైవర్. నాకు బాగా అలవాటున్న వాడు"

"మరెలా...?"

"చెబుతాను...!”

కార్తిక్ ను పాము కరిచినట్టు సర్పంచ్ 'ఫోన్’ చేసిన వెంటనే మాకు ప్రాణమే పోయినట్లు అయ్యింది. వెంటనే 'టాక్సీ' కి ఫోన్ చేసి, అదొచ్చిన వెంటనే బయలుదేరాం"

“మా అవసరాన్ని అర్ధం చేసుకున్న డ్రైవర్ వేగంగానూ, అదే సమయం జాగ్రత్తగానూ వచ్చాడు. కానీ, ఆ చింత చెట్టు దగ్గరకు వచ్చిన వెంటనే ఎక్కడ్నుంచో వచ్చిన ఒక రాయి...కారు ముందు బ్యానెట్ పైన పడింది. అంతే డ్రైవర్ కి కాన్సెంట్రేషన్ పోయింది. కారు...పక్కనున్న చింత చెట్టుకు గుద్దుకుంది. అంతవరుకే నాకు తెలుసు, తరువాత స్ఫుహ కోల్పోయాను"

రామశర్మ గారు ఆపకుండా మాట్లాడేసి, గుండె దఢ తగ్గకుండా చూశారు.

అది విన్న వీరబద్రం తీవ్రమైన ఆలొచనలో పడ్డాడు.

"సందేహమే లేదురా...మన కారు మీద కోడి రక్తం. రాయి ఆకారంలో కనబడింది. ఇక్కడ నాన్నా-అమ్మ వచ్చిన కారు ముందు నిజమైన రాయి ఎగురుతూ వచ్చి పడింది. ఇది గాలిదేవుడి పనేరా..."

"అందులో సందేహమేముంది? 'నా ఆస్తిని అమ్మటానికి మీరు ఎవర్రా?'అని ఆ గాలిదేవుడు మనల్ని హెచ్చరిస్తున్నాడు. డబ్బులు లేవని అతని వరకు అతని ఆస్తిలో హక్కు తీసుకోవటం పెద్ద తప్పు"

రామశర్మ గారు నొక్కి చెప్పారు.

కానీ, వీరబద్రానికి గందరగోళంగానే ఉన్నది. 

"ఏం వీరబద్రం ఏమిటి ఆలొచిస్తున్నావు...నువ్వు నమ్మలేకపోతున్నావా ?"

వీరబద్రం సమాధానం చెప్పటానికి ఆలొచిస్తున్నప్పుడు, కార్తిక్ అడ్డుపడి సమాధానం చెప్పాడు.

"అవును నాన్నా...మొదటి నుండీ బద్రం ఇదంతా అబద్దం...మూర్ఖత్వం అని అనుకుంటున్నాడు, మట్లాడుతున్నాడు"

"ఇంకా నమ్మకం రాలేదా?"

"అవును సార్! అనుకోకుండా రెండు సంఘటనలు జరిగినై. వెంటనే ఆ సంఘటనలను గాలిదేవుడికి సంబంధ పరచటం సరికాదు..."

"ఏది అనుకోకుండా జరిగింది...యాక్సిడెంటా?"

"అవును...యాక్సిడెంట్ అంటేనే అనుకోకుండా జరగటమే కదా?"

"అప్పుడు కారు మీద పడ్డ రాయి?"

"అక్కడే నాకు కొంచం అనుమానంగా ఉంది..."

"ఇందులో అనుమానం ఏమీ లేదు! నువ్వు నగరం కుర్రాడివి. గ్రామంలోని నమ్మకాలు నీకు వేడుకుగానూ...ముర్ఖత్వంగానూ తెలుస్తుంది. కానీ మేము అక్కడే పుట్టి పెరిగాము"

"అయితే...ఏ నమ్మకంతో ఆ ఇల్లును అమ్మాలనే నిర్ణయానికి వచ్చారు?"

"గాలిదేవుడు పెద్ద మనసుతో వదిలిపెడతాడనే నమ్మకంతో..."

"ఇప్పుడు మీ నిర్ణయం?"

"ఇక గాలిపేట ఇల్లు గురించి ఆలొచించ దలుచుకోలేదు. గాయాలు తగ్గిన వెంటనే కుటుంబమంతా కలిసి వెళ్ళి గాలిదేవుడి కాళ్ళ మీద పడి క్షమాపణలు అడగటమొకటే మా కున్న ఒకే దారి..."

రామశర్మ గారి నిర్ణయం వీరబద్రం మొహంలో హేళన నవ్వు తెప్పించింది.

"నువ్వు నవ్వితే నవ్వుకో...నా నిర్ణయంలో మార్పు లేదు..."

"ఎలా సార్ ఏమీ ఆలొచించకుండా ఈ నిర్ణయానికి వచ్చారు?"

"ఇది ఆలొచించి తీసుకున్న నిర్ణయమే. ఆలొచించకుండా తీసుకున్న నిర్ణయం అని నీకు అనిపిస్తున్నదే, అదే నాకు ఆశ్చర్యంగా ఉంది"

"ఖచ్చితంగా సార్! దేవుడు ఉన్నాడో...లేడో...ఉంటే మంచిగా ఉంటాడనేదే నా ఆలొచన సార్. అలాంటి దేవుడు మీ వరకు పెద్ద మనసు చూపలేదు అంటున్నారు చూడండి...అది తలచుకున్నందుకే నాకు నవ్వు వచ్చింది"

----వీరబద్రం చెప్పిన విధం రామశర్మ గారికి నచ్చలేదు.

అంతవరకు మాట్లాడకుండా ఉన్న కార్తిక్ భార్య నోరు తెరిచింది.

"మామయ్యా... వీరబద్రం అన్నయ్య చెప్పేదే నాకు సరి అనిపిస్తోంది!"

అది విన్న కార్తిక్ షాక్ అయ్యాడు.

"అఖిలా...ఏం మాట్లాడుతున్నావు నువ్వు?"

"దేవుడికి...క్షమించటం, అనుగ్రహించటం, ఆశీర్వదించటం, సహాయపడటం, తోడుగా ఉండటం మాత్రమే తెలుసు. ఏ దేవుడూ ఇలా కనబడకుండా దాక్కుని భక్తులను బెదిరించడు"

"నువ్వు చెప్పింది రాముడికి, కృష్ణుడుకి సరిగ్గా ఉంటుంది. గాలిదేవుడికి సరిపోదు. ఆ దేవుడు కోపం దేవుడు..."

"దేవుడు ఒక్కడే...పేర్లు మాత్రం వేరు వేరు! ఉగ్ర దైవం, శాంత దైవం అనేదంతా మన వర్ణణ"

అఖిల మాటలు... వీరబద్రాన్ని కొంచం భ్రమలో  పడేసింది.

"అఖిలా...నువ్విలా మనసు విప్పి మాట్లాడి నేను విన్నదే లేదు. ఇప్పుడే వింటున్నా. బాగా మాట్లాడుతున్నావు. నీలాగే ఆలొచించాలి"

"చాలు... బద్రం! ఈ టాపిక్ ఇక్కడితో వదిలేయ్"…..కార్తిక్ చెప్పాడు.

"నేను వదిలేస్తాను...పెళ్ళి ఖర్చులకు ఏం చెయ్యబోతారు?”

"ఏదైనా చేసే కదా కావాలి! మెడలోని తాలి వరకైనా సరే అమ్మేసి పెళ్ళి చేసేస్తాం"

"కార్తిక్...క్లియర్ గానూ, ధైర్యంగానూ ఆలొచించాలి. కానీ, మీరందరూ గందరగొళంతోనూ, భయంతోనూ ఆలొచిస్తున్నారు"

"ఇలా చూడు వీరబద్రం...నీ అభిమానానికి చాలా సంతోషం. ఒక స్నేహితుడిగా ఇలాగే ఉండాలి. నువ్వు చెప్పినట్టు ఇది అనుకోకుండా జరిగినవే అయ్యుండచ్చు. కానీ, మా మనసులో భయం వచ్చేసింది. అందువలన దీన్ని ఇలాగే వదిలేద్దాం. అదే కరెక్ట్..." ---- రామశర్మ గారు...ఒక పులుస్టాప్ పెట్టి ముగించారు.

వీరబద్రం వలన కూడా అంతకంటే మాట్లాడటం కుదరలేదు. హాస్పిటల్ వార్డు వదలి బయటకు వచ్చాడు.

కార్తిక్ అతని వెనుకే వచ్చాడు. పక్క వార్డులో ఉన్న విమలాదేవిని చూశారు. వీళ్ళిద్దర్నీ చూసిన వెంటనే ఆమె కూడా వెక్కి వెక్కి ఏడ్చింది.

ఏడుస్తూనే, "కార్తిక్...ఇంటికి వెళ్ళి బామ్మను చూసి...మేము బాగానే ఉన్నామని, త్వరగానే కోలుకుంటామని, ఏ ఆపదా లేదని చెప్పు. లేకపోతే బెదిరిపోయి, ఏ సమాచరమూ రాలేదని భయపడి, ఆ భయంతోనే చచ్చిపోతుంది..." అని గుర్తు చేసింది.

"సరేనమ్మా....నువ్వు ధైర్యంగా ఉండు"

"మేము ధైర్యంగా ఉండటం అటుంచు. పాము కాటేసిన నీకు ఏమీ కాలేదు కదా?"

"నేను బాగానే ఉన్నానమ్మా..."

అమ్మకు ధైర్యం చెప్పి కార్తిక్, వీరబద్రం బయటకు వచ్చారు.

కారు దగ్గరకు వచ్చారు.

"కార్తిక్...నిన్ను ఇంట్లో డ్రాప్ చేసి నేను వెళ్తాను"

"సరేరా...! అవును, నీకు ఇంకా ఎన్ని రోజులు లీవు ఉంది?"

"నేను ఈ రోజు ఆఫీసుకు వెళ్ళాలి కార్తిక్. నా లీవు నిన్నటితో ముగిసింది. ఈ రోజు ఒక రోజుకు లీవు 'ఎక్స్ టెండ్' చేశాను"

"థ్యాంక్స్ రా...! నువ్వు ఉన్నందువలనే ఇక్కడ కొన్ని విషయాలు త్వరగా చేయగలిగాను"

"ఈ ఫార్మాలిటీ మాటలన్నీ నా దగ్గర వద్దు. నీకూ,నాకూ చిన్నప్పటి నుంచి స్నేహం. గుర్తుంచుకో..."

" గుర్తుంచుకోవటానికి ఎక్కడరా నేను అది మరిచిపోయాను?"

"మరైతే ఎందుకురా థ్యాంక్స్-గీంక్స్ అంతా?" అంటూ కారు తీసాడు.

కార్తిక్ కారులో కూర్చున్నాడు.....బండి వేగంగా బయలుదేరింది.

************************************************PART-8******************************************

ఒక్కొక్క మనిషికీ ఒక్కొక్క అభిరుచి ఉన్నది. ఆ అభిరుచి...ఆ మనిషి యొక్క పదిహేనవ ఏట నుండి ఇరవైయ్యవ ఏట లోపల మొదలై అదే అతని గుణంగా మారిపోతుంది. ఆ తరువాత ఆ అభిరుచి పెద్దగా మారటం లేదు. అలా పదిహేనేళ్ళ వయసులో నుండి ఇరవై ఏళ్ళ వయసులో ఏర్పడే ఆశకు ఆ మనిషి యొక్క చదువు, అలవాట్లూ, ఆలొచించే విధం, అతని స్నేహితులు, అతని చుట్టుపక్కల వాళ్ళందరూ కారణంగా ఉంటున్నారు. వీళ్ళు ఎలా ఉంటున్నారో దాన్ని బట్టి ఆశ మొదలవుతుంది.

ఆ ఆశ యొక్క లోతుల్లోంచే ఒకడు తన భవిష్యత్తును గురించి కలలు కంటున్నాడు అనేది నిజం. దొరికే ఉద్యోగం చూడటం...ప్లాను వేసుకుని ఈ ఉద్యోగంలోనే చేరాలనేది తీర్మానించుకోవటం, లేక తన ఇష్టానికి బిజినస్ చేయటం అన్నీ ఈ ఆశలో నుండి వచ్చిందే! ఇక్కడ పరిశోధకులు ఒక పెద్ద నిజాన్ని కనుక్కున్నారు.

ఒకరు పెద్ద నటుడిగా ఎదిగి టాప్ లో ఉన్నాడు. ఆయన లోతు మనసులో గొప్ప అభిరుచి దాగి ఉండటం - అందులోనే ఈయనకైన భవిష్యత్తు ఉండటం వలన అదే ఆశగా మారటం మొదలయ్యింది.

అవును...మనం ఏమవదలుచుకున్నామో దానికోసమే మనలో ఆశ పుడుతుంది. ఇది పరిశోధకులు కనుక్కున్న నిజం. ఆశపడే దాన్ని ఎలా నెరవేర్చుకోవాలో అనేది ఎంత నిజమో...అంతే లోతుకు నెరవేర్చుకోవాలనేది ఆశగా ఉంచుకోవటం అనేది కూడా ఒక పెద్ద నిజం.

ఈ అభిప్రాయంలోనూ ప్రశ్నలు తలెత్తాయి. 'నేను ఆశపడేది జరగలేదు. నాకు కొంచం కూడా ఇష్టంలేని ఉద్యోగంలోనే ఇప్పుడు నేను ఉన్నాను. జీవితంలో పలు విషయాలు మన ఇష్టానికి తగినట్లు జరగటం లేదు. దాని ఇష్టానికి తగినట్లు మనం జీవించ వలసి వస్తోంది. ఇలా ఉన్నప్పుడు...ఆశపడిన దానిని నెరవేర్చుకోగలం అనేది ఎలా అంగీకరించగలం? అనేది అందులో ఒక ప్రశ్న.

అక్కడ బామ్మ లేదు!

పక్కింటావిడ చీర కొంగుతో చేతులు తుడుచుకుంటూ కార్తిక్, వీరబద్రం ఉన్న వైపుకు వచ్చింది.

"కార్తిక్...మీ బామ్మ ఇప్పుడే ఒక టాక్సీ పుచ్చుకుని గాలిపేటకు బయలుదేరి వెళ్ళింది"

"ఏమిటీ...బామ్మ గాలిపేటకు వెడుతోందా? అందులోనూ ఒంటరిగా?"

"అవును నాయనా...ఆవిడ ఒంటరిగా వెళ్లటం ఇష్టం లేక నేనే నా కొడుకు భరణిని తోడు పంపించాను. వయసైన ఆవిడ...వొంట్లో బాగుండని ఆవిడ వేరే! అందుకే ఆమెకు తోడు పంపించాను"

"ఏమిటక్కా నువ్వు...నాకు ఒక ఫోన్ చేసుండచ్చు కదా? ఈ బామ్మకు ఇప్పుడు అక్కడేం పని?" ఆందోళన చెందాడు కార్తిక్.

"నేను అడిగాను కార్తిక్...నేనిప్పుడే గాలిదేవుడి గుడికి వెళ్ళాలి. లేకపోతే ఈ కుటుంబంలో ఒక్కరు కూడా ప్రాణాలతో మిగలరు" అని మాత్రం చెప్పింది.

"బామ్మ ఇలా చేస్తుందని నేను ఎదురు చూడలేదు...ఛ!" -- కార్తిక్ మనసు గిలగిలా కొట్టుకుంది.

" కార్తిక్...అమ్మా-నాన్నలు ఎలా ఉన్నారు?"

"ఆపదేమీ లేదు...తప్పించుకున్నారు!"

"అదేనయ్యా కావాలి! అవును ఆ గాలిదేవుడు ఏమిటి అంత దుష్ట దేవుడా?" పక్కింటావిడ కూడా గాలిదేవుడి దగ్గరకు వచ్చి ఆగింది. అది వినటానికి కార్తిక్ కి విసుగ్గానే ఉన్నది.

"అవును... అదే ఒకళ్ళకి ముగ్గురం దెబ్బ తిన్నామే...ఈ సమయంలో బామ్మ వేరే వెళ్ళి దెబ్బతినాలా?"

“ఆ...చెప్పటం మరిచిపోయాను. మీ బామ్మ చేతిలో ఆ ఇంటి డాక్యూమెంట్ ఉన్నది. దాన్ని కూడా తీసుకుని వెళ్ళింది. 'దీన్ని హుండీలో వేసి...అతని కాళ్ళ మీద పడతాను. అప్పుడే వాళ్ళందర్నీ వదిలిపెడతాడు! అని చెప్పింది..."

----ఆ జవాబు, వీరబద్రాన్నే ఎక్కువగా బాధించింది.

"కార్తిక్...బయలుదేరు"

"ఎక్కడికి...?"

"గాలిపేటకే!"

"అనుకున్నాను"

“అనుకుంటుంటే సమయం వెళ్ళిపోతుంది. మీ బామ్మను వెళ్ళి చూద్దాం. ఇలా నేను చెప్పటానికి కారణం ఆమెకు ఏదైనా జరుగుతుందేమో నని కాదు.  ఆమె పాపం...బాగా ముసలావిడ కాబట్టి చెబుతున్నా. ఆ తరువాత నాలో ఇప్పుడొక అనుమానం తలెత్తింది. దాన్ని కూడా నివర్తి చేసుకుంటాను"

"ఏమిటా అనుమానం?"

"అది...అక్కడికిరా చెబుతాను"--- వీరబద్రం, కార్తిక్ తో చెప్పి వేగంగా కారు దగ్గరకు వెళ్ళాడు.

కార్తిక్ కూడా ఇంటికి తాళం పెట్టి, తాళంచెవి పక్కింట్లో ఇచ్చి అతనితో దూకుడు వేగంతో కారులోకి  ఎక్కాడు.

 కారు బయలుదేరింది.

"సారీ బద్రం...నా వల్ల నీకు మళ్ళీ మళ్ళీ శ్రమ"

"ఈ ఫార్మాలిటీ మాటలు నువ్వు మానవే మానవా?"

"నీకు శ్రమగానే లేదారా?"

"లేదు...దీనిని నేను చాలా 'ఎంజాయ్' చేస్తున్నాను. రేపే బెంగుళూరు వెళ్ళిపోతే...నా ముందు కంప్యూటర్, మానీటర్ మాత్రమే ఉంటాయి. ఒక ఏసీ రూములో ఒంటరిగా కూర్చుని, అన్నీ మర్చిపోయి పనిమాత్రం చేయాలి.---నేను ఎగిరే పక్షిలాంటి వాడినని నీకు తెలుసు. కానీ డబ్బుల కోసం ఒక రూములో ఉండాల్సి వస్తోంది. ఏదో అపురూపంగా...ఊరికి వచ్చినందు వలన ఇంటెరెస్టుగా ఒక సమస్య చిక్కుకుంది. దీన్ని నేను బాగా ఎంజాయ్ చేస్తున్నానురా...!"

"ఇక్కడ నాకు దఢ దఢ లాడుతొంది...కానీ, నీకు ఏంజాయబుల్ గా ఉందా?"

"ఇప్పుడు చెబుతున్నా కార్తిక్.  జరుగుతున్న దానికీ, గాలిదేవుడికీ ఎటువంటి సంబంధమూ లేదు. ఆయన పాపం రా..."  

"ఊహు...నిన్ను మార్చనే లేమురా...!"

"మారాల్సింది నువ్వేరా! దేవుడు... మిమ్మల్ని ఇల్లు అడిగాడా?"

"లేదు..."

"అయినా కానీ ఇచ్చేరు....అందులో ఆయనొచ్చి నివసించారా?"

"లే...లేదు"

"ఇప్పుడు అమ్మాలని నిర్ణయించుకున్నారు...ఆయన నిజంగా ఉండుంటే ఏం చేసుండాలి?"

"........................"

"ఏమిటిది...ఇచ్చింది తిరిగి తీసుకుంటున్నారు. అని నేరుగా వచ్చి అడగొచ్చు కదా?"

"బద్రం దయచేసి టాపిక్ మార్చరా....నాకు తల నొప్పిగా ఉంది"

----- కార్తిక్ నీరసమైన స్వరం విని నవ్వుకున్నాడు వీరబద్రం.

----కారు దగ్గర మాత్రం వేగం తగ్గలేదు.

                                                                                       *************

గాలిదేవుడి గుడి!

బామ్మ వచ్చిన కారు వచ్చి ఆగింది...ఆమె కిందకు దిగింది.

భరణి తోడుగా ఉన్నాడు.

గుడి దగ్గర పూజారి ఉన్నాడు.

"రండి బామ్మా గారూ...బాగున్నారా?" అంటూ కుశల ప్రశ్న వేశాడు పూజారి.

"బాగుండాలనే కదలలేని ఈ వయసులో కూడా గాలిదేవుడ్ని చూడటానికి బయలుదేరి వచ్చాను. ఆ రోజుల్లో పిల్లలు, కన్నవారికి పేరు తెచ్చిపెట్టేవారు. కానీ, ఇప్పుడు...కన్నవాల్ల పేరును పలువురు పాడు చేసేలాగా ఉన్నారు..." పూజారి అడిగిన ప్రశ్నకు బాగున్నాను అనే ఒకే ఒక సమాధానం చెప్పకుండా బామ్మ గొణుగుడు...అతనికి గందరగోళంగా ఉంది.

బామ్మ చేతిలో డాక్యూమెంట్స్ చూడంగానే అర్ధమవటం మొదలయ్యింది.

"అదేమిటి బామ్మా...చేతిలో ఇంటి దస్తావేజులా?"

"అవును! ఆ గాలిదేవుడికి చేరాల్సినవి. మా ఆయన ఇవి ఇవ్వకుండా ఉత్త నోటి మాటతో...'మా ఇల్లు...గాలిదేవుడి ఆస్తి’ అని చెప్పడం తప్పైపోయింది. అందుకే నా కొడుకూ, మనవుడూ బుద్ది గడ్డి తిని, 'ఆ ఇల్లు అమ్మబోతాం' అంటూ బయలుదేరారు.

"అయ్యయ్యో...అదిపెద్ద తప్పు కదా?"

"ఆ తప్పుకే మనవుడ్ని పాము కరిచింది. కొడుకునూ, కోడల్నీ కారు యాక్సిడెంటులో తోసింది..."

"గాలిదేవుడా...నువ్వు కోపం తెచ్చుకున్నావా?"

"కోపం తెచ్చుకున్నాడా అని నిదానంగా అడుగుతున్నావేమిటి...తలకిందలు చేశాడు! చాలు పూజారీ...కర్పూరం చూపించండి. ఇదిగో ఇంటి దస్తావేజులు! ఇక్కడ ఈయన కాళ్ళ దగ్గర పెట్టేసాను. ఇక నా కుటుంబీకులకు ఏమీ జరగ కూడదు. వాళ్ళెవరి మీద చిన్న గీత కూడా పడకూడదు. అలా పడితే అతను నిజమైన దేవుడు కాదు..."

"ఇప్పుడు మీ మనవుడు ఈ ఊరికి వచ్చి వెళ్ళింది దీని కోసమేనా?"

"అవును! అలా వచ్చినప్పుడే పాము కాటుకు గురి అయ్యాడు...అది విన్న వెంటనే నా ఊపిరే ఆగిపోయింది తెలుసా?"

"ఉండదా బామ్మా...ఒక్కడే మనవుడు?"

"సరి...సరి...కర్పూరం చూపించండి.'ఇంటి పత్రం' తీసి అతని ఆభరణాల పెట్టాలో పెట్టండి. 'ఇంటి పత్రం' లేకుండా వీళ్ళు ఎలా ఇల్లు అమ్మగలరో చూస్తాను"

బామ్మ దగ్గర వైరాగ్యం కనబడింది.

దస్తావేజులను ఎక్కడుంచాలో అనేది బామ్మ చెప్పినప్పుడు పూజారి ఆశ్చర్యపడ్డాడు.

ముద్ద కర్పూరం తీసి వెలిగించాడు.

తరువాత చేతి నిండా విభూతి తీసి ఆమె అరిచేతిలో ఉంచి బామ్మ నుదురు మీద కూడా పూసాడు.

చేతులెత్తి నమస్కరించింది బామ్మ. పరవసంలో కళ్ళల్లో నీళ్ళు పొంగినై. "గాలిదేవుడా...నా ఇంటి ఇలవేలుపే! మా ఆయన చేసిన వాగ్దానాన్ని నేను నెరవేర్చాను. మా కుటుంబంలో నా కొడుకూ, మనవుడూ తప్పు చేసుంటే... వాళ్ళను క్షమించు. ఇంకోసారి చేయరు. దానికి నేను బాధ్యత. నా మనవరాలు పెళ్ళికి డబ్బులు లేవనే కారణం వలన వాళ్ళకు ఈ ఆలొచన వచ్చింది.

డబ్బులు లేకపోతే...డబ్బును నీ దగ్గర అడగాలి. అలా చేయకుండా నీకు ఇచ్చిన దానిని దొంగతనంగా తీసుకోవాలని చూస్తే ఎలా? వాళ్ళందరికీ...నిజంగా నువ్వు ఉన్నావా, లేవా అనే అనుమానమే. ఈ గ్రామంలో ఉన్నంత వరకు రాని అనుమానం...నగరానికి వెళ్ళంగానే వచ్చింది. అదే నగరం! అది తాను నమ్మదు! ఎవరినీ నమ్మించదు.

నమ్మాలి...దేనినైనా ఖచ్చితంగా, గట్టిగా నమ్మాలి. నేను నమ్ముతున్నాను. నువ్వు ఉన్నావు...నువ్వే దండన ఇచ్చి హెచ్చరిక చేసావు! ఎక్కువగా కోపం తెచ్చుకోనుంటే...ప్రాణం తీసేవాడివి. కానీ, నా భర్త భక్తి కొసం, నా భక్తి కొసం చిన్నగా దండిచి వదిలేసావు.

నువ్వు గాలి...అన్ని చోట్లా నిండి పోయుంటావు. ఇప్పుడు నేను మాట్లాడింది నీ చెవిలో పడుంటుంది. నిన్నే నమ్ముకున్న నన్ను మోసం చేయకు...! నా మనవరాలి పెళ్ళి బాగా జరగాలి. నగలు కొంటానికే  డబ్బుల్లేక...నా కొడుకు కష్టపడుతున్నాడు.

అందుకోసమే ఆ ఇల్లు  అమ్మితే ఏమవుతుంది అని వాడు అనుకున్నాడు. ఇంతే విషయం. అంతా నీ దగ్గర ఒలకబోసాను. నేను బయలుదేరతాను. ఇక నువ్వు చూసుకో..." బామ్మ ప్రార్ధన చేస్తున్నాననే పేరుతో తన ఆవేదనంతా ఒలకబోసి వెనుతిరిగింది.

ఎదురుగా కార్తిక్, వీరబద్రం నిలబడున్నారు. కార్తిక్ కళ్ళు తడిసున్నాయి.

"బామ్మా..."

"నన్ను వెతుక్కుని ఇంత దూరం వచ్చావా?"

"రాకుండా...! ఏది ఏమైనా నీకు దృఢమైన మనసు బామ్మా"

"దృఢమైన మనసా? అరే పోరా! భయపడిపోయి పరిగెత్తుకు వచ్చా"

"భయపడాల్సిన దానికి...భయపడే కావాలి కదా బామ్మా?"

"ఈ భయం మీకు లేకుండా పోయిందే?"

"ఇప్పుడు వచ్చింది...! ఇక మెము నువ్వు ఇష్టపడినట్లే నడుచుకుంటాం"

"పడితేనే బుద్ది వస్తోంది...కదా?"

"అవును బామా! సరే...నువ్వు బయలుదేరు. ఈ వయసులో ఇంత అనారొగంతో నువ్వు వచ్చిందే తప్పు... భరణి నేనే నీకు థ్యాంక్స్ చెప్పాలి"

"అయ్యో...అదంతా అవసరం లేదు అంకుల్?"

"ఇద్దరూ కలిసి నిలబడండి ఒక ఫోటో తీసుకుంటాను" అన్నతను...బామ్మా- భరణి ఇద్దర్నీ ఒకటిగా నిలబెట్టి తన మొబైల్ కెమేరాతో ఫోటో తీసాడు కార్తిక్.

అప్పుడే వీరబద్రానికి తన మొబైల్ ఫోన్ గుర్తుకు వచ్చింది. దానికొసం జేబులో చెయ్యి పెట్టాడు...గుండె గుభేలు మన్నది. సెల్ ఫోన్ కనబడలేదు.

"ఏమిటి బద్రం?"

"నా మొబైల్ కనబడటం లేదు...!"

"ఎక్కడ్రా పారేసావు?"

"అది పోయినట్టు ఇప్పుడే తెలిసింది! ఎక్కడ పారేసేనూ అని అడిగితే?" సమాధానం చెబుతూ తీవ్రంగా ఆలొచించాడు వీరబద్రం.

"అవునూ...అదేంటి మీ ఫ్రెండు పేరు వీరబద్రమా?......మనవాళ్ళు కాదా? అంటూ మధ్యలో పూజారి ప్రశ్నించాడు.

"అదా పూజారీ?.... అతని తండ్రి జ్యోతిష్య పండితుడు. ఆయన వీరబ్రహ్మేంద్రస్వామి భక్తులు. అందువలన వాళ్ళ ఇంటికి 'వీరబ్రహ్మేంద్ర ఇల్లు’ అని పేరొచ్చింది.  అందుకని వీళ్ళ నాన్న వీడికి వీరబద్రం అని పేరు పెట్టాడు….”

అలా పేరుకు కారణం తెలిసొచ్చే క్షణం... వీరబద్రం కూడా 'ఎక్కడ సెల్’ పారేసుకున్నాము? అనేది గుర్తుకు వచ్చినట్టు ముఖంలో కాంతి.

"ఏమిట్రా...గుర్తుకు వచ్చిందా?"

"ఊ...ఇప్పుడే జ్ఞాపకం వచ్చింది. అది ఇప్పుడు గాలిదేవుడి ఇంట్లోనే ఉన్నది"

"ఏమిటీ...మా ఇంట్లోనా?"

కార్తిక్ అధిరిపడ్డాడు.

"మీ ఇల్లా...అదే దస్తావేజులుతో సహా ఇచ్చేశారే...ఎక్కడ్నుంచి వచ్చింది మీ ఇల్లు? అది ఇంక గాలిదేవుడి ఇల్లు!"

"సరేరా...అక్కడే పారేసుకున్నట్టు ఖచ్చితంగా గుర్తుందా?"

"అవును...అక్కడే. పాము కరిచిన తరువాత, వంగి నిన్ను ఎత్తేను. పడుంటే అక్కడే పడుండాలి"

"ఏం...ఇంకెక్కడైనా...?"

"ఇంకెక్కడా నేను వంగి లేవలేదు...అది గుర్తుకు వచ్చే చెబుతున్నాను"

"సరే! అది అప్పుడే నీకు తెలియలేదా?"

"తెలియలేదురా...! మొబైల్ అవసరం వచ్చినప్పుడే కదా వెతుకుతాం? మధ్యలో ఫోన్ ఏదైనా వచ్చుంటే తెలిసుండేది. కానీ, చేతిలో మొబైల్ లేకపోవటంతో అది కూడా తెలియలేదు"  

"సరే...ఇప్పుడు ఏం చేయబోతావు?"

"ఆ ఇంటికి వెళ్ళి, తీసుకుని మనం వెళ్ళిపోదాం!"

"ఇప్పుడు మళ్ళీ ఆ ఇంటికి వెళ్ళబోతామా?"

"ఏం వెడితే ఏమిటి? కారణంగానే కదా వెలుతున్నాం?"

వాళ్ళ మాటలను వింటూ ఉన్న బామ్మ......

"కార్తిక్! నువ్వు తోడువెళ్ళు...పారేసుకున్న ఫోనును వెతికి తీసుకుని మీ ఇద్దరూ రండి. వచ్చేటప్పుడు ఆ ఇంట్లోని చుక్క మట్టి కూడా నీకు అంటకూడదు. అది గాలిదేవుడి ఆస్తి" అన్నది.

"అవును బామ్మా...ఇక గాలిదేవుడే వచ్చి ఇల్లు 'క్లీన్’ చేసి, రంగులు వేసీ ఇంటిని ఇల్లుగా ఉంచుకోబోతాడు..." అన్నాడు వీరబద్రం.

బామ్మకు అతని వేళాకోళం అర్ధమయ్యింది.

"అది దేవుడి ఇష్టం. పరిశుభ్ర పరచటం నీకు, నాకూ ఒక విధమైతే...ఆయనకు వేరే విధం. హేళన చేయకుండా వెళ్ళి 'ఫోన్’ తీసుకుని వచ్చే పని చూడు. నేను ముందు బయలుదేరతాను" -- అంటూ తిరిగి మరోసారి గాలిదేవుడికి నమస్కరించి భరణితో కలిసి తాను వచ్చిన 'టాక్సీ' లో ఎక్కింది బామ్మ.

కార్తిక్, వీరబద్రం ఆ గాలిదేవుడి ఇంటివైపుకు మళ్ళీ వెళ్ళారు.

************************************************PART-9******************************************

మనసు గురించి జరిగిన అన్ని పరిశోధనలూ ప్రధానంగా ఒక్క నిజాన్ని ఒప్పుకుంటున్నాయి. అదేమిటంటే ఒక మనసు తీవ్రంగా నమ్మే విషయం నిజమైపోతుందనేదే అది! ఎందుకంటే అది అబద్దంగా ఉంటే...నమ్మకంలోని తీవ్రతలో నిజమనే ఆలొచన ఏర్పడుతుంది. దానికి అర్ధం అలా తీసుకోకూడదు.

ఒక వంద శాతం అబద్దాన్ని ఏ మనసూ నిజమని నమ్మటంలేదు. రామాయణం కూడా...రాముడు అవతార పురుషుడు అనేది కూడా...పురాణ కల్పనే! అది నిజం అయ్యో చాన్సే లేదు అని కొందరు చెప్పినా... రాముడు అవతార పురుషుడే, అందులో కొంచం కూడా అనుమానమే లేదు అని ఒప్పుకునే వాళ్ళు ఎక్కువ.

వాళ్ళళ్ళో ఒకరు బద్రాచల రామదాసు. ఆ నమ్మకం కారణంగానే ఆయన, ప్రభుత్వ పన్ను డబ్బు తీసి రాముడికి గుడి కూడా కట్టిస్తాడు. అందువలన రామదాసును రాజు దండించి జైలులో పెడతాడు. రామదాసో రాముడు తనని కాపాడతాడని నమ్ముతాడు. అదేలాగానే జరిగింది కూడా. రాముడే నేరుగా వచ్చి పన్ను డబ్బును రాజుకు చెల్లించి రామదాసును విడిపిస్తాడు.

వచ్చింది రాముడేనని రాజు తెలుసుకున్నప్పుడు రామదాసు యొక్క నమ్మకానికి ఉన్న  బలం ఎటువంటిదో తెలిసింది. నమ్మకం ఇలాంటి  సాహసాలను జరిపి చూపించింది!

గాలిపేట వీధిలోపలకు వీరబద్రం కారు వెళ్ళిన వెంటనే...వీధి మొత్తం మళ్ళీ ఆశ్చర్యంగా చూసింది. వెళ్ళే దోవలోనే ఉంది సర్పంచ్ ఇల్లు. ఆయన వాకిట్లో నిలబడి ఎవరితోనో మాట్లాడుతున్నారు. వీరబద్రం కారును ఆశ్చర్యంగా చూశారు.

"బద్రం! మనల్ని చూస్తున్నాడే అతనే ఈ ఉరి సర్పంచ్..." ---చెప్పాడు కార్తిక్.

"ఓ...అతనేనా? నిన్ను పాము కాటేసిందని మీ అమ్మా-నాన్నకు చెప్పింది!”  అడుగుతూ వీరబద్రం  కారును ఆయనకు దగ్గరగా తీసుకు వెళ్ళి ఆపాడు.

"ఎందుకురా కారాపావు?"

"దిగు...ఆయన దగ్గర రెండు నిమిషాలు మాట్లాడాలి"

"ఆయనతో మాట్లాడటానికి ఏముందిరా?" 

"అది మాట్లాడేటప్పుడు విని తెలుసుకో"---- వీరబద్రం కారు దిగి నవ్వుతూ ఆయన  ముందుకు వెళ్ళి నిలబడ్డాడు. ఆయన కూడా సమాధానంగా ఆశ్చర్యంగా చూశారు.

"మీరేనా సర్పంచ్?"

"అవును..."

"ఊర్లో ఏది జరిగినా వెంటనే అది మీకు తెలిసిపోతుందనుకుంటా?"

బద్రం...కొంచం ఆగరా. క్షమించండి సర్పంచ్ గారూ? అతను నా స్నేహితుడు. తప్పుగా తీసుకోకండి"---మధ్యలో దూరి కార్తిక్ మాట మార్చాడు.

"లోపలకు రా తమ్ముడూ..."---సర్పంచ్ వాళ్ళిద్దర్నీ లోపలకు పిలిచాడు.

"పరవాలేదు...చలా పనుంది. ఇంకో సందర్భంలో వస్తాము"

"ఇంకో సందర్భంలోనా...వస్తారా...?"

"ఎందుకలా అడుగుతున్నారు?"

"మీ బామ్మ ఇంటి దస్తావేజులను గాలిదేవుడికి అప్పగించినట్లున్నారుగా"

"ఆ...అవును!"

"అరే...ఇంతలోనే ఆ విషయం మీకు తెలిసిపోయిందా?"

"బద్రం...ఆయన సర్పంచ్! ఆయనకు అన్ని విషయాలూ తెలిసుండాలి. అది తెలుసుకో"

"అది నేనూ కాదనటం లేదు. కానీ, జరిగి ఐదు నిమిషాలు కూడా కాలేదు. అంతలోపలే తెలిసిపోయిందే అని ఆశ్చర్యపడుతున్నా"

"ఈ ఊరు మీ నగరంలాగా పెద్దదా ఏమిటి? మొత్తం ఆరేడు వీధులే. అందువలనే ఏది జరిగినా నాకు తెలిసిపోతుంది"---అంటూ సర్పంచ్ సరిపుచ్చాడు.

సర్పంచ్ పెద్ద మనిషిలాగానే ఉన్నాడు. ఇకపోతే చూడటానికి నటుడు లాగా మంచి 'మేకప్' లో...శరీరమంతా సెంటు వాసనతో గుమగుమ లాడుతోంది.

మెడలో బంగారు గొలుసు. పనిమనిషి ఇల్లు తుడుస్తోంది. వయసులో ఉన్న మహిళ! తుడుస్తున్నప్పుడు సర్పంచ్ ఆమెను చూసే విధం కొంటె చూపు.

వీరబద్రం అతన్ని ఒక మదన కామరాజులాగా చూసాడు.

"కూర్చోండి! ఏం తింటారు?"---అంటూ ఉపసరణ చేయటం మొదలుపెట్టాడు సర్పంచ్.

"ఏమీ వద్దండీ...టైమవుతోంది"

"అదంతా కుదరదు...ఇక మీదట ఈ గ్రామం వైపు మీరు రాబోయేది లేదే! కాబట్టి ఈ రోజు మా ఇంట్లో ఉండి భోజనం చేసే వెళ్ళాలి" అని ఒత్తిడి చేసాడు.

"వాళ్ళు రాబోయేది లేదా...ఎవరు చెప్పింది?"--- వీరబద్రం గబుక్కున అడిగాడు.

"గాలిదేవుడు అంతగా దండిచిన తరువాత కూడా ఎవరికి ఈ ఊరు రావాలనిపిస్తుంది? దస్తావేజులు మాత్రమే ఇవ్వ వలసి ఉంది. దాన్ని అప్పగించారు. ఇంకేమిటి పని?"

"ఇక మీదటే పని! ఇప్పుడు ఏ నేర భావమూ లేకుండా ధైర్యంగా రావచ్చు" అన్న వీరబద్రాన్ని కొంచం బెదురుగా చూసాడు సర్పంచ్.

అప్పుడు సర్పంచ్ ఎదుటికి...ఒకడు మేడ నుండి దిగి వచ్చాడు.

చూడటానికి గంభీరంగా ఉన్నాడు. జీన్స్ ప్యాంటు, టీ షర్టూ--అంటూ అత్యంత నాగరీకంగా ఉన్నాడు.

"మామయ్యా...నేను హైదరాబాద్ వెళ్ళి టికెట్టు బుక్ చేసుకుని వస్తా. విజయవాడ నుండి హైదరాబాద్ కు డైరెక్ట్ విమానం ఉన్నదా తెలియదు--ఇప్పుడే ఇంటర్ నెట్ లో చూసాను. హైదరాబాద్ నుండి తాయ్ లాండ్ కు చాలా విమానాలున్నాయి. మనం అలాగే వెళ్ళిపోదాం"

ఆ మాట విని సర్పంచ్ కొంచం కంగుతిన్న వాడిలాగా అయిపోయాడు.

"సరి...సరి...నువ్వు బయలుదేరు” ---అంటూ అతన్ని వేగంగా తరమటానికి ప్రయత్నం చేసాడు. అతనూ వెళ్ళిపోయాడు.

అతని మీద కూడా సెంటు స్ప్రే వాసన వస్తోంది. కార్తిక్ అతన్ని ఆశ్చర్యంగా చూసాడు.

"వీడు నా బావ మరిది. నా భార్య యొక్క చివరి తమ్ముడు. విదేశాల నుండి ఇప్పుడే వచ్చాడు. వీడు బయటి దేశాలకు వెళ్ళి రావటం సర్వ సాధారణం" అంటూ దొంగ నవ్వుతో సవరించాడు. 

"అక్కడ ఏం పని చేస్తున్నాడు?"

"అక్కడ...అక్కడ...ఆ! ఈ ఎక్స్ పొర్ట్ - ఇం పొర్ట్.."

"ఏం ఎక్స్ పోర్టు చేస్తాడు...ఏం దిగుమతి చేస్తాడు"

"అవన్నీ నాకు తెలియదు! నేను అవన్నీ అడగను. నాకు ఈ ఊరి పనే పెద్ద తలకాయి నొప్పిగా ఉందే?"

“కానీ, ఇంత పనిలోనూ మధ్య మధ్య విదేశాలకు వెళ్ళి వస్తున్నారనుకుంటా..."

"నేనా...బయటి దేశాలకా?"

"మీరే! మీరు తాయ్ లాండుకు వెళ్ళి రావటానికి టికెట్టు బుక్ చేస్తానని మీ బావమరిది చెప్పాడు కదా"

----- వీరబద్రం అలా అడుగుతాడని సర్పంచ్ అనుకోలేదు.

"ఆ...అవును...అవును! చాలా రోజుల నుంచి నన్ను పిలుస్తున్నాడు. సరే...ఒకసారి వెళ్ళి ఊరు చూసొద్దామని అనుకుని..."

ఆయన దొంగ నవ్వును కొనసాగించాడు.

మధ్యలో 'కూల్ డ్రింక్స్’ వచ్చినై. ఖరీదైన గాజు గ్లాసు కప్పుల్లో ఇచ్చింది ఇంటి పనిమనిషి.

ఒక కప్పు యొక్క ఖరీదు ఐదువేలు ఉంటుంది!

వీరబద్రం మనసులో పురుగులు ఎగరటం మొదలయ్యింది. పళ్లరసం తాగుతుంటే కొత్త రుచి.

"ఎలా ఉంది? జనీవా ద్రాక్ష రసం" అన్నాడు సర్పంచ్.

గాలిపేటలో జనీవా ద్రాక్ష!

ఎక్కడెక్కడో కొట్టుకుంది వీరబద్రానికి.

జ్యూస్ తాగి ముగించి లేచారు.

"గాలిదేవుడ్ని బాగా ప్రార్ధించుకున్నారా?"

"అవును సర్పంచ్ గారూ...!"

“కొంచం ఉగ్రమైన దైవం. మీ దగ్గర దస్తావేజులు తీసుకోవటానికే కొంచం బెదిరించింది. ఇక జాగ్రత్తగా ఉండండి"

"ఖచ్చితంగా...!"

"జాగ్రత్తగా వెళ్ళి రండి"

సాగనంపాడు సర్పంచ్.

బయటకు వచ్చిన వాళ్ళిద్దరూ కారులో ఎక్కారు. కారును వేగంగా తీసాడు వీరబద్రం. అతను ఏదో గందరగోళంలో ఉన్నట్టు అర్ధం చేసుకున్నాడు కార్తిక్.

"ఏమిటి బద్రం...సర్పంచును చూసిన దగ్గర నుండి నీలో గందరగోళం ఎక్కువ కనబడుతోంది...?"

"నీకు లేదా?"

"గందరగోళ పడటానికి ఏముంది... నేను చూసినప్పుడు సాధారణంగా ఉండేవారు. ఇప్పుడు కొంచం దర్జాగా కనబడుతున్నాడు. ఇల్లు కూడా బాగా మారింది"

"అంతేనా?"

"అంతేనా అంటే?"

"ఆయన చాలా తప్పులు చేస్తున్నాడని నాకు అనిపిస్తోంది..."

"తప్పులా?"

"అవును..."

"ఎలా చెబుతున్నావు?"

"పేరుకు మాత్రమే సర్పంచ్. కాంటాక్టులు తాయ్లాండ్ వరకు. మనం జ్యూస్ తాగామే...ఆ గాజు గ్లాసు ఖరీదు ఎంత ఉంటుందో తెలుసా?"

"యాభై రూపాయలు ఉంటుందా?" అన్నాడు కార్తిక్.

అది విన్న వీరబద్రం నవ్వాడు. “ఐదువేల రూపాయలకు తక్కువ ఉండదు." అని అనగానే...గుండె గుభేలు మంది కార్తిక్ కి.

"నిజంగానా బద్రం...?"

“నేను ఐ.టీ. కంపెనీలో పెద్ద పదవిలో ఉన్నాను. చాలా రకాల పార్టీలకు వెళ్ళొస్తాను. చెబితే నమ్ము"--- వీరబద్రం చెప్పి ముగించగానే ఇంటి ముందు ఆగింది కారు.

కారు  దిగారు......ఈ సారి వీధిలో ఉన్నవారు వేడుక చూసారు.

దాన్ని పట్టించుకోకుండా లోపలకు వెళ్ళారు.

"రేయ్...గాలిదేవుడ్ని మనసులో ప్రార్ధించుకుంటూ వెతుకు. లేకపోతే మళ్ళీ ఆ పాము తిరిగి వస్తుందేమో"-- హెచ్చరించాడు కార్తిక్.

"రానీ...ఈ సారి దానికి పరలోకం ఖచ్చితం"---అంటూ సెల్ ఫోనును వెతుక్కుంటూ ఇంటి మధ్య బాగం దగ్గరకు వెళ్ళాడు వీరబద్రం.

అంతకు మునుపు అక్కడ చదునుగా చూసిన కడప రాయి...ఈ సారి తిరిగి పడుంది. దాన్నే తధేకంగా చూస్తున్నాడు వీరబద్రం.

"ఏమిటి ఆ రాయినే అంత దీర్ఘంగా చూస్తున్నావు! త్వరగా నీ సెల్ ఫోనును వెతుకు. కావాలంటే నేను నీ నెంబర్ కు ఫోన్ చేస్తాను. సౌండ్ వస్తుంది కదా?"

"చెయ్యి..."

కార్తిక్, వీరబద్రం నెంబర్ కు డయల్ చేయగా, ఒక పొదలో నుండి 'రింగ్ టోన్’ వినబడింది.

వెళ్ళి తీసుకు వచ్చాడు.

"హమ్మయ్య...దొరికింది..." అంటూ రిలాక్స్ అయ్యాడు వీరబద్రం.

"సరి...సరి...బయలుదేరు. ఇక ఒక్క నిమిషం కూడా ఇక్కడ ఉండ కూడదు..."

"పోరా పిచ్చోడా...ఇకపైనే మనకి ఇక్కడ ఎక్కువ పని ఉంది"

"ఏం చెబుతున్నావు?"

"నువ్వొక భయస్తుడివి! ఒకే చూపుగా పయనిస్తావు..."

"నువ్వు మాట్లాడేది అర్ధం కాలేదు..."

"ఎలా అర్ధం అవుతుంది? భయం, స్వార్ధం, మూర్ఖత్వం నిండిపోయినప్పుడు...ఏదీ అర్ధం కాదు. సరే కానీ...నాతోరా..."

"ఎక్కడికి?"

"అరే రమ్మంటుంటే…"--కసురుకుంటూ ఇంటి మధ్య భాగం దగ్గరకు తీసుకు వెళ్లాడు.

"ఇక్కడేముంది?"

"వంగుని కడప రాయిని చూడు"

"దానికి ఏమిటిప్పుడు?"

"బాగా చూసి చెప్పరా..."

"హు...చూశాను"

"ఏం చూసావు?"

"రాయిని..."

"కర్మరా...! నువ్వు ఇంతకు ముందు ఈ రాయిని చూసినప్పుడు ఈ రాయి ఎలా ఉంది...ఇప్పుడెలా ఉంది?”

"రాయి ఎప్పుడూ రాయిలాగానే ఉంటుంది?"---కిందకు మరోసారి చూసి సన్నని స్వరంతో అడిగాడు.

"సరిగ్గా చూడరా? రాయి దిశ మారి ఉన్నట్టు లేదూ? రాయి యొక్క నున్నటి వైపు కింద వైపుకూ ఉన్నది..." అన్నాడు….."అది మాత్రమే కాదు...కూర్చుని వాసన చూడు".

వంగుని వాసన చూశడు కార్తిక్. తరువాత "వాసన వస్తోంది" అన్నాడు.

"ఏం వాసన?"

"లావెండర్"

"ఇదే వాసన ఆ సర్పంచ్ మీద కూడా వచ్చిందే! జ్ఞాపకముందా?"

"ఓ నువ్వు అలా ఆలొచిస్తున్నావా? అంటే ఆయన ఇక్కడకు వచ్చుంటాడంటావా?"

"గట్టిగా చెబుతున్నాను...వచ్చాడు...రాయి తీసాడు. తిరిగి వెడుతున్నప్పుడు రాయిని మార్చి పెట్టాడు. అంతే కాదు అతనే నీపై పాము విసిరేసింది. మీ అమ్మా-నాన్నలకు జరిగిన కారు యాక్సిడెంట్ కు కూడా కారణం ఆయనే"

" బద్రం..."

"ఏమిటీ....రుజువు కావాలా? నాకు ఒకే ఒక నమ్మకమే! దేవుడు ఎప్పుడూ ఇంత 'చీప్' గా బెదిరించడు. మీ తప్పును మీరు తెలుసుకోవాలని గాలిదేవుడు నిర్ణయించుకో నుంటే ఇలా పామును ఎగరేసి బెదిరించక్కర్లేదు. మీ నాన్న కలలో కనబడి 'వద్దు’ అని చెప్పుంటేనే చాలు. మీ నాన్న వణికిపోయేవాడు. ఇదంతా గాలిదేవుడనే దేవుడు ఉండుంటే..! ఇప్పుడు ఆ దేవుడు ఉన్నాడో...లేడో! ఆ విషయం తరువాత మాట్లాడుకుందాం. ఈ కడప రాయి కింద ఖచ్చితంగా ఏదో ఉంది. అదేమిటో నేను చూసేస్తే ఖచ్చితంగా లేక్క వేసేస్తాను"  మాట్లాడుతూ వేగంగా రాయిని తీసి పక్కన పడేసాడు. చుట్టూ చూసాడు. గోడ చివర్న ఒక పలుగు కనబడింది.

ఆ పలుగు తీసుకుని తవ్వటం మొదలుపెట్టాడు. కార్తికుకు అంతా ఒక కలలాగా ఉంది. కొన్ని అడుగుల లోతులో ఒక చెక్క పెట్టే కనబడింది. దాన్ని ముట్టుకుని తెరిచి చూస్తే, గుండె అడ్డుపడింది. లోపల తలతల మని మెరుస్తున్న బంగారు బిస్కెట్లు. అన్నిటి మీద విదేశీ ముద్ర.

" బద్రం...!"

"చూడరా...అంతా అక్రమ బంగారం! మీ సర్పంచ్ పని దొంగ వ్యాపారం. అతనింట్లో చూశామే ఒకడ్ని...వాడే ఆయన అక్రమ వ్యాపారానికి ఏజెంటై ఉంటాడు.

మామూలుగా అక్రమంగా రవణా చేసిన రహస్య బంగారాన్ని చాలా చాలా సీక్రెట్ ప్రదేశంలోనే ఉంచాలి. ఈ ఊర్లో పాడుపడిన, ఎవరూ రాలేని ఈ ఇల్లు...దానికి బాగా ఉపయోగపడింది. దానికి తోడు గాలిదేవుడి ఇల్లు అనే ఆనవాలు వేరే! సర్పంచ్ పెద్ద క్రిమినల్ రా.

మీ మొక్కూ...ప్రార్ధన తనకు లాభంగా ఉపయోగించుకున్నాడు. ఒక విధంగా తెలివితేటలు గలవాడే!

గాలిదేవుడు నిజంగా ఉండుంటే...ఇతన్ని ఎప్పుడో శిక్చించే వాడు. కానీ గ్రామ ప్రజల నమ్మకం వేరేలాగా ఉన్నది. అదే సర్పంచ్ బలం...పెద్ద క్రిమినల్ కదా...? గొప్ప ఆట ఆడాడురా"

వీరబద్రం చెబుతూ వెడుతుంటే కార్తికుకు సిగ్గేసింది--కోపం వచ్చింది. తాను ఎంత మోసపోయేనో అనేది అతనికి బాగా అర్ధమయ్యింది.

"ఏమిట్రా బద్రం...మౌనంగా ఉన్నావు? ఇప్పుడేం చేద్దాం?"

"ఈ విషయాలు తెలుసుకున్న మనం, ఇప్పుడు చేతులు ఊపుకుంటూ వెళ్ళలేము. మనం ఇక్కడ ఏం చేస్తున్నామో తెలుసుకోవటానికి ఇక్కడ ఏదైనా కెమేరా పెట్టి చూస్తూ ఉండొచ్చు. ఈ నిజం నీ బామ్మకు తెలిస్తే ఏం జరుగుతుందో ఆలొచించి చూడు..."

వీరబద్రం చెబుతుంటే కార్తిక్ కు గొంతు ఎండిపోయింది.

"మీ బామ్మకు ఎంత నమ్మకమోరా? కానీ, ఆవిడ నమ్మకాన్ని ఉపయోగించుకుని ఇక్కడ ఒకడు దొంగతనాలు చేయడానికి మీ ఇంటిని వాడుకుంటున్నాడు. ఇదేరా ఇవాల్టి లోకంలోని పరిస్థితి, లక్షణం. దీన్ని నాలాంటి వాడు ఎత్తి చూపితే...వాడు మూర్కుడు.   నమ్మకం లేని బుద్ది హీనుడు అని చెప్పేస్తారు!"

"చాలు బద్రం! ఇక నేను ఓర్చుకోలేను. ఆ సర్పంచును..."

"ఏమిటి పళ్ళు కొరుకుతున్నావు? నీ వలన అతన్ని ఏమీ చేయటం కుదరదు. ఇంకమీదటే మనకు ఆపద ఎక్కువ. పారేసుకున్న సెల్ ఫోను కే నేను థ్యాంక్స్ చెప్పాలి. లేకపోతే ఇంతపెద్ద నిజం తెలిసుండేదా?"

"సరే...ఇప్పుడేం చేద్దాం?"

"మొదటి పనిగా విజయవాడ కలెక్టర్ కు విషయం చెబుతాను. ఎందుకంటే...ఆయన నాకు బాగా తెలుసు. తరువాత ఆయన ఏం చేయదలుచుకున్నారో చేయని. మనం ఇప్పుడు ఈ సర్పంచ్ చేతులకు దొరకకుండా తప్పించుకోవటంలోనే మన తెలివితేటలు ఉన్నాయి"

"అయితే రా...కారులోకి ఎక్కి వేగంగా వెళ్ళిపోదాం"

“పోరా మూర్ఖుడా...ఆ సర్పంచ్ కళ్ళు ఇప్పుడు మన కారుపైనే పడుంటుంది. ఎప్పుడైతే మనం ఈ ఇంటిలోపలకు దూరామో...అప్పుడే అతనికి వార్త వెళ్ళుంటుంది. అందువల్ల మనం వెనుక దోవ నుండి వెడదాం. ఇలా వెడితే ఎక్కడికి వెడుతుంది?"

"వెనుక వైపు పొలాలు. పక్క దారిలో వెడితే మనం ఈ ఊరులోకి వచ్చిన రోడ్డును అందుకోవచ్చు..."

"అయితే రా...పరిగెత్తుదాం"

“ఉండు...మొదట కలెక్టర్ కు ఫోన్ చేసేస్తాను"

వీరబద్రం ఫోన్ లో నెంబర్లు నొక్కుతున్నప్పుడు...అతని మణికట్టుపైన ఎక్కడ్నుంచో ఎగురుకుంటూ వచ్చిన ఒక అంగుళం పొడవున్న సూది గుచ్చుకుంది. ఆ వేగంలో సెల్ ఫోన్ కింద పడిపోయింది. దాన్ని వీరబద్రం తీసుకునేలోపు పక్కనున్న పొదలలో నుండి నలుగురు మనుషులు వచ్చారు.

అందులో ఒకడి చేతిలో నోటితో ఊదే సూది ఆయుధం ఉన్నది. అది పెట్టుకునే అతను వీరబద్రం మణికట్టు పైకి సూదిని వేసుంటాడు.

వీరబద్రం ఆ సూదిని తీస్తున్నప్పుడు కళ్ళు బైర్లు కమ్మి పడిపోయాడు. ఆ సూదిలో ఉన్న మత్తుమందు వలనే అలా జరిగింది!

కోపంతో చూసిన కార్తిక్ భుజాల మీద కూడా సూది గుచ్చుకుంది. అతనూ కళ్ళు తిరిగి పడిపొయేడు.

ఇద్దర్నీ వాళ్ళు ఎత్తుకున్నారు. అలాగే వెనుక వైపుకు వెళ్ళారు. అంతకు ముందు ఆ నలుగురిలో ఒకతను తన సెల్ ఫోనులో ఒక మీట నొక్కగా గుర్రం వెడుతున్న శబ్ధం వినబడింది. డప్పుల శబ్ధమూ వినబడింది.

ఫోను స్పీకర్లలో దాన్ని అతిపెద్ద ధ్వనితో ప్రసారం చేసాడు. చుట్టుపక్కలున్న వాళ్ళు భయపడిపోవాలే?

అది అద్వాన్నమైన అడవి!

వీరబద్రం, కార్తిక్ ఒక చెట్టుకు కట్టబడున్నారు. ఇద్దరూ స్ప్రుహలోకి వచ్చారు.

చుట్టూ ఆ నలుగురు........

ఇంతలో కారు వస్తున్న శబ్ధం.

సర్పంచ్, అతని బావమరిది వచ్చారు.

సర్పంచ్ ఒక సాలువాతో తలను కప్పుకున్నాడు.

వాళ్ళ దగ్గరకు వచ్చిన తరువాత తీసేడు.

అతన్ని చూసిన వీరబద్రానికి కోపం వచ్చింది.

"ఏయ్ సర్పంచ్! నువ్వింత మోసగాడివని నేను అనుకోలేదు" అన్నాడు.

అప్పుడు సన్నని గాలి మొదలయ్యింది. చుట్టూ ఉన్న కలుపు మొక్కలు చిన్నగా ఊగటం మొదలుపెట్టినై.

"మామయ్యా...వదిల్తే న్యాయమూ, అన్యాయమూ అంటూ ప్రశంగం మొదలు పెడతాడు. వీళ్ళకు మన గురించి తెలిసిపోయింది.ఇద్దర్నీ చంపేసి ఆ ఇంట్లోనే పూడ్చి పెడితేనే మంచిది" అన్నాడు బావమరిది.

"అయితే అలాగే చేయండి" అంటూ...ఒకే వాక్యంలో వచ్చిన విషయం చెప్పి సర్పంచ్ వెనక్కి తిరిగాడు.

"సర్పంచ్...ఇది పెద్ద పాపం! మీరు మమ్మల్ని మాత్రమే మోసగించటం లేదు...ఆ దైవాన్ని కూడా మోసగిస్తున్నారు?

అరిచాడు కార్తిక్.

ఆ పరిస్థితులలోనూ నవ్వాడు వీరబద్రం.

"ఎలారా ఇలాంటి పరిస్థితులలోనూ నువ్వు నవ్వ గలుగుతున్నావు?" --వీరబద్రాన్ని అడిగాడు కార్తిక్.

"నవ్వకుండా ఏం చేయను...? ఈ మనిషి మనల్ని మోసం చేసేడని నువ్వు అన్నది సరి. దైవాన్ని కూడా అన్నావే...అందుకు. ఇంకా దైవం ఉన్నదని మాట్లాడుతున్నావే? ఆ దేవుడే ఉండుంటే మనల్ని ఇలాగా వదిలిపెట్టేవాడు?"

---అతని ప్రశ్న కార్తిక్ గుండెల్లో గుచ్చుకుంది. కళ్ళల్లో కన్నీరు ఉబికి వచ్చింది.

అప్పుడు గాలి వేగం ఎక్కువైంది. ఆకాశంలో వర్షం పడే సూచనలు కనిపించాయి. ఇంతలొ తుపాకి పేలిన శబ్ధం వినబడింది.

వాళ్ళ చూట్టూ ఉన్న ఆ నలుగురు, సర్పంచ్ బావమరిది, ఆ శబ్ధం విని ఆశ్చర్యపోయారు.

"మీరు వీళ్ళను చూస్తూ ఉండండి. నేను వెళ్ళి చూసొస్తాను" అని ఆ నలుగురుకీ చెప్పి తుపాకీ శబ్ధం వచ్చిన వైపుకు వెళ్ళాడు సర్పంచ్ బావమరిది.

గాలి వేగం ఎక్కువయ్యింది. మళ్ళీ తుపాకీ పేలిన శబ్ధం వినబడింది.

ఆ నలుగురిలో ఒకడు శబ్ధం వచ్చిన వైపుకు పరిగెత్తాడు...కొంచం దూరంలో సర్పంచ్, అతని బావమరది కింద పడున్నారు.

వాళ్ళ  శరీరం గిలగిల కొట్టుకుంటొంది.

అది చూసిన అతను తిరిగి పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చాడు.

ఆందోళన పడుతూ విషయాన్ని తన అనుచరలతో చెప్పాడు.

"రేయ్...మన యజమానిని, ఆయన బావమరిదిని ఎవరో కాల్చేశారు. పోలీసులే మనల్ని చుట్టుముట్టి ఉంటారు లాగా కనబడుతోంది. రండిరా...పారిపోదాం".

అతను తన చేతులో ఉన్న తుపాకీని తన పంచ కట్టులోకి దోపి పరిగెత్తడం మొదలుపెట్టాడు. మిగిలిన అనుచరులు కూడా వాడి వెనుకే పరిగెత్తటం మొదలు పెట్టారు. అందులో ఒకడు కార్తిక్ ను 'కాల్చి వెళ్ళిపోదాం' అన్నట్టు తుపాకీని అతనివైపు గురిపెట్టాడు. అప్పుడు ఎక్కడ్నుంచో వచ్చిన మరో తుపాకీ గుండు అతని గుండెను తాకింది.

కార్తిక్ , వీరబద్రం బెదిరిపోయారు.

శబ్ధం తగ్గిన సమయంలో ఎదురుగా ఒక గుర్రం లాంటి జంతువును చూసిన కార్తిక్ కు వొళ్ళంతా జలదరించింది. వీరబద్రానికి...ఏదో జరుగబోతోందని అర్ధమయ్యింది. దానికి తగినట్లు గుర్రంపైన ఒకతను. పెద్ద మీసాలు. అతని చేతిలోనే తుపాకి.

ఆయన్ని చూసిన క్షణం... కార్తిక్ కు పాత జ్ఞాపకాలు.

పసి పిల్లాడుగా ఉండి తప్పిపోయినప్పుడు వచ్చిన అదే మనిషి.

"అయ్యా...మీరా?"

"నేనే! నువ్వు చిన్న పిల్లవాడిగా ఉన్నప్పుడు వచ్చి కాపాడేను. ఇప్పుడూ వచ్చి కాపాడేను. ఎప్పుడు చూడూ ఇలా తప్పైన వాళ్ళ దగ్గర చిక్కుకుంటున్నావే?"

ఆయన  సమాధానం కార్తిక్ ను ముగ్దపరిచింది.

వీరబద్రం కూడా అది చూసి భయపడిపోయి "అయ్యా...మీరెవరు?" అన్నాడు.

"వేటగాడిని...అలాగే కదా నువ్వు అనుకున్నావు!"

ఆ సమాధానం వీరబద్రం బుర్రలో బలంగా తగిలింది.

ఆయన సమాధానం చెబుతూనే వాళ్ళ కట్లు విప్పాడు. తరువాత.........

"నేను వేటగాడినే. ఈ రోజు ఒక్క మృగం కూడా దొరకలేదు. ఏమిట్రా ఇది అని విసుకున్నాను. అప్పుడే ఈ మానవ మృగాలు చిక్కుకున్నై. వీళ్ళు ఎక్కువగా ఆటలాడారు. మారుతారులే అని నేను ఎన్ని సంధర్భాలు ఇవ్వను?"---ఆయన అడిగిన విధం, నవ్విన విధం, చూసిన విధం అన్నీ అమానుషంగానే ఉన్నది.

"అయ్యా...నిజం చెప్పండి! మీరెవరు?"-- అడిగాడు  కార్తిక్.

"అదే చెప్పేనే...వేటగాడినని"

"లేదు... మీరు గాలిదేవుడు..."

"అరే...నా పేరు సరిగ్గా చెప్పావే...!"

"కాదు మీరు గాలిదేవుడే..."

"నేను కాదనలేదే..."

"మీ సహాయాన్ని మరిచిపోలేము..."

"నేనేమీ మీకొసం చేయలేదు. మీ ఇంట్లో ఒక బామ్మ ఉంది చూడు...ఆమెకోసం చేశాను. ఇప్పుడు దార్లో కూడా చూశాను. 'వెళ్ళే దోవలో నా మనవుడూ, అతని స్నేహితుడూ మీ కళ్ళల్లో పడితే త్వరగా పంపించండి అని చెప్పింది. అందుకే వచ్చాను”

"బా...బా...బామ్మను చూసారా?"

"వెళ్ళి అడిగి తెలుసుకో...ఆ తరువాత ఎవరెవరికి వివరాలివ్వాలో ఇచ్చేయి. ఆ ఇంటిని శుభ్ర పరిచి ఎవరికైనా అమ్మేయి. వూరికే ఉంచితే ఇంతే. దొంగలు అక్కడ దాక్కుంటారు. దొంగలు ఎదగటానికి మనమే కారణంగా ఉంటున్నాము"

"మీరా ఇలా చెబుతున్నారు?"

"మరి...దేవుడా వచ్చి చెబుతాడు? నా లాంటి ఆసామే చెప్పగలడు. ఏమిటి...నేను చెప్పేది కరక్టే కదా?"

-----ఆ మనిషి మీసాలు తిప్పుకుంటూ, కళ్ళు ఆర్పుతూ, తిరిగి గుర్రం మీద ఎక్కాడు.

వీరబద్రాన్ని చూసి నవ్వుతూ..."నువ్వు చాలా తెలివిగలవాడివి...నీకు మెధస్సు ఎక్కువ. కానీ జ్ఞానం లేదు. ఇక మీదట నీకు జ్ఞానమూ దొరకటం ప్రారంభమవుతుందని నమ్ముతున్నాను" అంటూ బయలుదేరారు.

గుర్రం...కంటి చూపు నుండి కనుమరుగయ్యింది.

వీరబద్రానికి ఏమీ అర్ధం కాలేదు. తలను విధిలించాడు.

ఇద్దరూ నడిచారు.

ఆకాశం నుండి వర్షం చినుకులు మొదలయ్యాయి. గాలి బాగా వీసింది.

ఆ గాలే.

కార్తిక్ వరకు గాలిదేవుడు.

అతని స్నేహితుడు వీరబద్రానికి ఒక ధర్మదేవత కనబడ్డాడు!

************************************************సమాప్తం*****************************************