గాలితో ఒక యుద్దం…(పూర్తి నవల)

                                                                           గాలితో ఒక యుద్దం                                                                                                                                                                                    (పూర్తి నవల)

కొన్ని నమ్మకాలు వినోదంగా ఉంటాయి. కొన్ని నమ్మకాలు లోతుగా ఉంటాయి. కొన్ని నమ్మకాలు చిక్కుముడిలాగా ఉంటాయి. కొన్ని నమ్మకాలకు అర్ధమే ఉండదు. కానీ, నమ్మకాలు...నమ్మకాలే! అదిలేకపోతే ఒక్క అడుగు కూడా ఒక్కరూ ముందుకు వేయలేరు. మనం నిద్ర నుండి లేస్తున్నప్పుడే నమ్మకం కూడా మనతో పాటూ కలిసే లేస్తుంది. ఈ రోజు ఖచ్చితంగా సూర్యుడు ఉదయిస్తాడు. తాగటానికి నీళ్ళు దొరుకుతాయి లాంటి విషయాలు ఎన్నో కాలల నుండి మనల్ని మోసం చేయకుండా ఉంటున్న నమ్మకాలు!

వాకిట్లో మోటార్ సైకిల్ శబ్ధం.

తొంగి చూసింది పల్లవి.

కార్తిక్ లోపలకు రావటం కనబడింది. అతనికి ముప్పై సంవత్సరాల వయసు.

“అన్నయ్య వచ్చాసాడు” అని అరిచింది పల్లవి.

అది విని వంట గదిలో నుండి తల్లి విమలాదేవి, పెరట్లో బట్టలు ఉతుకుతున్న అతని భార్య అఖిల, పూజ రూములో నుండి తండ్రి రామశర్మ హాలులోకి వచ్చారు.

హాలులో కొన్ని వెదురు కుర్చీలు, ఒక కుషన్ సోఫా వేసున్నాయి. మధ్యలో ప్లాస్టిక్ మోడా. దానిపైన ఆ కుటుంబం చదివే దిన పత్రికలు, వార పత్రికలు పడున్నాయి. అందులో ఒకటి పల్లవి చేతిలో ఉంది.

కార్తిక్ నీరసంగా లోపలకు వచ్చి ఒక వెదురు కుర్చీలో  కూర్చున్నాడు.

ఎక్కువ చెమటతో  తడిసిపోయున్నాడు. నిట్టూర్పు వచ్చింది.

అందరూ అతన్నే ఆసక్తితో చూస్తున్నారు.

విమలాదేవి మాత్రం మాట్లాడటం మొదలు పెట్టింది.....

“వెళ్ళిన పని ఏమైందిరా అబ్బాయ్?”

“మంచిగా జరిగుంటే నేనిలా నిట్టూర్పు విడిచే వాడినా?”--అతనూ తిరిగి అడిగాడు.

“సరే అబ్బాయ్...ఏం జరిగింది? అదైనా చెప్పు” ---ఇది అతని తండ్రి రామశర్మ.

“ప్రయోజనం లేదు నాన్నా!  'గాలిపేట ఇల్లు’ అంటేనే అందరూ పరుగెత్తి వెళ్ళిపోతున్నారు.”

“అలాగైతే ఆ ఇల్లు వలన మనకు దమిడి కూడా రాదని చెప్పు”

“ఇప్పుడైతే అదే పరిస్థితి. కానీ, కడప సులేమాన్ అనే ఒకాయన మాత్రం, 'ఎవరైనా అక్కడికి వెళ్ళి ఆ ఇంట్లో ఒక నెల రోజులు ఉండొస్తే...ఆ తరువాత ఆ ఇంటిని నేనే కొనుక్కుంటాను’ అని చెప్పారు”

“నిజంగానే కొనుక్కుంటానని చెప్పారా?”

“అవును నాన్నా...! కానీ, ఎవరు ఆ ఇంట్లో ఉండగలరు?”

“ఇదేం ప్రశ్నరా అబ్బాయ్? నేనూ, మీ అమ్మా ఉంటాము”

“నాన్నా...”

“ఏం అబ్బాయ్...భయంగా ఉన్నదా?”

“లేదు నాన్నా...కానీ ఆ వాగ్ధానం!”

“ఓ...నువ్వు దాని గురించి చెబుతున్నావా? మేము అక్కడ కాపురం పెట్టకూడదు. నెల రోజులు ఉండొచ్చు”

“వద్దు నాన్నా...వద్దు. ఇంకేదైనా దారి ఉందేమోనని నేను ఆలొచిస్తాను”

“ఇదిగో ఇలా చూడు...రోజులు దగ్గర పడుతున్నాయి. ఆ ఇల్లు అమ్మితేనే నాలుగు డబ్బులు వస్తాయి. పెళ్ళి కూడా బాగా జరుపగలం. ‘వేరే దారి ఉందేమో... ఆలొచిస్తాను’ అని కాలం వెళ్లబుచ్చకు! ఆ సులేమాన్ గారిని దేవుడే పంపించుంటాడు... ఆయన్నీ, ఈ సందర్భాన్నీ వదిలి పెట్ట కూడదు”

వాళ్ళ మధ్య మాటలు వేడెక్కుతున్న సమయంలో వాకిటి గేటు శబ్దం.

కార్తిక్ స్నేహితుడు వీరబద్రం రావటం కనిపించింది. అతని పూర్తి పేరు వీరబద్ర వెంకటాచలం!

వెంకటాచలం అనేది వాళ్ళ ఇంటి పేరు. దాని వెనుక ఒక పెద్ద కథ దాగుంది. అది అతను చెప్పటం ప్రారంభిస్తే...మనకే నిద్ర వస్తుంది. అంత పెద్ద కథ...అది ఇప్పటికి వద్దు.

“రా రా బద్రం...” -- స్వాగతించాడు కార్తిక్. స్నేహితుడ్ని బద్రం అనే పిలుస్తాడు కార్తిక్.

“వస్తూనే ఉన్నాగా! అరెరె...ఏమిటిది. ఈ రోజు అందరూ ఇంట్లోనే ఉన్నారు?”

“ఏం బాబూ వీరబద్రం...నువ్వెలా ఉన్నావు?” -- అడిగారు రామశర్మ.

“నాకేం ‘అంకుల’ ...చాలా బాగున్నాను”

“సంతోషం...నువ్వైనా బాగున్నావని మనసారా చెబుతున్నావే! చాలా సంతోషం!”--- రామశర్మ గారు చెప్పిన జవాబు వీరబద్రాన్ని ఆలొచింప జేసింది.

“అంకుల్”

“ఏమిటి వీరబద్రం?”

“నువ్వైనా బాగున్నావని చెప్పావే అంటూ మీరు నీరసంగా మాట్లాడారు. చూస్తుంటే ఇక్కడ ఏదో సమస్య ఉన్నట్లు కనబడుతోందే?”--పాయింటును పట్టుకున్నాడు.

“సమస్యే వీరబద్రం...! జీవితంలో కొందరికి సమస్యలు వస్తాయి. నా వరకు సమస్యలలోనే జీవితం ఉన్నది" 

రామశర్మగారి ఆ జవాబు... వీరబద్రాన్ని మరింత ఎక్కువగా ఆలొచనకు గురిచేసింది.

“కార్తిక్...మీ నాన్న మాట్లాడేది చూస్తుంటే నువ్వేదో కష్టాలలో ఉన్నటు తెలుస్తోంది. అదేమిటో నా దగ్గర చెప్పకూడదా?”

“ఇందులో చెప్పటానికేముంది బద్రం. చెల్లి పల్లవికి మంచి సంబంధం వచ్చింది. అతను అమెరికాలో 'ఐ.టీ' కంపెనీలో ఉద్యోగం”

“ఇదంతా తెలిసిన విషయమే కదా! ఇప్పుడు పెళ్ళి ఖర్చులకు డబ్బులు లేవు...అదే కదా మీ సమస్య?”

“అవున్రా...మా సొంత ఊరైన ‘గాలి పేట’ లో ఉన్న ఇల్లు అమ్మితే డబ్బులొస్తాయి. అది పెట్టుకుని పెళ్ళి చేసేద్దాం అని అనుకుంటే...”---లాగుతూ మాట్లాడాడు కార్తిక్.

“ఏం. మీరు చెప్పే రేటుకు ఎవరూ రావటం లేదా?”

“అది...అది...”

ఏదో చెప్పాలని, చెప్పలేక పోయాడు కార్తిక్.

ఆ ఇంటి గురించిన ఏదో  ఒక  మర్మం వాళ్ళ దగ్గర దాగున్నదని కార్తిక్ మాటలే చెబుతున్నాయి. అప్పుడు 90 ఏళ్ళున్న కార్తిక్ బామ్మ లోపలున్న ఒక సపరేట్ గదిలో నుండి కేకేసింది.

“కార్తిక్... కార్తిక్...”

“బామ్మ పిలుస్తున్నట్టుంది...”

“కార్తిక్...నువ్వు వెళ్ళకు! ఇప్పుడు నువ్వు వెళితే అమ్మ ఏం చెబుతుందో నాకు తెలుసు”

“నాన్నా...”

“నువెళ్ళు...వెళ్ళి నీ పని చూసుకో, నేనూ, మీ అమ్మ రేపు గాలిపేటకు వెళ్తాము. ఆ ఇంటిని శుభ్ర పరిచి, ఇల్లంతా కడిగి ఆ ఇంట్లో ఉంటాము. రాత్రి పడుకోవటానికి సర్పంచ్ ఇంటికి వెళ్ళిపోతాం”

“నాన్నా...కాదు నాన్నా! దయచేసి మీరు అక్కడికి వెళ్ళొద్దు.నేను వేరే విధంగా ఆ ఇంటిని అమ్మటానికి చూస్తాను” అంటూ కార్తిక్ తల్లి-తండ్రులను పట్టుదలగా ఆపాడు.

“పోరా పిచ్చోడా...ఇక్కడ పెళ్ళి పనులు చాలా ఉన్నాయి. ఇప్పుడు పోయి వేరే విధంగా అమ్ముతాను అంటూ కాలం పొడిగిస్తున్నావు! నువ్వెళ్ళు...నాకు ఈ పెళ్ళి ఏ లోటూ లేకుండా జరగాలి.అదే ముఖ్యం. మేము వెళ్తున్నాము. అంతే...” రామశర్మ గారు చెప్పటాన్ని తన మౌనంతోనే అంగీకరించింది భార్య విమలాదేవి. 

ఆ తరువాత కార్తిక్ వాళ్ళతో వాదన చెయ్యదలుచుకోలేదు.

లోపలున్న బామ్మ దగ్గర నుండి ఆపకుండా పిలుపు వస్తూనే ఉంది.

“కార్తిక్... కార్తిక్... కార్తిక్...” అని!

మనసు ఒప్పుకోక బామ్మ సరోజమ్మ గదివైపుకు నడిచాడు కార్తిక్.

"వెళ్ళొద్దు..." అని అరుస్తున్న తండ్రి కేకలను పట్టించుకోకుండా......

కానీ, ఇవన్నీ వీరబద్రానికి వినోదంగా ఉన్నది.

గదిలో నులక మంచంపైన పడుకోనుంది కార్తిక్ బామ్మ సరోజమ్మ.

కొద్ది అడుగుల దూరంలో చావు వచ్చేసినట్టు ఒక ఆకారం. వొంటి మీద దుప్పటి కప్పబడి ఉంది. గదిలోపల కూడా ఒక విధమైన అశుభ్ర వాసన. ఆ గదిలో ఎక్కువగా వెలుతురు లేదు.

వృద్దులకు మరణం రావటం ఆలశ్యమయితే వేరుగా ఒక నరకం అక్కర్లేదు. వాళ్ళు అనాధల్లాగా మంచంపై పడుండటం కూడా నరకమే కదా! కార్తిక్ వెనుకే వెళ్ళిన వీరబద్రానికి ఆ గదిలోని దృశ్యం చూశాక ఏదోలాగా అయ్యింది.

“బామ్మా...పిలిచావా?”

“దగ్గరకు రా...”

“దగ్గరే ఉన్నాను! చెప్పు...”

“ఆ ఇంటికి వెళ్ళొద్దు! ఆ ఇంటిని మరిచిపో...?”

“చాలు బామ్మా...! దాన్ని ఎలా వదిలిపెట్టటం? అది తాతయ్య సంపాదించిన ఆస్తే కదా? ఆయన మనవుడ్ని నేను. నాకు అందులో హక్కు లేదా?”

“లేదు...అది ఇప్పుడు మన ఆస్తి కాదు. మీ తాతయ్య నిన్ను కాపాడటానికి ఆ ఇంటిని ఆ గాలి దేవుడికి ఇస్తున్నట్టు ఆ దేవుడి దగ్గర వాగ్ధానం చేశారు. ఇప్పుడది ఆ గాలి దేవుడి సొంతం” అనేటప్పుడు రామశర్మ గారు వచ్చి మాట్లాడారు.

“అయ్యో అమ్మా...నువ్వు చెప్పే గాలిదేవుడు ఇప్పుడు అక్కడ ఎక్కడున్నాడు? మూర్ఖత్వంగా నాన్న వాగ్ధానం చేసి...ఇప్పుడు ఆ ఇల్లు ఎవరికీ ప్రయోజనం లేకుండా పోయింది”

“గాలిదేవుడు ఎక్కడున్నాడని అడుగుతున్నావా? అన్ని చోట్లా ఉన్నాడు. ఆ దేవుడు గాలి లాంటి వాడు. అందుకనే 'గాలి...దేవుడు’ అని చెబుతారు”     

“ఈ వ్యాఖ్యానం అంతా వినటానికి బాగానే ఉంది. కానీ, దాని వలన ఏ ప్రయోజనమూ లేకుండా ఆ ఇల్లు అక్కడ పాడుబడ్డ చీకటి కొంపలా ఉంది. దాన్ని అమ్మితే...డబ్బులొస్తాయి. అదిమాత్రమే కాదు...ఆ ఇంట్లో నలుగురు నివసిస్తారు. ఉపయోగంగా ఉంటుంది”

“లేదు...అక్కడ ఎవరూ నివాసం చేయలేరు. వాగ్ధానాన్ని తోసి పారేసి ఎవరు అక్కడికి వెడతారో వాళ్ళను ఆ గాలిదేవుడు వూరికే వదిలిపెట్టడు”

వృద్ద వయసులోనూ దీర్ఘంగా మాట్లాడింది సరోజమ్మ.

వీరబద్రానికి బామ్మ మాటలు వింతగానూ, చిక్కు ముడిగానూ అనిపించింది.

“కార్తిక్... ఈ గదిలోకి రావద్దని నేను చెప్పానుగా. నువ్వు నా మాట విన్నావా? మీ బామ్మకు భయం. అందుకనే ఆమె అలాగే మాట్లాడుతుంది. నువ్వెళ్ళు! వెళ్ళి ఇక జరగాల్సిన పని చూడు"

--- రామశర్మ గారు అతన్ని పక్కకు తోశారు.

బామ్మ చాలా శక్తి తెచ్చుకుంది.

"వద్దర్రా...నా మాటలను దయచేసి వినండి. గాలిపేట వైపు వెళ్ళకండి..." అన్నది.

వీరబద్రానికి మాత్రం బామ్మ మాటల్లో ఏదో ఒక నిజం దాగున్నదని బాగా అర్ధమయ్యింది.

************************************************PART-2******************************************

నమ్మకాల వలనే ఈ ప్రపంచం నడుస్తోంది. ఒక రైలులోనో, బస్సులోనో మనం ఎక్కి కూర్చుంటునప్పుడు...ఆ వాహనం మనల్ని ఖచ్చితంగా, మంచి విధంగా, సేఫ్ గా వెళ్ళాల్సిన చోటుకు తీసుకు వెళ్ళి చేరుస్తుందని నమ్ముతాము. ఒక పోస్టు బాక్సులో ఉత్తరాన్ని జారవిడిచేటప్పుడు...ఆ ఉత్తరం, చేరవలసిన వాళ్ళకు వెళ్ళి చేరుతుందని నమ్ముతాము.

అంతెందుకు?

మనం తినే ఆహారం కూడా మనల్ని ఏమీ చేయదని, మన ఆకలిని మాత్రమే తీరుస్తుందని నమ్మే తింటున్నాము.

దేనినైనా కళ్ళతో చూసిన తరువాతే...పూర్తిగా అనుభవించిన తరువాతే నమ్ముతాను అంటే; ఈ ప్రపంచంలో ఒక్క విషయం కూడా జరగటం సాధ్యపడదు.

నమ్మకం -- నమ్మకం...ఇది లేకపోతే జీవితమే లేదు...జీవించే దారే లేదు.

.'కాఫీ షాపు’

వీరబద్రం, కార్తిక్ కాఫీ తాగటానికి వచ్చారు. కార్తిక్ లో పెద్దగా ఉత్సాహమే లేదు.

"ఏమిట్రా...మీ బామ్మ చెప్పిందే నీ చెవులల్లో గింగురుమంటోందా?"

"అవును బద్రం! బామ్మా చాలా మంచిది. అనవసరంగా ఏదీ మాట్లాడటమో...చెప్పటమో చేయదు"

"అయితే మీ బామ్మా చెప్పిన మాటను వినే నిర్ణయానికి రా"

"అదీ కుదరటం లేదే...! దగ్గర దగ్గర 500 గజాల స్థలంలో సిమెంటు, ఇటుకలతో కట్టబడ్డ ఇల్లు. స్వాతంత్రం దొరికిన సమయంలో మా తాతయ్య సంతోషంగా కట్టిన ఇల్లు. అప్పుడే ఆ ఇల్లు కట్టటానికి లక్ష రూపాయలు అయ్యిందట. ఇప్పుడు ఈ ఇంటి విలువ ఎంతుంటుందో లెక్కేసి చూడు"

"సరే...ఈ రోజు ఎంత రేటుకు పోతోంది?"

"ఖచ్చితంగా యాభై లక్షలకు పోతుంది"

"ఆ రేటు ఇస్తానంటే అమ్మేసి వెళ్ళిపోవచ్చు కదా...? బామ్మకు తెలియాల్సిన అవసరం లేదే...?"

"నాన్నగారి ప్లాను కూడా అదే. కానీ మా తాతయ్య ఆ ఇంటి గురించి కొన్ని విషయాలు కొందరి దగ్గర చెప్పటం వలన, ఆ విషయాలే ఆ ఇల్లు అమ్మటానికి మాకు అడ్డంగా ఉన్నాయి"  

"అలా ఆ ఇంటి గురించి మీ తాతయ్య ఏం చెప్పారు?"

"చెబుతాను. మొదట ఇది చెప్పు నీ కారులో ఇప్పుడే ‘గాలిపేట’ వరకు వెళ్ళొద్దామా?"

"నేనే అడుగుదామనుకున్నా. ఆ ఇంటిని చూడాలని నాకూ ఆశగా ఉన్నది. నాకు నచ్చితే నేనే ఆ ఇంటిని కొనుక్కుంటాను"

వీరబద్రం ఒక ఐ.టీ కంపెనీలో నెలకు లక్ష రూపాయలు జీతంగా తీసుకుంటున్నాడు. ఆ ధైర్యంతోనే మాట్లాడుతున్నాడు.

“బద్రం...నువ్వు అలా చెప్పటమే నాకు కొండంత బలంగ ఇస్తోందిరా!”

“సరే...కాఫీ తాగు. ఇప్పుడే బయలుదేరదాం. అవును...ఆ గాలిపేట ఇక్కడికి ఎంత దూరం?"

"కోదాడ వెళ్ళి...అక్కడ్నుంచి ఖమ్మం వైపు వెళ్ళే దోవలో...మధ్యలో ఈ గ్రామం ఉంది"

"ఎలాగూ 60 కిలోమీటర్ల దూరం ఉంటుంది కదా?"

"ఉంటుంది!"

"సరే...బయలుదేరుదాం"

వీరబద్రం అర్జెంటు పరిచాడు.

కాఫీ షాపు ముందు అతని కారు కాచుకోనున్నది. ఇద్దరూ ఆ కారులో ఎక్కారు... ‘గాలిపేటకు’ వెళ్ళే వారి ప్రయాణం మొదలయ్యింది.

జగ్గయ్యపేట నుండి దక్షిణం వైపుకు వెళ్ళే నాలుగు లైన్ల రోడ్డులో ప్రయాణం. రోడ్డు బాగుండటం వలన కారు వేగం పుంజుకుంది.

కారులో వాళ్ళ సంభాషణ మొదలయ్యింది.

“ఇప్పుడు చెప్పు కార్తిక్...మీ బామ్మ భయపడటానికి కారణం ఏమిటి?”

“చాలా సింపుల్! నేను వివరంగానే చెబుతాను. మా తాతయ్య- బామ్మల పూర్వీకుల గ్రామమే గాలిపేట. ఆ గ్రామంలో గాలిదేవుడినే అందరూ దేవుడుగా పూజిస్తారు. ఐ మీన్ గాలినే దేవుడిగా కొలుస్తారు. గ్రామం లోపలకు వెళ్ళే ముందు ఒక పెద్ద చెరువు. చెరువు పక్కన ఒక పెద్ద రావి చెట్టు . ఆ రావి చెట్టు క్రింద రెండు రాళ్ళు ఒకటి పక్కన ఒకటి అతికించినట్టు ఉంటుంది. ఆ రాళ్ళకు పైన అర్ధ చక్రం ఆకారంలో పైకప్పు ఉంటుంది. ఆ రాళ్ళే అక్కడ గాలి దైవం...”

“రాళ్ళే గాలిదైవమా...? అయితే గాలికి రూపంలేదో?”

“గాలిదేవుడికి రూపం లేదు. ఆయన గాలిలాగా ఊరిలోపల తిరుగుతుంటారని చెబుతారు”

“యూ మీన్ విండ్?”

“అవును...గాలే. గాలే ఆయన రూపం”

“ఇది చాలా వినోదంగానూ, కొత్త రకంగానూ ఉన్నదే!”

“అవును. ఇదే గాలిపేటలో ఉన్న నమ్మకం”

“మరైతే ఆ రాళ్ళు, గాలిదైవం?”

“రూపంలేని గాలిని ఎలా కొలుస్తారు? కానీ, ఆ రాళ్ళు ఎన్నో వందల సంవత్సరాల క్రితం నుండి అక్కడ ఉన్నాయి. అందుకని ఆ గ్రామంలో గాలిదేవుడు ఆ రూపంలో ఉన్నాడని చెబుతారు”

“సరే...ఈ గాలిదేవుడికీ, మీ తాతయ్యకూ ఏమిటి సంబంధం?”

“అది వింటే నువ్వు నమ్ముతావో...లేవో?”

“ఇంతవరకు నువ్వు చెప్పిన విషయాలన్నీ నమ్మేటట్టుగానా ఉన్నాయి...అవి నేను వినలేదా?”

“వాస్తవానికి గాలిదేవుడు వ్యవసాయం చేసే ప్రజలకు ఇష్ట దైవం. మాకు తిరుపతి వెంకటేశ్వర స్వామి వారే కులదైవం. కానీ, ఆ ఊరిలోనే పలు తరాలుగా నివసించటం వలన మా పూర్వీకులు కూడా గాలిదేవుడినే కులదైవంగా తీసుకున్నారు...”

“సరే...తరువాత?”

“అలా తీసుకున్నందు వలన ప్రతి శివరాత్రి రోజున మా కుటుంబమే ఆ రాళ్ళకు పూజలూ, అభిషేకాలూ నిర్వహించే కార్యక్రమాన్ని తమ కర్తవ్యంగా తీసుకుంది. మిగిలిన వాళ్ళు గాలిదేవుడికి కోడి, మేక బలి ఇస్తే...వెజిటేరియన్ అయిన మా పూర్వీకులు పొంగలి పెట్టి ప్రార్ధించేవారు”

“అది సరే...నువ్వింకా ముఖ్యమైన విషయానికి రాలేదే?”

“వస్తున్నా...అలా ఒక శివరాత్రి రోజున మేము పూజలు జరుపుతున్నాం. ఆ రోజు  ఆ ఊరి వారే కాకుండా పక్క ఊరి ప్రజలుకూడా  ఆ గుడి దగ్గర గుమికూడారు. కనీసం పదివేలమందైనా ఉంటారు”

“అయ్య బాబోయ్...అంతమంది జనమా?”

“అదే శివరాత్రి పూజకున్న స్పేషాలిటీ. అలా పూజలు చేస్తున్నప్పుడు నా వయసు ఐదో, ఆరో...”

“సరే...విషయానికి రా”

“అలా పూజలు జరుగుతున్నప్పుడు మా ఇంట్లో ఎవరూ లేరు. అందరూ గుడి దగ్గర ఉన్నాం. నా మెడలొ ఒక గొలుసు ఉండేది. చెవులకు పోగులు, కాలుకి గొలుసు”

“ఉంటే ఏమిటి?”

“ఆ శివరాత్రి రోజున నగలకోసం ఒక దొంగ నన్ను ఎత్తుకు పోయాడు”

“అరే...ఎంత దారుణం...!”

“ఆ రోజుల్లో నగల కోసం పిల్లల్ని ఎత్తుకు పోయే గుంపు నగలు తీసుకుని, పిల్లల్ని కాలవలోనో, చెరువులోనోపారేసి వెళ్ళటం అలవాటుగా ఉండేది”

“ఏమిట్రా కార్తిక్...బలంగా భయపెడుతున్నావు”

“భయపెట్టటం లేదు...! జరిగిందే చెబుతున్నా. ఎందుకంటే...పోలీసులకు ఆ దొంగ దొరికినప్పుడు, ఎత్తుకెళ్ళిన పిల్లలు...వీడే నన్ను ఎత్తుకెళ్ళిందీ అని చై చూపిస్తే?”

“పిల్లల్ను చంపేంత ఘోరమైన కిరాతకులా ఆ దొంగలు? వాళ్ళవి రాతి మనసులురా”

“లేకపోతే చంపేంత ధైర్యం వస్తుందా?”

“సరే నీ విషయంలో ఏం జరిగింది...అప్పుడు నువ్వేం చేశావు?” 

“నాకు ఏదీ జ్ఞాపకం లేదు బద్రం. కానీ, మా ఇంటికి నేను ఒకే ఒక మగపిల్లాడ్ని. నాన్నకూ--అమ్మకూ పెళ్ళైన వెంటనే నేను పుట్టలేదు. మూడు సంవత్సరాల తరువాతే పుట్టేను. అందువలన...నేను కనిపించ కుండా పోవటం వలన మా తాతయ్య-బామ్మతో పాటూ అందరూ బెదిరిపోయారు. మా నాన్న...పోలీసులకు ఫిర్యాదు చేద్దామని బయలు దేరేరట. అప్పుడు తాతయ్య మా నాన్నను ఆపి, ‘గాలిదేవుడు’ ముందు వెళ్ళి నిలబడి వేడుకో! అంతా మంచే జరుగుతుందని చెప్పారట. కానీ, మా నాన్న, మా తాతయ్య మాట వినకుండా తన తండ్రిని చూసి “మీరు గాలిదేవిడ్ని నమ్మండి...నేను పోలీసులను నమ్ముతాను” అని ఆయనకు ఎదురు చెప్పి పోలీస్ స్టేషన్ కు బయలుదేరి వెళ్ళిపోయారు”

“శభాష్...అదే కరెక్ట్ పద్దతి!”

“తరువాతే అన్ని కష్టాలూ వచ్చినై”

“ఎలాంటి కష్టాలు”

“నా మెడలో...చెవులలో అప్పుడు వేసున్న అభరణాలు బంగారం కావట. 'రోల్డ్ గోల్డ్'...”

“ఇందులో ఇలా ఒక ట్విస్టా?”

“మధ్యలో మాట్లాడకుండా విను...నగలను చెక్ చేసిన దొంగకు కోపం. విపరీతమైన కోపం. వాడికి డబ్బు అవసరం. చాలా ముఖ్యం. వెంటనే ఏం చేశాడంటే...ఎలాగో మా ఇంటి ఫోన్ నెంబర్ తెలుసుకుని, ఇంటికి ఫోన్ చేసి ఐదు లక్షల రూపాయలు ఇస్తే నన్ను ప్రాణాలతో వదిలిపెడతానని చెప్పి 'డీల్’ మాట్లాడుకున్నాడు”

 “దారి కాచే దొంగ...బ్లాక్ మైలర్ గా మారాడా?”

“అవును...పోలీసులు మా నాన్న దగ్గర డబ్బులిచ్చి, ముందు పంపించి, వెనకాలే నన్ను ఎత్తుకెళ్ళిన దొంగను పట్టుకోవటానికి రెడీగా ఉన్నారట. కానీ, అది దొంగకు తెలిసిపోయింది...అతను చెప్పిన చోటుకు రాలేదు. మా ఇంటికి ఫోన్ చేసి, మీరు పోలీసులకు వెళ్ళినందువలన...మీ పిల్లాడు శవంగానే ఇంటికి వస్తాడని చెప్పేశాడు”

“అప్పుడే మా నాన్నకు తెలిసింది ఒక చిన్నతప్పు, పెద్ద తప్పుగా మారిందని. మా కుటుంబంలోని వారందరూ ఏడుపు మొదలు పెట్టారు. అదే సమయం పోలీసులు, ‘వాడు అలాంటి తప్పు చేయాడు, వూరికే మిమ్మల్ని భయపెడుతున్నాడు’ అంటూ మా వాళ్ళకు  ధైర్యం చెప్పారు. ఏం చేయాలో తెలియక అందరూ గందరగొళంలో ఉన్నప్పుడు........

"ఆ ఉన్నప్పుడు?" ఆసక్తిగా అడిగాడు వీరబద్రం.

"చెబుతున్నాగా..."

“మా తాతయ్య తిన్నగా గాలిదేవుడి గుడి దగ్గరకు వెళ్ళాడు. “రేయ్ గాలిదేవుడా! నువ్వు ఉన్నది నిజమైతే...నా మనవుడు చిన్న గాయం కూడా లేకుండా తిరిగి రావాలి. నువ్వేం చేస్తావో...ఎలా చేస్తావో నాకు తెలియదు. లేదంటే, ఈ రాయి రూపంలో, నిన్ను ఈ ఊరిని కాపాడే దైవంగా భావిస్తున్న ఈ ఊరు...లోకం అదంతా పెద్ద అబద్దం అని చెప్పి, నీమీద పెట్టుకున్న నమ్మకాన్ని వదులుకుంటరు” అని చెప్పి నిమ్మ పండు అంత సైజు కర్పూరం ను వెలిగించారు. అప్పుడు అక్కడకు వచ్చిన పూజారి...మా తాతయ్యను చూసి, 'వూరికే ఐదు రూపాయలు ఖర్చు చేసి కర్పూరం కొని వెలిగిస్తే సరిపోతుందా...గాలిదేవుడికి మొక్కులాగా ఏదైనా ఇస్తానని చెప్పు. ఏదీ వదులుకోకుండా గాలిదేవుడి దగ్గర నీ కోరిక నెరవేరాలనుకుంటున్నావా' అని అడిగాడు”

వెంటనే తాతయ్య... “నేను ఏం చేయాలి?” అని అడిగారట.. “అది నాకు తెలియదు. కానీ ఒకటి...నువ్వు ఇవ్వాలనుకున్నది నిజంగా పెద్దదిగా ఉండాలి. అప్పుడే గాలిదేవుడు కరుణిస్తాడు. అదే సమయం ఆయన తలుచుకుంటే...నీ మనవుడు మంచిగా తిరిగి రావటమూ ఖచ్చితమే!” అని చెప్పగా, తాతకు ఏం చేయాలో తోచలేదు! పూజారేమో నవ్వుతూనే ఉన్నాడు. తాతయ్య మనసులో చటుక్కున ఒక ఆలొచన.

"పూజారీ...నా దగ్గర నాకని ఉన్నది నేను నివాసముంటున్న ఇల్లు ఒకటే. ఇంకేదీ నా చేతిలో లేదు. ఆ  ఇల్లూ, వాకిలికి ఒకే వారసడు నా మనవుడే. వాడు ఎటువంటి నష్టమూ లేకుండా తిరిగి వచ్చేడంటే... నా ఇంటినే నేను గాలిదేవుడికి ఇచ్చేస్తాను. కానీ ఒకటి...నా కాలం చెల్లేంతవరకు నేను ఆ ఇంట్లోనే ఉంటాను. ఇదే నా మొక్కు” అని చెప్పగా.

“సరే...అలాగే కర్పూరం వెలిగించి వాగ్ధానం చేసి ఇంటికి వెళ్ళండి. మరో రెండు గంటలలో గాలిదేవుడు నీ మనవుడు ఎక్కడున్నా సరే నీ దగ్గరకు తీసుకువచ్చి చేరుస్తాడు!” అని చెప్పటంతో తాతయ్య అదే విధంగా కర్పూరం వెలిగించి వాగ్ధానం చేసేసి బయలుదేరారు”

“తరువాత...?”

“నువ్వు నమ్మినా సరే...నమ్మకపోయినా సరే. ఈ విషయం మాత్రం నాకు బాగా జ్ఞాపకం ఉంది. నన్ను ఆ దొంగ దాచి పెట్టున్న చోట హఠాత్తుగా ఒక పెను గాలి వీచింది. హోరుమని వీస్తున్న గాలికి నేనూ, ఆ దొంగ ఊగిపోతున్నాం.  అప్పుడు ఆ గాలి దుమారంలో నుండి చేతిలో ఒక కత్తితో గుర్రం మీద ఒకాయన వచ్చారు. ఆయన్ని చూసిన వెంటనే...దొంగ ఆయనతో యుద్దం చేయడానికి వెళ్ళాడు. కానీ, దొంగ వల్ల కాలేదు. ఎత్తిన చెయ్యి అలాగే ఉండిపోయింది. అంతే...ఆయన నన్ను ఎత్తి గుర్రం పైన తన ముందు కూర్చోబెట్టకున్నారు. గుర్రం బయలుదేరింది. అంతవరకు ఏడుస్తున్న నాకు ఆ గుర్రపు సవారి ఆనందాన్ని పంచింది”

---- కార్తిక్ ఈ సంఘటనను చెప్పేటప్పుడు వీరబద్రం మొహంలో ఒక చిరునవ్వు.

“ఏమిటి బద్రం నవ్వుతున్నావు?”

“ఏమీ లేదు...నువ్వు 'కామిక్స్’ కథలను అప్పుడు ఎక్కువగా చదివేవాడివో?”

“రేయ్...నేను సీరియస్ గా మాట్లాడుతున్నాను. నువ్వు వేళాకోలంగా నవ్వుతున్నావు”

“లేకపోతే ఏమిట్రా...గుర్రంలో ఒకడు వచ్చాడట, ఎత్తుకుని బయలుదేరాడు. సరదాగా ఉన్నది అంటూ సినిమా కథ చెబుతున్నావు! ఈ కాలంలో ఎవరురా గుర్రాలు వాడుతున్నారు.?”

“బద్రం...నేను చెప్పేది నిజం. నీ దగ్గర అబద్ధం చెబితే నాకేమొస్తుంది?”

“సరే...తరువాత ఏం జరిగింది?”

“ఏం జరుగుతుంది? ఊరి సరిహద్దులో నన్ను ఆ మనిషి దింపేసి, 'చూసి జాగ్రత్తగా ఇంటికి వెళ్ళు’ అన్నారు. నేనూ ఇంటికి వెళ్ళి చేరాను. నన్ను చూసిన వెంటనే అందరికీ సంతోషం. అప్పుడు చెప్పారు తాతయ్య...‘రెండు గంటల్లో నా మనవడు వచ్చేస్తాడని ఆ పూజారి చెప్పడం ఫలించిందీ...”

“అంటే మీ తాతయ్య మొక్కుకున్నందు వలనే గాలిదేవుడు గుర్రం మీద వచ్చి నిన్ను కాపాడాడు అంటున్నావా?”

“అవును...అప్పట్నుంచి నేనూ గాలిదేవుడ్ని భయ భక్తులతో నమస్కరిస్తున్నాను”

“నువ్వు వేప చెట్టు దగ్గర నుండి రావి చెట్టుదాకా అన్నిటినీ దేవుడిగా నమస్కరిస్తావే! ఇక దీని గురించి నేను వేరుగా చెప్పాలా?”

“ఇదిగో చూడు బద్రం....అది ఏదైనా సరే, అనుభవమనేది నిదర్శనమైన విషయం. నీ జీవితంలో కూడా జరిగితే...నువ్వూ ఖచ్చితంగా నాలాగా అనుకుంటావు!”

“ఒక్క రోజు కూడా అలా అనుకోను...”

“అలాగైతే ఆ రోజు గుర్రంలో వచ్చి నన్ను కాపాడిందెవరు?”

“ఎవరైనా వేటగాడుగా ఉంటాడు. ఎందుకంటే...వాడి దగ్గరే గుర్రం ఉండే ఛాన్స్ ఉంది...”

“ఆ దొంగ అతన్ని కొట్టటానికి చెయ్యి పైకెత్తినప్పుడు ఆ చేయి అలాగే ఆగిపోయిందే? అది ఎలా...?”

“బెనుకు పట్టి ఉంటుంది. ఇదంతా ఒక ప్రశ్ననారా? ఏది ఎలాగో...కాకి కూర్చున్నది కాబట్టి తాటి చెట్టు పడిపోయిన కథలాగా, మీ తాత ఇంటిని ఇస్తానని మొక్కు కున్నప్పుడు, నువ్వు వచ్చి చేరావు! అవునూ...మీ తాతయ్య మొక్కుకున్నట్టు ఆ తరువాత ఆ ఇంటిని గాలి దేవుడికే ఇచ్చాశారా?”

“మరి...మా తాతయ్య బ్రతికున్నంత వరకు ఆ ఇంట్లోనే ఉన్నారు. ఆయన చనిపోయిన తరువాత బామ్మ మాతో పాటూ ఇక్కడికి వచ్చేసింది. ఆ ఇంటికి 'గాలి దేవుడి’ ఇల్లు అనే పేరు పుట్టి అది స్థిరపడిపోయింది”

“అంటే ఆ ఇంటి డాక్యూమెంట్స్ మీ దగ్గరే ఉన్నాయని చెప్పు...”

“అవును...ఎందుకంటే గాలిదేవుడి గుడికని నిర్వాహ ఆఫీసో, నిర్వాహ ట్రస్టో లేనందు వలన ఇంటిని ఎవరి దగ్గర అప్పగించాలో తెలియలేదు. ఒక పూజారి మాత్రం ఉన్నాడు. ఆయన కూడా కొంత కాలానికి చనిపోయాడు”

“అయితే గాలిదేవుడు ఇప్పుడు దిక్కులేకుండా ఉన్నాడని చెప్పు”

“అలాగంతా ఏమీ లేదు. పాత పూజారి కొడుకు వచ్చి చూసుకుంటున్నాడు. అయితే ఒకటి...ఆ పూజారి ఎప్పుడూ గుడి దగ్గరే ఉండేవాడు. ఇతను అలా కాదు. ఒక రోజుకు ఒకసారి వచ్చి దీపం వెలిగించి, పూజ చేసి వెళ్ళిపోతాడు”

కార్తిక్ చెప్పింది విని మళ్ళీ నవ్వాడు వీరబద్రం.

“వద్దు! అలా నవ్వకు...”

“సరే నువ్విప్పుడు ఏం చెయ్యబోతావు?”

“ఏం చెయ్యబోతాను అని అడిగితే...చెల్లి పెళ్ళికి డబ్బు కావాలి. చేతిలో ఉన్న ఆస్తి ఇదొక్కటే. దానిని వాడుకోవటానికి మనుషులు లేరు. అందువలన...గాలిదేవుడు దగ్గర వేడుకుని ఆ ఇంటిని అమ్మటం తప్ప నాకు వేరే దారి లేదు”

“మంచి నిర్ణయం! ఎవరో సులేమాన్ గారిని ఒకరు ఆ ఇల్లు కొనడానికి రెడిగా ఉన్నారని చెప్పినట్టున్నావే?”

“అవును...! కానీ, ఆయన మా ఇంటి గురించి ఈ ఊర్లో మాట్లాడుకుంటున్నది విని, ఎవరైనా ఆ ఇంట్లో ఒక నెలరోజుల పాటూ నివాసముండి చూపిస్తే అది పాడు బడిపోయిన ఇల్లు కాదు, నివాసముంటున్న ఇల్లే అని మా వాళ్ళతో చెప్పి ఆ ఇల్లు కొనుక్కుంటానని చెప్పారు”

"బాధ పడకు! ఒకవేల ఆయన కొనుక్కోకపోయినా పరవాలేదు...నేను కొనుక్కుంటాను. నీకు సహాయం చేసినట్లూ ఉంటుంది. నేనూ ఇల్లు కొనుక్కున్నట్టు అవుతుంది"

“వద్దు బద్రం...నాకోసం నువ్వు శ్రమ పడొద్దు!”

“శ్రమా...ఇందులో నాకు శ్రమ ఏముంది?”

“లేదు... నేను ఏం చెప్ప దలుచుకున్నా నంటే?”

“ఏం చెప్పదలుచుకున్నావు?”

“మొదటిది, ఆ ఇల్లు అమ్మటమే మాకున్న ఒకే ఒక దారి...ఇంకొకటి, ఆ ఇల్లు అమ్మటానికి నాకు భయంగానూ ఉన్నది”

“అలా మాట్లాడటం మూర్ఖత్వం అని నీకే అనిపించటం లేదూ?”

“లేదురా...మా తాతయ్య నాకోసం మొక్కుకున్నారు.  కానీ, ఇప్పుడు నేనే  ఆ మొక్కును కాదని ఆ ఇల్లు అమ్ముదామని అంటున్నానే”

"పిచ్చోడా...ఏమిటో గాలిదేవుడు అనే దేవుడు ఒకరు నిజంగానే ఉన్నారని...ఆయన చేతిలో ఆస్తిని అప్పగించినట్టు, ఇప్పుడు ఆయన్ని నువ్వు కొట్టి దాన్ని లాకుంటున్నట్టు మాట్లాడుతున్నావే...! మీ తాతయ్య ఆ రోజు మూఢ నమ్మకంతో అలా నడుచుకుంటే...ఈ రోజు నువ్వూ అదే చేస్తావా?”

“అంటే....మా తాతయ్యది మూఢ నమ్మకం అంటున్నావా?”

“ఇంకేమని చెప్పను...దేవుడికి ఎందుకురా ఇల్లూ వాకిలి?  లేదు ఆయన మీ ఇల్లు కావాలని మీ తాతయ్యను అడిగాడా? వూరికే ఉండక ఒక పూజారి ఎక్కించాడు! మీ తాతయ్య ఎక్కేశారు...అందులో ఉన్న విషయం ఇంతే"----వీరబద్రం విసుక్కోకుండా సమాధానం చెప్పాడు.

అయినా కానీ, కార్తీక్ నుదిటి మీద ఉన్న చలనం పోనేలేదు. ఏదో ఆలొచిస్తున్నట్టు మౌనంగా ఉన్నాడు.

“ఏమిటి ఆలొచిస్తున్నావు?”-- అడిగాడు వీరబద్రం.

“ఏమీ లేదు...”

“మనం ఇప్పుడు ఆ గాలిపేటకు వెడుతున్నాం. ఆ ఇంటిని చూస్తున్నాం”

“వెళ్ళే తీరాలిరా. సులేమాన్ అడిగినట్లు ఆ ఇంట్లో నెలరోజులు నివసించాలనే నిర్ణయానికి  అమ్మా, నాన్నా వచ్చేరు! కాబట్టి ఆ ఇంటిని శుభ్రపరచటానికి వెళ్ళాలి”

కార్తీక్ స్వరంలో ఉత్సాహం లేదు. 

************************************************PART-3******************************************

మానవుల మనసులోని నమ్మకాలను పరిశోధించి కొందరు పలు పుస్తకాలు రాసారు. అందులో పలు అద్భుతమైన...అంగీరచబడే అభిప్రాయాలు ఉన్నాయి. అందులో అత్యంత ప్రసిద్ది చెందిన ఒక అభిప్రాయం 'నువ్వు దేనిని ఎక్కువ ఇస్టపడి నమ్ముతావో...అది ఒకరోజు నీకు దొరుకుతుంది!’ అనేదే. ఈ అభిప్రాయం అందరికీ నచ్చింది. కానీ, అందులో పెద్దగా నిజమేమీ లేదు అనే విమర్శలూ ఉన్నాయి.

ఎనభై ఏళ్ళ వృద్దుడు ఒకాయన ‘నాకు అర్ధంచేసుకునే శక్తి వచ్చినప్పటి నుండి...నేను చంద్రుడు దగ్గరకు వెల్తున్నట్టూ, అక్కడ ఆనందంగా నడుస్తూ తిరుగుతున్నట్టు కలలు కంటూ వస్తున్నాను. ఆ ఆశ నేరవేరకుండానే చచ్చిపోబోతున్నా. నా వరకు ఎక్కువ ఆశపడింది దొరుకుతుంది అని చెప్పేది అబద్దం’ అన్నారు.

కానీ, ఆయనకు కౌన్సిలింగ్ ఇచ్చినాయన...ఆ వృద్దుడి మాటల్లో నుండి ఒక పెద్ద నిజం కనుకున్నాడు. ఆయన చంద్రుడు మీద నడవాలనుకుని ఆశపడినదంతా నిజం. కానీ ఆశపడేటప్పుడు ఎలా ఆశపడ్డారంటే...చంద్రుడి దగ్గరకు మనిషి వెళ్ళలేడు. అది ఇంకొక గ్రహం. ఊహల్లో మాత్రమే చంద్రుడి గురించి మనం ఏదైనా చేయగలం. కాబట్టి మనం కూడా ఊహల్లోనే ఆశపడదాం! అని ఒక బేసిక్ ఆలోచనతోనే ఆశపడ్డాడు. అంటే, చంద్రుడినే ఆయన ఒక అబద్దం అని అనుకున్నారు. అందువలనే ఆయన ఆశ అబద్దం అయ్యింది!

అది విన్న ఒకాయన తిరిగి అడిగారు. 'సరే...నేను నిజంగానే ఆశపడుతున్నాను. నా జీవిత కాలంలో అది నెరవేరుతుందా? అన్నారు.

దానికి ఆ కౌన్సిలర చెప్పిన సమాధనమేమిటో తెలుసా?

నందిగామ నాలుగు రోడ్ల వీధిలో నుండి ఎడం పక్కకు తిరిగి నవాబు పేటకు వెళ్ళే తారు రోడ్డులోకి వీరబద్రం కారు ఎక్కినప్పుడు, రోడ్డుకు పక్కగా ఉన్న కొబ్బరి బొండాలు అమ్మే కొట్టు ఒకటి కనబడ్డది.

ఆ కొట్టును చూసిన వెంటనే కారు ఆపి రెండు కొబ్బరి బోండాలు ఇమ్మన్నాడు వీరబద్రం.

కార్తీక్ 'గాలిదేవుడు’ గందరగోళంలోనే ఉన్నాడు.

“రేయ్ కార్తీక్....కొబ్బరి బోండాం నీళ్ళు తాగరా...” అంటూ ఒక బోండాం ను జాపాడు వీరబద్రం. అతనూ తాగాడు. వీరబద్రం యాభై యూపాయలు ఇచ్చి చిల్లర కోసం ఎదురుచూసి ఆగాడు.

“సరిపోయిందండీ” అన్నాడు కొట్టతను.

వీరబద్రానికి అదొలా అయిపోయింది.

“ఏంటయ్యా...ఒక బోండాం ఐరవై ఐదు రూపాయలా? నువ్వు ఎక్కడ వ్యాపారం చేస్తున్నావో నీకు తెలుస్తోందా”

“ఎందుకు తెలియదు సార్? ఇప్పుడైనా ప్రకృతి అందించే ఈ నీళ్ళకు మంచి వెల వస్తుంటే సంతోషంగా ఉన్నది సార్...!” కొట్టతని ముఖంలో ఒక స్పష్టత.

ఇలాంటి ఒక  సమాధానాన్ని అతని దగ్గర నుండి ఎదురుచూడలేదు వీరబద్రం.

“సార్...నేను చెప్పింది మీకు అర్ధం కాలేదా?”

 వీరబద్రం నవ్వుతూ “ఎందుకు అర్ధం కాలేదు. మురికి లేని నీళ్ళని అమ్ముతున్నారు. నాలుగు రూపాయలు కూడా ఖరీదు చెయ్యని విదేశీయుల కూల్ డ్రింకులు బాటిల్  పది, పదిహేను రూపాయలకు అమ్ముతున్నారు. అవి కొని తాగుతున్న మనకి తప్ప మిగిలిన వాళ్లందరికీ లాభమే. అమ్మే కొట్టతను, తీసుకు వెళ్ళే వ్యానతను, ప్రకటనలలో నటించే మాడల్స్ కూ...అందరికీ డబ్బులే. కానీ మనకు మాత్రం 'లాస్’. మనీ లాస్, ఆరొగ్యం లాస్” అని చెప్పి వెనక్కి తిరిగాడు.

ముందు చూపు, భవిష్యత్తు గురించి ఆలొచించే మనిషి ఈయన అనేది తెలుసుకున్నాడు కొట్టతను.

“మీలాగా అందరూ ఆలొచిస్తే చాలా బాగుంటుంది సార్..." అని నవ్వాడు కొట్టతను. కానీ, కార్తీక్ చెవులకు ఇవన్నీ వినిపించలేదు. అప్పుడే ఒకతను కొబ్బరి బోండాం తాగటానికి మోటార్ సైకిల్ మీద వచ్చి ఆ కొట్టు దగ్గర ఆగాడు.

వచ్చినతను కార్తీక్ చూసి నుదురు ముడుచుకున్నాడు. తరువాత మాట్లాడటం ప్రారంభించాడు.

“తమ్ముడ్ని ఎక్కడో చూసినట్లు ఉందే!”

“నన్నా?”--- కార్తీక్ అడిగాడు.

“అవును...నీ పోలికలన్నీ అచ్చం మా రామశర్మ పంతులుగారి లాగానే ఉన్నది”

“ఆయన మా నాన్నగారే...!”

“ఓ...అయితే గాలిదేవుడి ఇంటి యజమాని కొడుకు అని చెప్పు”

అతను గాలిదేవుడి ఇంటి యజమాని అన్నది కార్తీక్ మనసులో చురుక్కున గుచ్చుకుంది. వీరబద్రం దాన్ని క్షుణ్నంగా గమనించాడు.

“అవును...మీరెందుకు ఊరికి రాకుండా ఇక్కడే ఆగిపోయేరు?”

“ఏంటయ్యా...నువ్వొక్కడివే కొబ్బరి నీళ్ళు తాగటానికి వస్తావా? వీళ్ళు రాకూడదా?”--కొట్టతను సమాధానం చెప్పాడు.

“అమ్మా...నాన్నా అందరూ బాగున్నారా?”

“ఊ...అందరూ బాగున్నారు”

“వాళ్ళు మళ్ళీ గాలిపేటకే వస్తున్నారనే మాట నా చెవికి వచ్చిందే...నిజమా?”

“ఆ...అవును...మీకెలా తెలిసింది?”

“మీ నాన్నే...మన 'పోస్ట్ మాస్టర్’ గారికి ఫోన్ చేసి చెప్పుంటారనుకుంటా! నేను పోస్ట్ ఆఫీసుకు వెళ్ళినప్పుడు నా చెవులకు వినిపించింది”

“అవును”

“అందరూ గ్రామం నుండి నగరానికి వెడుతుంటే...మీరు నగరం నుండి గ్రామానికి రావటం కొత్తగా ఉన్నదే తమ్ముడు. కానీ, మీరుండటానికి వీలుగా ఇప్పుడు మన గ్రామంలో ఇల్లు అద్దెకు దొరకటం కష్టం”

ఆయన అలా చెప్పేటప్పటికి కార్తీక్ ముఖం వికారంగా మారింది.

“అదేమిటండీ. వీళ్ళకని వీళ్ళ ఇల్లే ఉన్నదే! ఇక ఎందుకు అద్దె ఇల్లు?” -- వీరబద్రం అడిగాడు.

“ఏమిటీ...మీ ఇంటికే రాబోతున్నారా?”

“ఆ...అవును”… చెప్పాడు కార్తీక్.

“దాన్ని మీ