దృశ్యం… (పూర్తి నవల)

                                                                        దృశ్యం                                                                                                                                                                                 (పూర్తి నవల) 

అనుకోకుండా ఒక దృశ్యాన్ని తన కెమేరాలో బందించింది ఈ నవలలోని నాయకురాలు. ఆ దృశ్యం: హీరో ఒక అమ్మాయిని హత్య చేయడం. ఆ హీరో, ఈ నవలలోని నాయకురాలి అక్కను పెళ్ళి చేసుకోబోతాడు.

ఒక హంతకుడు తన అక్కయకు భర్తగా రాకూడదని ఈ నవలలోని నాయకురాలు  పెళ్ళిని ఆపటానికి ఎన్నో ప్రయత్నాలు చేస్తుంది. కానీ, ఏమీ చేయలేకపోతుంది. వివాహం జరిగిపోతుంది.

వివాహాం జరిగిన తరువాత నిజం తెలుస్తుంది. తన పెళ్ళిని నాయకురాలి అక్క ఆనందంగా అంగీకరిస్తుంది. నాయకురాలు ఆశ్చర్యపోతుంది.

అసలు జరిగింది ఏమిటి? హత్యను తన కెమేరాలో బంధించినా నాయకురాలు ఎందుకు ముందే నిరూపించలేకపోయింది? అక్కయ్య హంతకుడైన ఒకడ్ని ఎందుకు పెళ్ళి చేసుకుంది? అంటే పెళ్ళికి ముందే అతను హంతకుడని ఆమెకు తెలుసా?

వీటన్నిటికీ సమాధానాలు తెలుసుకోవటానికి ఈ నవలను చదవండి.

*************************************************************************************************

ప్రియంవద తనని అందంగా అలంకరించుకుంది!

వేసుకున్న మేకప్ సరిగ్గా ఉన్నదో, లేదో తెలుసుకోవటానికి తన గదిలోనే ఉన్ననిలువెత్తు అద్దంలో ఒకసారి చూసుకుంది.

వెనుక వచ్చి నిలబడ్డాడు తమ్ముడు గౌతం.

"సూపర్ గా ఉన్నావు ప్రియా! పెళ్ళి అక్కయ్యకా...నీకా?"

"ఏరా...నేను అలంకారం చేసుకోకూడదా?"

"రాత్రి పడుకునేటప్పుడు కూడా 'మేకప్' లేకుండా పడుకోవే! నిన్ను పోయి అలంకారం చేసుకోకూడదని చెప్పగలనా?" వెక్కిరించాడు తమ్ముడు గౌతం.

"రేయ్...నిన్ను" అంటూ తన చేతిలో ఉన్న దువ్వెనతో చిలిపిగా తమ్ముడ్ని కొట్టింది ప్రియంవద.

ఇంతలో తల్లి పిలుపు వినబడింది.

"ప్రియా, గౌతం...టిఫెన్ తినాడానికి రండి..." 

ఇద్దరూ బయటకు వచ్చారు.

"అమ్మా! త్వరగా టిఫెన్ పెట్టు. నేను బయటకు వెళ్ళాలి" వాష్ బేసిన్ దగ్గర చేతులు శుభ్రం చేసుకుంటూ తొందర పడింది ప్రియంవద.

"టిఫెన్ కు రమ్మన్నది నేను. నన్నే హడావిడి పెడుతున్నావా...అసలు ఎక్కడికే వెడుతున్నావు?" అడిగింది తల్లి రాజేశ్వరి.

"ఇలా అడిగితే...వెళ్ళే పని సక్సస్ అవుతుందా...?"

అక్కాతమ్ముళ్ళిద్దరూ డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గరకు వచ్చారు.

తండ్రి రామకృష్ణ టెన్షన్ పడుతూ అక్కడికి వచ్చాడు.

"రాజేశ్వరీ బయలుదేరు...టైమయ్యింది"

"ఇదిగో వస్తున్నా! ప్రియా, నువ్వు ఊరు తిరగడానికి వెళ్ళద్దు. రేపు కల్యాణ మండపానికి వెళ్ళాలి. చాలా పనులున్నాయి. …………గౌతం...నీకూ చెప్పేదదే"

అప్పుడే తీసిన వేడి వేడి పూరీలను ప్లేటులో పెట్టుకుని వస్తున్న దీపకని చూసిన వెంటనే "టిఫెన్ త్వరగా ఇవ్వవే" అన్నది ప్రియంవద.

"ఈ రోజు కూడా అక్కయ్యే పనులు చేయాలా? ఎల్లుండి దానికి పెళ్ళి! ఏం జరుగుతోంది ఈ ఇంట్లో" కోపంగా కసురుకున్నాడు తండ్రి.

"నేను చెయ్యనని చెప్పలేదు...ఏం పని చేయాలో అమ్మ చెప్పలేదు" అన్నది ప్రియంవద.

“ప్రియా! నువ్వేమీ చిన్న పిల్లవు కావు. చదువుకున్నావు. ఉద్యోగానికి వెడుతున్నావు. ఇన్ని రోజులు మీ అందరికీ దీపిక బాధ్యతతో పనులు చేసి పెట్టింది కదా. ఇక అక్కయ్య చోటికి నువ్వు రావాలి. తెలిసిందా...?” చీవాట్లు పెట్టాడు తండ్రి.

"సారీ డాడీ! నేను వంటింటికి పరిమితమయ్యే మహిళను కాదు...సాధించటానికి పుట్టిన మహిళను"

“మేమంతా కొట్లాడుకోవటానికి పుట్టామా?"...కవ్వించాడు తమ్ముడు గౌతం.

"మాటలు ఆపి అందరూ తినడం మొదలుపెట్టండి. టిఫెన్ చల్లారి పోతోంది" ఆర్డర్ వేసిన దీపిక, తమ్ముడివైపు చూసి "గౌతం నీకు ఇష్టమైన పుదినా పచ్చడి ఉంది" అన్నది.

టేబుల్ మీద ఉన్న పుదినా పచ్చడ్ని ప్లేటులో వేసుకుంటూ "అక్కా, చికెన్ తో కొత్తగా ఒక వంటకం వచ్చింది. టీ.వీ.లో చూపించారు. అది చేసి పెడతావా"  దీపికను అడిగాడు గౌతం.

"అత్తారింటికి వెళ్ళిన తరువాత భర్తకు వండిపెడుతుంది" ప్రియంవద చెప్పింది.

"వాళ్ళింట్లో ఎవరూ నాన్ వెజ్ తినరు!" చెప్పింది దీపిక.

"అక్కా...నువ్వేం చేస్తావు...?"

"నేనూ తినడం మానాశా! ఆయనకు ఇష్టం లేనిది నాకెందుకు?"

"అది చాలా తప్పు దీపిక. తిండి, బట్ట, ఒపీనియన్...ఈ మూడు విషయాలలోనూ ఆడపిల్లలకు స్వాతంత్రం కావాలి...భర్త చెప్పినట్లు చేయాల్సిన అవసరం లేదు" చెప్పింది ప్రియంవద.

"అమ్మా...విప్లవ తల్లీ! పెళ్ళి అయ్యేంత వరకు నీ నోరు మెదపకుండా ఉండు" చెప్పింది తల్లి.

ఎప్పుడూ సరదాగా గడిపే కుటుంబం అది!

రామకృష్ణ గారికి కూరగాయల హోల్ సేల్ వ్యాపారం. అంతే కాదు...బియ్యం, వడియాలు, ఊరగాయలు, అప్పడాలు ఎక్స్ పోర్ట్ చేస్తాడు. లాభం వస్తుందని తెలిస్తే రియల్ ఎస్టేట్, సినిమా డిస్ట్రిబ్యూషన్...ఇలా పలురకాల వ్యాపారాలతో లక్షలు సంపాదించే మనిషి. వ్యాపార రంగంలో పేరు ప్రఖ్యాతలు గల వ్యక్తి. రామకృష్ణ భార్య రాజేశ్వరి హోమ్ మేకర్. 

రామకృష్ణ, రాజేశ్వరి దంపతుల మొదటి సంతానం పెద్ద కూతురు దీపిక. ఎం.కాం చదువు పూర్తి చేసి ప్రైవేట్ బ్యాంకులో అధికారిగా పనిచేస్తోంది. పెళ్ళి ఫిక్స్ అయిన తరువాత ఉద్యోగం మానేసింది.

రెండో సంతానం రెండో కూతురు ప్రియంవద. విషువల్ కమ్యూనికేషన్ చదువు ముగించి మీడియా రంగంలో పనిచేస్తోంది. పత్రికలకూ, న్యూస్ పేపర్లకు, టీ.వీ.లకు, అంతర్జాల మీడియాలకు ఫ్రీ లాన్స్ రిపోర్టర్ గా పనిచేస్తోంది.

మూడో సంతానం గౌతం. ఇంజనీరింగ్ మూడో సంవత్సరం చదువుతున్న చలాకీ కుర్రాడు.

పెద్ద కూతురు దీపికకు మూడు నెలల క్రితం పెళ్ళి సంబంధం కుదిరింది.

అల్లుడు చక్రవర్తి ఎం.టెక్ పూర్తి చేసి, ఒక మల్టీనేషన్ అడ్వర్ టైజింగ్ కంపెనీలో పెద్ద అధికారిగా పనిచేస్తున్నాడు. అతనికి ఉద్యోగం చేయవలసిన అవసరంలేదు. కొన్ని రోజులు ఉద్యోగం చేసి ఆ అనుభవంతో తండ్రి వ్యాపారాలను చూసుకుంటే మంచిదని అతని ఆలొచన. నెలలో సగం రోజులు విదేశాలలో ఉంటాడు! తల్లితండ్రులకు ఒకడే కొడుకు.

మాట్రిమోనియల్ సైటు లో దీపిక ప్రొఫైల్ చూసి, నచ్చి, మాట్లాడి సెటిల్ చేసుకున్న సంబంధం. దేశంలోని ధనవంతుల లిస్టులో చోటు చేసుకున్న చక్రవర్తి కుటుంబం, ఎలాంటి కట్న కానుకలకు ఆశ పడకుండా కుదుర్చుకున్న పెళ్ళి సంబంధం.

రామకృష్ణ వాళ్ళకు ఏ విధంగానూ తక్కువ మనిషి కాదు. బంగారం, డైమండ్ నగలతో కూతుర్ని అలంకరించి, బ్రహ్మాండంగా పెళ్ళి జరుపబోతున్నాడు.

రేపు ప్రొద్దున మండపానికి వెళ్ళాలి.

ఆ సాయంత్రం విందు...మరుసటిరోజు తెల్లవారు జామున పెళ్ళి!

కాళ్ళల్లో చక్రాలు కట్టుకున్నట్టు రామకృష్ణ కుటుంబమే గిరగిరా తిరుగుతున్నది.

టిఫెన్ తినడం ముగిసింది.

ఫోన్ మోగింది...దీపిక ఎత్తింది.

కాబోయే అల్లుడు చక్రవర్తే!

"దీపికా, పెళ్ళి అయిన మరుసటి రోజే మనం హనీమూన్ వెడుతున్నాం. లండన్. ఇప్పుడే టికెట్స్ కన్ ఫరం అయినై. హనీమూన్ కు కావలసిన బట్టలు కూడా ప్యాక్ చేసి తీసుకొచ్చుకో"

"సరేనండి"

"పదిరోజులు విదేశాలలోనే! అక్కడి నుండి యూరప్. ఇది వరల్డ్ టూర్"

"అలాగే"

చక్రవర్తి చెప్పింది అలాగే తన తల్లితండ్రులకు చెప్పింది దీపిక.

"అక్కా! కోటీశ్వరుల కుటుంబంలో జీవించటానికి వెడుతున్నావు. మనందరికీ ఇక మీదట విమాన ప్రయాణాలే" అన్నాడు గౌతం.

"నిన్ను ఎవర్రా తీసుకు వెళ్ళేది?" అన్నది ప్రియంవద.

“ఏమిటే అలా మాట్లాడుతున్నావు. ఆయనకి తోడ బుట్టిన వారు ఎవరూ లేరు. ఉన్నది మీరిద్దరే. మిమ్మల్ని వదిలి నేను ఎక్కడికీ వెళ్ళను" అన్నది దీపిక.

"దీపికా! మనింట్లో లాగా నా చెల్లి,  నా తమ్ముడూ అంటూ చనువు చూపలేవు. అల్లుడు గారి మనసు తెలుసుకుని నడుచుకోవాలి. మొదట నువ్వు సంతోషంగా ఉండు" చెప్పింది తల్లి రాజేశ్వరి.

"అమ్మకి భయమెక్కువ…సరి...నేను బయలుదేరతాను"

"ప్రియా...నాన్న నిన్ను బయటకు వెళ్ళద్దని చెప్పారుగా”.

"మూడింటికల్ల వచ్చాస్తానమ్మా... వారం రోజుల క్రితమే చేస్తానని ఒప్పుకున్న ప్రోగ్రాం. పెద్ద సెలెబ్రిటీ. ఇప్పుడు వెళ్ళకపోతే బాగుండదమ్మా"

అప్పుడే అక్కడికి వచ్చిన ప్రియంవద తండ్రి "సరే...ప్రియను వెళ్ళనీ. నువ్వు నాతో రా...కళ్యాణ మండపానికి వెళ్ళాలి. అక్కడ పనులు ఎలా జరుగుతున్నాయో చూడాలి" భార్య రాజేశ్వరితో చెప్పాడు.

'సరేనండి...ఐదు నిమిషాలలో వచ్చాస్తాను" అంటూ వాళ్ళ రూముకు వెళ్ళింది రాజేశ్వరి.

"గౌతం, నువ్వు దీపికతో ఉండు. పెళ్ళి కూతురు ఇంట్లో ఒంటరిగా ఉండ కూడదు"

“సరే డాడీ".

"డాడీ...మీరు వెళ్ళే దారిలో నన్ను డ్రాప్ చేస్తారా?" ప్రియ అడిగింది.

"నీ స్కూటీ ఏమయ్యింది?"

"రిపేర్ డాడీ"

"సరే...త్వరగా రా"

నవ్వు ముఖంతో హ్యాండ్ బాగ్ తీసుకుని తండ్రితో బయలుదేరింది ప్రియంవద.

అందరూ కూర్చున్నాక కారు బయలుదేరింది.

ఒక టెలివిజన్ ఆఫీసు ముందు కారును ఆపమని చెప్పి ప్రియంవద దిగిపోయింది.

"త్వరగా ఇంటికి వెళ్ళమ్మా"

"సరే డాడీ"

ప్రియ ఆఫీసు లోపలకు వెళ్ళింది.

"మీటింగ్ ఇంకా మొదలు పెట్టలేదమ్మా...నువ్వు మీటింగ్ హాలుకు వెళ్ళొచ్చు" చెప్పాడు ఆఫీస్ సెక్యూరిటీ.

"నాకు మీటింగుతో పనిలేదు...నాకు అవుట్ డోర్ వర్క్" అని చెప్పి తన టేబుల్ దగ్గరకు వెళ్ళింది.

తాను చేయవలసిన పనికి కావలసిన పేపర్లు తీసుకుని, తన సొంత కెమేరాను హాండ్ బ్యాగులో పెట్టుకుని కెమెరా మాన్, లైట్ మాన్ తో కలిసి బయటకు వచ్చింది.

"ప్రియా! మీ అక్కయ్య పెళ్ళి విందుకు మన చానల్ నుంచి యాభై మంది దాకా వస్తున్నాం"

"సరె...మంచి గిఫ్టు కొనుక్కురండి. లేకపోతే డైనింగ్ హాలులోకి పంపను"

"ఎలా మాట్లాడుతోందో చూడు"

"అవునే...మా నాన్న లక్షలు ఖర్చు పెడుతున్నాడు. మీరు ఉచితంగా తిని వెడతానంటే ఎలాగే?"

"అయినా...నీకింత కొవ్వు పనికిరాదే"

"నేను మళ్ళీ వారం రోజుల తరువాతే ఆఫీసుకు వచ్చేది...అందరికి బై...బై" 

ప్రియ బయలుదేరి ఆ స్టార్ హోటల్ కు  వచ్చింది.

ఎనిమిదో ఫ్లోరు లోని రూం నెంబర్ 125 లో ఉంటోంది 'డాన్స్ మాస్టర్’ .

తాను వచ్చినట్లు రిమైండ్ చేయటానికి సెల్ ఫోన్ తీసింది ప్రియ.

ఇంతలో ఆ సెల్ ఫోన్ మోగింది.

"ఒక్క పది నిమిషాలలొ వచ్చేస్తాను. ఓపన్ టాప్ గార్డన్ లో టేబుల్ బుక్ చేశాను. అక్కడ వైట్ చేయండి" చెప్పింది డాన్స్ మాస్టర్ రోహిణి.

"సరే" అని చెప్పి...24 వ అంతస్తులో ఉన్న ఓపన్ టాప్ గార్డన్ కు వచ్చింది ప్రియంవద.

కెమేరా..స్టాండ్, ఫోకస్ లైట్లు, హ్యాండ్ మైక్...అన్నిటిని ఫిక్స్ చేసుకుంది.

ఇంటర్ ఫ్యూ లో అడగాల్సిన ప్రశ్నలను ఒక సారి చూసుకుంది.

ఆ డాన్స్ మాస్టర్ కి ఈ మధ్యే జాతీయ అవార్దు లభించింది...అందుకే ఇంటర్ వ్యూ!

ఆ అంతస్తు నుండి సిటీ మొత్తం కనబడుతోంది.

ప్రియ, కెమెరా మాన్ జోసఫ్...మరో ఇద్దరు స్టాఫ్ ఆ డాన్స్ మాస్టర్ కోసం కాచుకోనున్నారు.

ప్రియా మెళ్ళగా నడుచుకుంటూ ఆ ఓపన్ టెర్రస్ నుండి సిటి అందాలను తిలకిస్తోంది.

సిటీ అందాలు ఆమెను మురిపించడంతో…తన దగ్గరున్న తన పర్సనల్, లేటస్ట్ టెక్నాలజీ కెమెరాను బయటకు తీసింది. దానికి ఒక అతి నవీన లెన్స్ ఫిక్స్ చేసి దూరంగా కనబడుతున్న ఎత్తైన భవనాల అందాలను చూస్తూ, ఆ అందాలను రికార్దు చేస్తోంది.

అలా చూస్తూ వస్తున్న ప్రియంవద చూపులు సడన్ గా ఒకచోట ఆగినై.

దూరంగా పూర్తికాని ఒక ఎత్తైన భవనం...దాని చివర్లో మనిషిని భయపెట్టే ఒక దృశ్యం.

ఒక అమ్మాయిని ఒక మగమనిషి గొంతు పిసికి చంపుతున్నాడు. ఆ ఆమ్మాయి గింజుకుంటోంది. ఆ మగమనిషి వెనుకభాగమే కనబడుతోంది. మొహం తెలియటం లేదు.

ప్రియంవద శరీరంలో కొద్దిగా వణుకు మొదలయ్యింది.

ధైర్యం తెచ్చుకుని కెమెరాలో నుండి మళ్ళీ చూసింది.

ఈసారి...పిట్టగోడ చివరి అంచుపై ఆమె గొంతును నిక్కొ పెట్టి తన పూర్తి బలంతో బలంగా నొక్కుతున్నాడు.

ఆ అమ్మాయి కళ్ళు తేలేసి క్రిందకు ఒరుగిపోతున్న సమయం, అతని మొహం ముందుకు వచ్చింది.

ప్రియ తన కెమేరా ఫోకస్ ను పెంచింది.

ఆ అమ్మాయి నేలకు వొరిగింది!

ఆ అమ్మాయి ముక్కు దగ్గర తన చేతిని ఉంచి, చనిపోయిందని నిర్ధారణ చేసుకుని, పైకి లేచాడు.

అప్పుడతని మొహం, పూర్తి రూపం క్లియర్ గా కనబడింది.

అతను మరో వైపుకు పరిగెత్తాడు.

మెట్లుదిగుతూ కిందకు వెడుతున్నాడు.

పట్టపగలు బహిరంగంగా ఒక హత్య.

ప్రియ అక్కడ జరిగినదంతా రికార్డు చేసింది. అతని ముఖాన్ని ఎక్కడో చూసినట్లు అనిపించింది.

దానికంటే ఒరిగిపోతూ, ప్రాణాలను వదిలి కింద పడిపోయిన ఆ ఆమ్మాయి పైనే ప్రియంవద ఎక్కువ సేపు క్షుణ్ణం గా తన వీడియో కెమెరాను ఫోకస్ చేసింది.

అక్కడ జరిగిన సంఘటన అంతా అమె నవీన టెక్నాలజీ కెమెరాలో వీడియోగా చిత్రీకరించబడింది.

"ప్రియా, డాన్స్ మాస్టర్ వచ్చేసింది...త్వరగా రా"

"ఇదిగో వస్తున్నా" కెమెరా స్విచ్ ఆఫ్ చేసి కెమెరాను తన హ్యాండ్ బాగులో పెట్టుకుంది.

మనసంతా ఒక హత్యపైన ఉండగా, ఎలాగో ఒకలాగ తన ఇంటర్ వ్యూ ప్రారంభించింది.

ఒక గంటసేపట్లో ఇంటర్ వ్యూ ముగించుకుని బయటకు వచ్చేసింది.

“ఇంటికి వెళ్ళి కంప్యూటర్లో వేసి చూడాలి....ఆ హంతకుడు బాగా కావాల్సిన మనిషిలా ఉన్నాడు...ఎవరతను?....మొహం జ్ఞాపకానికి రావట్లేదు....కంప్యూటర్లో వేసి చూస్తే తెలుస్తుంది!”

**********************************************PART-2********************************************

చక్రవర్తి తల్లి తండ్రులు హడావిడి పడుతున్నారు.

ఇంటి నిండా బంధువులు.

చక్రవర్తి తండ్రి సాంబశివరావ్ కొన్ని కోట్లకు అధిపతి. 

ఎనిమిది కంపెనీలకు ఓనర్.

చక్రవర్తి, తండ్రి నడుపుతున్న ఏ వ్యాపారాన్నీ పట్టించుకోడు. దానికి కారణం చక్రవర్తికికి తన కంటూ ఒక ఉద్యోగం ఉండటమే. ఉద్యోగరీత్యా ప్రపంచవ్యాప్తంగా ఎన్నో సంస్థలతో లావాదేవీలు పెట్టుకున్నందు వలన ...నెలలో ఎక్కువరోజులు విదేశాలలొ ఉంటాడు!

నెలకు ఒకసారి అతన్ని చూడటమే కష్టమయ్యేది సాంబశివరావ్ దంపతులకు. పెళ్ళి గురించి మూడు నెలలు కొడుకుతో మాట్లాడిన తల్లి అనుసూయ చివరికి అతన్ని  సెంటిమెంటల్ గా లాక్ చేయడంతో చక్రవర్తి పెళ్ళికి ఒప్పుకున్నాడు.

అతనే మాట్రీమొని సైటులో అమ్మాయిని సెలెక్ట్ చేసుకుని, పెళ్ళికి అంగీకరించాడు.

"మిగిలిన ఏర్పాట్లన్నీ నువ్వు చూసుకో అమ్మా"

"రేయ్...పెళ్ళి చేసుకోవటానికి నువ్వే రావాలి. నువ్వు వచ్చే తాళి కట్టాలి. మమ్మల్ని అవమానపరిచేటట్లు చేయకు!"--కొడుకును హెచ్చరించాడు సాంబశివరావ్.

పెళ్ళి సంబంధం ఖాయం చేసుకున్న తరువాత దీపికతో రోజూ ఫోన్లో మాట్లాడుతున్నాడు చక్రవర్తి.   

ఆమెను రెండు మూడు సార్లు బయటకు తీసుకు వెళ్ళటం, హోటల్స్ లో భోజనాలు చేయడం లాంటివి జరిగాయి.

దీపిక రెండుసార్లు చక్రవర్తి ఇంటికి వెళ్ళడం కూడా జరిగింది. కానీ అతను మాత్రం దీపిక వాళ్ళింటికి ఒక్కసారి కూడా వెళ్ళలేదు.

దీపిక తల్లితండ్రులతో, దీపిక తమ్ముడితో చక్రవర్తి ఫోన్లో మాట్లాడుతున్నాడు.

ఇంతవరకు చక్రవర్తి మాట్లాడనది దీపిక చెల్లి ప్రియంవదతో మాత్రమే!

"నాది అడ్వర్ టైజింగ్ కంపని, ఆమె మీడియాలో ఉంటోంది. ఆమెతో నాకు ఎక్కువ పనులు ఉంటాయి. అమె సహాయం నాకు కావాలి"...దీపికతో చెప్పాడు చక్రవర్తి. 

ఈ విషయాన్ని చెల్లితో చెప్పినప్పుడు...ప్రియంవద ఎంతో గర్వపడింది.

"ఏమండీ....రేపు సాయంత్రం నాలుగింటికల్లా మనం మండపానికి వెళ్ళాలి"

“నీ కొడుక్కి జ్ఞాపకం చెయ్యి...మనల్ని ఇబ్బంది పెట్టద్దని చెప్పు"

"మినిస్టర్లు, ప్రభుత్వ అధికారులు, రాజకీయ నాయకులు, వెండితెర నటినటులు, సంఘంలో ప్రముఖ వ్యాపారవేత్తలు వస్తారు"  

"వియ్యంకుడితో చెప్పారా?"

కరెక్టుగా అదే సమయానికి సెల్ ఫోన్ రింగ్ అయ్యింది.

ఫోనులో పేరు చూసి "ఆయనే మాట్లాడుతున్నారు" అని భార్యకు చెబుతూ "ఎక్కడున్నారు?" అని వియ్యంకుడిని అడిగాడు.

"మీ ఇంటి వాకిట్లో"

వాకిటికి వచ్చి రామకృష్ణగారిని ఆహ్వానించాడు సాంబశివరావ్.

మండపంలో వి.ఐ.పి లకు స్వాగతం, కుర్చొటానికి ప్రత్యేక సోఫాలు అంటూ ఏర్పాట్ల గురించి రామకృష్ణ వివరిస్తుంటే....సాంబశివరావ్ ఆశ్చర్యపోయాడు.

"చాలాబాగా చేశారు" అంటూ ప్రశంసించాడు.

"డబ్బు ముఖ్యం కాదు...వచ్చే పెద్ద మనుష్యులు ముఖం వాలేయకుండా సంతోషంగా దంపతులను ఆశీర్వదించాలి కదా?"

అనుసూయ ఆజ్ఞ ప్రకారం పండ్ల రసం వచ్చింది.

"భోజనం చేసి వెళ్ళొచ్చుకదా"

"లేదండి.అంత టైములేదు...అల్లుడుగారు ఉన్నారా?" అడిగాడు రామకృష్ణ .

"లేడండి. పనుందని బయటకు వెళ్ళేడు. రాత్రికి కాళ్ళూ చేతులూ కట్టేసి, రేపు మండపానికి కరెక్ట్ టైముకు తీసుకువస్తాను"

ఫోన్ మోగింది. చేతులో ఉన్న సెల్ ఫోన్ ఆన్ చేశాడు సాంబశివరావ్.

"డాడీ నేను చక్రవర్తి మాట్లాడుతున్నాను"

"తెలుస్తోంది...విషయం ఏమిటో చెప్పు. ఇక్కడ నీకు కాబోయే మామగారు ఉన్నారు"

"మా మామగారి గురించి తరువాత మాట్లాడు కుందాం! మొదట నేను చెప్పేది విను. నేను చెప్పే చోటుకు నువ్వు వెంటనే రావాలి...ప్లీజ్ డాడీ"

"ఎక్కడికి?...ఎందుకు?"

"మీరు వెంటనే బయలుదేరి రండి. ఇక్కడికి వచ్చిన తరువాత చెబుతాను" అంటూ అడ్రెస్స్ చెప్పాడు .

"అక్కడికెందుకురా....సరే...సరే వస్తాను...వెంటనే వస్తాను" అంటూ ఫోన్ కట్ చేసి “మా అబ్బాయి నన్ను అర్జెంటుగా రమ్మంటున్నాడు. వెంటనే బయలుదేరాలి. ఏమనుకోకండి" వియ్యంకుండిని చూసి అన్నాడు సాంబశివరావ్.

"మేమూ బయలుదేరతాం" అంటూ రమకృష్ణ కూడా బయలుదేరాడు.

సాంబశివరావ్ కార్లో కూర్చున్నాడు.

"డ్రైవర్...కొత్తగా కడుతున్న ముప్పై అంతస్తుల ‘చక్రవర్తి కన్స్ ట్రక్షన్ బిల్డింగ్’  ఉందికదా అశోక్ నగర్ లో...అక్కడికి పోనీయ్"

"సరే సార్".

సాంబశివం బిల్డర్స్,  చక్రవర్తి కన్స్ ట్రక్షన్, అనుసూయా రియల్ ఎస్టేట్ అనే పేర్లతో సిటీలో చాలా ప్రదేశాలలో స్థలాలు కొని అపార్ట్ మెంట్స్, ఆఫీస్ కాంప్లెక్స్, గెస్ట్ హౌస్ లు కడుతున్నారు.

అన్నీ విదేశీ డిజైన్లతో, నవీన వసతులతో, అత్యుత్తమ నాణ్యతా పరికరాలతో కొన్ని వేల రూపాయల పెటుబడితో నిర్మించబడుతున్నాయి.

డబ్బు గలవారు మాత్రమే కొనగలిగిన ఇళ్ళు.

సాంబశివరావ్ అరగంటలో ఆ చోటుకు వెళ్ళాడు...చుట్టూ బోలడంతమంది జనం. పోలీస్ వాహనాలు!

కార్లో నుండి సాంబశివరావ్ దిగగానే, చక్రవర్తి పరిగెత్తుకుని వచ్చాడు.

అతనితో పాటూ పోలీస్ హై అఫీషియల్స్ వచ్చారు.

"ఏమిటి విషయం?” కంగారు పడుతూ అడిగాడు సాంబశివరావ్.

ఒక పోలీస్ అధికారి సాంబశివరావ్కు షేక్ హ్యాండ్ ఇచ్చాడు.

"పైకి రండి సార్" .

పనులకోసం అమర్చబడిన ఒక లిఫ్టులో ఏడెనిమిదిమంది ఎక్కి ముప్పై వ అంతస్తు టెర్రస్ కి చేరుకున్నారు.

అది అతి పెద్ద విశాలమైన టెర్రస్.

అక్కడ కూడా పోలీస్ బృందాలు గ్రూపులుగా నిలబడున్నారు.

సాంబశివరావ్ తో పాటూ వచ్చిన పోలీస్ అధికారులు సాంబశివరావ్ ని ఒక చోటుకు తీసుకు వెళ్ళారు.

అక్కడ ఒక పడుచు యువతి బోర్ల పడి ఉంది.

సాంబశివరావ్కి షాక్!.

"ఎవరది?...ఏమైంది?"

"ఎవరో ఒకమ్మాయి చచ్చి పడుంది డాడీ. డాక్టర్ వచ్చి చూశాడు. ప్రాణం లేదని చెప్పాడు"

"ఎవరీ అమ్మాయి? మన బిల్డింగ్ చివరి అంతస్తుకు ఎలా వచ్చింది?"

"ఈ రోజు పనివాళ్ళు, సూపర్వైజర్లు ఎవరూ పనిలోకి రాలేదు. నేషనల్ హాలిడే కదా. ఎవరూ పనికి రాలేదు. ఒక సెక్యూరిటీ మాత్రం ఉన్నాడు. అతను గంటకు ఒకసారి చెకింగ్ కు వస్తాడు...అలా వచ్చినప్పుడు ఈ అమ్మాయి ఇక్కడ చచ్చి పడుందట "

"ఈమె పైకి వెళ్ళటం నువ్వు చూడలేదా?" అక్కడే నిలబడున్న సెక్యూరిటిని చూసి కోపంగా అడిగాడు సాంబశివరావ్.

"టీతాగటానికి వెళ్ళిన సమయంలో వెళ్ళుంటుంది సార్"

"ఇతను మన సూపర్ వైజర్ కు సమాచారం ఇచ్చి, అతను ఇంజనియర్ ను పిలుచుకు వచ్చి చూసిన తరువాత నాకు ఫోన్ చేశారు. నేను పోలీసులకు ఫోన్ చేసి, డాక్టర్ను పిలుచుకుని వచ్చాను"

"ఎలా...ఎలా ఈ సంఘటన జరిగుంటుంది"

"గొంతు నరాలు చితికి ఉన్నాయట సార్. ఖచ్చితంగా గొంతు నొక్క బడున్నదని డాక్టర్ గారు చెపారు. పొస్టు మార్టం అయితేగానీ అసలు నిజాలు తెలియవు సార్ "

"అలాగైతే...హత్యా? ఈ అమ్మాయి హత్య చేయబడిందా?"

"తెలియటం లేదు"

"ఏమిటి సార్ ఇది? మేము పేరు, గౌరవమూ ఉన్న బిల్డర్స్. మా బిల్డింగ్ లో ఇలా ఒక సంఘటన జరిగితే మా పేరు ప్రఖ్యాతలు  ఏంగాను...ఇదెవరో మేమంటే గిట్టని వాళ్ళు చేసుంటారు. ఇది మీడియాకు వెళ్ళకూడదు"

"సారీ సార్...అల్ రెడీ వెళ్ళిపోయింది"

"మై గాడ్!"

ఈ లోపు కొంతమంది పత్రికా విలేఖర్లు, రెండు మూడు టీవీ చానల్ రిపోర్టర్స్ అక్కడికి వచ్చారు........వాళ్లను అరికట్టలేకపోయేరు. 

టీవీ చానల్స్ రిపోర్టర్లు అక్కడి విషయాలను వాళ్ళకు తోచిన రీతిలో కళ్ళు, ముక్కు, చెవి పెట్టి ప్రత్యక్ష ప్రశారం చేస్తున్నారు.

అది చూసిన సాంబశివరావ్ కొడుకును చూసి "ఏమిట్రా చక్రవర్తి ఇది" అడిగాడు.

"వేరే దారి లేదు డాడీ. ఎవరినీ మనం అడ్డగించలేము. జరగాల్సింది జరగనివ్వండి"

ఫోరన్సిక్ నిపుణులు వచ్చి పని మొదలు పెట్టారు. పోలీస్ ఫార్మాలిటీస్ ముగిసింది. ఆ అమాయి శవాన్ని వ్యానులోకి ఎక్కించారు.

ఆ సెక్యూరిటీ గార్డును, భవనంలో పనిలో ఉన్న ఉద్యోగస్తులను, ఇంజనియర్ ను పోలీసు స్టేషన్ కు రావాలని ఆర్డర్ వేశారు పోలీసులు.

"మిస్టర్ చక్రవర్తి! మీరు, మీ డాడీ కూడా స్టేషన్ కు రావాలి"

"వద్దు, వద్దు. చక్రవర్తి వద్దు. రేపు అతనికి పెళ్ళి. ఆ రోజు సాయంత్రం రిషెప్షన్, ఎళ్ళుండి పెళ్ళి"

"అక్కడ మీకేమీ పెద్ద పనిలేదు సార్. మీరు స్టేషన్ కు వచ్చి స్టేట్ మెంట్ ఇచ్చి, ఒక కంప్లైంట్ రిజిస్టర్ చేసి వెళ్ళండి. మేము విచారణ మొదలుపెడతాం...పెళ్ళి ముగించుకుని రండి. ఈ లోపు మీకు మా నుండి ఎటువంటి ఒత్తిడీ రాదు" ఇన్స్ పెక్టర్ చెప్పాడు.

"ఇది మామూలుగా జరిగే తంతే డాడి. మీరేమీ కంగారుపడకండి!" తండ్రికి ధైరం పంచాడు చక్రవర్తి.

ఇద్దరూ కారు ఎక్కారు. ..చక్రవర్తి స్టీరింగ్ ముందు కూర్చున్నాడు.

కారు పోలీస్ స్టేషన్ వైపుకు వేగంగా పోతోంది.

"ఎందుకురా మన బిల్డింగును ఎంచుకున్నారు?".

"డాడీ, ఈ చుట్టు పక్కల చాలా బిల్దింగులు ఉన్నాయి. అన్నింటిలోనూ పనులు జరుగుతున్నాయి. జన సంచారం తక్కువ, అనువైన చోటు కోసం వెతుకుతున్నప్పుడు మన బిల్డింగ్ లిఫ్ట్ తో పాటు కనబడుంటుంది...అంతే, దానిలోకి చొరబడుంటారు"

"చ...నేనెంత గౌరవమైన మనిషిని…. నాకెందుకీ అవమానం " తనలోతానే గొణుకున్నాడు సాంబశివరావ్.

వెనుక నుండి నాలుగు పోలీసు కార్లు సైరన్ వేసుకుని వేగంగా  వీళ్ళ కారుని దాటుకుని ముందుకు వెళ్ళినై.

సాంబశివరావ్ బుర్ర ఆలొచనలతో సతమత మయ్యింది.

”వ్యాపారంలో నాకు చాలామంది శత్రువులున్నారు. అందులో ఎవరో ఒకరు నా పేరుకు కళంకం తీసుకురావాలని నా బిల్డింగును ఎంచుకున్నారా "

"ఎవరా అమ్మాయి?"

"హత్యా లేక ఆత్మహత్యా?"

"పోలీసులు హత్య అని చెబుతున్నారు"

"హత్యే అయితే ఆమెను గొంతుపిసికి చంపిందేవరు?"

"హంతకుడికి ఆమెతో గొడవేమిటి"

పలురకాల ఆలొచనలు సాంబశివరావ్ బుర్రను తింటున్నాయి.

ఇద్దరూ పోలీస్ స్టేషన్ కు చేరుకున్నారు.

సాంబశివరావ్ ఆ పోలీసు స్టేషన్ కి వస్తున్నాడని తెలుసుకుని పోలీసుల ఉన్నత అధికారి తన బృందంతో అక్కడకు వచ్చాడు.

సాంబశివరావ్ తన బాధను ఆ అధికారితో మొరపెట్టుకున్నాడు.

“కనిపెట్టేయొచ్చు సార్. ఎవరు మిమ్మల్ని ఇరకాటంలో పెట్టాలని చూస్తున్నారో వాళ్ళని కనిపెట్టేయచ్చు. దానికొసం మీరు అధైర్యపడకండి.  మీ అబ్బాయి పెళ్ళి పనులు చూసికోండి"

"ఇది మీడియాలో వస్తోందే'

"రానివ్వండి. ఈ రోజుల్లో మీడియాలో తొంబై శాతం ఇలాంటి వార్తలే! అందుకని మీరెందుకు బాధపడటం. గొప్ప వాళ్ళ పేర్లను అల్లరిపెట్టటానికి ఒక గ్రూపే ఉన్నది సార్. మేము చూసుకుంటాం. మీరు హాయిగా ఉండండి"

"అయితే మేము బయలుదేరవచ్చా?"

"బయలుదేరండి సార్"

వెనక్కు తిరిగి రెండడుగులు ముందుకు వేసిన సాంబశివరావ్ ఏదో గుర్తుకు వచ్చి వెనక్కి తిరిగాడు.

“చెప్పండి సాంబశివరావ్ గారు"

"రేపు మా అబ్బాయి పెళ్ళి..."

"మూడు రోజులు మిమ్మల్ని డిస్టర్బ్ చేయొద్దని ఆల్రెడీ మా వాళ్ళకు చెప్పాను"

"ధాంక్యూ డి.ఎస్.పి" అని చెప్పి తండ్రీ కొడుకులిద్దరూ బయలుదేరారు.

**********************************************PART-3********************************************

 పనులన్నీ చూసుకుని సాయంత్రం ఐదు గంటలకు ఇంటికి తిరిగి వచ్చింది ప్రియంవద!. హాలులో ఉన్న సోఫాలో కూర్చుంది.

ఇంట్లో వాళ్ళందరూ మరునాడు ప్రొద్దున పెళ్ళి మండపానికి వెళ్ళటానికి రెడీ అవాల్సిన పనులతో హడావిడి పడుతున్నారు.

"ఏమిటి ప్రియా! ఇంత అలశ్యంగానా రావడం. ఎన్ని పనులున్నాయో తెలుసా...సరె, త్వరగా ఫ్రెష్ అయి రా, నువు చెయ్యాల్సిన పనులేంటో చెబుతాను" టయర్డుగా వచ్చిన కూతుర్ను మందలించలేక ప్రేమతో చెప్పింది తల్లి రాజేశ్వరి. 

సొఫాలో కూర్చున్న ప్రియంవద దగ్గరకు వచ్చింది పెళ్ళి కూతురు, అక్కయ్య దీపిక.

"ఏమిటే? ముఖం అదోలా ఉన్నది...ఓంట్లో బాగుండలేదా?"

"బాగానే ఉన్నానక్కా...కొంచం తలనొప్పిగా ఉంది. అంతే"

"వేడి వేడి కాఫీ తీసుకు వస్తాను. ఒక మాత్ర వేసుకుని కొంచంసేపు రెస్టు తీసుకో"

"సరేనక్కా కాఫీ తీసుకురా. కొంచం కంప్యూటర్లో పనుంది"

“కాఫీ తాగి కొంచంసేపు రెస్టు తీసుకోమంటే, కంప్యూటర్లో పని అంటావేమిటి"

"మీ అక్కయ పెళ్ళి పనులను కూడా కొంచం గమనించు ప్రియా!" చెప్పింది తల్లి రాజేశ్వరి.

"నాకు కొంచంసేపు ఆఫీసు పని ఉన్నదమ్మా. అది ముగిసిపోతే నేను పూర్తిగా పెళ్ళి పనులు చూసుకుంటాను".

"అది కాదు ప్రియా..." అంటూ తల్లి మళ్ళీ ప్రియాను ఏదో అనబోతుంటే

"దాన్ని వదిలేయమ్మా! ఎదో ముఖ్యమైన పని ఉన్నట్టుంది. లేకపోతే ప్రియ అలా అడగదు...నువ్వెళ్ళి నీ పని చూసుకోవే ప్రియా" అక్క అర్ధం చేసుకుంది.

ప్రియంవద తన రూముకు వెళ్ళి తన లాప్ ట్యాప్ ముందు కూర్చుంది!

లాప్ ట్యాప్ ఆన్ చేసి తన కెమెరాలోని మెమోరీ కార్దును తీసి లాప్ ట్యాప్ లో పెట్టింది.

ఇంతలో దీపిక తలనొప్పి మాత్ర, కాఫీ తీసుకు వచ్చింది.

"అక్కా నువ్వు కొంచం సేపు ఇక్కడ కూర్చో వా"

"ఎందుకు ప్రియా"

అక్కయ్య చేతులను ప్రియ గట్టిగా పట్టుకుంది.

"ఏమయ్యిందే"

"నువ్వు పెళ్ళి చేసుకుని అత్తారింటికి వెళ్ళిపోతున్నావు! నువ్వు లేకుండా ఈ ఇంట్లో నేనెలా ఉండగలనో? అందరూ నాతో పోట్లాట పెట్టుకున్నా నువ్వు మాత్రం ఎప్పుడూ నాకు సపొర్టుగా ఉంటావు! నువ్వు వెళ్ళిపోతే నేనేం చేయను"

కళ్ళు చెమర్చినై.

"ప్రియా నువ్వా ఇలా అధైర్యంగా మాట్లాడేది"

“అక్కా! నువ్వంటే నాకు ఎంత ప్రేమో నేను చెప్పలేను. నువ్వెక్కడున్నా బాగుంటావు! నీ మనసు అలాంటిది...అందుకే నీకు అంత గొప్ప సంబంధం దొరికింది"

"అసలు ఈ రోజు నీకేమయ్యిందే?"

"నతింగ్"

నవ్వుతూ కళ్ళు తుడుచుకుంది ప్రియంవద.

దీపిక ప్రియంవద పక్కన కూర్చుని, ప్రియంవదను తన దగ్గరకు తీసుకుని ముద్దుపెట్టుకుని, గట్టిగా కౌగలించుకుంది.

"నేనెక్కడికి వెడుతున్నానే....ఈ సిటీలోనేగా ఉండేది. నన్ను చూడలనుకున్నప్పుడు నువ్వు, నిన్ను చూడాలనుకున్నప్పుడు నేను ఎప్పుడు పడితే అప్పుడు ఇద్దరం కలుసుకోవచ్చు"........దీపికాకి కూడా కళ్ళు చెమర్చాయి. 

ప్రియంవద నవ్వుతూ తన లాప్ ట్యాప్ వైపు చూసింది.

ల్యాప్ టాప్ స్క్రీన్ ఆన్లో లేదు. ప్రియంవద మల్లీ లాప్ ట్యాప్ ను రీస్టార్ట్ చేసింది.

"సరే నీ పనిచేసుకో" అని చెప్పి దీపిక వెళ్ళిపోయింది.

రీస్టార్ట్ చెసినా లాప్ ట్యాప్ ఆన్ అవలేదు.

మళ్ళీ మళ్ళీ ప్రయత్నించినా ప్రయోజనం లేకపోయింది.

బెడ్ మీద కు వాలిపోయి కళ్ళు ముసుకుంది.

ఆ ఓపన్ టెర్రస్ దృశ్యం! అక్కడ యువతిని గొంతు పిసుకుతున్న అతను!

అంత ఎత్తులో...పూర్తి వెలుతురులో, నల్లటి మీసాలతో ఆ ముఖం క్లీయర్ గా ఉన్నది 'ఎక్కడ చూశాను?'

"చ...ఎందుకు జ్ఞాపకం రావట్లేదు?"

"పట్టపగలు ఒక హత్య!"

“ఆ హత్య యొక్క ప్రత్యక్ష సాక్ష్యం నా దగ్గర!"

ఈ కిరాతకమైన కార్యాన్ని వదలకూడదు.

మనసులో ఏవేవో ఆలొచనలు.

‘రేపు మండపానికి వెళ్ళాలి. ఎల్లుండి మీ అక్కయ్య పెళ్ళి! నిన్ను వదలి, ఈ ఇంటిని వదలి  ఆమె వెళ్ళిపోతుంది. అది నువ్వు భరించలేకపోతున్నావు. ఆమె కోసం కనీసం నాలుగు రోజులు ఆమెతో గడపలేవా! అది వదిలేసి ఎవడో, ఎవత్తినో హత్య చేసిందా నీకు ముఖ్యం. నీ కుటుంబం నీకు ముఖ్యం కాదా? ఇంటికంటే సంఘమే ముఖ్యమా?’  

లేచి కూర్చుంది ప్రియ!

అవును. నా దగ్గర ఆ హత్య కైన సాక్ష్యం ఉందని చెప్పి ఖచ్చితంగా హంతకుడిని పట్టివ్వాలి.

దానికి ఇదా సమయం. పోలీసులకు సాక్ష్యం ఇచ్చిన వెంటనే నిన్ను ఎంక్వయరీ పేరుతో పోలీస్ స్టేషన్ చుట్టూ తిప్పుకుంటారు. 

ఇప్పుడు నీకు అక్కయ్య ముఖ్యమా...హత్య సంఘటన ముఖ్యమా

అలోచనలోతో సతమతమయ్యింది ప్రియంవద.

"ఇప్పుడు అక్కే కధా ముఖ్యం?"

అది ఒప్పుకుని, ఈ నాలుగు రోజులూ అక్కయ్య కోసం జీవించాలి!  అక్కయ్యను తప్ప ఇక దేనినీ ముఖ్యంగా భావించకూడదు.

ప్రియంవద లేచింది!

ల్యాప్ టాప్ దగ్గరకు వెళ్ళింది. మెమొరీ కార్డును తీసి మళ్ళీ కెమేరాలో పెట్టింది.

కెమేరాను తీసుకువెళ్ళి తన బీరువాలో పెట్టింది.

గది బయటకు వచ్చింది.

హాలులోకి వెళ్ళింది. అక్కడ అందరూ హడావిడి పడుతున్నారు.

"డాడీ! నాకేదన్నా పనిచెప్పండి...చేస్తాను"

"ఇప్పుడు నువ్వు రెస్టు తీసుకో ప్రియా"

"లేదక్కా నేను బాగానే ఉన్నాను...ఈ నాలుగైదు రోజులూ నీ కోసమే"

దీపిక ముఖంలో వెలుగు కనిపించింది!   

మండపానికి తీసుకు వెళ్ళాల్సిన సామాన్లను ప్యాకింగ్ చేస్తొంది ప్రియంవద.

అక్కడే వేరే పనిలో ఉన్న గౌతం టీ.వీ ఆన్ చేశాడు.

న్యూస్ మొదలయ్యింది!

ప్రక్యాత బిల్డర్ సాంబశివరావ్ గారి అసోక్ నగర్ లోని చక్రవర్తి కన్స్ ట్రక్షన్ బిల్డింగ్ ముప్పై వ అంతస్తు లో పట్టపగలే హత్య!

రామకృష్ణ కుటుంబంలోని వారందరూ ఒక్కసారిగా టీవీవైపు తలెత్తి చూశారు. 

బిల్దింగ్ టెర్రస్సులో యుక్త వయసులో ఉన్న ఒక ఒక మహిళ శవం.....హత్యగా అనుమానపడుతున్న పోలీసులు.

హంతకుడిని పట్టు కోవటం కోసం ప్రత్యేక పోలీసు బృందాల ఏర్పాటు.

ఆ దృశ్యాలను టీవీలో చూపించే సమయంలో, ఆ మహిళ చుట్టూ గుంపుగా జనం.

కుప్పలుగా పోలీస్ బలగం.

"అదిగో వియ్యంకుడు నిలబడున్నారే!" రామకృష్ణ గాబరాగా చెప్పాడు.

"అల్లుడు కూడా ఉన్నాడండి" రాజేశ్వరి చెప్పింది. 

టీవీ న్యూస్ కెమెరాను మొదట సాంబశివరావ్ వైపు, ఆ తరువాత చక్రవర్తి వైపు ఫోకస్ చేశారు.

"ఇదేం ఖర్మండి...రేపు స్నాతకం...ఈ రోజు పోలీసులా?" తన భయాన్ని వ్యక్తం చేసింది రాజేశ్వరి.

దీపిక దగ్గరకు వచ్చింది.

"ఎలా జరిగింది ఇది...? అందులోనూ అల్లుడిగారి బిల్దింగులో"

ఆశ్చర్యంతో ఒకరి మొహాలు ఒకరు చూసుకున్నారు. ప్రియంవద మాత్రం లోపలకు వెళ్ళింది.  తన రూములోకి వెళ్ళి, కబోర్డులో దాచిన తన కెమేరాను తీసుకుంది. స్నానాల గదిలోకి వెళ్ళి డోర్ వేసుకుంది.

తానుతీసిన వీడియోని రీవైండ్ చేసి చూసింది.

ఆ హత్యా దృశ్యం!

గొంతు పిసికేసి వెనక్కి తిరిగిన హంతకుడు.

అతను.

అతను వెరెవరో కాదు!

ఎల్లుండి అక్కయ్య మెడలో తాలి కట్టబోయే చక్రవర్తి!

ఇంతకు ముందు టీవి న్యూస్ లో క్లోస్ అప్ లో చూపించిన బ