దృశ్యం… (పూర్తి నవల)

                                                                        దృశ్యం                                                                                                                                                                                 (పూర్తి నవల) 

అనుకోకుండా ఒక దృశ్యాన్ని తన కెమేరాలో బందించింది ఈ నవలలోని నాయకురాలు. ఆ దృశ్యం: హీరో ఒక అమ్మాయిని హత్య చేయడం. ఆ హీరో, ఈ నవలలోని నాయకురాలి అక్కను పెళ్ళి చేసుకోబోతాడు.

ఒక హంతకుడు తన అక్కయకు భర్తగా రాకూడదని ఈ నవలలోని నాయకురాలు  పెళ్ళిని ఆపటానికి ఎన్నో ప్రయత్నాలు చేస్తుంది. కానీ, ఏమీ చేయలేకపోతుంది. వివాహం జరిగిపోతుంది.

వివాహాం జరిగిన తరువాత నిజం తెలుస్తుంది. తన పెళ్ళిని నాయకురాలి అక్క ఆనందంగా అంగీకరిస్తుంది. నాయకురాలు ఆశ్చర్యపోతుంది.

అసలు జరిగింది ఏమిటి? హత్యను తన కెమేరాలో బంధించినా నాయకురాలు ఎందుకు ముందే నిరూపించలేకపోయింది? అక్కయ్య హంతకుడైన ఒకడ్ని ఎందుకు పెళ్ళి చేసుకుంది? అంటే పెళ్ళికి ముందే అతను హంతకుడని ఆమెకు తెలుసా?

వీటన్నిటికీ సమాధానాలు తెలుసుకోవటానికి ఈ నవలను చదవండి.

*************************************************************************************************

ప్రియంవద తనని అందంగా అలంకరించుకుంది!

వేసుకున్న మేకప్ సరిగ్గా ఉన్నదో, లేదో తెలుసుకోవటానికి తన గదిలోనే ఉన్ననిలువెత్తు అద్దంలో ఒకసారి చూసుకుంది.

వెనుక వచ్చి నిలబడ్డాడు తమ్ముడు గౌతం.

"సూపర్ గా ఉన్నావు ప్రియా! పెళ్ళి అక్కయ్యకా...నీకా?"

"ఏరా...నేను అలంకారం చేసుకోకూడదా?"

"రాత్రి పడుకునేటప్పుడు కూడా 'మేకప్' లేకుండా పడుకోవే! నిన్ను పోయి అలంకారం చేసుకోకూడదని చెప్పగలనా?" వెక్కిరించాడు తమ్ముడు గౌతం.

"రేయ్...నిన్ను" అంటూ తన చేతిలో ఉన్న దువ్వెనతో చిలిపిగా తమ్ముడ్ని కొట్టింది ప్రియంవద.

ఇంతలో తల్లి పిలుపు వినబడింది.

"ప్రియా, గౌతం...టిఫెన్ తినాడానికి రండి..." 

ఇద్దరూ బయటకు వచ్చారు.

"అమ్మా! త్వరగా టిఫెన్ పెట్టు. నేను బయటకు వెళ్ళాలి" వాష్ బేసిన్ దగ్గర చేతులు శుభ్రం చేసుకుంటూ తొందర పడింది ప్రియంవద.

"టిఫెన్ కు రమ్మన్నది నేను. నన్నే హడావిడి పెడుతున్నావా...అసలు ఎక్కడికే వెడుతున్నావు?" అడిగింది తల్లి రాజేశ్వరి.

"ఇలా అడిగితే...వెళ్ళే పని సక్సస్ అవుతుందా...?"

అక్కాతమ్ముళ్ళిద్దరూ డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గరకు వచ్చారు.

తండ్రి రామకృష్ణ టెన్షన్ పడుతూ అక్కడికి వచ్చాడు.

"రాజేశ్వరీ బయలుదేరు...టైమయ్యింది"

"ఇదిగో వస్తున్నా! ప్రియా, నువ్వు ఊరు తిరగడానికి వెళ్ళద్దు. రేపు కల్యాణ మండపానికి వెళ్ళాలి. చాలా పనులున్నాయి. …………గౌతం...నీకూ చెప్పేదదే"

అప్పుడే తీసిన వేడి వేడి పూరీలను ప్లేటులో పెట్టుకుని వస్తున్న దీపకని చూసిన వెంటనే "టిఫెన్ త్వరగా ఇవ్వవే" అన్నది ప్రియంవద.

"ఈ రోజు కూడా అక్కయ్యే పనులు చేయాలా? ఎల్లుండి దానికి పెళ్ళి! ఏం జరుగుతోంది ఈ ఇంట్లో" కోపంగా కసురుకున్నాడు తండ్రి.

"నేను చెయ్యనని చెప్పలేదు...ఏం పని చేయాలో అమ్మ చెప్పలేదు" అన్నది ప్రియంవద.

“ప్రియా! నువ్వేమీ చిన్న పిల్లవు కావు. చదువుకున్నావు. ఉద్యోగానికి వెడుతున్నావు. ఇన్ని రోజులు మీ అందరికీ దీపిక బాధ్యతతో పనులు చేసి పెట్టింది కదా. ఇక అక్కయ్య చోటికి నువ్వు రావాలి. తెలిసిందా...?” చీవాట్లు పెట్టాడు తండ్రి.

"సారీ డాడీ! నేను వంటింటికి పరిమితమయ్యే మహిళను కాదు...సాధించటానికి పుట్టిన మహిళను"

“మేమంతా కొట్లాడుకోవటానికి పుట్టామా?"...కవ్వించాడు తమ్ముడు గౌతం.

"మాటలు ఆపి అందరూ తినడం మొదలుపెట్టండి. టిఫెన్ చల్లారి పోతోంది" ఆర్డర్ వేసిన దీపిక, తమ్ముడివైపు చూసి "గౌతం నీకు ఇష్టమైన పుదినా పచ్చడి ఉంది" అన్నది.

టేబుల్ మీద ఉన్న పుదినా పచ్చడ్ని ప్లేటులో వేసుకుంటూ "అక్కా, చికెన్ తో కొత్తగా ఒక వంటకం వచ్చింది. టీ.వీ.లో చూపించారు. అది చేసి పెడతావా"  దీపికను అడిగాడు గౌతం.

"అత్తారింటికి వెళ్ళిన తరువాత భర్తకు వండిపెడుతుంది" ప్రియంవద చెప్పింది.

"వాళ్ళింట్లో ఎవరూ నాన్ వెజ్ తినరు!" చెప్పింది దీపిక.

"అక్కా...నువ్వేం చేస్తావు...?"

"నేనూ తినడం మానాశా! ఆయనకు ఇష్టం లేనిది నాకెందుకు?"

"అది చాలా తప్పు దీపిక. తిండి, బట్ట, ఒపీనియన్...ఈ మూడు విషయాలలోనూ ఆడపిల్లలకు స్వాతంత్రం కావాలి...భర్త చెప్పినట్లు చేయాల్సిన అవసరం లేదు" చెప్పింది ప్రియంవద.

"అమ్మా...విప్లవ తల్లీ! పెళ్ళి అయ్యేంత వరకు నీ నోరు మెదపకుండా ఉండు" చెప్పింది తల్లి.

ఎప్పుడూ సరదాగా గడిపే కుటుంబం అది!

రామకృష్ణ గారికి కూరగాయల హోల్ సేల్ వ్యాపారం. అంతే కాదు...బియ్యం, వడియాలు, ఊరగాయలు, అప్పడాలు ఎక్స్ పోర్ట్ చేస్తాడు. లాభం వస్తుందని తెలిస్తే రియల్ ఎస్టేట్, సినిమా డిస్ట్రిబ్యూషన్...ఇలా పలురకాల వ్యాపారాలతో లక్షలు సంపాదించే మనిషి. వ్యాపార రంగంలో పేరు ప్రఖ్యాతలు గల వ్యక్తి. రామకృష్ణ భార్య రాజేశ్వరి హోమ్ మేకర్. 

రామకృష్ణ, రాజేశ్వరి దంపతుల మొదటి సంతానం పెద్ద కూతురు దీపిక. ఎం.కాం చదువు పూర్తి చేసి ప్రైవేట్ బ్యాంకులో అధికారిగా పనిచేస్తోంది. పెళ్ళి ఫిక్స్ అయిన తరువాత ఉద్యోగం మానేసింది.

రెండో సంతానం రెండో కూతురు ప్రియంవద. విషువల్ కమ్యూనికేషన్ చదువు ముగించి మీడియా రంగంలో పనిచేస్తోంది. పత్రికలకూ, న్యూస్ పేపర్లకు, టీ.వీ.లకు, అంతర్జాల మీడియాలకు ఫ్రీ లాన్స్ రిపోర్టర్ గా పనిచేస్తోంది.

మూడో సంతానం గౌతం. ఇంజనీరింగ్ మూడో సంవత్సరం చదువుతున్న చలాకీ కుర్రాడు.

పెద్ద కూతురు దీపికకు మూడు నెలల క్రితం పెళ్ళి సంబంధం కుదిరింది.

అల్లుడు చక్రవర్తి ఎం.టెక్ పూర్తి చేసి, ఒక మల్టీనేషన్ అడ్వర్ టైజింగ్ కంపెనీలో పెద్ద అధికారిగా పనిచేస్తున్నాడు. అతనికి ఉద్యోగం చేయవలసిన అవసరంలేదు. కొన్ని రోజులు ఉద్యోగం చేసి ఆ అనుభవంతో తండ్రి వ్యాపారాలను చూసుకుంటే మంచిదని అతని ఆలొచన. నెలలో సగం రోజులు విదేశాలలో ఉంటాడు! తల్లితండ్రులకు ఒకడే కొడుకు.

మాట్రిమోనియల్ సైటు లో దీపిక ప్రొఫైల్ చూసి, నచ్చి, మాట్లాడి సెటిల్ చేసుకున్న సంబంధం. దేశంలోని ధనవంతుల లిస్టులో చోటు చేసుకున్న చక్రవర్తి కుటుంబం, ఎలాంటి కట్న కానుకలకు ఆశ పడకుండా కుదుర్చుకున్న పెళ్ళి సంబంధం.

రామకృష్ణ వాళ్ళకు ఏ విధంగానూ తక్కువ మనిషి కాదు. బంగారం, డైమండ్ నగలతో కూతుర్ని అలంకరించి, బ్రహ్మాండంగా పెళ్ళి జరుపబోతున్నాడు.

రేపు ప్రొద్దున మండపానికి వెళ్ళాలి.

ఆ సాయంత్రం విందు...మరుసటిరోజు తెల్లవారు జామున పెళ్ళి!

కాళ్ళల్లో చక్రాలు కట్టుకున్నట్టు రామకృష్ణ కుటుంబమే గిరగిరా తిరుగుతున్నది.

టిఫెన్ తినడం ముగిసింది.

ఫోన్ మోగింది...దీపిక ఎత్తింది.

కాబోయే అల్లుడు చక్రవర్తే!

"దీపికా, పెళ్ళి అయిన మరుసటి రోజే మనం హనీమూన్ వెడుతున్నాం. లండన్. ఇప్పుడే టికెట్స్ కన్ ఫరం అయినై. హనీమూన్ కు కావలసిన బట్టలు కూడా ప్యాక్ చేసి తీసుకొచ్చుకో"

"సరేనండి"

"పదిరోజులు విదేశాలలోనే! అక్కడి నుండి యూరప్. ఇది వరల్డ్ టూర్"

"అలాగే"

చక్రవర్తి చెప్పింది అలాగే తన తల్లితండ్రులకు చెప్పింది దీపిక.

"అక్కా! కోటీశ్వరుల కుటుంబంలో జీవించటానికి వెడుతున్నావు. మనందరికీ ఇక మీదట విమాన ప్రయాణాలే" అన్నాడు గౌతం.

"నిన్ను ఎవర్రా తీసుకు వెళ్ళేది?" అన్నది ప్రియంవద.

“ఏమిటే అలా మాట్లాడుతున్నావు. ఆయనకి తోడ బుట్టిన వారు ఎవరూ లేరు. ఉన్నది మీరిద్దరే. మిమ్మల్ని వదిలి నేను ఎక్కడికీ వెళ్ళను" అన్నది దీపిక.

"దీపికా! మనింట్లో లాగా నా చెల్లి,  నా తమ్ముడూ అంటూ చనువు చూపలేవు. అల్లుడు గారి మనసు తెలుసుకుని నడుచుకోవాలి. మొదట నువ్వు సంతోషంగా ఉండు" చెప్పింది తల్లి రాజేశ్వరి.

"అమ్మకి భయమెక్కువ…సరి...నేను బయలుదేరతాను"

"ప్రియా...నాన్న నిన్ను బయటకు వెళ్ళద్దని చెప్పారుగా”.

"మూడింటికల్ల వచ్చాస్తానమ్మా... వారం రోజుల క్రితమే చేస్తానని ఒప్పుకున్న ప్రోగ్రాం. పెద్ద సెలెబ్రిటీ. ఇప్పుడు వెళ్ళకపోతే బాగుండదమ్మా"

అప్పుడే అక్కడికి వచ్చిన ప్రియంవద తండ్రి "సరే...ప్రియను వెళ్ళనీ. నువ్వు నాతో రా...కళ్యాణ మండపానికి వెళ్ళాలి. అక్కడ పనులు ఎలా జరుగుతున్నాయో చూడాలి" భార్య రాజేశ్వరితో చెప్పాడు.

'సరేనండి...ఐదు నిమిషాలలో వచ్చాస్తాను" అంటూ వాళ్ళ రూముకు వెళ్ళింది రాజేశ్వరి.

"గౌతం, నువ్వు దీపికతో ఉండు. పెళ్ళి కూతురు ఇంట్లో ఒంటరిగా ఉండ కూడదు"

“సరే డాడీ".

"డాడీ...మీరు వెళ్ళే దారిలో నన్ను డ్రాప్ చేస్తారా?" ప్రియ అడిగింది.

"నీ స్కూటీ ఏమయ్యింది?"

"రిపేర్ డాడీ"

"సరే...త్వరగా రా"

నవ్వు ముఖంతో హ్యాండ్ బాగ్ తీసుకుని తండ్రితో బయలుదేరింది ప్రియంవద.

అందరూ కూర్చున్నాక కారు బయలుదేరింది.

ఒక టెలివిజన్ ఆఫీసు ముందు కారును ఆపమని చెప్పి ప్రియంవద దిగిపోయింది.

"త్వరగా ఇంటికి వెళ్ళమ్మా"

"సరే డాడీ"

ప్రియ ఆఫీసు లోపలకు వెళ్ళింది.

"మీటింగ్ ఇంకా మొదలు పెట్టలేదమ్మా...నువ్వు మీటింగ్ హాలుకు వెళ్ళొచ్చు" చెప్పాడు ఆఫీస్ సెక్యూరిటీ.

"నాకు మీటింగుతో పనిలేదు...నాకు అవుట్ డోర్ వర్క్" అని చెప్పి తన టేబుల్ దగ్గరకు వెళ్ళింది.

తాను చేయవలసిన పనికి కావలసిన పేపర్లు తీసుకుని, తన సొంత కెమేరాను హాండ్ బ్యాగులో పెట్టుకుని కెమెరా మాన్, లైట్ మాన్ తో కలిసి బయటకు వచ్చింది.

"ప్రియా! మీ అక్కయ్య పెళ్ళి విందుకు మన చానల్ నుంచి యాభై మంది దాకా వస్తున్నాం"

"సరె...మంచి గిఫ్టు కొనుక్కురండి. లేకపోతే డైనింగ్ హాలులోకి పంపను"

"ఎలా మాట్లాడుతోందో చూడు"

"అవునే...మా నాన్న లక్షలు ఖర్చు పెడుతున్నాడు. మీరు ఉచితంగా తిని వెడతానంటే ఎలాగే?"

"అయినా...నీకింత కొవ్వు పనికిరాదే"

"నేను మళ్ళీ వారం రోజుల తరువాతే ఆఫీసుకు వచ్చేది...అందరికి బై...బై" 

ప్రియ బయలుదేరి ఆ స్టార్ హోటల్ కు  వచ్చింది.

ఎనిమిదో ఫ్లోరు లోని రూం నెంబర్ 125 లో ఉంటోంది 'డాన్స్ మాస్టర్’ .

తాను వచ్చినట్లు రిమైండ్ చేయటానికి సెల్ ఫోన్ తీసింది ప్రియ.

ఇంతలో ఆ సెల్ ఫోన్ మోగింది.

"ఒక్క పది నిమిషాలలొ వచ్చేస్తాను. ఓపన్ టాప్ గార్డన్ లో టేబుల్ బుక్ చేశాను. అక్కడ వైట్ చేయండి" చెప్పింది డాన్స్ మాస్టర్ రోహిణి.

"సరే" అని చెప్పి...24 వ అంతస్తులో ఉన్న ఓపన్ టాప్ గార్డన్ కు వచ్చింది ప్రియంవద.

కెమేరా..స్టాండ్, ఫోకస్ లైట్లు, హ్యాండ్ మైక్...అన్నిటిని ఫిక్స్ చేసుకుంది.

ఇంటర్ ఫ్యూ లో అడగాల్సిన ప్రశ్నలను ఒక సారి చూసుకుంది.

ఆ డాన్స్ మాస్టర్ కి ఈ మధ్యే జాతీయ అవార్దు లభించింది...అందుకే ఇంటర్ వ్యూ!

ఆ అంతస్తు నుండి సిటీ మొత్తం కనబడుతోంది.

ప్రియ, కెమెరా మాన్ జోసఫ్...మరో ఇద్దరు స్టాఫ్ ఆ డాన్స్ మాస్టర్ కోసం కాచుకోనున్నారు.

ప్రియా మెళ్ళగా నడుచుకుంటూ ఆ ఓపన్ టెర్రస్ నుండి సిటి అందాలను తిలకిస్తోంది.

సిటీ అందాలు ఆమెను మురిపించడంతో…తన దగ్గరున్న తన పర్సనల్, లేటస్ట్ టెక్నాలజీ కెమెరాను బయటకు తీసింది. దానికి ఒక అతి నవీన లెన్స్ ఫిక్స్ చేసి దూరంగా కనబడుతున్న ఎత్తైన భవనాల అందాలను చూస్తూ, ఆ అందాలను రికార్దు చేస్తోంది.

అలా చూస్తూ వస్తున్న ప్రియంవద చూపులు సడన్ గా ఒకచోట ఆగినై.

దూరంగా పూర్తికాని ఒక ఎత్తైన భవనం...దాని చివర్లో మనిషిని భయపెట్టే ఒక దృశ్యం.

ఒక అమ్మాయిని ఒక మగమనిషి గొంతు పిసికి చంపుతున్నాడు. ఆ ఆమ్మాయి గింజుకుంటోంది. ఆ మగమనిషి వెనుకభాగమే కనబడుతోంది. మొహం తెలియటం లేదు.

ప్రియంవద శరీరంలో కొద్దిగా వణుకు మొదలయ్యింది.

ధైర్యం తెచ్చుకుని కెమెరాలో నుండి మళ్ళీ చూసింది.

ఈసారి...పిట్టగోడ చివరి అంచుపై ఆమె గొంతును నిక్కొ పెట్టి తన పూర్తి బలంతో బలంగా నొక్కుతున్నాడు.

ఆ అమ్మాయి కళ్ళు తేలేసి క్రిందకు ఒరుగిపోతున్న సమయం, అతని మొహం ముందుకు వచ్చింది.

ప్రియ తన కెమేరా ఫోకస్ ను పెంచింది.

ఆ అమ్మాయి నేలకు వొరిగింది!

ఆ అమ్మాయి ముక్కు దగ్గర తన చేతిని ఉంచి, చనిపోయిందని నిర్ధారణ చేసుకుని, పైకి లేచాడు.

అప్పుడతని మొహం, పూర్తి రూపం క్లియర్ గా కనబడింది.

అతను మరో వైపుకు పరిగెత్తాడు.

మెట్లుదిగుతూ కిందకు వెడుతున్నాడు.

పట్టపగలు బహిరంగంగా ఒక హత్య.

ప్రియ అక్కడ జరిగినదంతా రికార్డు చేసింది. అతని ముఖాన్ని ఎక్కడో చూసినట్లు అనిపించింది.

దానికంటే ఒరిగిపోతూ, ప్రాణాలను వదిలి కింద పడిపోయిన ఆ ఆమ్మాయి పైనే ప్రియంవద ఎక్కువ సేపు క్షుణ్ణం గా తన వీడియో కెమెరాను ఫోకస్ చేసింది.

అక్కడ జరిగిన సంఘటన అంతా అమె నవీన టెక్నాలజీ కెమెరాలో వీడియోగా చిత్రీకరించబడింది.

"ప్రియా, డాన్స్ మాస్టర్ వచ్చేసింది...త్వరగా రా"

"ఇదిగో వస్తున్నా" కెమెరా స్విచ్ ఆఫ్ చేసి కెమెరాను తన హ్యాండ్ బాగులో పెట్టుకుంది.

మనసంతా ఒక హత్యపైన ఉండగా, ఎలాగో ఒకలాగ తన ఇంటర్ వ్యూ ప్రారంభించింది.

ఒక గంటసేపట్లో ఇంటర్ వ్యూ ముగించుకుని బయటకు వచ్చేసింది.

“ఇంటికి వెళ్ళి కంప్యూటర్లో వేసి చూడాలి....ఆ హంతకుడు బాగా కావాల్సిన మనిషిలా ఉన్నాడు...ఎవరతను?....మొహం జ్ఞాపకానికి రావట్లేదు....కంప్యూటర్లో వేసి చూస్తే తెలుస్తుంది!”

**********************************************PART-2********************************************

చక్రవర్తి తల్లి తండ్రులు హడావిడి పడుతున్నారు.

ఇంటి నిండా బంధువులు.

చక్రవర్తి తండ్రి సాంబశివరావ్ కొన్ని కోట్లకు అధిపతి. 

ఎనిమిది కంపెనీలకు ఓనర్.

చక్రవర్తి, తండ్రి నడుపుతున్న ఏ వ్యాపారాన్నీ పట్టించుకోడు. దానికి కారణం చక్రవర్తికికి తన కంటూ ఒక ఉద్యోగం ఉండటమే. ఉద్యోగరీత్యా ప్రపంచవ్యాప్తంగా ఎన్నో సంస్థలతో లావాదేవీలు పెట్టుకున్నందు వలన ...నెలలో ఎక్కువరోజులు విదేశాలలొ ఉంటాడు!

నెలకు ఒకసారి అతన్ని చూడటమే కష్టమయ్యేది సాంబశివరావ్ దంపతులకు. పెళ్ళి గురించి మూడు నెలలు కొడుకుతో మాట్లాడిన తల్లి అనుసూయ చివరికి అతన్ని  సెంటిమెంటల్ గా లాక్ చేయడంతో చక్రవర్తి పెళ్ళికి ఒప్పుకున్నాడు.

అతనే మాట్రీమొని సైటులో అమ్మాయిని సెలెక్ట్ చేసుకుని, పెళ్ళికి అంగీకరించాడు.

"మిగిలిన ఏర్పాట్లన్నీ నువ్వు చూసుకో అమ్మా"

"రేయ్...పెళ్ళి చేసుకోవటానికి నువ్వే రావాలి. నువ్వు వచ్చే తాళి కట్టాలి. మమ్మల్ని అవమానపరిచేటట్లు చేయకు!"--కొడుకును హెచ్చరించాడు సాంబశివరావ్.

పెళ్ళి సంబంధం ఖాయం చేసుకున్న తరువాత దీపికతో రోజూ ఫోన్లో మాట్లాడుతున్నాడు చక్రవర్తి.   

ఆమెను రెండు మూడు సార్లు బయటకు తీసుకు వెళ్ళటం, హోటల్స్ లో భోజనాలు చేయడం లాంటివి జరిగాయి.

దీపిక రెండుసార్లు చక్రవర్తి ఇంటికి వెళ్ళడం కూడా జరిగింది. కానీ అతను మాత్రం దీపిక వాళ్ళింటికి ఒక్కసారి కూడా వెళ్ళలేదు.

దీపిక తల్లితండ్రులతో, దీపిక తమ్ముడితో చక్రవర్తి ఫోన్లో మాట్లాడుతున్నాడు.

ఇంతవరకు చక్రవర్తి మాట్లాడనది దీపిక చెల్లి ప్రియంవదతో మాత్రమే!

"నాది అడ్వర్ టైజింగ్ కంపని, ఆమె మీడియాలో ఉంటోంది. ఆమెతో నాకు ఎక్కువ పనులు ఉంటాయి. అమె సహాయం నాకు కావాలి"...దీపికతో చెప్పాడు చక్రవర్తి. 

ఈ విషయాన్ని చెల్లితో చెప్పినప్పుడు...ప్రియంవద ఎంతో గర్వపడింది.

"ఏమండీ....రేపు సాయంత్రం నాలుగింటికల్లా మనం మండపానికి వెళ్ళాలి"

“నీ కొడుక్కి జ్ఞాపకం చెయ్యి...మనల్ని ఇబ్బంది పెట్టద్దని చెప్పు"

"మినిస్టర్లు, ప్రభుత్వ అధికారులు, రాజకీయ నాయకులు, వెండితెర నటినటులు, సంఘంలో ప్రముఖ వ్యాపారవేత్తలు వస్తారు"  

"వియ్యంకుడితో చెప్పారా?"

కరెక్టుగా అదే సమయానికి సెల్ ఫోన్ రింగ్ అయ్యింది.

ఫోనులో పేరు చూసి "ఆయనే మాట్లాడుతున్నారు" అని భార్యకు చెబుతూ "ఎక్కడున్నారు?" అని వియ్యంకుడిని అడిగాడు.

"మీ ఇంటి వాకిట్లో"

వాకిటికి వచ్చి రామకృష్ణగారిని ఆహ్వానించాడు సాంబశివరావ్.

మండపంలో వి.ఐ.పి లకు స్వాగతం, కుర్చొటానికి ప్రత్యేక సోఫాలు అంటూ ఏర్పాట్ల గురించి రామకృష్ణ వివరిస్తుంటే....సాంబశివరావ్ ఆశ్చర్యపోయాడు.

"చాలాబాగా చేశారు" అంటూ ప్రశంసించాడు.

"డబ్బు ముఖ్యం కాదు...వచ్చే పెద్ద మనుష్యులు ముఖం వాలేయకుండా సంతోషంగా దంపతులను ఆశీర్వదించాలి కదా?"

అనుసూయ ఆజ్ఞ ప్రకారం పండ్ల రసం వచ్చింది.

"భోజనం చేసి వెళ్ళొచ్చుకదా"

"లేదండి.అంత టైములేదు...అల్లుడుగారు ఉన్నారా?" అడిగాడు రామకృష్ణ .

"లేడండి. పనుందని బయటకు వెళ్ళేడు. రాత్రికి కాళ్ళూ చేతులూ కట్టేసి, రేపు మండపానికి కరెక్ట్ టైముకు తీసుకువస్తాను"

ఫోన్ మోగింది. చేతులో ఉన్న సెల్ ఫోన్ ఆన్ చేశాడు సాంబశివరావ్.

"డాడీ నేను చక్రవర్తి మాట్లాడుతున్నాను"

"తెలుస్తోంది...విషయం ఏమిటో చెప్పు. ఇక్కడ నీకు కాబోయే మామగారు ఉన్నారు"

"మా మామగారి గురించి తరువాత మాట్లాడు కుందాం! మొదట నేను చెప్పేది విను. నేను చెప్పే చోటుకు నువ్వు వెంటనే రావాలి...ప్లీజ్ డాడీ"

"ఎక్కడికి?...ఎందుకు?"

"మీరు వెంటనే బయలుదేరి రండి. ఇక్కడికి వచ్చిన తరువాత చెబుతాను" అంటూ అడ్రెస్స్ చెప్పాడు .

"అక్కడికెందుకురా....సరే...సరే వస్తాను...వెంటనే వస్తాను" అంటూ ఫోన్ కట్ చేసి “మా అబ్బాయి నన్ను అర్జెంటుగా రమ్మంటున్నాడు. వెంటనే బయలుదేరాలి. ఏమనుకోకండి" వియ్యంకుండిని చూసి అన్నాడు సాంబశివరావ్.

"మేమూ బయలుదేరతాం" అంటూ రమకృష్ణ కూడా బయలుదేరాడు.

సాంబశివరావ్ కార్లో కూర్చున్నాడు.

"డ్రైవర్...కొత్తగా కడుతున్న ముప్పై అంతస్తుల ‘చక్రవర్తి కన్స్ ట్రక్షన్ బిల్డింగ్’  ఉందికదా అశోక్ నగర్ లో...అక్కడికి పోనీయ్"

"సరే సార్".

సాంబశివం బిల్డర్స్,  చక్రవర్తి కన్స్ ట్రక్షన్, అనుసూయా రియల్ ఎస్టేట్ అనే పేర్లతో సిటీలో చాలా ప్రదేశాలలో స్థలాలు కొని అపార్ట్ మెంట్స్, ఆఫీస్ కాంప్లెక్స్, గెస్ట్ హౌస్ లు కడుతున్నారు.

అన్నీ విదేశీ డిజైన్లతో, నవీన వసతులతో, అత్యుత్తమ నాణ్యతా పరికరాలతో కొన్ని వేల రూపాయల పెటుబడితో నిర్మించబడుతున్నాయి.

డబ్బు గలవారు మాత్రమే కొనగలిగిన ఇళ్ళు.

సాంబశివరావ్ అరగంటలో ఆ చోటుకు వెళ్ళాడు...చుట్టూ బోలడంతమంది జనం. పోలీస్ వాహనాలు!

కార్లో నుండి సాంబశివరావ్ దిగగానే, చక్రవర్తి పరిగెత్తుకుని వచ్చాడు.

అతనితో పాటూ పోలీస్ హై అఫీషియల్స్ వచ్చారు.

"ఏమిటి విషయం?” కంగారు పడుతూ అడిగాడు సాంబశివరావ్.

ఒక పోలీస్ అధికారి సాంబశివరావ్కు షేక్ హ్యాండ్ ఇచ్చాడు.

"పైకి రండి సార్" .

పనులకోసం అమర్చబడిన ఒక లిఫ్టులో ఏడెనిమిదిమంది ఎక్కి ముప్పై వ అంతస్తు టెర్రస్ కి చేరుకున్నారు.

అది అతి పెద్ద విశాలమైన టెర్రస్.

అక్కడ కూడా పోలీస్ బృందాలు గ్రూపులుగా నిలబడున్నారు.

సాంబశివరావ్ తో పాటూ వచ్చిన పోలీస్ అధికారులు సాంబశివరావ్ ని ఒక చోటుకు తీసుకు వెళ్ళారు.

అక్కడ ఒక పడుచు యువతి బోర్ల పడి ఉంది.

సాంబశివరావ్కి షాక్!.

"ఎవరది?...ఏమైంది?"

"ఎవరో ఒకమ్మాయి చచ్చి పడుంది డాడీ. డాక్టర్ వచ్చి చూశాడు. ప్రాణం లేదని చెప్పాడు"

"ఎవరీ అమ్మాయి? మన బిల్డింగ్ చివరి అంతస్తుకు ఎలా వచ్చింది?"

"ఈ రోజు పనివాళ్ళు, సూపర్వైజర్లు ఎవరూ పనిలోకి రాలేదు. నేషనల్ హాలిడే కదా. ఎవరూ పనికి రాలేదు. ఒక సెక్యూరిటీ మాత్రం ఉన్నాడు. అతను గంటకు ఒకసారి చెకింగ్ కు వస్తాడు...అలా వచ్చినప్పుడు ఈ అమ్మాయి ఇక్కడ చచ్చి పడుందట "

"ఈమె పైకి వెళ్ళటం నువ్వు చూడలేదా?" అక్కడే నిలబడున్న సెక్యూరిటిని చూసి కోపంగా అడిగాడు సాంబశివరావ్.

"టీతాగటానికి వెళ్ళిన సమయంలో వెళ్ళుంటుంది సార్"

"ఇతను మన సూపర్ వైజర్ కు సమాచారం ఇచ్చి, అతను ఇంజనియర్ ను పిలుచుకు వచ్చి చూసిన తరువాత నాకు ఫోన్ చేశారు. నేను పోలీసులకు ఫోన్ చేసి, డాక్టర్ను పిలుచుకుని వచ్చాను"

"ఎలా...ఎలా ఈ సంఘటన జరిగుంటుంది"

"గొంతు నరాలు చితికి ఉన్నాయట సార్. ఖచ్చితంగా గొంతు నొక్క బడున్నదని డాక్టర్ గారు చెపారు. పొస్టు మార్టం అయితేగానీ అసలు నిజాలు తెలియవు సార్ "

"అలాగైతే...హత్యా? ఈ అమ్మాయి హత్య చేయబడిందా?"

"తెలియటం లేదు"

"ఏమిటి సార్ ఇది? మేము పేరు, గౌరవమూ ఉన్న బిల్డర్స్. మా బిల్డింగ్ లో ఇలా ఒక సంఘటన జరిగితే మా పేరు ప్రఖ్యాతలు  ఏంగాను...ఇదెవరో మేమంటే గిట్టని వాళ్ళు చేసుంటారు. ఇది మీడియాకు వెళ్ళకూడదు"

"సారీ సార్...అల్ రెడీ వెళ్ళిపోయింది"

"మై గాడ్!"

ఈ లోపు కొంతమంది పత్రికా విలేఖర్లు, రెండు మూడు టీవీ చానల్ రిపోర్టర్స్ అక్కడికి వచ్చారు........వాళ్లను అరికట్టలేకపోయేరు. 

టీవీ చానల్స్ రిపోర్టర్లు అక్కడి విషయాలను వాళ్ళకు తోచిన రీతిలో కళ్ళు, ముక్కు, చెవి పెట్టి ప్రత్యక్ష ప్రశారం చేస్తున్నారు.

అది చూసిన సాంబశివరావ్ కొడుకును చూసి "ఏమిట్రా చక్రవర్తి ఇది" అడిగాడు.

"వేరే దారి లేదు డాడీ. ఎవరినీ మనం అడ్డగించలేము. జరగాల్సింది జరగనివ్వండి"

ఫోరన్సిక్ నిపుణులు వచ్చి పని మొదలు పెట్టారు. పోలీస్ ఫార్మాలిటీస్ ముగిసింది. ఆ అమాయి శవాన్ని వ్యానులోకి ఎక్కించారు.

ఆ సెక్యూరిటీ గార్డును, భవనంలో పనిలో ఉన్న ఉద్యోగస్తులను, ఇంజనియర్ ను పోలీసు స్టేషన్ కు రావాలని ఆర్డర్ వేశారు పోలీసులు.

"మిస్టర్ చక్రవర్తి! మీరు, మీ డాడీ కూడా స్టేషన్ కు రావాలి"

"వద్దు, వద్దు. చక్రవర్తి వద్దు. రేపు అతనికి పెళ్ళి. ఆ రోజు సాయంత్రం రిషెప్షన్, ఎళ్ళుండి పెళ్ళి"

"అక్కడ మీకేమీ పెద్ద పనిలేదు సార్. మీరు స్టేషన్ కు వచ్చి స్టేట్ మెంట్ ఇచ్చి, ఒక కంప్లైంట్ రిజిస్టర్ చేసి వెళ్ళండి. మేము విచారణ మొదలుపెడతాం...పెళ్ళి ముగించుకుని రండి. ఈ లోపు మీకు మా నుండి ఎటువంటి ఒత్తిడీ రాదు" ఇన్స్ పెక్టర్ చెప్పాడు.

"ఇది మామూలుగా జరిగే తంతే డాడి. మీరేమీ కంగారుపడకండి!" తండ్రికి ధైరం పంచాడు చక్రవర్తి.

ఇద్దరూ కారు ఎక్కారు. ..చక్రవర్తి స్టీరింగ్ ముందు కూర్చున్నాడు.

కారు పోలీస్ స్టేషన్ వైపుకు వేగంగా పోతోంది.

"ఎందుకురా మన బిల్డింగును ఎంచుకున్నారు?".

"డాడీ, ఈ చుట్టు పక్కల చాలా బిల్దింగులు ఉన్నాయి. అన్నింటిలోనూ పనులు జరుగుతున్నాయి. జన సంచారం తక్కువ, అనువైన చోటు కోసం వెతుకుతున్నప్పుడు మన బిల్డింగ్ లిఫ్ట్ తో పాటు కనబడుంటుంది...అంతే, దానిలోకి చొరబడుంటారు"

"చ...నేనెంత గౌరవమైన మనిషిని…. నాకెందుకీ అవమానం " తనలోతానే గొణుకున్నాడు సాంబశివరావ్.

వెనుక నుండి నాలుగు పోలీసు కార్లు సైరన్ వేసుకుని వేగంగా  వీళ్ళ కారుని దాటుకుని ముందుకు వెళ్ళినై.

సాంబశివరావ్ బుర్ర ఆలొచనలతో సతమత మయ్యింది.

”వ్యాపారంలో నాకు చాలామంది శత్రువులున్నారు. అందులో ఎవరో ఒకరు నా పేరుకు కళంకం తీసుకురావాలని నా బిల్డింగును ఎంచుకున్నారా "

"ఎవరా అమ్మాయి?"

"హత్యా లేక ఆత్మహత్యా?"

"పోలీసులు హత్య అని చెబుతున్నారు"

"హత్యే అయితే ఆమెను గొంతుపిసికి చంపిందేవరు?"

"హంతకుడికి ఆమెతో గొడవేమిటి"

పలురకాల ఆలొచనలు సాంబశివరావ్ బుర్రను తింటున్నాయి.

ఇద్దరూ పోలీస్ స్టేషన్ కు చేరుకున్నారు.

సాంబశివరావ్ ఆ పోలీసు స్టేషన్ కి వస్తున్నాడని తెలుసుకుని పోలీసుల ఉన్నత అధికారి తన బృందంతో అక్కడకు వచ్చాడు.

సాంబశివరావ్ తన బాధను ఆ అధికారితో మొరపెట్టుకున్నాడు.

“కనిపెట్టేయొచ్చు సార్. ఎవరు మిమ్మల్ని ఇరకాటంలో పెట్టాలని చూస్తున్నారో వాళ్ళని కనిపెట్టేయచ్చు. దానికొసం మీరు అధైర్యపడకండి.  మీ అబ్బాయి పెళ్ళి పనులు చూసికోండి"

"ఇది మీడియాలో వస్తోందే'

"రానివ్వండి. ఈ రోజుల్లో మీడియాలో తొంబై శాతం ఇలాంటి వార్తలే! అందుకని మీరెందుకు బాధపడటం. గొప్ప వాళ్ళ పేర్లను అల్లరిపెట్టటానికి ఒక గ్రూపే ఉన్నది సార్. మేము చూసుకుంటాం. మీరు హాయిగా ఉండండి"

"అయితే మేము బయలుదేరవచ్చా?"

"బయలుదేరండి సార్"

వెనక్కు తిరిగి రెండడుగులు ముందుకు వేసిన సాంబశివరావ్ ఏదో గుర్తుకు వచ్చి వెనక్కి తిరిగాడు.

“చెప్పండి సాంబశివరావ్ గారు"

"రేపు మా అబ్బాయి పెళ్ళి..."

"మూడు రోజులు మిమ్మల్ని డిస్టర్బ్ చేయొద్దని ఆల్రెడీ మా వాళ్ళకు చెప్పాను"

"ధాంక్యూ డి.ఎస్.పి" అని చెప్పి తండ్రీ కొడుకులిద్దరూ బయలుదేరారు.

**********************************************PART-3********************************************

 పనులన్నీ చూసుకుని సాయంత్రం ఐదు గంటలకు ఇంటికి తిరిగి వచ్చింది ప్రియంవద!. హాలులో ఉన్న సోఫాలో కూర్చుంది.

ఇంట్లో వాళ్ళందరూ మరునాడు ప్రొద్దున పెళ్ళి మండపానికి వెళ్ళటానికి రెడీ అవాల్సిన పనులతో హడావిడి పడుతున్నారు.

"ఏమిటి ప్రియా! ఇంత అలశ్యంగానా రావడం. ఎన్ని పనులున్నాయో తెలుసా...సరె, త్వరగా ఫ్రెష్ అయి రా, నువు చెయ్యాల్సిన పనులేంటో చెబుతాను" టయర్డుగా వచ్చిన కూతుర్ను మందలించలేక ప్రేమతో చెప్పింది తల్లి రాజేశ్వరి. 

సొఫాలో కూర్చున్న ప్రియంవద దగ్గరకు వచ్చింది పెళ్ళి కూతురు, అక్కయ్య దీపిక.

"ఏమిటే? ముఖం అదోలా ఉన్నది...ఓంట్లో బాగుండలేదా?"

"బాగానే ఉన్నానక్కా...కొంచం తలనొప్పిగా ఉంది. అంతే"

"వేడి వేడి కాఫీ తీసుకు వస్తాను. ఒక మాత్ర వేసుకుని కొంచంసేపు రెస్టు తీసుకో"

"సరేనక్కా కాఫీ తీసుకురా. కొంచం కంప్యూటర్లో పనుంది"

“కాఫీ తాగి కొంచంసేపు రెస్టు తీసుకోమంటే, కంప్యూటర్లో పని అంటావేమిటి"

"మీ అక్కయ పెళ్ళి పనులను కూడా కొంచం గమనించు ప్రియా!" చెప్పింది తల్లి రాజేశ్వరి.

"నాకు కొంచంసేపు ఆఫీసు పని ఉన్నదమ్మా. అది ముగిసిపోతే నేను పూర్తిగా పెళ్ళి పనులు చూసుకుంటాను".

"అది కాదు ప్రియా..." అంటూ తల్లి మళ్ళీ ప్రియాను ఏదో అనబోతుంటే

"దాన్ని వదిలేయమ్మా! ఎదో ముఖ్యమైన పని ఉన్నట్టుంది. లేకపోతే ప్రియ అలా అడగదు...నువ్వెళ్ళి నీ పని చూసుకోవే ప్రియా" అక్క అర్ధం చేసుకుంది.

ప్రియంవద తన రూముకు వెళ్ళి తన లాప్ ట్యాప్ ముందు కూర్చుంది!

లాప్ ట్యాప్ ఆన్ చేసి తన కెమెరాలోని మెమోరీ కార్దును తీసి లాప్ ట్యాప్ లో పెట్టింది.

ఇంతలో దీపిక తలనొప్పి మాత్ర, కాఫీ తీసుకు వచ్చింది.

"అక్కా నువ్వు కొంచం సేపు ఇక్కడ కూర్చో వా"

"ఎందుకు ప్రియా"

అక్కయ్య చేతులను ప్రియ గట్టిగా పట్టుకుంది.

"ఏమయ్యిందే"

"నువ్వు పెళ్ళి చేసుకుని అత్తారింటికి వెళ్ళిపోతున్నావు! నువ్వు లేకుండా ఈ ఇంట్లో నేనెలా ఉండగలనో? అందరూ నాతో పోట్లాట పెట్టుకున్నా నువ్వు మాత్రం ఎప్పుడూ నాకు సపొర్టుగా ఉంటావు! నువ్వు వెళ్ళిపోతే నేనేం చేయను"

కళ్ళు చెమర్చినై.

"ప్రియా నువ్వా ఇలా అధైర్యంగా మాట్లాడేది"

“అక్కా! నువ్వంటే నాకు ఎంత ప్రేమో నేను చెప్పలేను. నువ్వెక్కడున్నా బాగుంటావు! నీ మనసు అలాంటిది...అందుకే నీకు అంత గొప్ప సంబంధం దొరికింది"

"అసలు ఈ రోజు నీకేమయ్యిందే?"

"నతింగ్"

నవ్వుతూ కళ్ళు తుడుచుకుంది ప్రియంవద.

దీపిక ప్రియంవద పక్కన కూర్చుని, ప్రియంవదను తన దగ్గరకు తీసుకుని ముద్దుపెట్టుకుని, గట్టిగా కౌగలించుకుంది.

"నేనెక్కడికి వెడుతున్నానే....ఈ సిటీలోనేగా ఉండేది. నన్ను చూడలనుకున్నప్పుడు నువ్వు, నిన్ను చూడాలనుకున్నప్పుడు నేను ఎప్పుడు పడితే అప్పుడు ఇద్దరం కలుసుకోవచ్చు"........దీపికాకి కూడా కళ్ళు చెమర్చాయి. 

ప్రియంవద నవ్వుతూ తన లాప్ ట్యాప్ వైపు చూసింది.

ల్యాప్ టాప్ స్క్రీన్ ఆన్లో లేదు. ప్రియంవద మల్లీ లాప్ ట్యాప్ ను రీస్టార్ట్ చేసింది.

"సరే నీ పనిచేసుకో" అని చెప్పి దీపిక వెళ్ళిపోయింది.

రీస్టార్ట్ చెసినా లాప్ ట్యాప్ ఆన్ అవలేదు.

మళ్ళీ మళ్ళీ ప్రయత్నించినా ప్రయోజనం లేకపోయింది.

బెడ్ మీద కు వాలిపోయి కళ్ళు ముసుకుంది.

ఆ ఓపన్ టెర్రస్ దృశ్యం! అక్కడ యువతిని గొంతు పిసుకుతున్న అతను!

అంత ఎత్తులో...పూర్తి వెలుతురులో, నల్లటి మీసాలతో ఆ ముఖం క్లీయర్ గా ఉన్నది 'ఎక్కడ చూశాను?'

"చ...ఎందుకు జ్ఞాపకం రావట్లేదు?"

"పట్టపగలు ఒక హత్య!"

“ఆ హత్య యొక్క ప్రత్యక్ష సాక్ష్యం నా దగ్గర!"

ఈ కిరాతకమైన కార్యాన్ని వదలకూడదు.

మనసులో ఏవేవో ఆలొచనలు.

‘రేపు మండపానికి వెళ్ళాలి. ఎల్లుండి మీ అక్కయ్య పెళ్ళి! నిన్ను వదలి, ఈ ఇంటిని వదలి  ఆమె వెళ్ళిపోతుంది. అది నువ్వు భరించలేకపోతున్నావు. ఆమె కోసం కనీసం నాలుగు రోజులు ఆమెతో గడపలేవా! అది వదిలేసి ఎవడో, ఎవత్తినో హత్య చేసిందా నీకు ముఖ్యం. నీ కుటుంబం నీకు ముఖ్యం కాదా? ఇంటికంటే సంఘమే ముఖ్యమా?’  

లేచి కూర్చుంది ప్రియ!

అవును. నా దగ్గర ఆ హత్య కైన సాక్ష్యం ఉందని చెప్పి ఖచ్చితంగా హంతకుడిని పట్టివ్వాలి.

దానికి ఇదా సమయం. పోలీసులకు సాక్ష్యం ఇచ్చిన వెంటనే నిన్ను ఎంక్వయరీ పేరుతో పోలీస్ స్టేషన్ చుట్టూ తిప్పుకుంటారు. 

ఇప్పుడు నీకు అక్కయ్య ముఖ్యమా...హత్య సంఘటన ముఖ్యమా

అలోచనలోతో సతమతమయ్యింది ప్రియంవద.

"ఇప్పుడు అక్కే కధా ముఖ్యం?"

అది ఒప్పుకుని, ఈ నాలుగు రోజులూ అక్కయ్య కోసం జీవించాలి!  అక్కయ్యను తప్ప ఇక దేనినీ ముఖ్యంగా భావించకూడదు.

ప్రియంవద లేచింది!

ల్యాప్ టాప్ దగ్గరకు వెళ్ళింది. మెమొరీ కార్డును తీసి మళ్ళీ కెమేరాలో పెట్టింది.

కెమేరాను తీసుకువెళ్ళి తన బీరువాలో పెట్టింది.

గది బయటకు వచ్చింది.

హాలులోకి వెళ్ళింది. అక్కడ అందరూ హడావిడి పడుతున్నారు.

"డాడీ! నాకేదన్నా పనిచెప్పండి...చేస్తాను"

"ఇప్పుడు నువ్వు రెస్టు తీసుకో ప్రియా"

"లేదక్కా నేను బాగానే ఉన్నాను...ఈ నాలుగైదు రోజులూ నీ కోసమే"

దీపిక ముఖంలో వెలుగు కనిపించింది!   

మండపానికి తీసుకు వెళ్ళాల్సిన సామాన్లను ప్యాకింగ్ చేస్తొంది ప్రియంవద.

అక్కడే వేరే పనిలో ఉన్న గౌతం టీ.వీ ఆన్ చేశాడు.

న్యూస్ మొదలయ్యింది!

ప్రక్యాత బిల్డర్ సాంబశివరావ్ గారి అసోక్ నగర్ లోని చక్రవర్తి కన్స్ ట్రక్షన్ బిల్డింగ్ ముప్పై వ అంతస్తు లో పట్టపగలే హత్య!

రామకృష్ణ కుటుంబంలోని వారందరూ ఒక్కసారిగా టీవీవైపు తలెత్తి చూశారు. 

బిల్దింగ్ టెర్రస్సులో యుక్త వయసులో ఉన్న ఒక ఒక మహిళ శవం.....హత్యగా అనుమానపడుతున్న పోలీసులు.

హంతకుడిని పట్టు కోవటం కోసం ప్రత్యేక పోలీసు బృందాల ఏర్పాటు.

ఆ దృశ్యాలను టీవీలో చూపించే సమయంలో, ఆ మహిళ చుట్టూ గుంపుగా జనం.

కుప్పలుగా పోలీస్ బలగం.

"అదిగో వియ్యంకుడు నిలబడున్నారే!" రామకృష్ణ గాబరాగా చెప్పాడు.

"అల్లుడు కూడా ఉన్నాడండి" రాజేశ్వరి చెప్పింది. 

టీవీ న్యూస్ కెమెరాను మొదట సాంబశివరావ్ వైపు, ఆ తరువాత చక్రవర్తి వైపు ఫోకస్ చేశారు.

"ఇదేం ఖర్మండి...రేపు స్నాతకం...ఈ రోజు పోలీసులా?" తన భయాన్ని వ్యక్తం చేసింది రాజేశ్వరి.

దీపిక దగ్గరకు వచ్చింది.

"ఎలా జరిగింది ఇది...? అందులోనూ అల్లుడిగారి బిల్దింగులో"

ఆశ్చర్యంతో ఒకరి మొహాలు ఒకరు చూసుకున్నారు. ప్రియంవద మాత్రం లోపలకు వెళ్ళింది.  తన రూములోకి వెళ్ళి, కబోర్డులో దాచిన తన కెమేరాను తీసుకుంది. స్నానాల గదిలోకి వెళ్ళి డోర్ వేసుకుంది.

తానుతీసిన వీడియోని రీవైండ్ చేసి చూసింది.

ఆ హత్యా దృశ్యం!

గొంతు పిసికేసి వెనక్కి తిరిగిన హంతకుడు.

అతను.

అతను వెరెవరో కాదు!

ఎల్లుండి అక్కయ్య మెడలో తాలి కట్టబోయే చక్రవర్తి!

ఇంతకు ముందు టీవి న్యూస్ లో క్లోస్ అప్ లో చూపించిన బిల్డింగ్ ఓనర్ చక్రవర్తే.

ఈ ఇంటి అల్లుడుగా రాబోతున్న చక్రవర్తే!

మళ్ళీ ఒకసారి కెమెరాలోని వీడియోని ప్లే చేసి చూసింది. హత్య చేసిన తరువాత హంతకుడు వెనక్కి తిరిగిన చోట వీడియోని ఆపింది. హంతకుడిని బాగా గమనించింది.

"అతడు చక్రవర్తే!"

అదే ఎత్తు,రంగు, పోలిక.

"అక్కయ్యను పెళ్ళి చేసుకోబోయే అతను ఒక హంతకుడా?"

తలంతా భారంగా, బరువుగా, నొప్పిగా అనిపించింది ప్రియంవదకు.

"దేముడా ఏమిటీ ఘోరం?"   

“ఎలా? తన సొంత బిల్డింగ్ లోని టెర్రస్సులో ఒక అమ్మాయిని గొంతు పిసికి చంపేసి, ఆ తరువాత ఏమీ తెలియనట్లు పోలీసులతో నిలబడటం"

"ఇది సాధ్యమా?"

"కొన్ని వేల కోట్లకు సొంతమైన ఒక వ్యాపార వేత్త యొక్క ఒక్కగానొక్క కొడుకు"

అతనే ఒక పెద్ద కోటీశ్వరుడు! బాగా చదువుకున్న యువకుడు. డబ్బుంది కాబట్టి తప్పించుకుంటాడా "

"అతను ఒక హంతకుడా?"

"ఒకరిని చంపేసి తన వెలుగైన బ్రతుకును నాశనం చేసుకుంటాడా"

"చ....చ! చంపాల్సిన అవసరం అతనికేముంటుంది?"

మళ్ళీ వీడియోని రన్ చేసి చూసింది.

"అనుమానం లేదు...ఆ హంతకుడు చక్రవర్తే"

“ఒకవేల అతనిలాగానే ఉండే వేరే మనిషేమో?”

“అతని మీద పగ తీర్చుకునేందుకు, సంసార జీవితం ప్రారంభించేటప్పుడు వచ్చి దిగేడా?”

తల తిరిగింది

“ఈ విషయాన్ని ఇంట్లో చెబుదామా?”

“ఎలా చెప్పను? కుటుంబమే షాక్ తింటుందే?”

“కొన్ని వేల ప్రముఖ వ్యక్తుల సమక్షములో బ్రహ్మాండంగా జరగబొయే పెళ్ళికి ఆటంకం కలగొచ్చా?”

“డాడీ యొక్క మనొభావం ఎలా ఉంటుంది?”

“అందుకని చెప్పకుండా ఉండగలమా?”

ఆలొచనలలో మునిగి ఉన్నప్పుడు ఎవరిదో పిలుపు విని మామూలు స్థితికి వచ్చింది.

"ప్రియా ఎక్కడున్నావే?" తల్లి రాజేశ్వరి గొంతు దగ్గరగా వినిపించడంతో తమాయించుకుంది!

"ఇదిగో వస్తున్నానమ్మా!"....కెమేరాను దాచుకుని బయటకు వచ్చింది.

హాలులో పెద్ద వివాదమే జరుగుతోంది.

”అల్లుడికి ఫోన్ చేసి అడుగుదామా"

ఈవెనింగ్ పేపర్ వచ్చి పడింది.

ఆ పేపర్లో హెడ్ లైన్ ఇదే.

“రేపు పెళ్ళి చేసుకోబోతున్న కోటీశ్వరడి కొడుకు చక్రవర్తి బిల్డింగ్ లో యువతి హత్య!”

వివరాలు లోపల.

చక్రవర్తి ఫోటో...తండ్రి సాంబశివరావ్ ఫోటో, హత్య చేయబడి పడున్న యువతి శవం ఫోటో.

"నేను వియ్యంకుడితో మాట్లాడనా?"

"వద్దు డాడీ మావయ్యే మాట్లాడతారు" చెప్పింది దీపిక.

“ఏమిటే నువ్వు అలా చెబుతున్నావు? రేపు వాళ్ళు మండపానికి రావాలి! ఊరంతా అక్కడే ఉంటుంది!” తల్లి రాజేశ్వరి తన ఆదుర్దాను వ్యక్తం చేసింది. 

"ఆ ఆందోళన వాళ్ళకూ ఉంటుందమ్మా. ఇది వాళ్ళ గౌరవానికి వచ్చిన సమస్య. వాళ్ళ బిల్దింగులో ఒక హత్య జరిగితే వాళ్ళను విచారణ చేస్తారు కదా? జవాబు చెప్పకుండా వచ్చేయగలరా? మనం కూడా టార్చర్ పెట్టకూడదు! వాళ్ళే మాట్లాడుతారు"

ఇంటి ముందు కారు ఆగిన శబ్ధం.

తండ్రి కొడుకులు ఇద్దరూ కార్లో నుండి దిగారు.

"వాళ్ళు వస్తారని నాకు తెలుసు" దీపిక చెప్పింది.

"రండి"

“ఏమిటి మొత్త కుటుంబమే ఆందోళనలో ఉన్నరా?".

"అవునండి"

"ఉండదా మరి? మేమందరం కూడా అదే మనోబావంలో ఉన్నాము"

"కూర్చోండి!"

"ఎంత ఘోరమో చూడండి! మా బిల్డింగును వెతికి పట్టుకుని, సెక్యూరిటీ టీ తాగడానికి వెళ్ళినప్పుడు లోపలకు దూరి ఒక హత్య జరిగింది. మనసు కుంగిపోయింది"

"అలా ఏలాగండి?"

"ఆ అమ్మాయి ఎవరు? హత్య చేసిన వాడు ఎవరు? ఎందుకు హత్య చేశాడు.ఏమీ తెలియటంలేదు. శవాన్ని పోస్ట్ మార్టం కు పంపారు. ఆ రిపోర్టు వచ్చిన తరువాతే నిజాలు తెలుస్తాయి"

"హత్య చేసినవాడు తప్పించుకోలేడు. ఖచ్చితంగా దొరికిపోతాడు"...ఇది చెప్పింది చక్రవర్తి.

లోపల నిలబడున్న ప్రియంవదకి చక్రవర్తి చెప్పింది విని తల తిరిగింది.

చక్రవర్తి మొహాన్నీ లోతుగా గమనించింది.

అమాయకమైన ముఖం! ఆ ముఖంలో ఒక హంతకడికి ఉండవలసిన క్రూర లక్షణాలు ఏకోసానా కనిపించలేదు. 'హంతకుడు త్వరలోనే ఖచ్చితంగా దొరికిపోతాడూ అని నమ్మకంగ చెబుతూ’, ఆ మాటను నలుగురి మధ్య చెప్పే ఒక మనిషి హత్య ఎలా చేయగలడు? 

"చాన్సే లేదు!"

"ఒక ప్రముఖ వ్యక్తి యొక్క కొడుకు. అందులోనూ తన సొంత బిల్దింగులో ఒక హత్య చేస్తాడా"

నేను చూసిన వ్యక్తి వేరే మనిషేమో

రక్తం వేడెక్కింది.

"మా బిల్డింగే కదా అది! వెంటనే మా ఇంజనీర్ చక్రవర్తికి విషయం తెలిపాడు. చక్రవర్తే పోలీసులకు హత్య గురించి సమాచారం ఇచ్చి, డాక్టర్ను తీసుకుని, నాకు ఫోన్ చేశాడు"

చక్రవర్తి కుర్చిలో నుండి లేచి దీపిక దగ్గరకు వెళ్ళాడు.

"నువ్వు బాధ పడకు దీపిక! వెంటనే నేనూ, డాడీ చట్ట ప్రకారం చేయాల్సినవన్నీ చేశాము. బాడీని అప్పగించి, పోలీసులతో కంప్లైంట్ రిజిస్టర్ చేశాము. పోలీసులు మమల్ని ఎంక్వయరి కూడా చేశేశారు! మన పెళ్ళి పూర్తి అయ్యేంతవరకూ ఈ సంఘటన గురించి మన దగ్గర ఏమీ అడగకూడదని పోలీసు డిపార్ట్ మెంటులో ఆర్డర్  వేశారు"

"మన బిల్డింగ్ కాబట్టి మనకి ఈ తలనొప్పి"

“అంతే తప్ప మీరేమీ కంగారు పడకండి! ఇలాంటి సంఘటనలు మీడియాలో రాకుండా తప్పించుకోలేవు. నలుగురు నాలుగు విధాలుగా ప్రశ్నలు అడుగుతారు"

గౌతం మధ్యలో లేచాడు.

"డాడీ! ఫేస్ బుక్ లో వివరాలు వచ్చేశాయి"

"ఈరోజుల్లో అంతర్జాలంలో, వాట్స్ ఆప్ ఆప్ లొ వెంటనే న్యూస్ ప్రపంచమంతా పాకిపోతోంది. కాబట్టి దేనిని దాచి ఉంచలేము"

"హంతకుడు ఖచ్చితంగా పట్టుబడతాడు" చెప్పింది చక్రవర్తి.

”అయితే మేము బయలుదేరతాం. పిల్లనిచ్చే వారు మీరు భయపడకుండా ఉండాలి. మీకు విషయాలు చెప్పి మీకు ప్రశాంతత ఏర్పరచి వెళ్ళాలనే వచ్చాము. పెళ్ళి పనులు కంటిన్యూ చేయండి. దాంట్లో ఎటువంటి ఆలశ్యమూ, అశ్రద్ద వద్దు"

సాంబశివరావ్ లేచాడు.

“దీపిక! నీ ముఖం లో ఇంకా టెన్షన్ పోలేదు. ధైర్యంగా ఉండు" కుర్చీలో నుండి  లేస్తూ చెప్పాడు చక్రవర్తి.

"అదేం లేదండి! నా బాధంతా మీ గురించే. అందరూ మిమ్మల్ని ప్రశ్నల మీద ప్రశ్నలు వేసి విసిగిస్తారు...ఎలా తట్టుకుంటారోనని..."

“వేరే దారిలేదు దీపిక! కోపం తెచ్చుకోకుండా జవాబు చెప్పే తీరాలి. పబ్లిక్ లైఫ్ లోకి వచ్చిన ఎవరూ తప్పించుకోలేరు. నేను చూసుకుంటా. నువ్వు కంగారుపడకు"

"........"

"నీ మీడియా చెల్లెలు ఎక్కడ కనిపించనే లేదు?"

"ప్రియా బయటకు రావే"

"మీ మీడియా సర్కిల్ లో హాట్ డిబేట్ జరుగుతోందా"

"అది...బయటకే వెళ్ళలేదు”

"సరే...మేము వెళ్ళోస్తాం"

తండ్రి కొడుకులు ఇద్దరూ కారులో ఎక్కారు. ప్రియంవద తప్ప మిగిలిన వాళ్లంతా ఇంటిబయటకు వచ్చి వారిని సాగనంపారు.

**********************************************PART-4********************************************

ఆ బిల్డింగ్ చూట్టూ పోలీసుల బలగం మోహరించబడింది. బలమైన సెక్యూరిటీ వలయం వేయబడింది.

పోలీసులు ఆ బిల్దింగ్ సెక్యూరిటి గార్డ్ ను లాకప్ లో ఉంచి కఠినంగా విచారణ చేస్తున్నారు.

ప్రొద్దున ఆరు గంటల నుండి అక్కడ పనివాళ్లను, మేస్త్రీలను, ఇంజనీయర్ ను క్షుణ్ణంగా విచారించి పంపుతున్నారు.

 బిల్డింగ్ నుండి అర కిలోమీటర్ దూరంలో ఒక టీ కొట్టు. ఆ టీ కొట్టు యజమానిని పిలుచుకువచ్చి విచారణ జరిపారు.

కస్టడీలో ఉన్న సెక్యూరిటీ గార్డును తీసుకు వచ్చారు.

పోలీసులు అతనిపై లాఠీలతో నాలుగు తగిలించారు.

"ఖచ్చితంగా నీకు తెలిసుంటుంది. నీకు డబ్బులిచ్చేసి ఆ అమ్మాయిని పైకి తీసుకు వెళ్లిన వాళ్ళు ఎవరు?...చెప్పు...చెప్పు"

అతను గొల్లుమన్నాడు.

"నిజంగా నాకు తెలియదు. నేను ఎవరినీ చూడలేదు. నేను పిల్లలుగలవాడిని. దయచేసి నన్ను వదిలిపెట్టండి"

కఠినమైన విచారణ ఒక పక్క జరుగుతోంది.

ఆ బిల్దింగులో క్లూ ఏదైనా దొరకదా?.........జల్లడ పెట్టి వెతుకుతున్నారు పోలీసులు.

హత్య చేయబడ్డ మహిళ దగ్గరున్న వాచ్, హాండ్ బ్యాగ్, సెల్ ఫోన్, కర్చీఫ్, హ్యర్ పిన్స్, గాజులు ఇలాంటి వాటిలో ఒక్క దాన్ని కూడా హంతకుడు వదిలిపెట్టలేదు. బట్టలు, చెప్పులు తప్ప ఆమె శరీరంపై ఇంకేవీ లేవు. చాలా నాజూకుగా ఉన్నది. తలతల మెరిసే రంగు, అందమైన ముఖం.

అందంకోసమో, ఆమె యుక్త వయసు కోసమో చేయబడ్డ హత్య ఇది అని పోలీసులు నమ్ముతున్నారు.

 పోలీసులు వెతికినంతవరకు అక్కడ వాళ్ళకు ఎటువంటి క్లూ దొరకలేదు. ఫోరన్సిక్ మనుష్యులు మాత్రం ఇంకా పనిచేస్తూనే ఉన్నారు.

తెల్లవారింది.

ఆ రోజు ప్రొద్దున వెలువడిన అన్ని వార్తా పత్రికలలోనూ ఒకటే హెడ్ లైన్స్.

రామకృష్ణ గారు నిద్ర లేచారు.

హాలులోకి వచ్చారు.

అక్కడుంచబడ్డ న్యూస్ పేపర్లన్నింటిలోనూ మొదటి పేజి హెడ్ లైన్స్ చూశాడు.

"అన్నీ న్యూస్ పేపర్లలోనూ, టీవీ లలోనూ ఆ బిల్డింగ్ లో జరిగిన హత్య గురించిన చర్చే జరుగుతోంది. పోలీసులు అనుమానిస్తున్నారో లేదో తెలియదు కానీ, టీవీ చానల్స్ మాత్రం హత్యకు కారణం వాళ్ళేనని బల్ల గుద్ది చెబుతున్నారు"

"రోజుకు వంద హత్యలు జరుగుతున్నాయి డాడీ. ఆ బిల్డింగులో జరిగిన హత్య గురించి మాత్రం ఎందుకు అంత ముఖ్యత్వం" అడిగాడు కొడుకు గౌతం.

"అలా కాదురా. ఇది ఒక పెద్ద వ్యాపార వేత్త బిల్డింగులో జరిగింది. ఎక్కడ ప్రముఖులు ఉంటారో అక్కడ ఎక్కువ శ్రద్ధ,చూపు ఉంటుంది. సరే! మన పనులు మొదలుపెడదాం" చెప్పాడు రామకృష్ణ.

బంధువులు చాలా వరకు వచ్చాశారు.

ప్రశ్నల వర్షం కురిపించారు.

వాటికి సమాధానం చెప్పలేక రాజేశ్వరి ఉక్కిరిబిక్కిరి అవుతోంది.

 రామకృష్ణ గారు కేకలేశారు.

"పెళ్ళి మండపానికి వెడుతున్నాము. అవసరం లేకుండా ఒక మరణం గురించి ఎవరూ ఇక్కడ మాట్లాడొద్దు. రాజీ....నువు ఎవరికీ సమాధనం చెప్పక్కర్లేదు. నీ పనేమిటే అది చూసుకో"

రెండు పెద్ద వ్యానులు వచ్చి నిలబడాయి.

సామాన్లన్నీ ఎక్కించారు.

“గౌతం, నువ్వూ నీ ఫ్రెండ్ భాస్కరూ బయలుదేరండి. మండపంలో సామన్లను దింపుకోవటానికి మన పనివాళ్ళు ఉన్నారు...తరువాత, ఆడవాళ్ళందరూ రెండో వ్యానులో ఎక్కండి. మిగిలిన వాళ్ళు కార్లలో ఎక్కండి"

గబగబా ఆర్డర్ వేశాడు.

"ప్రియా ఎక్కడా?"

"లోపల ఉంది".

“నువ్వు దీపికతో ఉండు రాజేశ్వరీ. దేముడికి దీపారాధన చేసి, అమ్మాయికి బొట్టు పెట్టి...మంచి టైము చూసుకుని బండిలో ఎక్కించాలి"

లోపలున్న ప్రియంవదకు గందరగోళంగా ఉన్నది.

“పెళ్ళి ముగిసిన తరువాత కెమేరాను బయటకు తీద్దామా?"

"దేముడా...చక్రవర్తి హంతకుడైతే, ఈ పెళ్ళిని జరగనివ్వచ్చా?"

తెలిసుండే అక్క జీవితాన్ని పాడుచేయచ్చా?

ఆలొచనలు ప్రియ బుర్రను పొడుస్తున్నాయి.

"ప్రియా వస్తావా?" బయట నుండి అమ్మ గొంతు.

"సరే! సాక్ష్యాన్ని ఇంట్లోనే దాచి వెడదాం. అవసరమైతే బయటకు తీద్దాం"

బీరువాలో పెట్టి తాళం వేసి ప్రియంవద బయటకు వచ్చింది.

"ప్రియా, నువ్వెందుకు అంత డల్ గా ఉన్నావు?"...అరిచాడు తండ్రి.

"డాడీ! దాన్ని ఏమీ అనకండి! అది నిన్నటి నుండి అలాగే ఉన్నది. నా పెళ్ళి తరువాత అది ఒంటరిగా ఉండాలికదా...అది దాని బెంగ. పాపం ప్రియ"

దీపిక వచ్చి ప్రియతొ చేతులు కలిపింది.

“సరే, బయలుదేరాల్సిన సమయం వచ్చింది. మంచి టైములో మండపంలో అడుగు పెట్టాలి. ఆలశ్యం అవ కూడదు. దేముడికి దన్నం పెట్టుకుని నువ్వు బయలుదేరు దీపిక”

పూజ గదిలోకి దీపిక రావటం, తల్లి రాజేశ్వరి కుంకుమ భరిణ తీసుకువచ్చి దీపిక నుదురు మీద బొట్టుపెట్టటానికి ప్రయత్నించడం...కుంకుమ భరిణ చేతిలో నుండి జారిపోయింది.

"ఏమిటి రాజీ ఇది?" భర్త అడిగాడు.

"చై జారిపోయింది"

"డాడీ, కుంకుమ ఒలికిపోతే శుభం అని బామ్మ చెప్పేది. మంచి శకునమే”

"సరే! కుంకుమ మీద కాలు పడకుండా తప్పుకోండి. త్వరగా దేముడికి దన్నం పెట్టుకుని బయలుదేరండి. టైమవుతోంది"

దేముడికి దన్నం పెట్టుకుని వాకిట్లోకి వచ్చారు.

"అన్నీ కరెక్టుగా పెట్టేరా?...ప్రియా తలుపు తాళం వేసి రా "

తాళం వేయటానికి తాళంచెవి పెడుతుంటే అది జారి పడిపోయింది.

"ఏమిటి ప్రియా నువ్వుకూడా ఇలా...జాగ్రత్తగా వేయకూడదూ...నాన్న చూసుంటే!...సరే త్వరగా తాళంవేసి రా"

అందరూ కారులో ఎక్కారు. కారు బయలుదేరింది. మండపంలో ఉన్నవారికి సమాచారం ఇచ్చాడు రామకృష్ణ.

“అన్నీ రెడీగా ఉంచుకోండి! మేము వచ్చిన వెంటనే, దీపికకు పులమాల వేసి, హారతి తీసి స్వాగతం పలకాలి. భజంత్రీ వాళ్ళకు చెప్పండి..."

కారు వేగంగా పోతూంటే...రామకృష్ణ ఫోనులో ఎవరికో ఆదేశాలు జారీ చేస్తున్నాడు.

ప్రియంవద ఆలొచిస్తూ కూర్చుంది.

"ఏమిటే దేనిగురించో ఆలొచిస్తున్నట్లున్నావు?" అడిగింది దీపిక.

"ఏమీ లేదు" చెప్పింది ప్రియంవద.

"మనం ఇంకా చెప్పకుండా ఉండొచ్చా?"…..మనసులో చక్రవర్తి చేసిన హత్యా దృశ్యం ప్రియంవదను హెచ్చరిస్తూ ఆలొచింప చేస్తోంది.

                                                               *********************************

పోస్ట్ మార్టం రిపోర్ట్ వచ్చేసింది...పోలీసు ఉన్నత అధికారుల ముందు ఉన్నది.

ఆ యువతి మూడు నెలల గర్భవతి. గొంతు పిసికి హత్య చేయబడింది. హత్య జరిగిన సమయం కూడా క్షుణ్ణంగా తెలుపబడింది.

పట్టపగలు జరిగిన హత్య!

అధికారులు చర్చించుకోవటం మొదలుపెట్టారు.

"గర్భవతి కాబట్టి, దానికి కారణమైన వాడే, ఆమెను హత్య చేసుంటాడు" అనే పాయింటు మీదే చర్చ కొనసాగుతోంది.

డి.ఎన్.ఏ టెస్ట్ చేస్తే, దానికి కారణమైన వాడ్ని కనిపెట్టవచ్చు. ఆ యువతి యొక్క ఫోటోలో ఆమె ముఖం చాలా క్లియర్ గా కనిపిస్తోంది. వార్తా పత్రికలలోనూ, టీవీలలోనూ ఇదివరకే ఆ యువతి ఫోటో ప్రచురింపబడింది.

ఇప్పుడు ఆ హత్య గురించిన మరికొన్ని వివరాలకోసం మీడియా ఎదురుచూస్తోంది.

మధ్యలో పోలీసులకు ఒక అజ్ఞాత వ్యక్తి నుండి ఫోన్ వచ్చింది.

"సార్...ఆ యువతి వస్త్ర దుకాణంలో పనిచేస్తున్న యువతి. పేరు కాంచన" అంటూ ఆ వ్యక్తి దుకాణం పేరుకూడా చెప్పాడు.

"మీరెవరు?"

"నా పేరు చెప్పి నేను కష్టాల్లో పడటానికి రెడిగా లేను" అని చెప్పి ఫోన్ కట్ చేశాడు.

వెంటనే పోలీసులు బయలుదేరారు.

అరగంటలొ ఆ పేరుపొందిన వస్త్ర దుకాణంలోకి పోలీసులు జొరబడ్డారు. తిన్నగా దుకాణం యజమాని దగ్గరకు వచ్చారు.

అప్పటికే ఆ వస్త్ర దుకాణంలో గందరగోళంగా ఉంది. పోలీసులను చూసిన వెంటనే ఆ గందరగోళం ఎక్కువైంది. ఏ సమయంలోనైనా పోలీసులు రావచ్చు అనే ఎదురుచూపుతో వాళ్ళు ఉన్నారని తెలుస్తోంది.

"యజమాని ఎవరు?"

యజమాని దగ్గరకు తీసుకువెళ్ళారు.

"హత్య చేయబడ్డ కాంచన మీ షాపులో పనిచేస్తున్న అమ్మాయేనని మాకు అధారాలతో సమాచారం వచ్చింది. ఆమె గర్భంతో ఉన్నది. గొంతుపిసికి చంపబడింది. మీరు మాతో సహకరించాలి"

"మా షాపులో చాలామంది మహిళలు పనిచేస్తున్నారు. అందువలన ప్రత్యేకంగా ఆ యువతి గురించిన వివరాలు ఇవ్వలేను. అమెతో పనిచేస్తున్న సహ ఉద్యోగులను పిలుస్తాను"

అక్కడున్న మేనేజర్, సూపర్ వైజర్, సహ ఉద్యోగులను పిలిచారు.

వాళ్ళందరిలో భయం కనబడ్డది.

వాళ్ళలో ‘కమల’ అనే పేరుగల అమ్మాయి హత్య చేయబడ్డ కాంచన కు బాగా క్లోజ్ అని తెలిపారు.

ఆ అమ్మాయిని పిలిచారు.

"ఏదీ దాచకుండా చెప్పమ్మా...లేకపోతే నిన్ను పిలుచుకువెళ్ళి విచారణ చేయవలసి వస్తుంది"

ఆ అమ్మాయి ఏడవటం మొదలుపెట్టింది.

"భయపడకుండా చెప్పు. మేము నిన్ను ఏమీచేయం"

"మేము నలుగురు అమ్మాయిలం కలిసి ఒక ఇళ్ళు అద్దెకు తీసుకుని ఉంటున్నాం సార్. అందులో కాంచన ఒకత్తి. దగర దగ్గర మూడు సంవత్సరాలుగా ఒకటిగా ఉంటున్నాం. మా ఫ్యామిలీ ఊర్లో ఉన్నది"

"కాంచన ఫ్యామిలీ ఎక్కడ ఉంటోంది?"

“దానికి తండ్రి లేడు. తల్లి, తమ్ముడు మాత్రం ఉన్నారు. తమ్ముడికి చదువు అబ్బ లేదు. వాళ్ళ ఊర్లోనే ఒక కారు మెకానిక్ షెడ్ లో పనిచేస్తున్నాడు"

"ఏ ఊరు?"

"రాజమండ్రి. తల్లి కూడా అక్కడే ఉంది. ఇది మితంగా ఖర్చు పెట్టుకుని తల్లికి డబ్బు పంపేది."

"కాంచనకి ఎంత వయసు?"

"ఇరవైమూడు సార్. చదువు ఇంటర్ సార్"

"ఉద్యోగం సమయం ఎంత?"

"ప్రొద్దున తొమ్మిదింటికి షాపు తెరుస్తే, రాత్రి పదింటివరకు ఉంటుంది. ఇంటికి జేరుకునేటప్పటికి పదిన్నర అయిపోతుంది. వారంలో ఏదో ఒకరోజు సెలవు!"

"ఆ అమ్మాయి బయటకు వెళ్ళేదా? ఆ అమ్మాయిని చూడటానికి ఎవరైనా వచ్చేవారా? ఆ అమ్మాయికి బాయ్ ఫ్రెండ్ ఉన్నాడా?"

"నాకు తెలిసి అలాంటిదేమీ లేదు సార్.”

"అబద్దం చెప్పకు!"

"నిజంగా లేరు సార్. లీవ్ రోజుల్లో మేము బయటకు వెల్తాం...సినిమాకు వెల్తాం"

"ఎప్పుడూ కలిసే వెల్తారా?"

"అందరికీ ఒకేరోజు లీవు దొరకదు సార్. ఆ ఆమ్మాయికి లీవు దొరికినప్పుడు నాకు పని ఉండోచ్చు. అందువలన ఆ అమ్మాయి ఎక్కడికి వెడుతున్నదీ తెలియదు సార్?"

"సరే...ఒకే ఇంట్లో ఉన్నారు కదా"

"అవును"

పోలీసులు వెంటనే అడ్రెస్సు తీసుకున్నారు. తోడుగా ఒకమ్మాయిని తీసుకుని ఆ ఇంటికి బయలుదేరారు.

పదే నిమిషాలలో ఆ ఇంటికి జేరుకున్నారు.

ఆ ఇల్లున్న లొకాలిటీలో గందరగోళం మొదలయ్యింది.

ఒక మీడియా రిపోర్టర్ వదలకుండా పోలీసుల వెనుకే వెడుతూ, వార్తలను సేకరిస్తున్నాడు.

ఆ అమ్మాయి ఉండే గదిని పూర్తిగా చెక్ చేశారు.

ఆమె వేసుకునే బట్టలు, ఆమె సేవింగ్స్ బ్యాంకు పుస్తకం, ఆమె ఉపయోగించే బ్యూటీ ప్రాడక్ట్స్...ఏ ఒక్కటి కూడా పోలీసుల పరిశోధన నుండి తప్పించుకోలేదు.

"ఆమె సెల్ ఫోన్ ఉపయోగిస్తుందా?"

"ఉపయోగిస్తుందండి. ప్రొద్దున్నే షాపులో 'సరండర్’ చేశేయాలి. ఇంటికి వెళ్ళేటప్పుడు ఇస్తారు."

"ఆమె సెల్ ఫోన్ నెంబర్ చెప్పండి"

నెంబర్ చెప్పింది. పోలీసులు ఆ నెంబర్ కు ఫోన్ చేశారు.

ఆమె ఫోన్ కట్ అవుతోంది.

ఆమె గురించిన వివరాలలో చాలా వరకు అక్కడే సేకరించారు.

ఆమె ఉంటున్న ఇంటి చుట్టూ ఉన్న వారందరినీ కూడా విచారించారు.

ఆమెకు లీవు ఇచ్చిన రోజున ఆమె ప్రొద్దున్నే బయటకు వెడితే సాయంత్రం ఇంటికి తిరిగివస్తుందట. ఈ విషయాన్ని పోలీసులు తమ విచారణలో తేల్చుకున్నారు. దీన్ని ముఖ్య విషయంగా నోట్ చేసుకున్నారు. అలా ఆమె బయటకు వెళ్ళేటప్పుడు ఎవర్నీ తోడు తీసుకువెళ్ళదని కూడ తేల్చుకున్నారు. ఇలా ఆమె ఒక్కత్తే వెళ్లటం గత ఏడెనిమిది నెలలుగా జరుగుతోందట. ఈ మధ్య లీవు లేని రోజులలో కూడా ప్రొద్దున్నే ఆరుగంటలకే బయటకు వెళ్ళి షాపు తెరిచే సమయానికి వచ్చేదట.  

అలా ఒక్కత్తే బయటకు వెళ్ళిన రోజుల్లో ఆమె ఎవరినో కలుసుకుని అది ప్రేమగా ఎదిగి ఉండొచ్చు.

అలా ప్రేమ పెరిగి ఆమె గర్భం దాల్చే వరకు దారి తీసుండొచ్చు. గర్భం దాల్చిందని తెలుసుకున్న తరువాత దానికి కారణమైన వాడు భయపడి, ఆమెను వదుల్చుకోవటానికి ఆమెను హత్య చేసుండచ్చు.

"ఎవరతను?"

ఎంతో తెలివిగా ఆమెను రమ్మని చెప్పి, తీసుకువెళ్ళి హత్య చేశాడు.

ఎటువంటి క్లూ దొరకనటువంటి హత్య.

అతను సాధారణ మనిషి కాదు... తెలివిగలవాడు.

"ఎవరతను?"

**********************************************PART-5******************************************** 

రామకృష్ణ గారి కుటుంబమే కల్యాణమండపానికి రావటంతో అక్కడ వాతావరణం హడావిడిగా మారింది.

అలంకరణ, ఖరీదైన డిజైన్ ఆర్చ్ లపై వధూవరుల పేర్లు, తోరణాలు...ఇలా అన్నీ హంగులతో కల్యాణ మండపమే అందంగా వెలిగిపోతోంది.

మధ్యాహ్నం లంచ్ రక రకాల వంటలతో రెడీ అవుతోంది.

వీడియోగ్రాఫర్లు, ఫోటోగ్రాఫర్లు స్పీడుగా పనిచేస్తున్నారు.

సన్నాయి మేళం, బ్యాండు మేళం కళాకారులు రెడీగా ఉన్నారు.

రామకృష్ణ గారు అన్ని చోట్లకూ వెళ్ళి అందరికి ఆర్డర్లు ఇస్తూ ఆనందంగా తిరుగుతున్నారు.

కుటుంబం మొత్తం ఆనందంగా ఉన్నది.

వచ్చిన బంధువులు, స్నేహితులూ పెళ్ళి కూతురు దీపికని మెచ్చుకుంటుంటే, ప్రియంవద శారీరకంగా అక్కడున్నా, అమె మనసంతా ఆ హత్యపైనే ఉన్నది.

మళ్ళీ మళ్ళీ చక్రవర్తి ముఖము, ఆకారం ఆమెకు గుర్తుకు వస్తోంది.

"చెప్పకపోతే అక్కయ్య జీవితం నాశనమైపోతుంది"

“చెప్పి, పెళ్ళి ఆగిపోతే కొన్ని లక్షల రూపాయల నష్టంతో పాటూ తండ్రి గౌరవం, అక్క జీవితం రెండూ దెబ్బ తింటాయి"

ప్రియంవద మనసు గందరగోళంగా ఉన్నది.

మధ్యాహ్నం రామకృష్ణ గారు పంపిన వాహనాలలోనూ, పెళ్ళి కొడుకు తరఫు కార్లలోనూ వియ్యంకుడి తోటి బంధువులు, స్నేహితులు దిగారు.

పెళ్ళికొడుకు చక్రవర్తి...అతని తల్లితండ్రులు తమ సొంత కార్లలో, మరికొంతమంది దగ్గర భందువులతో వచ్చి దిగారు. హారతి తీసి బ్రహ్మాండంగా స్వాగతం పలికారు. 

ప్రియంవద ఒక పక్కగా నిలబడుంది.

చక్రవర్తి యొక్క ఈ అమాయకపు ముఖం, కృరమైన మరో ముఖం మారి మారి కనబడుతోంది.

అదే ముఖం, అదే ఎత్తు.

ఎటువంటి మార్పు లేదు.

“దేముడా ఒక ఆడదాన్ని హత్య చేశేసి, ఇక్కడ ఏమీజరగనట్లు సహజమైన రీతిలో పెళ్ళికొడుకు అవతారంలో వచ్చి నిలబడగలమా?"

పెళ్ళికొడుకును లోపలకు తీసుకు వెళ్ళి ఉపచారాలు చేశారు.

"ప్రియంవదను పిలు!" తండ్రి గొంతు వినబడటంతో…

లోపలకు వెళ్ళింది ప్రియంవద. 

"ప్రియా! అందరూ ఇక్కడుంటే, నూవ్వేంచేస్తున్నావ్ అక్కడ"

"వస్తున్నానమ్మా"

"ఏమిటే నువ్వు? పెళ్ళికొడుకు ఇంట్లోని వాళ్ళందరూ వచ్చాశారు, నువ్వేంటి అలా పటించుకోకుండా నిలబడ్డావ్?"

"లేదమ్మా ఇదిగో వస్తున్నా"

“ఎందుకే అలా ఉన్నావు. నాన్నగారు కోపగించుకుంటున్నారు. ఏమైందే నీకు! వాళ్ళింటి ఆడవాళ్ళను పలకరించి, వాళ్ళకేం కావాలో కనుక్కొని, అవి అందేటట్లు చూడు."

గౌతం వచ్చాడు.

"అమ్మా టిఫిన్ రెడీ".....

“వస్తున్నానురా...వాళ్ళందరినీ డైనింగ్ హాలుకు తీసుకు వెళ్ళు"

"అమ్మా ఇదిగే ముప్పై మూరల మల్లె పూవులు"

“ప్రియా! ఆ పూవులను తీసుకువెళ్ళి పెళ్ళికొడుకు తల్లికి ఇవ్వు. వాళ్ళందరూ పెట్టుకుంటారు"

ప్రియంవద ఆ పూవులను తీసుకుని, పెళ్ళికొడుకు తరపు వాళ్ళున్న రూముల వైపు వెళ్ళింది.

వియ్యాలవారికి వసతులు ఎలా ఉన్నాయో తెలుసుకుంటున్నాడు తండ్రి.

తండ్రి దగ్గరకు వెళ్ళింది ప్రియంవద.

"డాడీ అత్తయ్యా వాళ్ళ గది ఎక్కడుంది?" తండ్రిని అడిగింది ప్రియంవద.

 "అదిగో అక్కడ నాలుగు నెంబర్ వేసుందే...అదే వాళ్ళ గది"

నాలుగో నెంబర్ ఉన్న గది దగ్గరకు వెళ్ళింది. గది తలుపు తట్టింది.....

"కమిన్" అన్న పిలుపు విని లోపలకు వెళ్ళింది. అక్కడ చక్రవర్తి మరియు అతని తల్లి అనుసూయ ఉన్నారు.

"అత్తయ్యా! పూవులు" అంటూ పూవులను ఆమె చేతిలో ఉంచి వెనక్కి తిరిగింది.

"ప్రియా ఆగు! నిన్ను చూడటమే కష్టంగా ఉంది. ఇలా రా"

"కుర్చో. నేను అడ్వర్ టైజ్ మెంట్ విభాగం. నువ్వు మీడియా. ఇద్దరికీ దగ్గర దగ్గర ఒకే లాంటి పనే కదా."

"అవును!"

"నువ్వేమిటి ఇలా ఉన్నావు... మీడియాలో ఉండే అమ్మాయులు ఎక్కువగా మాట్లాడాలికదా?"

"ఉరుకోరా. వాళ్ళ అక్కయ్య పెళ్ళి పనులతో తను బిజీగా ఉంది. ఇప్పుడు మాట్లాడటానికి టైమెక్కడింది."

"రండి సార్" తండ్రి సాంబశివరావ్ ఎవరినో తీసుకుని లోపలకు వచ్చాడు. 

పోలీసు ఉన్నత అధికారులు.

వారిని చూసి చక్రవర్తి గబుక్కున కూర్చున్నాడు.

అది గమనించింది ప్రియంవద.

తల్లి ముఖంలో అదుర్ధా.

"కూర్చోండి"

"మేము మిమ్మల్ని డిస్టర్బ్ చేయటానికి రాలేదు. మీరు బిల్డింగ్ ఓనర్. హత్య జరిగింది మీ బిల్దింగులో. మేము తెలుసుకున్న సమాచారం మీకు తెలియపరచాల్సిన డ్యూటి మాకుంది."

ప్రియంవద అక్కడ్నుంచి జరగలేదు.

"చెప్పండి"

"హత్య చేయబడ్డ అమ్మాయి పేరు కాంచన. వస్త్ర దుకాణంలో పని చేస్తున్న పిల్ల. అశోక్ నగర్ లో ఒకింట్లో ఉంటోంది. తల్లి-తమ్ముడు ఊర్లో ఉన్నారు. చనిపోయిన అమ్మాయి మూడు నెలల గర్భవతి. ఎవరతను అనేది విచారణలో ఉంది. ఆమె గర్భవతి అని తెలిసిన తరువాత ఆమెను హత్య చేశాడు. చాలా చాకచక్యంగా ఒక్క క్లూ కూడా ఇవ్వకుండా హత్యచేశాడు. మరో స్పెషల్ టీమ్ అతనికోసం తీవ్రంగా వెతుకుతోంది. త్వరలోనే పట్టుకుంటాం"

ప్రియంవద మళ్ళీ చక్రవర్తి ముఖం వైపు లోతుగా చూసింది.

ఆ ముఖంలో ఎటువంటి మార్పు కనిపించలేదు.

“చాలావరకు ధనవంతుల పిల్లలే అయ్యుంటారు సార్. పిల్ల అందంగా ఉంది. షాపుకు వెళ్ళినప్పుడు కవర్ చేశుంటాడు...దాన్ని ప్రేమ అనుకోనుంటుంది"

చక్రవర్తి లేచి నిలబడ్డాడు.

"సార్! వీళ్ళందరూ ప్రేమను నమ్మరు"  

"డబ్బు కోసం ధనవంతులను వశం చేశుకోవాలని చూస్తారు. గర్భాన్ని కారణం చూపి డబ్బు గుంచుటానికి ప్రయత్నిస్తారు."

"కరెక్ట్ చక్రవర్తి గారు....అలాగే ఇతన్ని కూడా బ్లాక్ మైల్ చేసుంటుంది. అతను చంపేశాడు అనుకుంటున్నాం"

"దానికి మా బిల్డింగే దొరికిందా?" చక్రవర్తి అడిగాడు.

"ఇది ఎదో కొద్ది క్షణాలలో, ఎమోషనల్ ఔట్ బ్రేక్ వలన జరిగిన హత్య కాదు. అందంగా ప్లాన్ వేసి చేసిన హత్య ఇది. డబ్బుగల అబ్బాయి. చదువుకున్న అబ్బాయి. బుద్ది పనిచేసుంటుంది.ఏలా హత్య చేయాలనేది క్లీన్ గా తీర్మానించుకుని హత్య చేశుంటాడు. కానీ వాడికి తెలియకుండానే వాడు ఏదో ఒక క్లూ వదిలేసి ఉంటాడు. మీ బిల్దింగును ఎంచుకున్నందుకు ఏదో ఒక బలమైన కారణం ఉంటుంది."

"అలాగా చెబుతున్నారు?"

"ఖచ్చితంగా! మీకు తెలిసిన వాడై ఉంటాడు"

“ఏమిటి సార్...కేసు మా వైపు తిప్పుతున్నారు"

"లేదు సార్! మీరు అర్ధంచేసుకోండి. వ్యాపారపరంగా మీకు గానీ, మీ అబ్బాయికి గానీ చాలా మంది శత్రువులు ఉంటారు. అందులో ఒకరు ఈ తప్పు చేయటానికి ప్లాన్ వేసి, మీ బిల్డింగును ఎన్నుకోనుండచ్చు కదా? ఇప్పుడు అనవసరంగా మీ పేరు దెబ్బతిని, మీకు మనశ్శాంతి లేకుండా చేయలేదా?"

"అది నిజమే!..పెళ్ళి పనులలొ తీవ్రంగా ఉంటున్నా, ఆలొచనలు మాత్రం ఆ హత్య గురించే వస్తున్నాయి. మనసు ప్రశాంతత కోల్పోయి గజిబిజిగా ఉంటోంది."

"అలాంటి శత్రువులు ఎవరైనా ఉన్నారా? దాంట్లో ప్లే బాయ్ లాగా ఎవరైనా ఉన్నారా?  ఈ మధ్య మీరు ఏవరితోనైనా గొడవపడ్డారా? అర్జెంటు లేదు....వీటన్నిటి గురించి కూడా మీరు బాగా ఆలొచించి మాకు ఒక రిపోర్ట్ రాసిస్తే, హంతకుడిని పట్టుకోవటానికి మాకు హెల్ప్ గా ఉంటుంది".

"ఓ.కే.! కానీ, ఈ నాలుగు రోజులు మాత్రం మమ్మల్ని వదిలిపెట్టండి సార్"

"తప్పకుండా"

“ఎందుకంటే, కొన్ని లక్షలు ఖర్చు పెట్టి రామకృష్ణ గారు తన కూతురి పెళ్ళి జరుపుతున్నారు. దానికి ఎటువంటీ ఆటంకమూ రాకూడదు. అదొక్కటే కాదు....నాకూ ఇది పరువుప్రతిష్ట సమస్య. చాలా మంది పెద్ద మనుషులు ఈ రోజు విందుకు రాబోతున్నారు...అర్ధం చేసుకోండి"

"నాకు అర్ధమయింది"

“మేము ఖచ్చితంగా మీతో సహకరిస్తాం. నాలుగు రోజులైన తరువాత మాట్లాడదాం. భోజనం చేసి వెళ్ళండి...ప్రియా వీళ్ళను డైనింగ్ హాలుకు తీసుకెల్లమ్మా!"

"వుండనివ్వండి సార్! మేము డ్యూటిలో ఉన్నాం..."

వాళ్ళందరూ బయలుదేరి వెళ్లారు.   

ప్రియ అక్కడ్నుంచి తప్పుకుంది.

ధనవంతుడు, ప్లే బాయ్, చదువుకున్నవాడు, తెలివిగలవాడు! అన్నీ చక్రవర్తికి సరిపోతున్నాయా?

ఆ బిల్దింగులో హత్య జరగటానికి కారణం ఉన్నట్లు పోలీసులు చెబుతున్నారు.

సొంత బిల్డింగులో ఇలాంటి ఒక నేరాన్నీ చేయటానికి ఒకడు ముందుకు వస్తాడా?

ఒకవేల ఇలా ఉంటుందా?

తన సొంత బిల్డింగులో హత్య చేస్తే, ఎవరికీ తనమీద అనుమానం రాదని లెక్కేసుంటాడా? వేరే చోట హత్య చేస్తే తనని ఎవరైనా చూసే అవకాశం ఎక్కువ...తన బిల్దింగ్ అయితే తనకు సేఫ్ అనుకునుంటాడా?

ఖైదు చేయబడ్డ సెక్యూరిటీ గార్డును డబ్బుతో కొనేసుండటం వలన, యజమానికి వ్యతిరేకంగా మట్లాడలేకపోతున్నాడా? లేక సెక్యూరిటీని తప్పించి ఈ హత్య చేశుంటాడా?

ప్రియంవదకు అనుమానం బలపడ్డది.

కారణం....బలమైన సాక్ష్యం తన దగ్గరుంది.

చక్రవర్తో, లేక అతనిలాంటి ఇంకొకడో....మొత్తానికి ఆ హంతకుడు తన కెమేరాలో!

రేపు తెల్లారితే నా అక్కయ్యకు భర్త అవుతాడు.

భగవంతుడా! నేను ఏం చేయబోతాను? ….ఏదో తెలియని అనుభూతి శరీరమంతా పాకుతోంది.

గౌతం వేగంగా వచ్చాడు.

"అక్కయ్య నిన్ను పిలుస్తోంది" ప్రియంవదతో చెప్పాడు.

"ఇదిగో వస్తున్నానురా"

                                                                                       *********************

పోలీస్ స్టేషన్ కు ఫోన్ వచ్చింది...ఇన్స్ పెక్టర్ ఫోన్ ఎత్తాడు...వస్త్ర దుఖాణం నుండి కమల మాట్లాడింది.

"సార్! కాంచన వాళ్ళ అమ్మ, తమ్ముడూ ఇద్దరూ వచ్చారండి"

"వెంటనే జీప్ వస్తుంది. దాంట్లో వాళ్ళని ఎక్కించి పంపించండి!"

పదిహేను నిమిషాలలో కాంచన తల్లి గుండెలు బాధుకుంటూ పోలీస్ స్టేషన్ కు వచ్చింది. ఆమెతో కాంచన తమ్ముడూ వచ్చాడు.

“అయ్యో, అయ్యో....మా కాంచనకా ఈ గతి? ఎవరితోనూ ఎటువంటి గొడవలకూ వెళ్ళదే? మంచి అమ్మాయే? ఏ పాపాత్మడు దాన్ని హత్య చేశాడు? వాడు బాగుంటాడా? వాడి కుటుంబం బాగుపడుతుందా?”

ఏడుపు, గుండెలు బాధుకోవటం ఆపింది.

"మేము దాన్ని చివరిసారిగా చూడగలమా?"

"పోస్ట్ మార్టం అయిపోయింది! ఇంకా కొన్ని పరిశోధనలు ఉన్నాయి...రేపు మీకు అప్పగిస్తారు"

ఇద్దరూ మళ్ళీ ఏడవటం మొదలుపట్టారు.

"ఎందుకు రాజమండ్రిలో కాకుండా కాంచనని ఉద్యోగానికి ఇక్కడికి పంపారు?”

“అది ఇంటర్ వరకే చదువుకుంది. వాళ్ళ నాన్నగారు కూడా చనిపోయారు. వీడు కార్ల మెకానిక్ షెడ్డులో పనికి వెల్తున్నాడు. నేను బజ్జీల కొట్టు నడుపుతున్నాను. సంపాదన సరిపోవటం లేదు.

కాంచనకి మా ఊళ్ళో మంచి ఉద్యోగం దొరకలేదు. కాంచనతో కలిసి చదువుకున్న ఒకమ్మాయి ఇక్కడ వస్త్ర దుఖాణంలో పనిచేస్తోంది. ఆ ఆమ్మాయి కాంచనని రమ్మంది. వెంటనే కాంచన ఇక్కడికి వచ్చేసింది. వస్త్ర దుఖాణం వాళ్ళే భోజనం, దుస్తులు ఇస్తారు. ఇంటి అద్దె మాత్రమే. ఆ ఆద్దె కూడా నలుగురు అమ్మాయిలు కలిసి కట్టుకుంటారు....అందువలన కాంచన మాకు డబ్బును ఒక లెక్కగా పంపిస్తుంది"

"ఎవరినైనా ప్రేముస్తున్నదని మీకు సమాచారం వచ్చిందా?"

“లేదండీ...అది అలాంటి తప్పుడు పనుల జోలికి వెళ్లదండి"

"అలంకారం చేసుకోవటానికి ఎక్కువ ఆశ చూపుతుందా?"

"లేదండి"

"మరి...కాంచన ఉన్న గదిలో బోలెడు ఖరీదైన దుస్తులు, అందాన్ని మెరిగుపరిచే వస్తువులు దొరికినై. అయితే ఇవన్నీ ఎవరో ఒక డబ్బుగల కుర్రాడు కాంచనకు కొని పెట్టాడు. బదులుగా అతనికి తననే అర్పించుకుంది నీ కూతురు....కాంచన గర్భంతో ఉన్నది మీకు తెలుసా?"  

"నా కూతురు తప్పు చెయ్యదయ్యా...."

"చేసిందే....లేకుంటే గర్భం ఎలా వస్తుంది"

"భగవంతుడా...ఇవన్నీ విని నేను ఇంకా ప్రాణాలతో ఉండాలా?"

"ఇలాంటి పరువుతక్కువ పనులు చేసిన తరువాత అది చావటమే మంచిది" తన భాధనంతా కక్కాడు తమ్ముడు. 

"ఏమిట్రా అలా మాట్లాడుతున్నావ్?"

"ఇక నేను, నువ్వు ఊరికి తిరిగి వెళ్ళగలమా? వెడితే అందరూ మన ముఖాన ఉమ్మేయరా?"

"చూడమ్మా...మీ ఇద్దరికీ ఏదైన తెలిసుంటే దాచ కుండా చెప్పండి! హంతకుడిని పట్టుకోవద్దా?"

"పట్టుకుంటే...నా కూతురు తిరిగి వస్తుందా?"

"సరే! మీరు వెళ్ళండి. మేము ఎప్పుడు పిలిస్తే అప్పుడు రావాలి...అర్ధమయ్యిందా"

"మేము ఎక్కడుండాలి?"

"మీ కూతురు ఉన్న ఇంట్లోనే ఉండండి.  మేము చెప్పి ఏర్పాటు చేస్తాము"

ఇద్దరూ తిరిగి వెళ్ళేరు.

**********************************************PART-6******************************************** 

కమలకు కు ఆ రోజు సెలవు.

"అమ్మగారూ...మీరు ఇక్కడే ఉండండి"

"నా దగ్గర డబ్బులు కూడా లేవమ్మా!"

"మీ అమ్మాయి బ్యాంక్ అకౌంట్లో డబ్బులున్నాయి. నామినేషన్ ఎవరి పేరు మీదుందో అడుగుదాం. అది కుదరకపోతే, మా యజమానిని అడుగుదాం...ఆయన సహాయం చేసే మనిషే"

“కమలా ఇలా అడుగుతున్నాని తప్పుగా అర్ధం చెసుకోకమ్మా...నా కూతురు ఎవర్నో నమ్మి మోసపోయి గర్భం తెచ్చుకుంది కదా! నీకు ఏదైనా తెలుసామ్మా? ఆ పాపత్ముడు ఎవరనేది కనిపెట్టాలి కదా?"

కమల మాట్లాడలేదు.

"చెప్పమ్మా...నేను దాన్ని కన్నదాన్ని. కడుపు మండిపోతోంది"

"కొన్నిరోజులుగా దాని ప్రవర్తన బాగాలేదు. ఎవరినో కలవడానికి వెడుతోంది.గత ఏడెనిమిది నెలలుగా ఇది జరుగుతోంది. నేను అడిగినప్పుడు కోపగించుకుంది. అది తన సొంత విషయమని చెప్పి నా నోరు మూసింది. మాట్లాడలేకపోయాను."

"ఎవరది?"

"తెలియదమ్మా! ఇక్కడ్నుంచి ప్రొద్దున ఆరుగంటలకు బయలుదేరుతుంది. నడిచే చాలా దూరం వెడుతుంది.  ఎక్కడ, ఎవరు కాంచనను పిక్ అప్ చేసుకుంటున్నారనేది తెలియదు. తిరిగి రాత్రి తొమ్మిది గంటలకు వస్తుంది. ఒక రోజు వొంట్లో బాగుండలేదని షాపులో లీవ్ చెప్పేసి రాత్రి ఎనిమిదింటికి వచ్చాను. ఆరు రోడ్ల జంక్షన్లో కాంచన ఒక కార్లో నుండి దిగింది. ఖరీదైన ఇంపోర్టడ్ కారు. కారులో ఉన్నది ఎవరనేది కనపడలేదు. చేతుల్లో రెండు పెద్ద సంచులతో కాంచన దిగింది"

 “తరువాత?" 

"నేను వెనుకే వచ్చాను. కాంచన ఆశ్చర్యపోయింది. ఏమీ మాట్లాడలేదు. గదిలోకి వచ్చినప్పుడు, ఆ సంచులను బీరువాలో పెట్టి తాళం వేసింది. వూరుకోలేక అడిగాను....ఎవరిది ఆ కారు? నువ్వు ఎక్కడకెళ్ళి వస్తున్నావ్?  అంటూ మరో పది ప్రశ్నలు అడిగాను. అది కోపగించుకుంది.....అవన్నీ నా పర్సనల్ విషయాలు. దీంట్లో తలదూర్చకు అని చెప్పింది. కానీ నేను వదల్లేదు."

"ఏమన్నావ్?"

“నువ్వు చిన్న పిల్లవి. కొన్ని రోజులుగా నీ ప్రవర్తనే బాగోలేదే! పడవలాంటి కారు... విదేశీ కారు. ఎవరే అతను? క్యారక్టర్ తప్పైపోతే మన షాపులో ఉద్యోగం నుండి తీసేస్తారు. నీకే మంచిది కాదు. అని ఎన్నో విధాలుగా చెప్పిచూశాను. దేని గురుంచి బయపడినట్లు కనిపించలేదు. సమాధానమూ చెప్పలేదు. మరుసటి రోజు నుండి నాతో మాట్లాడటం మానేసింది. నన్ను వదిలి దూర దూరంగా వెళ్ళిపోయింది. మొదట్లో కొంచం బాధపడ్డాను. తరువాత...మనకెందుకు గోల? అనుకుని తప్పుకున్నాను. రేపు దాని వల్ల నేను కష్టాల్లో ఇరుక్కో కూడదు కదా?"

"ఈ విషాయాలన్నీ నువ్వు పోలీసులకు చెప్పలేదా?"

“చెప్పలేదమ్మా! గుచ్చి గుచ్చి అడిగారు. అయినా కూడా నేను చెప్పలేదు. చెపితే నా పేరు కూడా పేపర్లలో వస్తుంది. నేనూ పెళ్ళి కాని పిల్లనే. నా జీవితాన్ని బాధిస్తుంది కదా?"

“పడవలాంటి కారులో నుండి దిగింది కాబట్టి ఖచ్చితంగా ధనవంతుని సావాసమే. అనుమానమే అక్కర్లేదు.  ఇది ఎవరో ఒక డబ్బు గల వాడితో స్నేహం చేసి, చెడిపోయింది. గర్భం తెచ్చుకుంది. న్యాయం అడగటానికి వెళ్ళుంటుంది, వాడు దీన్ని హత్య చేసుంటాడు”

"ఉండొచ్చు".

"అతను ఎవరనేది తెలుసుకో అక్కర్లేదా?"

"దాని వలన కాంచన మళ్ళీ తిరిగొస్తుందా?"  అని కాంచన తల్లి ఏడుస్తూ చెప్పింది.

“నేను చేయగలిగిన సహాయం చేస్తాను. మీకు మీ కూతురి దేహం ఇచ్చేంతవరకు చోటిస్తాను. దానికి తరువాత ఇక్కడుంటున్న మిగిలిన అమ్మాయలు అనుమతించరు. నన్ను తప్పుగా అర్ధం చేసుకోకండి. అందులోనూ తమ్ముడు మొగవాడు. అందువలన మీరు ఇంకేదైనా చోటు చూసుకోవాలి"

"సరేనమ్మా"

"కాంచన వస్తువులు ఈ బీరువాలో ఉన్నాయమ్మా!"

తల్లి బీరువా తలుపులు తెరిచింది. ఖరీదైన వస్తువులు. బ్యూటీని మెరుగు చేసుకునే వస్తువులే ఎక్కువగా ఉన్నాయి. వాసన ద్రవ్యాలు కొన్ని.

"ఖచ్చితంగా ఎవడో ధనవంతుడే ఇచ్చుంటాడు"

"ఇవన్నీ పోలీసులు చూసారా కమలా?"

"చూశేసారు...వీటిని చూసే ఒక ధనవంతుడే హంతకుడై ఉంటాడని కంక్లూషన్ కి వచ్చారు. వాళ్ళు వెతకటం ప్రారంభించారు"

కమల మౌనంగా బయటకు వచ్చింది.

పడవలాంటి ఆ కారు ఇంకా కమల కళ్ళ ముందు కనబడుతోంది. ఆ కారును ఎక్కడ చూసినా కమల ఖచ్చితంగా గుర్తు పడుతుంది.

                                                                    ************************************

సాయం కాలం.

స్వాగతం చెప్పటానికి రెండు కుటుంబాల వారూ రెడీ అవుతున్నారు. బ్యూటీషియన్స్ దీపికని అందంగా అలంకరించి అమె అందాన్ని రెట్టింపు చేశారు. ముఖ అలంకారానికి ఒకరు, తల అలంకారానికి ఒకరు, చీర కట్టటానికి ఒకరు అని వేరు వేరు అలంకార నిపుణులు దీపికని అలంకరించారు...రామకృష్ణగారు నగలు, పట్టు వస్త్రాలకు  అధికంగా డబ్బు ఖర్చు చేశారు.

చక్రవర్తికి మరోపక్క అలంకారం జరుగుతోంది.

సాయంత్రం ఐదు గంటలు దాటింది.

జనం రావటం మొదలయ్యింది.

పెళ్ళికొడుకు ఊరేగింపుకు గుర్రాల బండి, బ్యాండ్ మేళం ట్రూప్ రెడీగా ఉన్నది.

సాయంత్రం స్నాక్స్ టిఫిన్ కోసం డైనింగ్ హాల్ జనంతో నిండిపోయింది.

మండపం రంగు రంగుల విద్యుత్ దీపాలతో మెరిసిపోతోంది. అందరూ హడావిడిగా తిరుగుతున్నారు.

ప్రియంవదలో మాత్రం ఆందోళన క్షణం క్షణం పెరిగిపోతోంది.

తల్లి రాజేశ్వరి ఆమె దగ్గరకు వచ్చింది.

“ప్రియా...ఏమైందే? నువ్వు డ్రస్సు కూడా మార్చుకోలేదు...నిన్ను కూడా బ్యూటీ పార్లర్ మనుష్యులు పిలుస్తున్నారు.”

“వద్దమ్మా”

“ఏం మాట్లాడుతున్నావే? దీపిక యొక్క ఒకే ఒక్క చెల్లివి, నువ్వు అందంగా కనపడొద్దా?.”

“నేను కాదు...అది పెళ్ళి కూతురు. నన్ను వదిలేయండి.”

“ఏమైంది నీకు?

రామకృష్ణ గారు వచ్చారు. “అది నాలుగు రోజులుగా అదోలా ఉన్నది. విషయమేమిటో చెప్పదు...నాకు ఇదేమీ నచ్చలేదు" 

“వదలండి....కోపగించుకోకండి. అక్కయ్య వేరుగా వెళ్ళిపోతోందే నన్న భాద దానికి ఎక్కువగా ఉన్నది.”

“అమ్మాయిగా పుడితో ఒక రోజు పెళ్ళి జరుగుతుంది కదా! దాన్ని మన ఇంట్లోనే ఉంచుకోగలమా? నువ్వూ ఒకరోజు మన ఇళ్ళు వదిలి అత్తారింటికి వెళ్ళాల్సిందే. అర్ధం చేసుకో ప్రియా....సంతోషంగా ఉండు.”

తల్లి తండ్రీ ఇద్దరూ వెళ్ళిపోయారు.

ప్రియ ఒక గోడ చివరకు వెళ్లి ఆనుకుని నిలబడింది.

గౌతం ఆమె దగ్గరకు వచ్చాడు.

“ఏంటక్కా...నీకేమిటి ప్రాబ్లం?”

“లేదు రా...ఏమీ లేదు!”

“నువ్వేదో మనసులో పెట్టుకుని మదనపడుతున్నావు. చెప్పక్కా”

“లేదురా”

“ఈ పెళ్ళి జరగటం నీకు ఇష్టం లేదా?”

“అదేమీ లేదురా”

“ఏదైనా ప్రాంబ్లం ఉంటే ఇప్పుడే చెపక్కా. చేతులు కాలిన తరువాత ఆకులు పట్టుకోవద్దు!”

గౌతం వెళ్ళిపోయాడు.

“ప్రియా...వచ్చిన వాళ్ళకు ఏం కావాలో కనుక్కో!”

ఈలోపు ఎవరో ఒకాయన కుటుంబంతో కల్యాణ  మండపంలోకి రావటంతో, సాంబశివరావ్ గారు పరిగెత్తుకుని వెళ్ళి వాళ్ళకు స్వాగతం పలికారు...రామకృష్ణ గారిని పిలిచి పరిచయం చేశారు.

“ఈ ఏరియా కౌన్సిలర్. మన బిజినస్సుకు ఎందరినో తీసుకు వచ్చి సహాయం చేశారు.”

“నమస్తే నండి....రండి టిఫిన్ చేద్దాం. ప్రియా, వీళ్ళను డైనింగ్ హాలుకు తీసుకు వెళ్ళమ్మా.”

“రండి అంకుల్.”

వాళ్ళను తీసుకుని ప్రియ డైనింగ్ హాలువైపు వెళ్ళింది.

“ఏమిటి సాంబశివరావ్ గారు...మీ బిల్డింగులో హత్య జరిగిందని పత్రిక వాళ్ళు ఏదెదో రాస్తున్నారు! ఆ హత్యలో మీకూ సంబంధం ఉన్నదని రాస్తున్నారు"

“చదివాను”

“అబ్బాయికి పెళ్ళి జరిగే సమయంలో ఇలా న్యూస్ రావటం తప్పుగా ఉన్నదే!”

“మీడియాను మనం కంట్రోల్ చేయలేము కదా!”

“సరే...మీ భవనంలో జరిగిన హత్య కాబట్టి, మీకు తెలియకుండా జరిగుండదని ఊరే మాట్లాడుకుంటోంది.”

“నాకు తల తిరుగుతోంది.”

“వియ్యంకుడు ఏం చెబుతున్నారు?”

“చాలా మంచి మనిషి. ఒక ప్రశ్న కూడా అడగలేదు. మామీద ఎంతో నమ్మకం కలిగిన కుటుంబం.”

డైనింగ్ హాలు వచ్చింది.

ప్రియంవద వాళ్ళను కూర్చోబెట్టి సర్వ్ చెసేవాళ్ల సూపర్వైజర్ ను పిలిచి ‘ముఖ్య అతిధులు’ అని పిలిచి చెప్పింది.

“నువ్వెళ్ళమ్మా...నేను చూసుకుంటాను” 

కౌన్సిలర్ చెప్పటంతో ప్రియంవద అక్కడ్నుండి తప్పుకుంది.

“భగవంతుడా...పోలీసులు ఖచ్చితంగా కనుక్కుంటారు. అలా జరిగి చక్రవర్తే హంతకుడని నిరూపించబడితే ఏం జరుగుతుంది?”

“మరణ శిక్ష లేకపోతే జీవిత ఖైదు!”

మీడియా ఒలిచిపారేస్తుంది.

“ఈమే హంతకుడి భార్య...ఈ మధ్యే పెళ్ళి చేసుకున్నది’ అక్కయ్య ఫోటో వేసి ముఖ్య వార్తల్లో వేస్తారు!”

“అక్కయ్య జీవితం నరకం అయిపోతుందే?”

“ఇది తెలిసి కూడా నేను మౌనం వహిస్తే, తరువాత ఆ మౌనమే మనొవ్యాధిగా మారి నన్ను చంపేస్తుందే!”

“ఒకవేల నాకు తెలుసని అక్కయ్యకు తెలిస్తే.....”

“పాపాత్మురాలా! తెలిసుండి చెప్పకుండా నన్ను నరకంలోకి తోసేసేవే...నువ్వు నా తోడబుట్టిన దానివేనా?....అని అక్కయ్య అడగదా?”

“కుటుంబమే నా ముఖం మీద ఉమ్మేయదా?”

“ఇప్పుడు పెళ్ళి ఆగిపోతుంది. ఖర్చు పెట్టిన డబ్బు నష్టం కంటే అక్కయ్య జీవితమే నష్టపోవటం అంతకంటే నరకం కాదా?"

లోలోపల గుచ్చుకుంటోంది.

గుండె దఢ ఎక్కువైంది.

సమయం సాయంత్రం అరు గంటలు దాటింది. గౌతం వచ్చాడు.

"అక్కయ్య నిన్ను పిలుస్తోంది ప్రియా"

"అక్కయ్య దగ్గరకే వస్తున్నాను...పద" తమ్ముడుతో పాటు దీపిక గదికి వెళ్ళింది ప్రియంవద.

"ప్రియా...అంతా కరెక్టుగా ఉందా చూడవే, నాకంటే నీకు బాగా తెలుసు" అన్నది దీపిక.

"నీ అలంకారం బాగుంటే చాలా...నీ జీవితం బాగుండొద్దా!" మనసులోనే బాధ పడుతూ మౌనంగా నిలబడింది.

"ఏమిటే మౌనంగా నిలబడ్డావ్?"

అప్పుడు దీపికని పై నుండి క్రిందదాక చూసింది ప్రియంవద.

"సరే...నువ్వోచ్చి ఇలా కూర్చో. బాగా టయర్డుగా ఉన్నావు!... అలాగే మేకప్ వేసుకుందువుగాని"

"వద్దక్కా.... నాకు మేకప్ వద్దు .చాలా పనులున్నాయి. మొహం కడుక్కుని సింపుల్ గా డ్రస్స్ మార్చుకుంటాను!"

"అదికాదే...నువ్వే కదా నా పక్కనే నిలబడేది"

దీపిక ప్రియంవదను బలవంతంగా లాగి కూర్చోబెట్టింది.

"అయ్యో...వద్దక్కా"

"అది అలాగే చెబుతుంది. మీరు అలంకరణ  మొదలుపెట్టండి"

ప్రియంవదకు అలంకరణ మొదలయ్యింది.

ప్రియంవద ఏమీ చెయ్యలేకపోయింది.

ప్రియంవద మనసు కొట్టుమిట్టాడుతోంది. లోపల ఒక కురుక్షేత్ర యుద్దమే జరుగుతోంది.

సమయం సాయంత్రం ఏడు గంటలయ్యింది.

మండపంలో జనం ఎక్కువయ్యారు.

ప్రముఖ లైట్ మ్యూజిక్ పార్టీ పాటలు పాడుతున్నారు.

చక్రవర్తి బయలుదేరి బయటకు వచ్చాడు. అక్కడ నిలబడున్న కారులోకి కుటుంబంతో సహా ఏక్కాడు. కారు బయలుదేరి గుడివైపుకు వెళ్ళింది.

ఆ గుడిలో అర్చన ముగించుకుని, అలంకరించబడ్డ కారులో వూరేగింపుగా బయలుదేరాలి.

"అబ్బాయ్...ఏడున్నర కల్లా నువ్వు మండపంలో ఉండాలి. ఇప్పటికే ఆలశ్యమైయ్యింది. ప్రముఖ వ్యక్తులు చాలామంది వచ్చేసుంటారు"

"సరే డాడీ! గుడి దగ్గరే ఉంది. ఏడున్నర కల్లా వెళ్ళిపోవచ్చు"

"వూరేగింపు రద్దు చేశేద్దామా?"

"వద్దు..వూరేగింపు ఉండనివ్వండి. ముఖ్యమైన ప్రముఖులు లేటుగానే వస్తారు"

కారు గుడి ముందు ఆగింది.

అందరూ కారులో నుండి దిగారు. గుడి పక్కన ఆలంకారాం చేసిన మరో కారు ఉన్నది. అందులో కూర్చునే చక్రవర్తి వూరేగింపుగా వస్తాడు.

"ఆ కారు వాడి అదృష్టమైన కారు. కోటి రూపాయలు. పోయిన సంవత్సరం కొనిచ్చేను. అందులోనే వూరేగింపుగా వస్తాడు"

“సరేనండి”

అందరూ గుడిలోకి వెళ్ళారు. దేముడికి అర్చన చేయించి, దన్నం పెట్టుకుని గుడి బయటకు వచ్చారు.

చక్రవర్తి వెళ్ళి అలంకరించబడ్డ ఆ కారులో కూర్చున్నాడు.

అక్కడ మండపంలో దీపికకి అలంకరణ ముగిసింది. ఫోటోలు తీస్తున్నారు. వీడియో తీస్తున్నారు.

"నువ్వు రెడిగా ఉండమ్మా! వూరేగింపు సగం దూరం వచ్చినప్పుడు పెళ్ళికొడుకుతో నువ్వు జాయిన్ అవాలి. అక్కడుంచి ఇద్దరూ వూరేగింపుగా రావాలి"

“సరేనండి”

ప్రియంవదకు కూడా అలంకరణ ముగిసింది.

"నువ్వు కూడా రావే ప్రియా"

"అక్కా...వూరేగింపు కారులో నేను ఎక్కకూడదు. నువ్వు వెళ్ళిరా. నేను ఇక్కడే ఉంటాను"

పెళ్ళికొడుకు  తరపు వాళ్ళు వచ్చి దీపికను పిలిచారు.

"రామ్మా"

దీపిక బయటకు వచ్చిన సమయంలో...

తన మోటార్ సైకిల్ను పార్కింగ్లో నిలిపి, గడ్డం పెట్టుకున్న ఒక మనిషి ఆ మండపాన్ని పైకి క్రిందకు చూశాడు.

“పెళ్ళి కొడుకు ఎక్కడ?”

“ఆయన వూరేగింపుగా వస్తున్నాడు”

“ఇంకా ఎంతసేపు పడుతుంది?”

“పావుగంట”

నిర్లక్ష్యంగా మండపంలోకి నడిచాడు.

బయట స్వాగతం పలికే చోట పండ్ల రసం ఇస్తున్నారు.

అతనూ ఒక గ్లాసు తీసుకుని మండపంలోకి నడిచాడు.

**********************************************PART-7********************************************

కాంచన వాళ్ళ అమ్మకు కూతుర్ని పోగొట్టుకున్న షాక్, నిజం ఏమిటో తెలియకపోవటం లాంటి క్షోభ లతో తల తిప్పటంతో ఆమె అలాగే పక్కకు ఒరిగింది.

ఆమె కొడుకు ఎల్లయ్య లబోదిబో మంటూ ఏడుపు మొదలెట్టాడు.

"అయ్యయ్యో...అమ్మా ఏమైందే నీకు?"

"తట్టుకోలేకపోతున్నానురా! నా కూతురే పోయిన తరువాత నేను బ్రితికుండి ఏం చేయను?"

“డాక్టర్ దగ్గరకు వెడదాం. రండి"

"వద్దమ్మా"

"రండి...నేను తీసుకు వెడతాను, ఎల్లయ్యా...నువ్వెళ్ళి ఆటో పిలుచుకురా"

ఐదు నిమిషాలలో ఆటో పిలుచుకు వచ్చాడు ఎల్లాయ్య.

కాంచన వాళ్ళమ్మను ఆటో ఎక్కించి ఎల్లయ్య, కమల ఇద్దరూ ఆటో ఎక్కారు.

ఆటో బయలుదేరింది.

“ఏంటమ్మా...ఏం చేస్తోంది?"

“కడుపులో తిప్పుతోంది. నావల్ల కావట్లేదు”

"క్లీనిక్ పక్కనే ఉన్నది...కొంచం ఓర్చుకోండి"

ఆటో కొంచం దూరం వెళ్ళి వెనక్కి తిరిగింది.

“ఏం...ఆటో వెళ్ళదా?"

“పారిశ్రామక వేత్త సాంబశివరావ్ గారి కొడుకు చక్రవర్తి పెళ్ళి వూరేగింపు క్రాస్ అవుతోంది”

ఆటో ఒక పక్కగా నిలబడింది.

“వేరే దార్లో వెళ్ళండి"

“మీరు చెప్పే క్లీనిక్ కి వేరే దారిలో వెడితే ఐదు కిలోమీటర్లు చుట్టాలి. నేను రానమ్మా.”

"ఎందుకలా మాట్లాడతారు...ఈమె పేషెంటు"

"చుట్టూ తిరిగి వెడితే మరో గంట పడుతుంది....కాసేపు వైట్ చేసి వెడితే పది నిమిషాలలో వెళ్ళిపోవచ్చు"

మొదట్లో నాలుగు గుర్రాలు తో ఒక బండి.

తరువాత బ్యాండు మేళం పార్టీ.

మధ్యలో బాణా సంచా పేల్చే బృందం.

ఆటోలో ఉన్న కాంచన తల్లి ఆ మోతలకు కళ్ళు తెరిచి కూర్చుంది.

“అమ్మా, ఇప్పుడు వూరేగింపుగా వస్తున్నారే...ఈ పెళ్ళికొడుకు యొక్క బిల్దింగులోని చివరి అంతస్తులోనే మన కాంచన హత్య చేయబడింది.”

“భగవంతుడా...!"

“వీళ్ళు కోటీశ్వరులమ్మా. ఎవరో చేసిన హత్యకొసం వీళ్ళు జవాబు చెప్పాల్సి వస్తోంది. ఒక పక్క పెళ్ళి."

“వీళ్ళ బిల్డింగులో ఎలా?"

“తెలియదమ్మా!"

“వీళ్ళకు కూడా అ హత్యలో భాగం ఉన్నదేమో?" ఎల్లయ్య అడిగాడు.

“ఎలా ఎల్లయ్యా? వాళ్ళ బిల్డింగులో ఉంచి వాళ్ళే తప్పు చేస్తారా?"

వూరేగింపు వాళ్ళకు దగ్గరగా వచ్చింది!

“పెళ్ళికొడుకు అతనేనయ్యా! పేపర్లో కూడా ఫోటో వచ్చింది. వీళ్ళ బిల్డింగులోనే హత్య జరిగింది.

అందరూ అదేమాట!

“కారు వస్తోంది చూడు"

ఆటోలొ ఉన్న కాంచన తల్లి తప్ప ఆటో డ్రైవర్, ఎల్లయ్య, కమల బయటకు వచ్చి నిలబడ్డారు.

చక్రవర్తిని ఎక్కించుకుని వూరేగింపుగా వస్తున్న కారు…ఆటో దగ్గరకు వస్తోంది.

"పెళ్ళీకొడుకు...సినిమా హీరోలా ఉన్నాడయ్యా"

విమర్స.

అతన్ని గమనించిన కమల, చూపులను క్రిందకు దింపింది...అదే కారు!

అలంకరణ చేయబడ్డ విదేశీ కారు.

గుడ్లు పెద్దవి చేసి చూసింది కమల.

"ఎక్కడో చూసినట్లు ఉన్నదే?"....ఆలొచించ్చినప్పుడు ఉరుము మెరిసింది.

ఇదే కారులోనే ఒకరోజు కాంచన వీధి చివర్లో దిగింది!

ఖచ్చితంగా అదే కారు.....ఆ కారు దాటి వెళ్ళినప్పుడు పూర్తిగా చూసింది కమల.

అధిరిపడింది.

ఈ కారుకు యజమాని కోటీశ్వరడు చక్రవర్తా?

కాంచనకి, చక్రవర్తికి నా సంబంధం?

కాంచనకి అత్యంత ఖరీదైన బట్టలు, బ్యూటీ ప్రాడక్ట్స్ కొనిపెట్టింది చక్రవర్తా?

ఇతని బిల్డింగులొనే కాంచన హత్య చేయబడింది!

హత్యకు కారణం చక్రవర్తా?

మనసులో మంటలు చెలరేగినై!

ఈలోపు గుంపు కదిలి వెళ్ళిపోవటంతో రోడ్డు ఖాలీ అయ్యింది.

"రండమ్మా...!" ఆటో డ్రైవర్ పిలవటంతో కమల ఆటో ఎక్కింది.

డాక్టర్ పరిశోధన ముగిసింది.

"బీపీ బాగా ఎక్కువగా ఉంది.....ఇంజెక్షన్ చేస్తాను, మందులు ఇస్తాను. రేపొకసారి తీసుకు రండి...అప్పుడు కూడా బీ.పీ ఇలాగే ఉంటే అడ్మిట్ చేద్దాం”

అన్నిటికీ కమలానే డబ్బులు ఖర్చుపెట్టింది.

ఇంటికి వచ్చాశారు..... చెయ్యి పట్టుకుని కాంచన తల్లిని పడుకోబెట్టింది కమల.

కమల తట్టుకోలేకపోతోంది.

అక్కడ బస చేస్తున్న మిగిలిన ఆడపిల్లలు డ్యూటి ముగించుకుని ఇంటికి తిరిగి వచ్చారు.

ఎల్లయ్య కమల దగ్గరకు వచ్చి "నేను రేపు ప్రొద్దున వస్తాను కమలా" అన్నాడు.

"ఎక్కడుంటారు?"........

"నా స్నేహితుడు ఒకడున్నాడు. బజార్ వీధిలోని నీలిమా మెడికల్స్ లో  పనిచేస్తున్నాడు. వాడ్ని కలిసి వాడితో ఉంటా. అమ్మను జాగ్రత్తగా చూసుకోండి"

ఆమెకు భోజనం పెట్టి, మందులు ఇచ్చి పడుకోబెట్టి బయటకు వచ్చింది కమల.

హంతకుడు చక్రవర్తేనా?  అదే కారు...అతని బిల్డింగులో హత్య....ధనవంతుడు!

పోలీసులు అనుమాన పడుతున్నది కూడా ధనవంతుడినే కదా!......తెలిసి చెప్పకుండా ఉండొచ్చా?

నన్ను పట్టుకుంటే? గుచ్చి గుచ్చి అడుగుతారే పోలీసులు?

అందుకని ఒక నిజం తెలిసుండి మౌనంగా ఉండటం న్యాయమా?

హత్యచేయబడ్డది ఒక ఆడపిల్ల...కాంచన...నా స్నేహితురాలు..

కష్టాల్లో పడబోయేది చక్రవర్తిని పెళ్ళి చేసుకోబోతున్న ఒక ఆడది.

ఇద్దరు ఆడువారి కష్టాలను తెలిసున్న నేను ఒక మహిళనై ఉండి మౌనంగా ఉండొచ్చా?.....అది మహిళా లోకానికే నేను చేస్తున్న ద్రోహం కాదా?

కమల మదిలో ఏన్నో ప్రశ్నలు తలెత్తుతున్నాయి.

కారు, బిల్డింగు కారణంగా పెట్టుకుని చక్రవర్తే హంతకుడని నిర్ణయించడం కరెక్టా?

అవసరపడి నేను ఏదైనా చెబితే, అది ఎన్నో కష్టాలకు దారితీస్తుంది.

తప్పైపోతుందేమో.

కాస్త ఆలశ్యం చేస్తే.

ఆలశ్యం చేస్తే, ఆ మహిళ మెడలో తాళి కట్టేస్తాడే....అది అన్నిటికంటే పెద్ద తప్పు కాదా?

తొందరగా మనం ఒక నిర్ణయానికి రావాలి. ఒక వేల చక్రవర్తే నేరస్తుడైతే ....ఆ పెళ్ళికూతుర్ని కాపాడొచ్చు కదా.

నేను ఇప్పుడేంచేయాలి....పోలీసులకు చెబితే, నా ఫ్యూచర్ ప్రశ్నార్ధకం అవుతుంది.

నేనూ ఇందులో చిక్కుకోకూడదు, కానీ పెళ్ళికూతుర్ను కాపాడాలి. నిజం బయటకు రావాలి.

ఎలా?

కల్యాణ మండపం దగ్గరే...నడిచి వెళ్ళొచ్చు!

వెళ్ళి ఏం జరుగుతుందో చూద్దాం.

సమయం ఏడున్నర గంటలు దాటింది. విందు మొదలు పెట్టుంటారు.

ముఖం కడుక్కుని, లైట్ గా మేకప్ వేసుకుని కల్యాణమండపానికి బయలుదేరింది కమల.

                                         ************************************  

వూరేగింపు ముగిసి చక్రవర్తి-దీపిక జంటగా రిసెప్షన్ వేదికపైకి వచ్చారు...మండపం అంతా చప్పట్లు.

యువతీ యువకులు చప్పట్లు, ఈలలు, డాన్స్ అంటూ ఒకటే గోల చేస్తున్నారు. కొత్త సినిమా పాటలను లైట్ మ్యూజిక్ బృందం పాడుతున్నారు. రిసెప్షన్ వేదికపై వాళ్ళిద్దరూ పూలమాలలు మార్చుకుని నిలబడున్నారు. కెమేరా, వీడియో లైట్లు వాళ్ళిద్దర్నీ కాంతితో ముంచెత్తుతోంది.

మొదటగా తల్లితండ్రులతో ఫోటోలు, వీడియో తీసుకున్నారు.

దీపిక, చక్రవర్తి దూరంగా నిలబడున్న ప్రియంవదను, గౌతం నూ పిలిచారు.

ఇద్దరూ వచ్చిన తరువాత ఫోటలు, వీడియో తీసుకున్నారు.

ఇంతలో ప్రముఖ వ్యక్తులు రావటం మొదలైయింది.

జనం ఎక్కువయ్యారు.

"ప్రియా, నువ్వు నా పక్కనే ఉండు...ఎక్కడికీ వెళ్ళకే"

గెస్టులు ఇస్తున్న గిఫ్టులను తీసుకుని పక్కన పెడుతున్నాడు గౌతం.

ఆ గడ్డం ఉన్న మనిషి టిఫిన్ తిని మెల్లగా లోపలకు చొరబడి రిసెప్షన్ వేదికకు ముందున్న మొదటి వరసలో కూర్చున్నాడు.

చక్రవర్తి చూపులు అతనిపై పడ్డ మరు క్షణం చక్రవర్తి ముఖం మారింది.

అంతవరకు చక్రవర్తి ముఖంపై కనబడ్డ నవ్వు మాయమైంది.

కానీ, దాన్ని ఎవరూ గమనించలేదు.

ప్రియంవద కళ్ళు మాత్రం దేన్నో వెతుకుతూనే ఉన్నాయి.

“చ! అక్కయ్య జంటగా వచ్చి నిలబడటం కూడా అయిపోయింది”

“ఇప్పటి వరకు ఏది మాట్లాడటానికి నాకు ధైర్యం రాలేదు...ఇకపై వస్తుందా?”

రామకృష్ణ గారు, సాంబశివరావ్ గారు వస్తున్న వి.ఐ.పి లను రిసీవ్ చేసుకుంటూ హడావిడి పడుతున్నారు.

మొదటి వరుసలో కూర్చున్న గడ్డం మనిషి కళ్ళు పెళ్ళికొడుకుపైనే నిలకడగా ఉన్నాయి.

చక్రవర్తి అతన్ని చూడలేకపోతున్నాడు....చూడకుండానూ ఉండలేకపోతున్నాడు.

ఆ సమయంలోనే కమల కల్యాణ  మండపంలోకి వచ్చింది.

చాక్లెట్లు, మిఠాయి, రోజా పువ్వులు తీసుకుని, సెంటు జల్లులతో తడిసి లోపలకు వెళ్ళింది.

పండ్ల రసం, వెజిటబుల్ సాలెడ్...పిల్లలూ, యువతీయువకులు తింటూ కబుర్లాడుకుంటున్నారు.

కమలకు సిగ్గూ గా ఉంది.

ఎవర్నీ తెలియదు.

నేనెందుకోచ్చాను?

ఎవరితో ఏం మాట్లాడబోతున్నాను?

అర్ధంకాలేదు!

కానీ, ఆలశ్యం చేయకూడదు. ఏదో ఒకటి చేసి తీరాలి.

మెల్లగా గుంపును తప్పించుకుంటూ మొదటి వరుసకు వెళ్ళింది. గడ్డం మనిషి పక్కనున్న కుర్చీ ఖాలీగా ఉంది.

గబుక్కున అందులో కూర్చుంది.

మెల్లగా వేదికపైన ఉన్న అందరినీ ఒకసారి చూసింది.

మొదటగా ఆమె కళ్ళు పెళ్ళి కూతురు దీపిక మీద పూర్తిగా పడింది. 

అందమైన అమ్మాయి. బాగా చదువుకున్న ముఖం, తెలివిగల పిల్ల లక్షణాలు...అన్నిటికంటే ఆమె అందమైన చిరు నవ్వు.

ఈమె ఇరుక్కోబోతోందే?

వదలొచ్చా...?

ఏలాగైనా ఆమెను కాపాడే తీరాలి!

కంటి చూపు కొంచం జరిగి చక్రవర్తిపై పడింది. అతను కూడా అందంగానే ఉన్నాడు. ఎవరినైనా వసం చేసుకునే ముఖ లక్షణం...నాగు పాము కూడా అందంగానే ఉంటుంది. కాటువేస్తే మరణం!

కాంచన ప్రాణం తీసింది ఇతనే కదా?

అదే కారు!

చక్రవర్తి చూపు కమల పై పడటం తెలుసుకున్న కమల ఉక్కిరిబిక్కిరి అయ్యింది.

చక్రవర్తి చూపు అమె మీద నుండి జరగటంలేదు.

చక్రవర్తి చూపు, పక్కన కూర్చున్న గడ్డపుమనిషి పైన ఉన్నదని కమలకు తెలియదు. అతని చూపులు తన పైనే ఉన్నాయని తప్పుగా అర్ధం చేసుకుంటోంది కమల.

"ఎందుకని నన్నే చూస్తున్నాడు?"

నేను కాంచన స్నేహితురాలని...ఒకే గదిలో కలిసి ఉంటున్నామని అతనికి తెలుసా?

కాంచన చెప్పుంటుందో?

ఎలా?

కాంచన సెల్ ఫోన్లో మేమిద్దరం కలిసి దిగిన ఫోటో ఉన్నది. ఆ ఫోటోను చక్రవర్తి చూసుంటాడా?

అందుకనే అతని చూపులు నాపైనే ఉన్నయ్యా?

నిటారుగా కూర్చుంది.....అదే పరిస్థితే!

అలాగైతే కాంచన తో తిరిగింది ఇతనేనా. అతని కారులో నుండి కాంచన ఆ రోజు దిగింది...అతని బిల్డింగులో హత్య చేయబడ్డది.

ఖచ్చితంగా ఇతనే హంతకుడు!

నా లెక్క తప్పు అవలేదు.

నేను ఇక్కడకు వచ్చింది కరెక్టే.

వచ్చింది...తినడానికా? లేదు. ఒక నిజాన్ని బయటపెట్టి ఈ అమ్మాయిని కాపాడాలి.

ఎం చేయబోతున్నాను నేను?

ఎవరితో చెబితే, నిజం అందరికీ తెలుస్తుంది?

వేగంగా ఆలొచించడంతో...వేదిక పైన, పెళ్ళి కూతురు పక్కన నిలబడి సన్నిహితంగా మాట్లాడుతున్న ప్రియంవద, కమలను ఎక్కువగా ఆకర్షించడంతో...తాను కొనుక్కొచ్చిన గిఫ్ట్ తో మెల్లగా లేచి, క్యూ లో నిలబడింది.

పెద్ద క్యూ లైన్.

కమలను అనుసరించి ఆ గడ్డపు మనిషి కూడా  క్యూ లో వచ్చి నిలబడ్డాడు. ఇప్పుడు కూడా చక్రవర్తి చూపు అదే దిశలో... 

ఖచ్చితంగా కాంచన నా గురించి చెప్పుంటుంది.

వదలకూడదు.

వేదికపై నిలబడున్న చక్రవర్తికి చెమట ఎక్కువైంది. అది దీపిక గమనించింది.

"ఎందుకు అంత చెమట పడుతోంది?"

"లేదు. జనం ఎక్కువైతే నాకు పడదు!"

"కూర్చుందామా?"

"వద్దు...అది బాగుండదు"

దీపిక వెనక్కు తిరిగింది.

"ప్రియా...ఆయనకు చెమట ఎక్కువగా పడుతోంది. తాగటానికి ఏదైనా తీసుకురా వా"

"ఎందుకు అంత చెమట పడుతోంది?"...ప్రియా అడుగుతున్నప్పుడు ముందు వరుసలోకి వచ్చి కూర్చున్నాడు పోలీస్ కమీషనర్.

"పోలీస్ ను చూసిన వెంటనే తనకు తెలియకుండానే చెమట పడుతోందేమో?" ఆలొచించిన ప్రియంవద "సరేనక్కా..." అంటూ నడిచి వెళ్ళింది.

ప్రియంవద, వేదిక దిగి బయటకు వస్తుంటే...క్యూ లో నిలబడ్డ కమల గమనించింది.

"ఈమె ముఖ్యమైన మనిషిలాగానే ఉంది. ఎవరైతే ఏముంది ఆమెతో చెప్పేసి జారుకుందాం"

క్యూ వదలి వేగంగా బయటకు వచ్చింది కమల.

**********************************************PART-8********************************************

ప్రియంవద లోపలకు వెళ్ళి ఒక చల్లటి పానీయం తీసుకుని వెనక్కు తిరిగింది, కమల దగ్గరగా వచ్చింది.

“మేడం...ఒక్క నిమిషం”

“నన్నా? ఏం కావాలి?”

“మీతో నేను కొంచం మాట్లాడాలి”

“దేనికి?”

“మీరు పెళ్ళికూతురు కు స్నేహితులా?”

“లేదు...చెల్లిని!”

“అయితే ఖచ్చితంగా మీతోనే మాట్లాడాలి”

“ఏం మాట్లాడాలి?”

“ప్లీజ్...కొంచం పక్కకు రండి చెబుతాను!”

“ఉండండి...పెళ్ళి కొడుక్కు ఈ కూల్ డ్రింక్ ఇచ్చేసి వస్తాను. మీరు ఇక్కడే ఉండండి”

కమల ఆ రూములో ఒక పక్కగా నిలబడింది.

ప్రియంవద వేదిక పైకి వెళ్ళి చక్రవర్తికి ఆ కూల్ డ్రింక్ ఇచ్చింది, అతని చూపులు ఎక్కడో ఉన్నాయి.

జనం ఎక్కువయ్యారు.

ప్రియంవద కమల ఉన్న చోటుకు వచ్చింది.

ప్రియంవదను పిలుచుకుని కమల  కల్యాణ మండం బయటి గేటుదాకా వచ్చింది.

"ఏం కావాలి? చెప్పండి...ఎక్కడికి తీసుకువెడుతున్నారు నన్ను"

టక్కున ప్రియంవద చేయి వదిలి "సరేనండి! నాకు తెలిసిన ఒక నిజాన్ని నేను చెప్పే తీరాలి. పోలీసులకు చెబితే నా భవిష్యత్తు దెబ్బతింటుంది. మీడియా కళ్ళు నా మీద పడటం నాకు ఇష్టంలేదు"

"అర్ధంకాలేదే...!"

"ఈ మధ్య హత్య చేయబడ్డ కాంచన, నా రూం మేట్, నాతో పాటు వస్త్ర దుఖాణంలో పనిచేసేది...."..

ప్రియంవద ముఖంలో మార్పు!

“కాంచన అమ్మ, తమ్ముడు ఇద్దరూ కాంచన చావుతో గిలగిలా కొట్టుకుంటున్నారు. వాళ్ళిప్పుడు నాతోనే ఉన్నారు. పోలీసుల విచారణ కొనసాగుతోంది. ఈ పెళ్ళి కొడుకు యొక్క బిల్డింగులోనే కాంచన హత్య చేయబడింది"

"పత్రికలలో వచ్చింది...చదివాను!"

"దాన్ని దాటి ఇంకొక నిజం...నేను చూసింది చెప్పాలి"

"భగవంతుడా...ఈమె కూడా చూసిందా? ఏం చూసింది?"

"చెప్పండి"

"పెళ్ళి కొడుకు ఈరోజు వూరేగింపుగా ఒక విదేశి కారులో వచ్చారే! అదే కారులో ఒక రోజు కాంచన వచ్చి దిగింది. సంధు చివర్లో దిగటం నేనే చూశాను" అంటూ తారీఖూ, టైము, వివరాలు కమల చెబుతుంటే ప్రియంవద నిశ్చేష్టురాలైంది. 

"సరే" 

"కాంచన హత్య చేయబడింది. పోస్ట్ మార్టం రిపోర్టులో ఆమె గర్భవతి అని చెప్పబడింది. ఆరేడు నెలలుగా ఆమెకు ఒక డబ్బుగలవాడితో సాన్నిహిత్యం ఏర్పడింది. నేను ఖండించినప్పుడు నాతో మాట్లాడటం మానేసింది. అదే కారు...వాళ్ళ సొంత బిల్డింగు...కాంచన గర్భవతి...హత్య....అన్నిటినీ జత చేస్తే, నాకు ఒకే ఒక సమాధనమే సుడిగుండంలా వస్తోంది"

"ఏమిటది" ప్రియంవద మాటల్లో వొణుకు.

“మీ అక్కయ్యను బలి ఇవ్వకండి. ఇంకా మెడకి తాళి ఎక్కలేదు. ఇంతకంటే చెప్పటం నా వల్ల అవటంలేదు. దీంట్లో నాకు ఎటువంటి సంబంధం లేదు. మీ అక్కయ్య కూడా ఒక అమ్మాయి. ఆమెను కాపాడటానికే నేను వచ్చాను. నన్ను ఈ గొడవలోకి దించకండి. నేను వస్తాను"

కమల, వేగంగా బయటకు వెళ్ళే దారి వైపు వెళ్ళింది.

ప్రియంవద షాక్ అయ్యి అలాగే నిలబడిపోయింది.

"కాంచన హత్యకు ఒకవేల ఇతనే కారణం అయ్యుంటాడనే అనుమానం మాత్రమే నీదగ్గరున్నది.. కానీ నా దగ్గర ఇతనే హంతకుడు అనే ఆధారమే ఉన్నది"........ప్రియ వెనక్కు తిరిగింది.

ఆమె మనసు ఆమెను వేధిస్తోంది.

"ఎవత్తో ఒకత్తి...ఇంకొక అమ్మాయి జీవితం పాడైపోకూడదని ఇంటరెస్టు చూపిస్తూ పనికట్టుకుని ఇక్కడిదాకా వచ్చి నీతో మాట్లాడి వెడుతోంది. నువ్వు సొంత చెల్లెలువి. ఆ ఇంటరెస్టు కూడా చూపించకపొతే ఎలా?" ప్రియంవద మనసు ఆమెను ప్రశ్నించింది.

లోపలకు వచ్చింది.

సమయం తొమ్మిది అవుతోంది... జనం కొంచం కూడా తగ్గలేదు.

ఇప్పుడేమీ మాట్లాడొద్దు.

రేపు ప్రొద్దున 9 గంటలకే కదా ముహూర్తం?....దానిలోపు పెళ్ళి ఆపేద్దాం.

ఆవమానమే...కొన్ని లక్షలు నష్టమే!

అయినాగానీ, అక్కయ్యను పెద్ద ప్రమాదం నుండి రక్షించించాలి కదా.

ఈ షాక్ ను డాడీ తట్టుకోగలరా?

తట్టుకునితీరాలి. అల్లుడు ఒక హంతకుడు అనే నిజం బయటపడే ముందు ఏర్పడే షాక్ కంటే ఇది ఎంతో నయం.

ఎలా బయట పెట్టలి? ఎవరిదగ్గర బయటపెట్టాలి?

గందరగోళంతో వస్తుంటే...ముందు వరుసలో కూర్చోనున్న పోలీస్ కమీషనర్ ను,సాంబశివరావ్ గారు చేయి పుచ్చుకుని గౌరవంగా వేదిక పైకి తీసుకు వెళుతున్నారు. పోలీస్ కమీషనర్ కొత్త పెళ్ళికొడుకు దగ్గరగా వెళ్ళి తన గిఫ్టును ఇచ్చి, షేక్ హ్యాండ్ ఇస్తుంటే, చక్రవర్తి నవ్వాడు.

పోలీస్ కమీషనర్ జరిగి వెళ్ళిన తరువాత చక్రవర్తి తండ్రిని పిలిచాడు.

“సాధారణ వరుసలో...పిల్లర్ పక్కన ‘టీ షర్ట్- జీన్స్’ వేసుకుని ఒక గడ్డపతను నా దగ్గరకు రావడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాడు. అతను నా దగ్గరకు రాకుడదు. అతన్ని ఎలాగైనా తప్పించండి..." 

"ఎలారా?"

"ఏదైనా చేయండి"

"కమీషనర్ తో చెప్పనా?"

"అది చాలా ప్రమాదం. వాడు పోలీసులకు చిక్క కూడదు. ఇంకేదైనా చేయండి"

"సరే...!" అని చెప్పి సాంబశివరావ్ గారు అక్కడ్నుంచి బయటకు వచ్చాడు. ఎవరికో ఫోన్ చేశాడు.

"వెంటనే వచ్చి నన్ను కలవండి" అర్జెంటుగా పిలిచాడు.

కొన్ని క్షణాలలో ఇద్దరు మనుషులు ఆయన దగ్గరకు వచ్చారు.

నాజూకుగా మనిషిని చూపించాడు.

"లేపేయండి!"

ఆలోపు ఆ గడ్డపతను వేదికకు దగ్గరగా నడుస్తున్నాడు.

ఒకతను అతని దగ్గరకు వెళ్ళి "కొంచం బయటకు రండి...ముఖ్యమైన విషయం మాట్లాడాలి"

"మీరెవరు? నాతో ఎందుకు మాట్లాడాలి?"

"ప్లీజ్ రండి....చాలా ముఖ్యం"

అతను క్యూ వదిలి బయటకు రావటం...అతన్ని పక్క గుమ్మం నుండి మెట్లమీదగా కల్యాణ మండపం వెనుకకు తీసుకు వెళ్ళారు.

"ఆ హత్య గురించిన ఒక క్లూ దొరికింది"

"అది పోలీసులకు చెప్పండి. నా దగ్గర ఎందుకు?"

"మిమ్మల్ని పిలుచుకు రమ్మన్నదే పోలీసులు"

"పోలీసులా?"

మాట్లాడుతూ వస్తున్న అతన్ని ఒకతను గట్టిగా పుచ్చుకున్నాడు. ఇంకొకడు బలవంతంగా చేతిరుమాలతో అతని ముక్కును అదిమి గట్టిగా నొక్కాడు...గడ్డపు వాడు పక్కకు వొరిగాడు. వాడిని ఒక కారులోకి దూర్చారు. కారు వేగంగా బయలుదేరింది.

ఎవరినో సాగనంపి తిరిగి వస్తున్న గౌతం గడ్డపతన్ని బలవంతంగా కారులోకి తోయటం చూశాడు.

అధిరిపడ్డాడు.

"ఏం జరుగుతోంది ఇక్కడ?" ......లోపలకు వచ్చాడు. వేదికను సమీపిస్తుండగా...ప్రియంవద ఎదురు వచ్చింది.

" గౌతం నాతో రా"

"ఏమిటి?"

"మాట్లాడకుండా రా..."

తమ్ముడి చేయి పుచ్చుకుని లాక్కుంటూ ఒక గదిలోకి వచ్చింది. తలుపులు వేసింది.

"ఏమిటే సమస్య?"

“చాలా ఆశ్చర్యం గొలిపే సంగతే. ఇక దాచిపెట్టటం నావల్ల కాదురా"....ఓర్చుకోలేక ఏడ్చేసింది.

"ఏంటక్కా విషయం? నువ్వెందుకు ఏడుస్తున్నావు?"

తను చూసింది... వీడియో తీసింది...కమల చెప్పింది ఒక్కటి కూడా వదలకుండా గబగబ చెప్పింది ప్రియంవద. అంతే తమ్ముడు గౌతం అలాగే నేలపై కూర్చుండిపోయాడు.

"ఏంటక్కా ఇది?"....గౌతం మాటల్లో వణుకు.

"నావల్ల ఈ నిజాన్ని ఇక దాచిపెట్టలేను. నా గుండె పగిలిపోయేటట్టు ఉన్నది. మనకి అన్ని నిజాలు తెలిసుండి అక్క జీవితం నాశనం అవచ్చా?.

"అవకూడదక్కా! ఒక గడ్డపతను, పెళ్ళికి వచ్చాడు. నువ్వు చూశావా? "

“అవును...ఆ కమల పక్కన కూర్చోనున్నాడు….అతన్ని చూసి పెళ్ళి కొడుకు షాక్ అయ్యాడు. ఇప్పుడు అతని గురించి మనకెందుకు?”

“కొద్దిసేపటి క్రితం ఆ గడ్డపతన్ని ఇద్దరు మనుషులు స్ప్రుహ కోల్పోయిన పరిస్థితిలో, కార్లోకి ఎక్కించటం చూశాను”

“అతనేదో నిజం చెప్పటానికే వచ్చుంటాడు.. అందుకనే అతన్ని లేపేసినట్లున్నారు.”

"ఎవరు?"

"పెళ్ళికొడుకు తండ్రి అయ్యుండొచ్చు!”

“అలాగైతే కొడుకు చేసిన హత్య ఆయనకు తెలుసా?"

"ఖచ్చితంగా తెలిసుంటుంది గౌతం. వాళ్ళ బిల్డింగులోనే కదా హత్య చేయబడ్డది. ఆయనకు తెలియకుండా ఉంటుందా? వస్త్ర దుఖాణంలో పని చేస్తున్న కాంచనతో స్నేహం చేసి, అతని వలన ఆమె గర్భవతి అయ్యింది...పెళ్ళి చేసుకోమని అడిగుంటుంది. వీళ్ళు డబ్బుతో బేరం మాట్లాడుంటారు. వొప్పుకోనుండదు. చంపేసుంటారు”

"వాళ్ళ బిల్డింగులోనా?"

"వాళ్ళకు అదే రక్షణ. బాగా తెలిసున్న చోటు. సెక్యూరిటీ ఎప్పుడు టీ తాగడానికి వెల్తాడో దాక్కుని వేచి చూసి కాంచనను అప్పుడు పైకి తీసుకెళ్ళుంటాడు."

"మనం ఎలా అక్కా వీళ్ళ దగ్గర చిక్కుకున్నాం?”

"విధిరా!  విధి….దీని ప్రభావం చాలా భయంకరంగా ఉంటుంది. అయినా కానీ మనం అక్కయ్యను కాపాడేతీరాలి. మనం నిజం చెప్పే తీరాల్సిన సమయం వచ్చేసింది. "

"ఎప్పుడు? ఎక్కడ?ఎలా?"

"మొదట అక్కయ్యతో, నాన్నతో, అమ్మతో ఈ రోజు రాత్రికే చెప్పాలి. కెమేరాలో ఉన్న వీడియోని నా లాప్ టాప్ కి మార్చి, ఇక్కడికి తీసుకురావాలి. ఆ వీడియోని ఇక్కడున్నవాళ్ళకు వేసి చూపించాలలి”.

“సరే”

"నువ్వూ,నేనూ ఇంకాసేపట్లో మనింటికి వెడదాం"

**********************************************PART-9********************************************

 కమల ఇంటికి తిరిగి వచ్చింది. సమయం రాత్రి తొమ్మిదైంది.

కాంచన తల్లి గొణుగుతూనే ఉన్నది.

"ఏమ్మా కమలా...ఎక్కడికెళ్ళావు?"

"మంచి జరగటం కోసం వెళ్ళాను. కాంచనను చంపిందేవరో త్వరలోనే బయటపడుతుంది. చెప్పాల్సినది ఎవరికి చెప్పాలో...వాళ్ళకు చెప్పేశాను!"

“నువ్వు మాట్లాడేదేమిటో అర్ధంకావటంలేదు"

"రేపు అర్ధమవుతుంది. కాంచనను పోగొట్టుకుని మీ కుటుంబం కొట్టుమిట్టాడుతోంది. దానికి నష్ట పరిహారం నేను ఇప్పిస్తాను"

"అదే చనిపోయిన తరువాత, డబ్బుతో ఏం చేయగలం?"

"అలా చెప్పకండి. ఉన్నవాళ్ళు బ్రతకాలిగా?"

కాంచన తల్లి ఏడుపు మొదలెట్టింది.

"ఏడవకండి. ఇప్పటికే ఒకసారి డాక్టర్ దగ్గరకు వెళ్ళొచ్చాము. ఎక్కువ ఆలొచించకుండా పడుకోండి"

కమల బయటకు వచ్చింది.

సహ ఉద్యోగులు కమల దగ్గరకు వచ్చారు.

"కమలా...మేము చెబుతున్నామని కోపగించుకోకు! రేపు ప్రొద్దున వాళ్ళను పంపించేయి"

"ఎందుకు..దేనికి?"

"ఏమిటి కమలా అలా అడుగుతున్నావు? ఇప్పటికే కాంచన హత్య చేయబడ్డ కారణంగా, ఇక్కడికి పోలీసులు రావటం...మనల్ని విచారణ పేరుతో ప్రశ్నలతో వేధించడం తట్టుకోలేకపోతున్నాం. పత్రికలలో అందరి పేర్లూ వచ్చాశాయి. ఎంత అవమానం? ఊర్ల నుండి ఫోన్లు. 'ఉద్యోగం మానేసి వచ్చేయ’ అని చెబుతున్నారు. ఇప్పుడు అలా చేస్తే పోలీసులకు సందేహం వస్తుంది. ఎంతటి ప్రాబ్లం వచ్చిందో చూడు. ఇక్కడ ఉండలేకపోతున్నాము...ఇళ్ళకు వెళ్ళలేకపోతున్నాము"

"సరేనే...! ఇలా జరుగుతుందని మనం అనుకున్నామా? అది చెడిపోయి, మన ప్రాణం తీస్తోంది. నువ్వు వాళ్ళమ్మకు ఆశ్రయం ఇస్తున్నావు. అది మాకు నచ్చలేదు. వాళ్ళను బయటకు పంపించేయి"

"పాపమే! కూతుర్ని పోగొట్టుకున్న శోకం ఒక పక్క, ఆరొగ్యం బాగోలేక మరొపక్క"

"దానికి మనమా బాధ్యులం? ఆలాంటి కూతుర్ని కన్నందుకు అనుభవించని"

"మెల్లగా మాట్లాడవే! ఆవిడ వింటుందే..."

సమయం రాత్రి పది అవుతోంది.

ఎవరో తలుపు తడుతున్నారు.

ఇద్దరు ఆడ పోలీసులు.

"చూసావా...ఏ టైములో విచారణకు వచ్చారో"

"ఏమిటండి"

"మిమ్మల్ని చూడటానికే వచ్చాము"  

“ఏం అడగాలి? చాలా అడిగేశారు! ఈ టైములో వస్తే ఎలా చెప్పండి”

"కమలానే కదా నువ్వు?... నువ్వు మాత్రం రా”

"ఎక్కడికి"

"పోలీస్ స్టేషన్ కే!"

"వద్దండి! రేపు ప్రొద్దున వస్తాను"

"మేము పిలిస్తే రావాలి. నువ్వుగా వస్తావా? లేక కొట్టి లాక్కెళ్ళమా...రావే"

కమల భయపడిపోయింది.

"రా...వచ్చి జీపులో ఎక్కు"

బలవంతంగా పట్టుకుని కమలను తీసుకు వెళ్ళారు. మిగిలిన సహ ఉద్యోగస్తులు వణికిపోయారు...ఆ గోలకు పడుకోనున్న కాంచన తల్లి లేచి బయటకు వచ్చింది.

"కమలను ఎందుకు పోలీసులు తీసుకు పోతున్నారు?"

“కారణం మీ అమ్మాయే. అది హత్య చేయబడ్డది. మమ్మల్ని పోలీసులు ప్రాణాలతో చంపుతున్నారు. ఇందులో మీరొచ్చి మా ప్రాణాలు తోడేస్తున్నారు. తెల్లవారిన వెంటనే మీరు వెళ్ళిపోవాలి. మీ వలన మాకు మరో అవస్త వద్దు"

"భగవంతుడా! కమల చాలా మంచి పిల్ల. పోలీసులు ఆ అమ్మాయిని ఏం చేస్తారో?"

"మీ కూతురి వలనే దానికి ఈ అవస్త. వెళ్ళి పడుకోండి. లైట్లు ఆపేసి మేము కూడా పడుకోవాలి"

ఆవిడ లోపలకు వెళ్ళి పడుకుంది.

కళ్ళు మూస్తే కాంచన వస్తోంది. నవ్వుతోంది.

తట్టుకోలేకపోయింది.

"నిప్పులాగా ఉన్నవేమ్మా. నిన్ను ఎవడో దగ్గరకు తీసుకుని నీ జీవితాన్నే బూడిద చేశాసాడే?"

నీవల్ల ఎంతమంది కష్టపడుతున్నామో?

డబ్బుకీ, విలాశాలకూ ఆశపడా నిన్ను నువ్వు నాశనం చేసుకున్నావు?

అలాంటి అమ్మాయివి కాదే?

ప్రశ్నలు వరుసగా ఆమె మెదడును విసిగిస్తున్నాయి...సమాధానాలు లేక అనిగిపోతున్నాయి.

                                                                                                                             ***********************************

"అమ్మా...నేనూ, గౌతం ఇంటికెళ్ళి అరగంటలో వచ్చేస్తాం" చెప్పింది ప్రియ.

"ఎందుకే? ఇక్కడ చాలా పనులున్నాయి...ప్రొద్దున్నే పెళ్ళి. అన్ని ఏర్పాట్లూ చేయాలి"

"వచ్చేస్తామమ్మా...వచ్చి ఇద్దరమూ నీ దగ్గర మాట్లాడాలి. నాన్నను కూడా రెడీగా ఉండమను"

"ఏం మాట్లాడాలి?"

"వచ్చి చెప్తాను...రారా గౌతం"

ఇద్దరూ బయటకు వచ్చినప్పుడు, ఎవరినో సాగనంపి లోపలకు వస్తున్న సాంబశివరావ్ గారు ఎదురుపడ్డారు.

"ఇంటివరకు వెళ్ళొస్తాం" మర్యాద కోసం చెప్పింది.

"ప్రియా...ఇలా రా”

"ఏమిటి అంకుల్?"

"అమ్మాయి ఒకతి వచ్చిందే?"

"ఎవరు?"

"నిన్ను బయటకు తీసుకువెళ్ళి మాట్లాడిందే....?".....ప్రియా ఆశ్చర్య పడింది.

"కమలతో నేను వెళ్ళటం ఈయన చూశాడా?"

"ఆయనదగ్గర ఏదో ఒక భయం, కంగారు ఖచ్చితంగా కనబడుతోంది...నిఘా బలంగా ఉన్నది!"

"అవును...అంకుల్"

"ఎవరమ్మా ఆ అమ్మాయి? నీకు ఇంతకు ముందే ఆ అమ్మాయితో పరిచయం ఉందా?"

"లేదు"

"మరైతే అ అమ్మాయి నిన్నెందుకు తీసుకు వెళ్ళింది? ఏమడిగింది? ఏదైనా కన్ ఫ్యూజ్ చేయటానికి వచ్చిందా?"

"ఏం సమాధానం చెప్పాలి?"

“అంకుల్! ఆ అమ్మాయి చనిపోయిన కాంచన తో కలిసి ఒకే ఇంట్లో ఉంటున్న అమ్మాయట. వస్త్ర దుఖాణంలొ పనిచేస్తోందట"

"ఆమె ఇక్కడికి ఎందుకు వచ్చింది?"

"కాంచన హత్య గురించి పోలీసులు వాళ్ళను చాలా ఇబ్బందులు పెడుతున్నారట. మా కెందుకీ కష్టాలు? మేము ఏ పాపమూ చెయ్యలేదు అంటూ గొణిగింది"

"నిన్ను ఎలా కనిపెట్టింది?"

“వేదికపైన అక్కయ్య పక్కన నేనుండటంతో, నన్ను పిలిచి ఫిర్యాదులాగా గొణిగి వెళుతోంది"

"అంతే కదా?"

"అవును అంకుల్"

"సరేనమ్మా! మీరు వెళ్ళి తొందరగా వచ్చాయండి"

ఇద్దరూ వచ్చి కారు ఎక్కిన తరువాత....కారు వేగంగా బయలుదేరింది.

సాంబశివరావ్ అవసర అవసరంగా లోపలకు వెళ్ళాడు.

ఎవరికో ఫోన్ చేసి గబగబా చెప్పటం మొదలుపెట్టాడు.

ఆయనలో ఆందోళణ ఎక్కువగా కనబడుతోంది.

ఆయన చేతులు చెమట పట్టి ,చేతిలో నుండి సెల్ ఫోన్ జారుతుంటే...

హడావిడి పడుతూ అక్కడకొచ్చిన ఆయన భార్య అనుసూయ సెల్ ఫోన్ క్రింద పడకుండా పట్టుకున్నది.

"ఏమిటండి మీరు... ఎక్కడికి వెళ్ళారు?"

"రిసెప్షన్ అయ్యిందా?"

"ఇప్పుడే అయ్యింది…చక్రవర్తి, దీపిక డైనింగ్ హాలుకు వెళ్ళారు. రేపు మనం పెట్టాల్సిన బట్టలు తీసి పెట్టాలి. మీరు రండి."

"నువెళ్ళు” కోపంగా అరిచాడు.

"ఎందుకు కోపగించుకుంటున్నారు"

సాంబశివరావ్ ఆందోళణతో మెట్లు దిగి డైనింగ్ హాలుకు వెళ్ళాడు.

ఆయన కళ్ళు వెతకటం మొదలుపెట్టింది.

డైనింగ్ హాలు చివర్లో...చేతులో ప్లేట్లు పెట్టుకుని చక్రవర్తి, దీపిక నిలబడున్నారు...వాళ్ళ చుట్టూ ఒక గుంపు.

ఫోటో ఫ్లాష్ లైట్ వాళ్ళ మీద పడింది. యూత్ జనరేషన్ గుంపు.

మెళ్ళగా నడిచొచ్చారు సాంబశివరావ్ గారు.

"చక్రవర్తి...డిన్నర్ ముగించుకుని కొంచం వస్తావా, నీతో మాట్లాడాలి"

"అర్జెంటా డాడీ?...ఇప్పుడే వస్తాను"

"అర్జెంటేమీ లేదురా...డిన్నర్ ముగించుకునేరా"

"నేనూనా మావయ్యా?" అడిగింది దీపిక.

"లేదమ్మా...నువెళ్ళి రెస్ట్ తీసుకో”

తండ్రి వెళ్ళిన తరువాత చక్రవర్తి డిన్నర్ వేగంగా తినడం మొదలుపెట్టాడు.

"ఎందుకు అవసరపడుతున్నారు?"

"ఏమీ లేదు దీపిక! ఇంతసేపూ రిసెప్షన్ లో నిలబడే ఉన్నానుగా. బాగా టైర్డుగా ఉన్నది. డాడీతో మాట్లాడి రెస్ట్ తీసుకోవాలి. నువ్వు కూడా రెస్ట్ తీసుకో"

గబగబా తినేసి, చేతులు కడుక్కున్నాడు.

"ప్రొద్దున్నే చూద్దాం దీపిక" అని చెప్పి వేగంగ మెట్లు ఎక్కాడు...ఒక గదిని చేరటానికి అవసర అవసరవసంగా నడిచాడు.

రామకృష్ణ గారి ఇళ్ళు.

ఇంటి వాకిట్లో కారు ఆగింది.

దాంట్లో నుండి ప్రియా, గౌతం దిగారు.

లోపలకు వచ్చారు.

"అక్కా...నాక్కొంచం దఢగా ఉందక్కా"

“నాలుగు రోజులుగా నేను చిత్రవధ అనుభవిస్తున్నానురా. దాని నొప్పి నాకు మాత్రమే తెలుసు...సరే రా"

తలుపులు మూశాడు గౌతం.

ఇద్దరూ లోపలకు వెళ్ళారు.

"మొదట లాప్ టాప్ తీసి పెట్టు. కెమెరా కనెక్షన్ రెడీ చెయ్యి. నేను బీరువాలో నుండి కేమేరా తీస్తాను. లాప్ టాప్ కు కనెక్షన్ ఇచ్చి ల్యాప్ టాప్ లోకి ఎక్కిద్దాం. తరువాత వీడియో ప్లే చేసి చూద్దాం"

"అక్కా...ఇది హత్యకైన సాక్ష్యం. వాళ్ళు పెద్ద మనుష్యులు. చాలా ప్రశ్నలు తలెత్తుతాయ్. ఎందుకైనా మంచిది పెన్ డ్రైవ్ లో కాపీ చేసి ఇంకో కాపీ మనం ఉంచుకుందాం"

లాప్ టాప్ తీసి రెడీ చేశాడు గౌతం.

బీరువా తెరవటానికి తాళం చెవి పెట్టింది ప్రియంవద.

"గౌతం ఈ సాక్ష్యాన్ని పోలీసులకు ఇద్దాం. వాళ్ళు చక్రవర్తిని అరెస్టు చేస్తారు. రేపు మీడియాలో వస్తుంది. పెళ్ళికూతురి ఇంట్లోని వాళ్ళే హంతకుడిని పట్టించారు. అందువలన పెళ్ళి ఆగిపోయింది అని మాట్లాడుకుంటారు. ప్రపంచ వ్యాప్తంగా ఈ న్యూస్ వ్యాపిస్తుంది. అంతర్జాలం, ఫేస్ బుక్ ల్లో బహిరంగంగా హంతకుడ్ని నిందిస్తారు"

"వేరే దారేలేదుగా అక్కా....?"

“అక్కయ్యను కాపాడేతీరాలి. అదే సమయం ఆ పాపాత్ముడి వలన, అతను చేసిన హత్య వలన పూర్తి నష్టం మన కుటుంబానికే వస్తుంది! కొన్ని లక్షల రూపాయలు నష్టం మాత్రమే కాదు...అక్కయ జీవితం పెద్ద ప్రశ్నార్ధకం అయిపోతుంది....రెండు విధాలుగా" 

"ఎలా"

“పీటలవరకు వచ్చి పెళ్ళి ఆగిపోయింది. రాసిలేని పిల్ల. అంటూ అక్కయ్య రాసిని వివాదానికిపెడతారు. పెళ్ళికొడుకు ఇంటివారిని పట్టించి ఇచ్చిన కుటుంబం అనే మాటలు కూడా వినిపిస్తాయి....అక్కయ్య జీవితమే ప్రశ్నార్ధకంగా మిగిలిపోతుంది"

"అవును"

"అది మాత్రమే కాదు! సాంబశివరావ్ గారు పలుకుబడి ఉన్న కోటీశ్వర్లు. రిసెప్షన్ లో చూశావుగా...ఎంతమంది రాజకీయ ప్రముఖులో? ఆయన కొడుకే హంతకుడని నిరూపించబడి ఖైదైతే ...అది ఆయనకొక అతిపెద్ద అవమానం కాదా...? దానికి కారణమైన మన కుటుంబాన్ని వదిలిపెడతారా?"

"ప్రియా, నువ్వేం చెబుతున్నావ్? తలచుకుంటేనే వణుకు పుడుతోంది. మనల్నెవరినీ బ్రతకనివ్వరంటావా?"

"దీని గురించి కూడా నేను ఆలొచించి ఉంచాను"

"మన కుటుంబం వాళ్ళ చేతుల్లో బాగా చిక్కుకుందా"

 "అవున్రా గౌతం!"

"అలాగైతే ఈ ఆధారాన్ని బయటకు తీయాలా?"

"మనం ఈ ఆధారాన్ని బయటపెట్టకపోతే, ఇంకో విధంగా నిజం బయటపడుతుంది. అప్పుడుకూడా అక్కయ్య జీవితం పాడైపోతుందే?"

"అప్పుడుకూడా బాధింపు మన అక్కయ్యకే కదా?"

"అది వేరురా గౌతం"

"సరే...మొదట ఈ ఆధారాన్ని కాపీ చేసుకుందాం. తరువాత ఆలొచిద్దాం"

బీరువాను తెరిచింది.

సెల్ ఫోన్ మోగింది...ఫోన్ లో తల్లి.

"టైము పదిన్నర...ఇద్దరూ ఎక్కడున్నారు?"

"మనింట్లోనేనమ్మా!"

"అక్కడికెందుకు వెళ్ళారు? మీ డాడీ ఇక్కడ కోపంగా ఉన్నారు"

"వచ్చి విషయం చెబుతాము...అర గంటలొ వచ్చేస్తాం"

బీరువాను తెరిచి కెమేరాను బయటకు తీసింది ప్రియంవద.

"మొదట నేను చూస్తానక్కా...తరువాత లాప్ టాప్ లో ఎక్కిద్దాం"

“అలాగే”…ప్రియా వేగంగా కెమేరాలోని వీడియో మీటను నొక్కింది.

వీడియో ఆన్ అవలేదు.

"ఏమిటి...బ్యాటరీ వీక్ గా ఉన్నదా?...ఆకుపచ్చ లైటు వెలగటంలేదు!” అనుకుంటూ కెమేరాను వేనక్కి తిప్పి చూసింది ప్రియంవద.

"కెమేరాలో బ్యాటరీ లేదురా”

"నువ్వే తీసుంటావ్?"

“నేను బ్యాటరీని బయటకే తీయలేదేరా"

"మర్చిపోయుంటావ్?”

"ఇప్పుడు బ్యాటరీ లేకుండా ఎలారా?"

"నేను వెళ్ళి కొనుక్కొస్తా"  

"ఈ టైములో ఏ షాపు తెరిచుంటుంది? బగవంతుడా...ఇలా ఒక ఇబ్బంది ఎలా వచ్చింది?"

బీరువాలో వెతికింది.

 "నేను బ్యాటరీ తీయలేదు. తీసున్నా ఇక్కడే పెడతాను"

మళ్ళీ సెల్ ఫోన్ మోగింది...మళ్ళీ తల్లే చేసింది.

"బయలుదేరేరా?"

"వస్తున్నామమ్మా"...ఫోన్ కట్ చేసింది.

"గౌతం...కెమేరా, లాప్ టాప్ రెండూ తీసుకుని వెళ్ళిపోదాం"

"వెళ్ళి"

"ఏదో ఒకటి చేద్దాం. అమ్మా-నాన్నల దగ్గర విషయం చెప్పేద్దాం. ఆధారం ఎలాగు కెమెరాలోనే ఉన్నది. ప్రొద్దున షాపులు తెరుస్తారు. బ్యాటరీ కొని అందులో వేస్తే నిజం తానుగా బయటకు వస్తుంది...రా...వెల్దాం"

కెమేరా, లాప్ టాప్ లను లెదర్ బ్యాగులలో పెట్టుకుని ఇద్దరూ బయటకు వచ్చారు.

కారును గౌతం డ్రైవ్ చేశాడు.

సమయం రాత్రి పదకుండు గంటలు....కారు కల్యాణ మండం వీధిలోకి తిరిగింది...

రోడ్డు మీద అడ్డంగా ఇద్దరు నిలబడి కారును అడ్డగించారు.

కారును ఆపి గౌతం క్రిందకు దిగాడు.

"ఎవరు మీరు...మీకేం కావాలి"

"మొదట నువ్వు కారులోకి ఎక్కు"

మెడ మీద కత్తిపెట్టి గౌతం ని కారులోకి నెట్టారు.

ఇంకొకడు డ్రైవింగ్ సీటులో కూర్చున్నాడు.

గౌతం అరిచాడు...

"ఉష్..! కేకలు వేస్తే ఈ అమ్మాయి గొంతు కోసేస్తాం...మాట్లాడకుండా రా"

కారు బయల్దేరింది.

ప్రియా, గౌతం హడలిపోయారు.

"మమ్మల్ని ఎక్కడికి తీసుకెల్తున్నారు?”...భయపడుతూ అడిగాడు గౌతం.

"మాట్లాడకుండా రారా...లేదంటే నీ గుండెళ్ళోకి ఈ కత్తి దిగుతుంది"

" గౌతం వద్దు...మాట్లాడొద్దు" ప్రియ హెచ్చరించింది.

కారు వేగంగా వెడుతోంది.

అంత గందరగోళంలోనూ ప్రియ ఆలొచించటం మొదలుపెట్టింది.

ఎవరో మమ్మల్ని గమనిస్తూ, మమ్మల్ని వెంబడిస్తూ వచ్చారు.

"ఎవరై ఉంటారు? ఎందుకు?"

"నిజం మేము బయటపెట్టబోతున్నామని బయట ఎవరికీ తెలియదే?!"

"చివరగా మండపం వాకిట్లో నాతో మాట్లాడిందేవరు?"

చక్రవర్తి తండ్రి సాంబశివరావ్ గారు.

"ఆయనకెలా తెలుస్తుంది? నాకొక్కదానికే నిజం తెలుసు...నేను చెప్పందే ఎవరికీ తెలియదు"

"మరి ఎందుకీ కిడ్నాప్?"

**********************************************PART-10*******************************************

కమలను జీపులో తీసుకు వచ్చిన ఇద్దరు ఆడ పోలీసులు జీపు ఓక ఇంటిముందు ఆగటంతో కమలను జీపులోనుంచి క్రిందకు దింపారు.

ఆ పరిసరాలను చూసిన కమల గాబరా చెందింది.

కమలను ఆ ఇంటిలోపలకు తీసుకు వెళ్ళారు.

"ఎందుకు నన్ను ఇక్కడకు తీసుకు వచ్చారు?"

"లోపలకు వెళ్ళు" అంటూ కమలను గదిలోపలకు తోసి, వాళ్ళూ లోపలకు వచ్చి తలుపులు వేశారు.

"మీరిద్దరూ పోలీసులు కాదా?"

"కాదు! పోలీసుల వేషం వేసుకుని వచ్చాము"

"ఎందుకు?"

"నీకు ప్రతిదానికి మేము వివరం ఇచ్చుకోవాలా? మేము అడిగేదానికి మాత్రం నువ్వు జవాబు చెప్పు"

"మొదట మీరెవరో చెప్పండి?"

"నీ అత్తగారు, ఆడపడుచూ...నోరు ముయ్యవే".....లాగి చెంప మీద ఒకటిచ్చారు.

"నన్నెందుకు కొడుతున్నారు?"

"కాంచన గురించి నీకు తెలిసిందంతా చెప్పు"

"ఎందుకు చెప్పాలి?"

"చెప్పకపోతే దెబ్బలు తినే చచ్చిపోతావు"

కమల హడలిపోయింది.

"చెప్పు. నీకు తెలిసున్నదంతా ఒక్కటి కూడా దాచకుండా చెప్పు"

"కాంచన, నేనూ ఒకే చోట పనిచేశాం, ఒకే ఇంట్లో కలిసున్నాం"

"అదంతా మాకూ తెలుసు...దానికి పైన చెప్పు"

"ఇంకేమీ లేదు"

"పెళ్ళి రిసెప్షన్ కు వచ్చావు! ఎవరు పిలిస్తే వచ్చావు...పెళ్ళీ కొడుకు తరఫా...పెళ్ళి కూతురు తరుఫా"

"పెళ్ళి కూతురు తరఫున"

"వాళ్ళు నీకెలా తెలుసు?”

ఒక్క క్షణం ఆలొచించింది.

"మా వస్త్ర దుఖాణంలో బట్టలు కొనుక్కోడానికి వచ్చినప్పుడు ఏర్పడ్డ పరిచయం"

"ఎవరితో?"

"పెళ్ళి కూతురి చెల్లితో"

"ఆమెను బయటకు తీసుకు వచ్చి ఏం మాట్లాడావు?”

"ఏమీ లేదు...స్నేహ పూర్వక మాటలే"

"లేదు...ఏదో చెప్పటానికే వచ్చావు!  అదేమిటి?"

"ఏమీ లేదు"

ఆ ఇద్దరూ ఒకరి తరువాత ఒకరు కమలను కొట్టారు.

"నువ్వు నిజం చెప్పలేదనుకో...చిత్రవధ అనుభవిస్తావు. మర్యాదగా చెప్పేయ్" 

చెప్పినట్లే దెబ్బలు ఎక్కువయ్యాయి.

కమల ఆ దెబ్బలను తట్టుకోలేకపోయింది.

పోలీసులకు భయపడి కాంచన గురించిన నిజాలను ప్రియంవదతో చెబితే, ఇంకెవరి దగ్గరో ఇరుక్కుపోయేము.

ఎవరు వీళ్ళు.

పోలీసుల వేషంలో వచ్చి నన్ను ఎత్తుకొచ్చిన ఆడ రౌడీలు.

అలాగైతే వీళ్ళు...చక్రవర్తి యొక్క కిరాయ్ మనుషులు.

నా మూలంగా పోలీసులకు ఎటువంటి నిజమూ తెలియకూడదని, నన్ను వెంబడించి పట్టుకున్నారు.

"చెప్పవే! ఏమిటి ఆలొచిస్తున్నావు? నువ్వు మాట్లాడకపోతే నిన్ని చంపేసి...డస్ట్ బిన్ లో పడేసి వెళ్ళిపోతాం"

చితకబాదారు.

"చెప్తాను! కాంచనకి ఒక డబ్బుగలవాడితో పరిచయం ఉన్నది. విదేశీయ కారులో వచ్చి దిగటం నేను చూశాను. అదే కారులోనే ఈ రోజు పెళ్ళికొడుకు వూరేగింపుగా వచ్చాడు. వాళ్ళ బిల్డింగులోనే హత్య జరిగింది. ఖచ్చితంగా వాళ్ళకు ఆ హత్యతో సంబంధం ఉంది. ఆ పెళ్ళికూతుర్ని కాపాడదామని  వచ్చాను. పెళ్ళికూతురి చెళ్ళెలు ఎవరనేది నాకు తెలియదు. పెళ్ళికూతురికి బాగా సన్నిహితంగా వేదికపై నిలబడి ఆమెతో నవ్వుతూ మాట్లాడుతోంది. అందుకని ఆమెను పిలిచి ఆమెకు కాంచన గురించి చెప్పాను."

"తరువాత?"

"అంతేనండి. ఇక మీరు నన్ను చంపి పారేసినా నా దగ్గర ఇంకేమీ సమాచారం లేదు" 

బెదిరించి చూశారు.

కమల దగ్గర నుంచి జవాబు లేదు.

ఒక మహిళ దగ్గరున్న సెల్ ఫోన్ మోగింది. ఆమె బయటకు వచ్చింది.

"విచారిస్తున్నాం సార్. దాని దగ్గర నుంచి ఒకే ఒక నిజమే దొరికింది. అంతకంటే ఇంకేమీ దొరికేటట్టు లేదు సార్"

"ఏమిటా నిజం?"

కమల చెప్పింది చెప్పారు. అవతలి నుండి వాళ్ళకు ఏదో అదేశాలు వచ్చినై.

"సరే సార్"

కమల దగ్గరకు వచ్చారు.

"సరే...దీన్ని కట్టిపడేయ్"

ఆ గదిలో ఉన్న ఒక కుర్చీలో కమలను కట్టేశారు.

కమల ఏదో అడుగుతున్నా సమాధానం చెప్పకుండా గది వెలుపలకు వచ్చి, గదికి తాళం వేసి, ఇంటి బయటకు వచ్చి అక్కడున్న జీపులో ఎక్కారు.

                                                              ***********************************

సమయం రాత్రి పదకొండు.

రామకృష్ణ గారు, రాజేశ్వరి హడావడి పడుతున్నారు. రామకృష్ణ భార్యను ఇస్టం వచ్చినట్టు తిడుతున్నాడు.

"ఎందుకు వాళ్ళను పోనిచ్చావు? ఇంటిదగ్గర వాళ్ళిద్దరికీ అంత తలపోయేంత పనేమిటో?"

"నేను ఆపానండి. వాళ్ళు వినలేదు.వెళ్ళొచ్చి ముఖ్యమైన విషయం గురించి మాట్లాడాలి అని చెప్పారు"

"ఎవరిదగ్గర?"

"మన ఇద్దరి దగ్గరా"....మన దగ్గర ముఖ్య విషయమా...ఏమిటది? సరే, ఫోన్ చెయ్యి"

ప్రియంవద సెల్ ఫోన్ కు ఫోన్ చేసింది రాజేశ్వరి. స్విచ్ ఆఫ్ చేయబడింది అని రిప్లై వచ్చింది. గౌతం నెంబరుకు ఫోన్ చేసింది. స్విచ్ ఆఫ్ చేయబడింది అని రిప్లై వచ్చింది.

ఇంటి నెంబర్ కు ఫోన్ చేసింది. రింగ్ అయ్యింది. ఎవరూ ఎత్తలేదు.

మరో పావుగంట సమయం గడిచింది. రామకృష్ణ గారికీ, రాజేశ్వరికీ ఆందోళణ మొదలయ్యింది.

పెళ్ళికూతురు దీపిక బయటకు వచ్చింది.

"ఆమ్మా...."ఏదైనా ప్రాబ్లమా?"

"నువ్వు పెళ్ళి కూతురువి. వెళ్ళి పడుకోమ్మా. ప్రొద్దున త్వరగా లేవాలి"

"ఇద్దరి ముఖాలూ సరిగ్గా లేవు. ఏమైంది?"

వేరే దారిలేక రాజేశ్వరి చెప్పడంతో, దీపిక కూడా ఆందోళనలో పడింది.

"మనుషులను పంపించి చూసిరమ్మను డాడీ"

రాజేశ్వరి ఏడవటం మొదలుపెట్టింది.

"ఏదో జరగకూడనిది జరిగింది"

"అమ్మా...ఏడవకు! ఎవరైనా చూస్తే తప్పుగా అనుకుంటారు" 

"నాలుగు రోజులుగా ప్రియా ముఖమే బాగాలేదు...దాని మనసులో ఏదో ఒక పెద్ద సమస్య ఉన్నది. ఈ పెళ్ళి మూలంగా అది చెప్పకుండా దాచింది"

"నువ్వేం చెబుతున్నావే?"

"అవునండి...అది నార్మల్ గానే లేదు"

"ఇద్దరూ లోపలకు వచ్చి మాట్లాడండి"

దీపిక తల్లిని లాక్కొచ్చింది. వాళ్ళ ముగ్గురే ఉన్నారు. తలుపులు వేయబడ్డాయి!

ఇదంతా రెండు కళ్ళు గమనిస్తునాయి!

"నువ్వేమంటావ్ దీపిక?"

"మనసులో అనిపించిందే చేబుతున్నాను"

"సరె...చెప్పు"

"వియ్యంకుడు చాలా టెన్షన్ గా...హడావిడిగా ఉన్నారు"

"రిసెప్షన్ కి పెద్ద పెద్ద వి.ఐ.పి లు వచ్చారు...ఆ మాత్రం టెన్షన్ ఉండటం న్యాయమే?"

"పెళ్ళీకొడుకు ముఖాన కూడా నవ్వ లేక అదో విధంగా బిగుసుకు పోయాడు. దీపిక...నువ్వు పక్కనే ఉన్నావుగా! నీకు అర్ధం కాలేదా?"

"దానికి కారణం ఉన్నది"

"ఏమిటా కారణం?”

“వాళ్ళ బిల్డింగులొ పట్టపగలు హత్య జరిగింది. అది మీడియాలో వచ్చి...ఊరంతా అదే మాట్లాడుకుంటున్నారు. వీళ్ళకూ ఆ హత్యతో సంబంధం ఉంటుందని మాట్లాడుకుంటున్నారు. వచ్చిన వాళ్ళందరూ దాని గురించి అడుగుతున్నారు...టెన్షన్ లేకుండా ఎలా ఉండగలరు?"

"నేనోకటి అడుగాతాను దీపిక. నిజంగానే వీళ్ళకు ఆ హత్యతో సంబంధం ఉంటుందా"

"ఏమిటే వాగుతున్నావ్?"

"కోపంతెచ్చుకోకండి! నా మనసులో తోచింది నేను చెబుతున్నా. ఇందులో ఏదో మర్మం ఉంది. మన ప్రియకి దాంట్లో సగం తెలుసనుకుంటా. అది 'మీడియా'లోని అమ్మాయి కదా!"

"ఏమిటే...ఏమిటేమిటో చెబుతున్నావు"

"లేదండి...ఇప్పుడు ప్రియా, గౌతం ఇంటికి వెళ్ళిన కారణం కూడా అదే. మనల్ని కూర్చోపెట్టి మాట్లాడాలని చెప్పింది ప్రియా..."

"దీపికా, మీ అమ్మ ఏం చెబుతోంది? మధ్యరాత్రి కాబోతోంది. వెళ్ళిన పిల్లలు కనిపించటం లేదు"

"అదేనండి భయంగా ఉన్నది. వాళ్ళకేదో ఆపద అని నా మనసు చెబుతోంది"

"రాజేశ్వరీ నువ్వు మాట్లాడుతూపోతుంటే... నా కాళ్ళు వణుకు తున్నాయి. నేను నిలబడలేక పోతున్నాను"

రామకృష్ణ గారు కూర్చుండిపోయారు.

"మీరు వెంటనే ఎవరితో మాట్లాడాలో, వాళ్ళతో మాట్లాడండి"

"భగవంతుడా...తెల్లారితే పెళ్ళి. ఏటువంటి గొడవలూ లేకుండా మంచిగా జరుగుతుందా? నాకేమి అర్ధం కావటం లేదు...?”

తనలో తానే గొణుకుంటున్నారు.

"వియ్యంకుడిని పిలిచి వెంటనే మాట్లాడండి..."

"దేనికే?"

"మాట్లాడే తీరాలి. వెళ్ళిన పిల్లలు తిరిగి రాలేదు?"

                                                     *************************************

కారులో నుండి ప్రియంవదని, గౌతం ని దింపి గోడౌన్ లాంటి పెద్ద హాలులోకి లాక్కువెళ్ళారు. తరువాత దాని షట్టర్స్ దింపారు.

అక్కడ లెక్కలేనన్ని బియ్యపు బస్తాలు ఎత్తుగా పెట్టున్నాయి. అవికాక దెబ్బతిని, పాడైపోయిన కారు, కారు స్పేర్ పార్టులు ఉన్నాయి.

వాళ్ళదగ్గర ఉన్న లాప్ టాప్ ను బలవంతంగా లాక్కున్నారు.

"చెప్పండి...మీరిద్దరూ ఎందుకు ఈ సమయంలో ఇంటికి వెళ్ళారు?"

"మా ఇంటికి మేము వెళ్ళటానికి మీకు కారణం ఎందుకు చెప్పాలి ...? అది అడగటానికి మీరెవరు?"

“కాంచన స్నేహితురాలు కమల తో ఏం మాట్లాడావు? రిసెప్షన్ కు వచ్చిన నిన్ను ఆమె ఎందుకు బయటకు తీసుకు వెళ్ళింది...ఏం చెప్పింది? ఆ తరువాతే మీరిద్దరూ ఇంటికి వెళ్ళారు..."

"కమల, చనిపోయిన కాంచనతో కలిసి పనిచేసింది. ఒకే ఇంట్లో కలిసున్నారు"

"దానికి....?"

కమల చెప్పినదానిని అలాగే చెప్పింది ప్రియా.

"సరే...ఎందుకు ఇంటికి వెళ్ళారు?"

"దానికీ, మేము ఇంటికి వెళ్ళినదానికి సంబంధంలేదు. ఇంట్లో అలాగే పడేసొచ్చిన వస్తువులను చక్కబరచటానికి వెళ్ళాము"

"కాదు...అబద్దం. మండపానికి ఈ లాప్ టాప్ అవసరం ఏమిటి?"

ఒకతను బ్యాగ్ తెరిచాడు. లోపల కెమెరా ఉన్నది.

"దేనికి ఇవన్నీ...?.

"ఫోటోలు తీయటానికి! తీసిన ఫోటోలను వెంటనే లాప్ టాప్ లో లోడ్ చేయటానికి తీసుకు వచ్చాము"

"ఇది నిజమేనా?"

"ఇంకేమీ లేదు"

అప్పుడు సెల్ ఫోన్ మోగింది.

"చెప్పండి సార్!"

"ఇద్దరూ ఉన్నారా?"

వాళ్ళిద్దరూ చెప్పింది ఇతను అలాగే వొప్పజెప్పాడు.

"....................."

"కమల మన గురించి చెప్పటానికి ప్రయత్నించింది. కానీ చెప్పలేదు. వీళ్ళు ఇంటికి వెళ్ళింది కెమేరా, లాప్ టాప్ లను తెచ్చుకోవటానికి"

"కమల చెప్పిన విషయాల వలన మనకెమైనా ఇబ్బంది ఉందా?"

"తెలియటం లేదు...".

“సరే...వాళ్ళను వదిలిపెట్టు. మండపానికి వచ్చేయని! లేకపోతే గొడవ పెద్దదవుతుంది"

"సరే సార్"

"కమలను మాత్రం మన కస్టడీలోనే ఉంచండి. వీళ్ళను వదిలేయండి"

ఆదేశాలు వచ్చిన తరువాత వాటిని అమలుపరచటంలోకి దిగారు.

"మీరిద్దరూ వెళ్ళొచ్చు"

"ఏమైంది...?"

"పట్టుకోండి మీ బ్యాగును. వెళ్ళండి...ఎటువంటి పరిశోధన చేయకండి. వెళ్ళి పెళ్ళి పనులు చూసుకోండి"

షట్టర్స్ ను తెరిచారు.

**********************************************PART-11*******************************************

ఇద్దరూ వెనక్కి, వెనక్కి తిరిగి చూసుకుంటూ కారులో ఎక్కారు. గౌతం కారు స్టార్ట్ చేశాడు.

"అక్కా! మనల్ని ఫాలో చేస్తూ వెనుక బైక్ వస్తోంది. మనం మండపానికే వెడుతున్నామా అని చూడటానికి"

“ఎందుకు కిడ్నాప్ చేశారు? ఎందుకు వెంటనే వదలిపెట్టారు?' అర్ధం కావట్లేదే!"

"అవునక్కా...".

"ఫోన్ లో ఎవరో మాట్లాడారు. అది ఎవరు. ఎక్కడుంచి ఫోన్ చేశారు. దేనికీ మనం సంతోష పడకూడదు గౌతం. మన చుట్టూ ఆపద పొంచి ఉంది."

"తిన్నగా పోలీసుల దగ్గరకు వెళ్ళిపోదామా"

"ఏమిట్రా చెబుతున్నావు"

"మండపంలో మనకు ఆపద ఉంటే?"

"డాడీ, మమ్మీ, అక్కయ్యా ఉన్నారుగా…..వాళ్ళ మీద ఆపద దాడి చేయదా ? డాడీతో మాట్లాడి నిర్ణయం తీసుకుందాం. ఏం జరుగుతుందో అది జరగనీ. ఇక నిజాన్ని చెప్పేద్దాం"

పది నిమిషాలలో కారు మండపానికి చేరుకుంది.

మండపం బయట తండ్రి, తల్లి, అక్కయ్య, చక్రవర్తి....చక్రవర్తి తల్లితండ్రులు నిలబడున్నారు.

తల్లి, ప్రియంవదను కౌగలించుకుని ఏడ్చింది.

"వియ్యంకులవారికి చాలా ధ్యాంక్స్. మీరు తీసుకున్న చర్యల వలనే వీళ్ళు తిరిగి వచ్చారు" అంటూ "ఏం జరిగిందిరా?" అని కొడుకును అడిగాడు రామకృష్ణ గారు.

"కిడ్నాప్ చేసి తీసుకు వెళ్ళారు. బెదిరించారు...ఏదో ఒక ఫోన్ రావటంతో వదిలేశారు"

"పోలీసులకు ఇన్ ఫార్మ్ చేస్తానని వియ్యంకుడు చెప్పటంతో, వాళ్ళు భయపడి మిమ్మల్ని వదిలిపెట్టారు. మంచి కాలం"

సాంబశివరావ్  గారు దగ్గరకు వచ్చారు.

“సమయం అర్ధ రాత్రి ఒంటి గంట అయ్యింది. ఇక దీని గురించి మాట్లాడి సమయం వ్రుధా చేయకండి. ప్రొద్దున్నే ముహూర్తం. వెళ్ళి కాసేపు నిద్ర పొండి"

"అలాగే సాంబశివరావ్  గారు....చాలా ధ్యాంక్స్. పిల్లలను కాపాడారు"

వీళ్ళ ఐదుగురూ లోపలకు వచ్చారు. గది తలుపులకు గొళ్ళేం పెట్టారు.

"మీరిద్దరూ ఆ టైములో ఎందుకు ఇంటికి వెళ్ళారు? ఎవరు మిమ్మల్ని కిడ్నాప్ చేసింది.”

"తలుపులు సరిగ్గా వేశావా గౌతం.”

“డాడీ...పోలీసులకు చెప్పేస్తానని బెదిరించి ఎవరూ మమ్మల్ని విడిపించలేదు"

"ఏమిటే చెబుతున్నావు?"

"నాకే విషయాలన్నీ ఇప్పుడే అర్ధమవుతున్నాయి డాడీ. మేము ఇంటికివెళ్ళటాన్ని మనుషుల్ని పంపించి ఫాలో చేయించారు వియ్యంకులు. మమ్మల్ని కిడ్నాప్ చేయించింది ఆయనే. ఫోన్ చేసి మమ్మల్ని విడిచిపెట్టమని చెప్పిందీ ఆయనే."

"ఏమిటే వాగుతున్నావ్?"

"వాగటం లేదు”

 "వియ్యంకుడా మనుషులను పంపి కిడ్నాప్ చేశాడు? ఎందుకు ఆయన మీద అంత నింద వేస్తున్నావ్?"

"మా గురించి మీరు పోలీసుల దగ్గరకు వెళ్ళుంటే...అది కొన్ని విపరీతాలకు దారి తీస్తుంది. అందుకనే మీ వియ్యంకుడు భయపడ్డాడు"

"అర్ధం కాలేదు ప్రియా" అన్నది తల్లి రాజేశ్వరి.....

"అమ్మా! మేము ఇంటికి వెళ్ళటానికి ఒక ముఖ్య కారణం ఉన్నది. వాళ్ళ దగ్గర చిక్కుకుని, వాళ్ళే మమ్మల్ని వదిలిపెట్టారంటే దాన్ని ఏమంటారు? వాళ్ళ తలరాత అంటారు"

"ఏమిటే అది?"

"ఆక్కయకు మంచి టైము"

"అర్ధమయ్యేటట్టు చెప్పవే ప్రియా"

"అక్కా...బ్యాటరీ లేకుండా ఏమీ చెయ్యలేము. ప్రొద్దున షాపులు తెరిచేలోపు ముహూర్త సమయం వచ్చేస్తుంది. ఏం చేద్దాం?"...గౌతం అడిగాడు.

"బ్యాటరీ దేనికి ? ఎందుకు?"

"కెమేరాలో వేసే బ్యాటరీ ఉన్నదా?"

"నా దగ్గరున్నది. వస్తువులన్నీ ప్యాకింగ్  సంచీలో వేస్తుంటే, ఇంట్లో ఉన్న ఈ బ్యాటరీని కూడా వేశాను"

తల్లి రాజేశ్వరి బ్యాటరీ ఇవ్వటంతో...ప్రియంవద ముఖం వికసించింది.

"అమ్మా! ఈ బ్యాటరీ గనక ఇప్పుడు దొరికుండకపోతే...అక్క జీవితమే ప్రశ్నార్ధకమయ్యేది"

"ఏమిటా మర్మం?"

ప్రియ కెమేరాను బయటకు తీసి, కెమేరా వెనుక బ్యాటరీ అమర్చింది.

"గౌతం! లాప్ టాప్ యు.ఎస్.బి కేబుల్ ఇవ్వు.  డైరెక్టుగా వేసి చూద్దాం"

గౌతం ఆ కేబుల్ ఇచ్చాడు.

కెమేరా లో తీసిన వీడియోను రీవైండ్ చేసి అధిరిపడ్డది ప్రియంవద.

అందులో వీడియో లేదు.  మళ్ళీ మళ్ళీ వెతికింది.

తాను తీసిన వీడియో లేదు.

ప్రియంవద క్రుంగి పోయింది.

"గౌతం...ఇదొకసారి చూడు"

గౌతం చూశాడు...మొత్తం వెతికేడు.

"ఏమీ లేదే అక్కా"

"అవును మీరేం వెతుకుతున్నారు?".....రామకృష్ణ గారు పిల్లల్ని అడిగాడు.

"ఆ కాంచనని హత్య చేయడాన్ని ప్రియ వీడియో తీసింది. ఆ ఆధారం అక్క దగ్గరున్నది"

"ఏమిట్రా చెబుతున్నావ్? ఎవరు చేసింది? వియ్యంకుడిని పిలుస్తాను, వాళ్ళు పడుతున్న బాధ అంతా ఇంతా కాదు. ఇప్పుడే అయనతో చెప్పేద్దాం"

"వద్దు డాడీ...హత్య చేసిందే వాళ్ళు!"

గౌతం నొటిని గబుక్కున మూసింది ప్రియంవద.......

"ఏంటక్కా?"

"వద్దురా! ఆధారం ఇప్పుడు మన చేతిలో లేదు. ఎలా డిలేట్ అయ్యిందో ఇప్పుడు కూడ నాకు అర్ధంకావటంలేదు. ఇది లేకుండా మనం మాట్లాడితే ఎవరూ నమ్మరు. మన మీద కోపం ఎక్కువౌతుంది. ఏం మాట్లాడొద్దు...వదిలేయ్"

విసుగుతో పైకి లేచింది ప్రియ.

"నా దగ్గర చెప్పవే"

"లేదమ్మా....."

"సరె...వియ్యంకుడి దగ్గర...?"

"వద్దు. ఆధారం లేకుండా ఎవరి దగ్గర మాట్లాడలేం"

గది తలుపులు తెరుచుకుని బయటకు వచ్చింది ప్రియ.. వెనుకే గౌతం వచ్చాడు.

"దాన్ని డిలేట్ చేసింది ఎవరై ఉంటారక్కా?"

“ఇక ఎవరికి చెప్పినా లాభంలేదు.ఎవరు నమ్మరు. జరిగేది జరగనీ"

“అయ్యో అక్కా...రేపు ఈ పెళ్ళి జరిగితే అక్కయ్య జీవితం పాడైపోతుందే?"

"ఫిర్యాదు చేయటానికి మన దగ్గర ఏముంది?"

"కమలని మాట్లాడిద్దాం" 

“అది సరిపోదు! ఆ తరువాత ఆమెను ప్రాణాలతో ఉంచరు. వీడియో మన దగ్గర ఉండుంటే, ఎంత పలుకుబడి ఉన్నా చెల్లుబాటుకాదు. ఇప్పుడు మనకు ఏ చాన్సూ లేదు. వదిలేయ్. ఆ కుటుంబానికే మనం పగవాళ్ళం అయిపోతాం"

అక్కా తమ్ముడ్లు కొన్ని గంటలు చరించుకున్నారు. అలాగే నిద్రపోయారు.

తెల్లవారుజామున మూడు గంటలకు ప్రియంవదను ఎవరొ ముట్టున్నారు. గబుక్కున లేచి కూర్చింది. పక్కన దీపిక.

"ఏంటక్కా...తెల్లారిందా?"

"నాతో పాటు రా. గౌతం ని పిలు"

ముగ్గురూ కల్యాణ మండపం లోని నాలుగవ అంతస్తు కు వెళ్ళారు. అది టెర్రస్. ఓపన్ ఏరియా.... అక్కడ చక్రవర్తి నిలబడున్నాడు.

ప్రియ, గౌతం లకు షాక్!

"అక్కా...ఏమిటిది?"

"మీ ఇద్దరి దగ్గర నిజం చెప్పటానికే ఇక్కడికి పిలుచుకువచ్చాము"

"ఏమిటా నిజం?"

"కాంచనని గొంతు పిసికి ఈయన చంపటం నువ్వు వీడియో తీశావని నాకు తెలుసు"

"అక్కయ్యా....!"..అదిరిపడ్డది.

"ఇంటికి వచ్చి కెమేరాను బీరువలో పెట్టిన దగ్గర నుంచి నీమొఖం బాగలేదు. ఏదో జరిగింది...నువ్వు నిద్ర పోతున్నప్పుడు అది తీసి ఆ వీడియోను చూశాను. షాక్ కు గురి అయ్యాను. ప్రియా!"

"అక్కా...నువ్వేమి  చెబుతున్నావ్?"  

“మరుసటిరోజు ప్రొద్దున గుడికి వెళ్ళొస్తానని చెప్పి ఆరు గంటలకే బయటకు వెళ్ళిపోయాను. ఫోన్ చేసి ఈయన్ను రమ్మన్నాను. గుడిలోనే ఈయనకు వీడియోను చూపించాను"

ప్రియంవద, గౌతం బెదిరిపోయి చక్రవర్తిని చూశారు.

"ఇప్పుడు నేను చెబుతా దీపిక.....చెప్పటానికే సిగ్గుగా ఉన్నది ప్రియా. ఈ కాంచనకి ఎక్కువ డబ్బు ఎరగావేసి  వసపరుచుకుని తన వ్యాపారానికి కాయగా ఉపయోగించుకున్నాడు ఒక కోటీశ్వరడు. తన వ్యాపారాన్ని పెంచుకోవటానికి ఒకళ్ళిద్దరికి ఈ కాయను కానుకగా పంపించారు. ఆమె కూడా డబ్బుకోసం వెళ్ళిపోయింది. అందులో గర్భవతి అయ్యింది. తన గర్భానికి ఎవరు కారణం అనేది తెలుసుకోలేకపోయింది. కానీ, దానిని సాకుగా పెట్టుకుని ఆ కోటీశ్వరున్ని డబ్బుకోసం బెదిరించింది.  ఆ కోటీశ్వరడు ఆ అమ్మాయిని వదిలించుకోవాలని ఇరవై ఐదు లక్షల రూపాయలు ఇస్తానన్నాడు. ఆ డబ్బు చాలదని, తనకు పది కోట్లు ఇవ్వాలని, ఇవ్వకపోతే తన గర్భానికి కారణం మీరే నని అందరికీ చెప్పటమే కాకుండా కోర్టుకు వెల్తానని బెదిరించింది. ఈ విషయంలో ఆ అమ్మాయికి కొందరు సహాయపడ్డారు. ఆ కాంచన మంచిది కాదు. ఆమెను ఉపయోగించుకుని డబ్బు సంపాదించుకోవాలనుకున్న ఆ కోటీశ్వరడు ఆమె దగ్గర చిక్కుకున్నాడు. ఆధారాలను పెట్టుకుని పది కోట్ల రూపాయలు డిమాండ్ చేసింది. ఆమె దగ్గర చిక్కుకున్న ఆ కోటీశ్వరడు మా నాన్నే"  

"అరె భగవంతుడా"

“దాచలేనని తెలుసుకున్నప్పుడు విషయాన్ని నా దగ్గర చెప్పేశారు. ఏడ్చారు. డబ్బు మీద ఆశతో నేను చేసిన తప్పుకు ...మన కుటుంబమే బలికాబోతొందని చెప్పి ఆత్మహత్య చేసుకోబోయారు...ఆయన్ని ఆపి ‘కాంచనతో మాట్లాడి ఆమెకు ఒక పెద్ద అమౌంట్ ఇచ్చి సెటిల్ చేద్దాం. ఇవన్నీ నేను చూసుకుంటాను మీరు ప్రశాంతంగా ఉండడి’ అని నాన్నకు చెప్పాను"

"తరువాత"

స్నేహితుడు  సుభాష్ ని మధ్యవర్తిగా పెట్టుకుని కాంచనతో మాట్లాడాను. రెండు కోట్లు ఇస్తానని చెప్పాను. ఆమె ఒప్పుకోలేదు. చివరికి ఆరుకోట్లకు ఒప్పుకుంది"

"తండ్రి చేసింది తప్పే. కానీ తండ్రిని కాపాడవలసిన బాధ్యత కొడుకుగా నాకున్నది. తన దగ్గరున్న అన్ని అధారాలనూ తీసుకుని మా బిల్డింగుకు రమ్మని ఆయన చేతే కాంచనకు ఫోన్ చేయించాను. ఆరు కోట్ల రూపాయలు  తీసుకుని నేనూ నా స్నేహితుడు సుభాష్ ఇద్దరం మా బిల్డింగుకు వెళ్ళాము.  కాంచన మా బిల్డింగుకు వచ్చింది.  సెక్యూరిటీ టీ తాగడానికి వెళ్ళినప్పుడు నేను, నా స్నేహితుడు ఆమెను తీసుకుని టెర్రస్సుకు వెళ్ళాము. ఒక పెట్టె నిండుగా డబ్బును ఆమెకు చూపించి, ఆమె దగ్గరున్న అన్ని అధారాలను ఇమ్మన్నాను"  

"తరువాత...?"

**********************************************PART-12*******************************************

"ఆమె వేనక్కి తిరిగి వెడుతున్నప్పుడు నా స్నేహితుడు హఠాత్తుగా కాంచనను పట్టుకుని గొంతుపిసికి చంపబోయేడు. నా బలమంతా ఉపయోగించి వాడిని పక్కకు లాగాను. "రేయ్ చక్రవర్తీ ఒక మంచి అమ్మాయినో, ఒక మంచి మినిషినో నేను చంపటానికి ప్రయత్నించలేదు. ఒక చెడ్డ మనిషిని, డబ్బుకు ఆశపడే ఆడపిల్ల నే నేను చంపాలనుకున్నది. ఇది గనుక ప్రాణాలతో ఉంటే ఈ డబ్బుతో సరిపెట్టుకుంటుంది అనుకుంటున్నావా? మళ్ళీ, మళ్ళీ మీ నాన్నను మానసికంగా కష్టపెడుతుంది.మీ నాన్న చేసింది నేరమే. కానీ, నిన్ను,నన్నూ పెంచి, పెద్ద చేసి చదువులు చెప్పించి మనల్ని ఈ స్థితికి తీసుకువచ్చిన మీ నాన్నను కాపాడటానికి నాకు వేరి దారి లేదు. నన్ను వదులు అంటూ నన్ను ఒక్క తోపుతోసి మళ్ళీ కాంచన గొంతు పట్టుకుని నొక్కాడు. వాడ్ని విడిపించటానికి నాకు పది నిమిషాలు పట్టింది. అప్పటి వరకు బాగానే ఉన్న కాంచన ఒక్కసారిగా గోడకు ఒరిగిపోయింది. అప్పుడు నేను ఆమెను నా చేతులతొ పట్టుకుని గొంతుకకు మసాజ్ చేశాను. లాభం లేకపోయింది. ఆమె చనిపోయింది. నేను కాంచన గొంతుకను మసాజ్ చేస్తున్నప్పుడే నువ్వు వీడియో తీశావు"   

 దీపిక మాట్లాడింది.

"ఒక హత్యను అంగీకరించ లేక పోయాను. కానీ ఈయన చంపలేదు. ఈయన స్నేహితుడు చంపాడు.  తన తండ్రి చనిపోకూడదని, తన కుటుంబ గౌరవాన్ని మంటగలపకూడదని ఈయన ప్రయత్నించారు. అది నాకు తప్పు అనిపించలేదు. అలాంటి మనిషిని పట్టించే అధారం ఉండకూడదని అప్పుడే, ఆయనకు ముందే ఆ వీడియోను డిలేట్ చేశాను. ఆయన్నూ, ఆయన మనొభావాలనూ పూర్తిగా  అర్ధం చేసుకున్న కారణం చేత , ఆయన్ని పెళ్ళి చేసుకోవటానికి మనస్పూర్తిగా అంగీకరించాను"

"అక్కయ్యా! పోలీసుల విచారణ కొనసాగుతోంది, హంతకుడి కోసం వాళ్ళు తీవ్రంగా గాలిస్తున్నారు...వాళ్ళ విచారణలో విషయం బయటకు వస్తే...?

ఈ విషయం పోలీసులకు తెలుసు. ఆ రొజే మేము కమీషనర్ గారి దగ్గరకు వెళ్ళి విషయాలన్నీ చెప్పాము...పెళ్ళి తరువాత, అంటే నా మెడలో తాలిబొట్టు కట్టిన తరువాత ఆయన్నీ అరెస్ట్ చేసుకోమని ప్రాధెయపడ్డాను"

"ఇది నేను జీర్ణించుకోలేకపోతున్నాను"

“ఇలా చూడు ప్రియా. ఒక మరణం సంభవించటానికి హత్యే కారణమని చెప్పి, అది చేసిన వాళ్ళను నేరాస్తులు అని చెప్పి ఒక సరాసరి తీర్పును నేను ఇవ్వలేను.  ఆడది తన మానాన్ని కాపాడుకోవటనికి ఒకతన్ని చంపేసి, దాన్ని దాచటానికి ఆమె తండ్రి పెద్ద పోరాటం చేసి పోలీసుల మీద గెలిచాడు. ఆ కధని ఈ ప్రపంచమంతా వొప్పుకుంది.

కానీ ఇక్కడ హత్య చేయబడింది ఒక తప్పైన ఆడ మనిషి. నీ వీడియో  బయటపడితే, ఏ పాపమూ ఎరుగని ఈయన భవిష్యత్తు, కట్టి కాపాడుతున్న సామ్రాజ్యం అంతా కూలిపోతుంది. కుటుంబ గౌరవం కపాడటానికి, తనని పెంచి పెద్ద చేసిన తండ్రిని కాపాడుకోవటం కోసం ఈయన చేసిన పనిని ఎవరు అంగీకరిస్తారో లేదో నేను అంగీకరిస్తున్నాను.

ఒక వేల ఈయనను చట్టం దండిస్తే...అప్పుడు కూడా ఈయనకు, ఈయన కుటుంబానికీ నేను తోడుగా ఉంటాను. అంతవరకు ఎటువంటి గిల్ట్ ఫీలవకుండా ఈయనతో కాపురం చేస్తాను. ఒక మంచి కొడుకు...ఒక మంచి భర్త గా కూడా ఉంటారని నేను నమ్ముతున్నాను"

తెల తెల వారుతోంది.

భాజా బజంత్రీలు, మేళాలు మోగుతున్నాయి.

కల్యాణ మండపం జనంతో కళ కళ లాడుతోంది.

దీపిక, చక్రవర్తిని ను తీసుకుని వెళ్ళిపోయింది.

ప్రియంవద మాత్రం అంగీకరించలేకపోయింది.

తల్లి పిలుపు విని తమ్ముడ్ని తీసుకుని క్రిందకు వెళ్ళింది ప్రియంవద.

                                                 *******************************************

సమయం ప్రొద్దున ఆరు గంటలు.

కల్యాణమండపం జనంతో కిటకిటలాడుతూ, చాలా సందడిగా ఉన్నది. ప్రముఖ వ్యక్తుల రాక, ప్రభుత్వ, ప్రైవేట్ వాహనాల హారన్ మోతలు, ట్రాఫిక్ నియంత్రణ, పోలీసుల బందోబస్తు  ఆ ప్రదేశాన్నే ఒక పండుగ వాతావరణంతో నింపేసింది.

పెళ్ళి పీటల మీద నూతన వధూవరులు దీపిక-చక్రవర్తి ఎంతో ఆనందంగా ఒకరితో ఒకరు మాట్లాడుకుంటూ తమ కార్యక్రమాలను జరుపుతున్నారు. రామకృష్ణ గారు-సాంబశివరావ్ గారు తమకు తెలిసినవారితో, తమ బంధువులతో మాట్లాడుతూ వారిని ఆనందంగా ఆహ్వానిస్తూ హడావిడిపడుతున్నారు. రాజేశ్వరి-అనుసూయ పెళ్ళి వేదికపైన తమ అల్లుడిని, కోడల్నూ చూసుకుని మురిసిపోతున్నారు.

కానీ, ప్రియంవద ఒక పక్క, గౌతం ఒక పక్క ఎవరితోనూ మాట్లాడలేక, అంటి అంటనట్టు ఉంటూ, అంత గుంపులోనూ ఒంటరిగా ఉన్నట్లు ఫీలవుతున్నారు.

వాళ్ళిద్దరికీ తమ అక్క దీపిక చేసిన, చేస్తున్న పని నచ్చక-ఏమీ చేయలేక చేతులు నలుపుకుంటున్నారు.

మూహూర్త బజంత్రీలో మోతతో పెళ్ళీకొడుకు చక్రవర్తి పెళ్ళి కూతురు దీపిక మెడలో తాళి కట్టాడు. అందరూ పూవులు,అక్షింతలతో నూతన వధూవరులను ఆశీర్వదించారు.

పోలీస్ సైరన్ మోతలతో ఒక పోలీస్ జీపు, ఒక వ్యాను కల్యాణమండపంలోకి వచ్చినై. ఆ సైరన్ మోత ఎందుకో అక్కడి జనంలో అలజలడి రేపింది. అందరి కళ్ళూ...అంటే సాంబశివరావ్ గారు, రామకృష్ణ గారు, రాజేశ్వరి, అనుసూయ, గౌతం, ప్రియంవద, పెళ్ళికూతురు దీపిక, పెళ్ళికొడుకు చక్రవర్తి తో సహా ప్రతి ఒక్కరి కళ్ళూ ఒక్కసారిగా ఆ సైరన్ మోత వచ్చిన వైపుకు తిరిగినై.

సైరన్ మోత ఆగింది. జీపులో నుండి ఒక పోలీస్ ఆఫీసర్ దిగాడు. ఆయనతో పాటూ మరికొంతమంది జూనియర్ పోలీస్ ఆఫీసర్లు దిగారు. జీపులో నుండి దిగిన పోలీస్ ఆఫీసర్ వ్యాను వైపు తిరిగి చెయి ఊపటంతో వ్యానులో నుండి పది పదిహేను మంది పోలీసులు దిగారు. కొందరి చేతుల్లో తుపాకులు ఉన్నాయి.

"ఫాలోమీ" అని చెప్పి ఆ జీపులో నుండి దిగిన పోలీసు ఆఫీసర్ తన సిబ్బందితో పెళ్ళి వేదిక దగ్గరకు వెళ్ళాడు. వాళ్ళను చూసి సాంబశివరావ్ "ఏమిటాఫీసర్?" అంటూ ముందుకు రాబోయాడు.

"ఆగండి" అని ఆయనకు చేతులతో చెప్పి వేదికపై కూర్చోనున్న చక్రవర్తి వైపు తిరిగి "మిస్టర్ చక్రవర్తి" అన్నాడు.

పెళ్ళి పీటల మీద కూర్చున్న చక్రవర్తి నవ్వుతూ పైకి లేచి మెడలో ఉన్న పూలమాలను తీశాడు. పెళ్ళికూతురు దీపిక కూడా తన మెడలో ఉన్న పూలమాలను తీశేశింది.

"రండి "

"వాట్ నాన్ సెన్స్ యు వార్ టాకింగ్ డి.ఎస్.పి….నా కొడుకేమిటి? మీతో రావడమేమిటి?...ఇక్కడ జరుగుతున్నది అతని పెళ్ళి" పెళ్ళి కొడుకు తండ్రి సాంబశివరావ్ కోపంగా అరిచాడు.

"ఐయాం నాట్ టాకింగ్ నాన్ సెన్స్...ఐయాం టాకింగ్ సెన్స్… కాంచన హత్యకేసులో మీ అబ్బాయిని ఖైదు చేస్తున్నాం”. నిదానంగా చెప్పాడు డి.ఎస్. పి.

"ఏమిటి అధారాలు?" కూతురి మెడలో తాళి కట్టి పది క్షణాలు కూడా అవలేదు అప్పుడే అల్లుడ్ని అరెస్ట్ అంటున్నారనే బాధతో అడిగాడు రామకృష్ణ గారు.

"అవేమిటో నేను పబ్లిక్ గా చెప్పకూడదు" డి.ఎస్.పి.

అప్పుడు చక్రవర్తి తండ్రి తన పక్కనే ఉన్న పోలీస్ కమీషనర్ ను చూసి "ఏమిటి సార్ ఇది?" అని ఆడిగాడు.

"అదే హత్య కేసులో మిమ్మల్ని కూడా అరెస్టు చేస్తున్నాం?"

నలుగురు పోలీసులు సాంబశివరావ్ గారిని చుట్టుముట్టారు.

అందరూ ఆశ్చర్యపోయారు.

"డి.ఎస్.పి. సార్...మా అమ్మాయి మెడలో తాళి కట్టి ఇంకా పదినిమిషాలు కూడా అవలేదు. పెళ్ళి కార్యక్రమాలు ముగించుకుని అతనే మీ దగ్గరకు వస్తాడు" ప్రాధేయపడ్డాడు రామకృష్ణ గారు.

"సారీ సార్...అరెస్ట్ వారంట్ ఇష్యూ చేసిన వెంటనే మేము మా పని చెయ్యాలి. ఇక బైలు తీసుకుంటేనే బయటి ప్రపంచంలో ఉండగలడు"

"ఎన్ని గ్యారంటీలైనా, ఎంత సెక్యూరిటీ కావాలన్నా తీసుకోండి. సాయంత్రం వచ్చి మీ ముందు  హాజరవుతాడు"

"సారీ సార్...పోలీస్ స్టేషన్ లో బైలు ఇవ్వలేము. ఇది నాన్ బైలబుల్ అరెస్ట్ వారంట్. కోర్టుకు వెళ్ళి బైలు తీసుకోవాలి”

 మామగారు రామకృష్ణ గారు పక్కనే నిలబడ్డ పోలీస్ కమీషనర్ చెతులు పుచ్చుకుని  ఏదో మాట్లాడుతున్నారు.

“ఇన్స్ పెక్టర్ టేక్ హిం ఇన్ టు కస్టడీ " అంటూ జూనియర్ ఆఫీసర్లకు ఆదేశాలు ఇచ్చి పెళ్ళికూతురు దగ్గరకు వెళ్ళాడు డి.ఎస్.పి.

 "సారీ మాడం...మేము ఇంకొంచం ముందు వచ్చుండాలి. వచ్చుంటే మీపెళ్ళి ఆపగలిగే వాళ్లం. ఈ హంతకుడి దగ్గర నుండి మిమ్మల్ని కాపాడేవాళ్ళం" అని చెప్పి, చక్రవర్తి వైపు తిరిగి "నడవండి" అని చెప్పి చక్రవర్తిని పోలీసు వ్యాను ఎక్కించి, తాను జీపు ఎక్కాడు.

పోలీసు వాహనాలు బయటి గేటు వైపుకు వెళ్ళాయి.

కల్యాణ మండపంలో నిశ్శబ్ద వాతావరణం అలుముకుంది.  

కొందరు బయటకు వెడుతున్నారు. కొంతమంది ఏం చేయాలో తెలియక దిక్కులు చూస్తున్నారు.

రామకృష్ణ గారు, రాజేశ్వరి ఇద్దరూ కూతురు దీపిక దగ్గరకు పరిగెత్తారు.

వేదికకు దగ్గరే ఉన్న ప్రియంవద వేగంగా వేదిక పైకి వెళ్ళి  అక్కయ్య చేతిని పట్టుకుంది.

ఆ క్షణం పెళ్ళికూతురు దీపిక నవ్వుతూ కనిపించడం అక్కడున్న అందరినీ ఆశ్చర్య పరిచింది.

                                                             ********************************************

చక్రవర్తి స్నేహితుడు సుభాష్ కు ఏడేళ్ళు శిక్ష పడింది.

చక్రవర్తికి రెండేళ్ళూ శిక్ష పడింది.

రెండేళ్ళ జైలు శిక్చ తరువాత ఆ రోజు బయటప్రపంచానికి వచ్చాడు చక్రవర్తి.

అతనికోసం ఎదురుచూస్తున్న దీపిక ఆనందం పట్టలేక పరిగెత్తుకుని వెళ్ళి అతన్ని కౌగలించుకుంది.

ఇద్దరూ కలిసి తల్లితండ్రులకు నమస్కరించారు.

అందరూ కలిసి  అక్కడున్న గుడికి బయలుదేరారు.

**********************************************సమాప్తం*******************************************